ΠΑΠΑ ΝΙΚΟΛΑΣ ΠΛΑΝΑΣ

Στις 2 Μαρτίου η ορθόδοξη εκκλησία τιμά έναν άγιο του καιρού μας. Πρόκειται για τον π.Νικόλα Πλανά (1851-1932), ιερέα της εκκλησίας του αγίου Ελισσαίου, πίσω από την πλατεία Κουμουνδούρου. Λειτουργούσε με αριστερό ψάλτη,τον Αλέξανδρο Μωραϊτίδη και δεξιό τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Ο παπα-Πλανάς ήταν αγράμματος και βραδύγλωσσος, η παρέα των διανοουμένων όμως, είχε καταλάβει το θησαυρό που έκρυβε μέσα του. Κουβαλούσε μαζί του έναν μπόγο που περιείχε τα ονόματα για μνημόνευση. Έτσι κι έδινες στον παπα-Νικόλα ονόματα, τα μνημόνευε για όλη του τη ζωή. Μια Κυριακή δεν μπόρεσε ο Παπαδιαμάντης να συγκρατηθεί. Είχε πάει μεσημέρι κι ο π.Νικόλας δεν έλεγε να κάνει απόλυση καθώς είχε μπερδέψει τα χαρτιά και τα διάβαζε ξανά και ξανά κι ο κυρ-Αλέξανδρος εκνευρισμένος φώναξε:” Άντε παπά μου, γιατί εσύ θ’αναστήσεις τους αποθαμένους και θα πεθάνεις εμάς από την πείνα.” Στη συλλογή της βιβλιοθήκης υπάρχουν τα βιβλία: 1. Φερούσης Δημήτρης Σ.: Ο παπακαλόγερος Νικόλαος Πλανάς: ο άγιος ποιμένας: αφηγηματική βιογραφία: Αστήρ, 2. Νικόλαος Πρωτοπαπάς αρχιμανδρίτης: ο νέος άγιος της εκκλησίας μας: ιερεύς Νικόλαος Πλανάς: Αποστολική Διακονία και 3. Ο παπα-Νικόλαος Πλανάς ο απλοϊκός ποιμήν των απλών προβάτων: Αστήρ. Να έχουμε την ευχή του.

[Tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, παπα-Νικόλας Πλανάς, νέοι άγιοι [/Tags]

ΜΑΜΑΛΙΓΚΑ-ΜΑΚΛΙΝΤΑΡΕΣ-ΜΠΟΥΚΟΥΒΑΛΑ

Κλείνοντας τον κύκλο των φυτιώτικων συνταγών,που δεν είναι και πολλές, θέλω να επισημάνω πως: θα ήταν το λιγώτερο ”αστείο”, να νομίζουμε πως κάτι κάνουμε δημοσιεύοντας συνταγές μαγειρικής-ζαχαροπλαστικής, τη στιγμή που στην κυριολεξία ”βρίθει ο τόπος” από αυτές . Μπορεί να βρει κανείς ό τι  θέλει στο διαδίκτυο, να παρακολουθήσει στην τηλεόραση, να ακούσει στο ραδιόφωνο, να διαβάσει σε περιοδικά και βιβλία μαγειρικής, τόσο ώστε τούρχεται να φωνάξει: Αρκετά. Όχι άλλες συνταγές. Από την άλλη όπως ανέφερα κι όταν δημοσίευσα την πρώτη συνταγή, ομολόγησα πως το έκανα κατά προτροπή κάποιου. Δεν ξέρω τί περίμενε όταν μου το ζήτησε. Δεν ξέρω αν αταποκρίθηκα στις προσδοκίες του. Εκείνο που έχω να δηλώσω είναι ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Στην αρχή ένοιωσα άβολα και διαμαρτυρήθηκα. Στη συνέχεια όμως γύρισα πίσω στο χρόνο και προσπάθησα να θυμηθώ . Και σαφώς δεν θυμήθηκα μόνο συνταγές. Με κατέκλυσαν οι αναμνήσεις. Αναμνήσεις γλυκές ,όπως είναι οι παιδικές και νεανικές αναμνήσεις όλων (όταν σαφώς δεν υπάρχουν πολύ σοβαρά προβλήματα).Οικογενειακές στιγμές ανεπανάληπτες. Στιγμές ανθρώπινες με τη συμμετοχή όλων των χωριανών. Όλο το χωριό μια οικογένεια, ενώ σήμερα δεν ξέρουμε τον συγκάτοικο του διπλανού διαμερίσματος. Είναι καλό να γυρίζουμε πίσω πότε-πότε. Κακό είναι να μένουμε πίσω. Θέλω εδώ να σημειώσω το ρεφραίν ενός τραγουδιού που τραγουδούσαμε ,όταν είμαστε στο Δημοτικό : Χαίρε ω χαίρε Φυτιά μας, χαίρε πατρίδα μας γλυκειά, πάντα θα ζει μεσ’στην καρδιά μας , η χάρη σου και η ομορφιά. Το υπόλοιπο δεν μπορώ να το θυμηθώ και πολύ θα ήθελα άν το θυμάται κάποιος να μ’ενημερώσει. Οι συνταγές που δημοσιεύουμε, έχουν ονόματα περίεργα ( δεν ξέρω την ετυμολογία και την προέλευσή τους) και οι δύο απ’αυτές είναι επίθετα Ελλήνων λογοτεχνών.

Μακλιντάρες: Σε βαθύ τηγάνι βάζουμε νερό+ αλάτι να βράσει. Ρίχνουμε καλαμποκίσιο αλεύρι και ανακατεύουμε.( να μή γίνει πολύ πηχτό). Το σερβίρουμε κουταλιές σε πιάτο για να πήξει όσο θα κρυώνει.( κάτι σαν το σιμιγδαλένιο χαλβά) Σερβίρουμε με πετιμέζι.

Μαμαλίγκα: Όπως οι μακλιντάρες, μόνο που ρίχνουμε και λίγο λάδι στην κατσαρόλα. Σ’ένα τηγάνι τσιγαρίζουμε λίγο πράσο ή κρεμμύδι , μετά μπάτσο ή τυρί και το ανατατεύουμε με τον χυλό. Να μην πήξει εντελώς. Το έτρωγαν με το χέρι από την κατσαρόλα.

Μπουκουβάλα: παλιό (ζυμωτό, ξερό) ψωμί+ τυρί φέτα+ κρύο νερό. Σε μια λεπτή πετσέτα κουζίνας, βάζουμε σε μπουκίτσες το ξερό ψωμί μαζί μετο τυρί και το τυλίγουμε κάνοντας μια μπάλα. Τη βάζουμε κάτω από τη βρύση για να ”μουσκέψει”το ψωμί και στρίβουμε κυκλικά την πετσέτα, ώσπου να φύγει όλο το νερό και η μπάλα να γίνει μία συμπαγής μάζα. Μια πολύ ωραία ”λιχουδιά” για τα παιδιά ,τότε. Μία λιχουδιά που μπορούσαν και μόνα τους να κατασκευάσουν, όταν ήταν μόνα στο σπίτι, επειδή οι γονείς έλειπαν στα χωράφια,για τις αγροτικές τους δουλειές . Τι να πρωτοθυμηθώ για σένα όμορφο χωριό….

[Tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, φυτιώτικες συνταγές, μαγειρική,Φυτιά [/Tags]

ΜΩΥΣΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ

1. Άγιον Όρος και κόσμος: Αρμός, 2.Ο άγιος πόνος: μαθητεία στην επίσκεψη του πόνου στη ζωή μας: Κέντρο Βιοηθικής και Δεοντολογίας, 3. Αγρυπνία στο Άγιον Όρος: Ακρίτας, 4. Αθωνικό απόδειπνο: Αρμός, 5. Η Αθωνίτισσα Θεοτόκος: Μυγδονία, 6. Η ανατολή της ελευθερίας και η θέα του θεού: Τήνος, 7. Άσκηση και άνεση: Τήνος, 8. Οι έγγαμοι άγιοι της εκκλησίας: Ακρίτας, 9. Η ειρήνη των αρετών και η ταραχή των παθών: Τήνος, 10. Επιστροφή από την Αμερική: Ακρίτας, 11. Η ευλογία του πόνου και ο πόνος της αγάπης: Τήνος,12. Η θλίψη του άγχους και η χαρά της ελπίδος: Τήνος, 13. Καλή και κακή αγωνία: Τήνος, 14. Η κοινωνία της ερήμου και η ερημία των πόλεων: Τήνος, 15. Ο μακάριος γέροντας Γαώργιος Καρσλίδης (1901-1959): Ιερά μονή Αναλήψεως του Σωτήρος Ταξιάρχαι (Σίψα), 16. Η μαρτυρία του Αγίου Όρους στον σύγχρονο κόσμο:Πρότυπες Θεσσαλικές εκδόσεις, 17. Το μήνυμα του Αγίου Όρους: Τήνος, 18. Ορθόδοξος μοναχισμός: συνοπτική αναφορά στην ιστορία, την αξία και την προσφορά του: Αποστολική Διακονία, 19. Χριστός χριστιανούς χαρά χαρίζει: Τήνος. Όλοι αυτοί οι τίτλοι περιέχονται στη συλλογή της Βιβλιοθήκης και είναι μέρος των έργων που έγραψε ο οσιολογιώτατος μοναχός Μωυσής ο Αγιορείτης. Ο αγαπημένος , των πιστών, για τη γλαφυρότητα και τη σαφήνεια των λόγων του, μοναχός Μωϋσής τίμησε για άλλη μια φορά την πόλη μας και μίλησε χθες το απόγευμα στον κατανυκτικό εσπερινό στον ναό ,του πολιούχου της Βέροιας, αγίου Αντωνίου. Δεν είναι που μιλάει ωραία, χρησιμοποιώντας καλά όσο λίγοι την Ελληνική γλώσσα. Είναι που αναπαύει ψυχές. Κι αυτό είναι που έχουμε όλοι ανάγκη σήμερα. Μέσα στο χάος που ζούμε ένας ειρηνευτικός λόγος, μας είναι απαραίτητος. Αν σκεφτούμε το συμφέρον μας και μόνο, καλό είναι να καταφύγουμε στους λόγους του Αγιορείτη μοναχού. Λόγους που περιέχονται στα βιβλία του, στο διαδίκτυο, αλλά μεγαλύτερο συμφέρον έχει κανείς αν τον ακούσει ζωντανά. Γιατί και η ήρεμη φωνή του και προπαντός το άρωμα του Αγίου όρους, που αποπνέουν οι αγιορείτες μοναχοί, συμβάλλουν στην ηρεμία της ψυχής. Όποιος δεν δοκίμασε μπορεί να το κάνει τώρα. Και σαφώς έχει το δικαίωμα και να διαφωνήσει.

[Tags]Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Άγιον Όρος, μοναχός Μωϋσής Αγιορείτης [/Tags]