Φίλοι

“Στην εγωιστική μας εποχή, λένε ότι οι αληθινές φιλίες τείνουν να χαθούν, αλλά εμείς αποτελούσαμε εξαίρεση…”

Από τους μικρασιάτες πρόσφυγες και τις δυτικές συνοικίες της δικτατορίας, στα βόρεια προάστια των Ολυμπιακών Αγώνων. Κι από τις αριστερές διαδηλώσεις της μεταπολίτευσης, στην αντιτρομοκρατική υστερία των ημερών μας. Ιστορικές στιγμές, αλλά και έρωτες, γάμοι, χωρισμοί και κηδείες, σχέσεις με γονείς, αδέλφια και παιδιά, μια βασανιστική ασθένεια, ένα τηλεπαιχνίδι που διαφημίζει τη διαφήμιση και μια σχεδόν ιδανική φιλία που κρατάει ακόμη.

Φίλοι / Βαγγέλης Ραπτόπουλος . Αθήνα : Κέδρος, 2006.  173σ. ; 21εκ.

Can’t buy me love : the Beatles, Britain and America

Nearly twenty years in the making, Can’t Buy Me Love is a masterful work of group biography, cultural history, and musical criticism. That the Beatles were an unprecedented phenomenon is a given. In Can’t Buy Me Love, Jonathan Gould seeks to explain why, placing the Fab Four in the broad and tumultuous panorama of their time and place, rooting their story in the social context that girded both their rise and their demise.

Beginning with their adolescence in Liverpool, Gould describes the seminal influences––from Elvis Presley and Chuck Berry to The Goon Show and Alice’s Adventures in Wonderland––that shaped the Beatles both as individuals and as a group. In addition to chronicling their growth as singers, songwriters, and instrumentalists, he highlights the advances in recording technology that made their sound both possible and unique, as well as the developments in television and radio that lent an explosive force to their popular success. With a musician’s ear, Gould sensitively evokes the timeless appeal of the Lennon-McCartney collaboration and their emergence as one of the most creative and significant songwriting teams in history. And he sheds new light on the significance of Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band as rock’s first concept album, down to its memorable cover art.

Behind the scenes Gould explores the pivotal roles played by manager Brian Epstein and producer George Martin, credits the influence on the Beatles’ music of contemporaries like Bob Dylan, Brian Wilson, and Ravi Shankar, and traces the gradual escalation of the fractious internal rivalries that led to the group’s breakup after their final masterpiece, Abbey Road. Most significantly, by chronicling their revolutionary impact on popular culture during the 1960s, Can’t Buy Me Love illuminates the Beatles as a charismatic phenomenon of international proportions, whose anarchic energy and unexpected import was derived from the historic shifts in fortune that transformed the relationship between Britain and America in the decades after World War II.

From the Beats in America and the Angry Young Men in England to the shadow of the Profumo Affair and JFK’s assassination, Gould captures the pulse of a time that made the Beatles possible—and even necessary. As seen through the prism of the Beatles and their music, an entire generation’s experience comes astonishingly to life. Beautifully written, consistently insightful, and utterly original, Can’t Buy Me Love is a landmark work about the Beatles, Britain, and America.

From the Hardcover edition.

Can’t buy me love : the Beatles, Britain and America / Jonathan Gould. New York : Harmony Books, 2007  661σ. ; 24εκ

Πυθαγόρεια εγκλήματα

Αθήνα, 1929. Ο μαθηματικός Στέφανος Κανταρτζής βρίσκεται νεκρός στο δωμάτιο του. Ο επιστήθιος φίλος του, επίσης μαθηματικός, Μιχαήλ Ιγερινός, καλείται για να αναγνωρίσει το πτώμα. Όρθιος μπροστά στον νεκρό φίλο του, ο Ιγερινός αναπολεί τα κάπου τριάντα χρόνια της γνωριμίας τους· την πρώτη τους συνάντηση, σ’ ένα μαθηματικό συνέδριο το 1900, τις παρέες τους με την αβάν γκαρντ της παρισινής διανόησης, τις περιπλανήσεις τους στο Παρίσι της Μπελ Επόκ, τους Βαλκανικούς Πολέμους, το Διχασμό, τη Μικρασιατική Καταστροφή. Θυμάται τις θυελλώδεις μαθηματικές τους διαφωνίες, τους έρωτες τους, τις πολεμικές τους περιπέτειες. Ο ήχος μιας ρομβίας τον επαναφέρει στο παρόν. Το ερώτημα είναι επιτακτικό; Ποιος σκότωσε τον Στέφανο Κανταρτζή, και κυρίως γιατί τον σκότωσε;

Αστυνομική περιπέτεια με έντονο μαθηματικό άρωμα, campus novel ή μυθιστόρημα εποχής, τα “Πυθαγόρεια εγκλήματα” αφηγούνται ένα φανταστικό έγκλημα με φόντο ένα αληθινό, σήμαντρο και μαθηματικό πρόβλημα.

Πυθαγόρεια εγκλήματα / Τεύκρος Μιχαηλίδης. 2η εκδ.Αθήνα : Πόλις, 2006. 271σ. ; 21εκ.

Άπαντα τα πεζά του Χόρχε Λουίς Μπόρχες

Όταν διαβάζεις, μεταφράζεις, εκδίδεις τα “Άπαντα” του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, αυτού του μείζονος και, ασφαλώς, πιο οικουμενικού συγγραφέα του 20ού αιώνα, δεν επικοινωνείς απλώς με ένα έργο ζωής, αλλά με ένα έργο-ζωή· αισθάνεσαι ότι εισδύεις σ’ έναν κόσμο που σου φαίνεται ανοίκεια οικείος, σ’ έναν θαυμαστό λαβύρινθο που σε κάθε επίσκεψη σου δείχνει σαν να έχει ανανεώσει τις φενάκες του και που τον ενοικούν ιδέες και θέματα-Μινώταυροι: ο ψευδαισθητικός χαρακτήρας της ανθρώπινης ύπαρξης· το απατηλόν του φυσικού κόσμου· η σχεδόν αναπόφευκτη αυθαιρεσία κάθε ορθολογιστικής σκέψης· το άπειρο και οι άπειρες δυνατότητες· η ιδέα πως ακόμα και το απειροελάχιστο πράγμα ή γεγονός περιλαμβάνει όλο το σύμπαν· πως ό,τι μπορούμε να φανταστούμε ή έχει ήδη συμβεί ή επίκειται να συμβεί· πως κάθε άνθρωπος είναι ταυτόχρονα κι ένας άλλος, αν όχι και όλοι οι άλλοι άνθρωποι· η ιδέα του κόσμου ως προσωπικής προβολής της βούλησης, εξού και, συχνά, στο έργο του Μπόρχες, θύμα και θύτης ταυτίζονται· η ιδέα του ανθρώπου ως πλάσματος του ονείρου κάποιου άλλου· η ιδέα μιας θείας χρονικής στιγμής όπου συμπυκνώνεται ή/ και δικαιώνεται μια ολόκληρη ζωή· η ιδέα του κόσμου ως βιβλιοθήκης όπου παραδέρνουμε όλοι αναζητώντας ένα αδιανόητο ευρετήριο των ευρετηρίων στο οποίο μπορεί και να έχει αποδελτιωθεί το νόημα-σχεδία· η ιδέα ότι τα πάντα έχουν γραφεί κι ότι εμείς δεν κάνουμε άλλο απ’ το να μηρυκάζουμε τα γεγραμμένα· η -συγγενής- ιδέα ότι μια λογοτεχνία διαφέρει από την άλλη ως προς τον τρόπο με τον οποίο διαβάζεται, εξού και το σκανδαλώδες “Κάθε συγγραφέας δημιουργεί τους προδρόμους του”· η -επίσης συγγενής- ιδέα ότι ο συγγραφέας δεν εκφράζει την πραγματικότητα στην οποία γράφει, αλλά επινοεί την πραγματικότητα στην οποία εκφράζεται· η ιδέα ότι η λογοτεχνία είναι ένα παιχνίδι με αντιμέτωπους καθρέφτες όπου οι μυθοπλασίες αντικρίζονται σε μια ιλιγγιώδη επανάληψη, κι ότι αυτό το παιχνίδι επιδέχεται (αν δεν απαιτεί ή επιβάλλει) εμπνευσμένες παραλλαγές, όπως, π.χ., την παρείσφρηση της ίδιας της μυθοπλασίας στον εαυτό της, σαν να της μεταγγίζεται το ίδιο της το αίμα· τέλος(;), η σύγχυση των ορίων και το θολό μεταίχμιο ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο, σε διηγήματα όπου ο ήρωας είναι νεκρός και δεν το ξέρει, ή ξαναγεννιέται για να πεθάνει “όπως πρέπει”.

Άπαντα τα πεζά  Ι  / Χόρχε Λουίς  Μπόρχες Αθήνα : Πατάκη, 2014.  598σ. ; 21εκ.

Άπαντα τα πεζά  ΙΙ   / Χόρχε Λουίς  Μπόρχες. Αθήνα : Πατάκη, 2014  598σ. ; 21εκ.

Τα ερείπια

Δύο νεαρά ζευγάρια Αμερικανών, ο Τζεφ και η Έιμι, ο Έρικ και η Στέισι, γεμάτοι όνειρα για τις μελλοντικές σπουδές τους στο πανεπιστήμιο, απολαμβάνουν τις χαλαρές διακοπές τους στο Μεξικό. Εκεί γνωρίζουν μια παρέα Ελλήνων και ένα συνομήλικό τους Γερμανό, τον Ματίας. Διψώντας για λίγη περιπέτεια, αποφασίζουν να συνοδεύσουν τον Ματίας σε μια αρχαιολογική ανασκαφή στην άγρια ενδοχώρα όπου βρίσκεται ο αδερφός του, ο Χάινριχ. Ο ένας από τους Έλληνες τους ακολουθεί.

Αυτό που ξεκινά σαν μια διασκεδαστική ημερήσια εκδρομή στα ερείπια των Μάγια καταλήγει στη δραματική πορεία σε έναν κόσμο ανείπωτα τρομακτικό, όπου όλα όσα ήξεραν για τους εαυτούς τους και τη φύση ανατρέπονται αμετάκλητα.

Η πρώτη εμφάνιση του Αμερικανού συγγραφέα Σκοτ Σμιθ με το μυθιστόρημα A Simple Plan έτυχε διθυραμβικής υποδοχής από τους κριτικούς αλλά και από τον Στίβεν Κινγκ, που το χαρακτήρισε “το καλύτερο μυθιστόρημα μυστηρίου της δεκαετίας του ’90”. Στο βιβλίο “Τα ερείπια” ο Σκοτ Σμιθ καταδύεται πάλι στο Κακό και παρουσιάζει ένα από τα πιο απόκοσμα και συγκλονιστικά θρίλερ της δεκαετίας που διανύουμε.

Τα ερείπια / Σκοτ Σμιθ . Τα ερείπια / Σκοτ Σμιθ. 509σ. ; 21εκ.

Η ανάποδη των ανθρώπων

“Από την πλευρά εκείνων που κατέχουν τη μαεστρία του λόγου, ίσως μοιάζουμε με μουγγούς που εκφράζονται με παράξενα νεύματα -μια σχεδόν ιδιωτική γλώσσα εικόνων. Από την πλευρά των μουγγών, είμαστε μουγγοί που κατάφεραν να μιλήσουν”. Αυτή η απόφανση του Εουτζένιο Μπάρμπα για τον ίδιο και τη θεατρική του ομάδα “Όντιν Τεάτρετ”, όσο δούλευαν απομονωμένοι στην επαρχιακή πόλη Χολστεμπρό της Δανίας, ισχύει και στην περίπτωση του Κωστή Παπαγιώργη: Κατάφερε να μιλήσει γράφοντας. Αλλά οι κατέχοντες, δύσπιστοι, βυσσοδομούν: “Πατέρα, έγινα συγγραφέας”, είπε στον δημοδιδάσκαλο πατέρα του κρατώντας το πρώτο βιβλίου του ανά χείρας. “Πώς μπορεί να γίνει συγγραφέας ένα παιδί που έκανε τόσα ορθογραφικά λάθη στο σχολείο;” απάντησε εκείνος. Όμως ο Κωστής δεν ξανάχασε τη μιλιά του…

Η ανάποδη των ανθρώπων : η μανία του Κωστή Παπαγιώργη : προσωπογραφίες / Κωνσταντίνου Αν. Θεμελή.  Αθήνα : Ινδικτος, 2003 136σ. : εικ. ; 21εκ.