Η νοημοσύνη του παιδιού σε 40 ερωτήσεις

– Τι είναι η νοημοσύνη;- Το να τρώει κανείς τα νύχια του είναι ένδειξη νοητικής ανεπάρκειας;- Οι δοκιμασίες νοημοσύνης είναι καλές ή κακές; Τι σημαίνει δείκτης νοημοσύνης; Τι σημαίνει να είναι ένα παιδί χαρισματικό;- Οι άνθρωποι είναι λογικοί;- Υπάρχει μια ηλικία κατά την οποία είναι κανείς περισσότερο έξυπνος;- Η ευφυΐα είναι κληρονομική; Πού βρίσκεται το γονίδιο της ευφυΐας;- Ο εγκέφαλος πρέπει να ασκείται;Η νοημοσύνη και ο περίφημος δείκτης νοημοσύνης (I.Q.) , έχουν γίνει αιτία να γραφτούν πολλά βιβλία. Είναι ένα θέμα που συναρπάζει τους ανθρώπους σε βαθμό που ορισμένοι ονειρεύονται να γίνουν μέλη της λέσχης των ατόμων με υψηλό δείκτη νοημοσύνης.Καθώς οι μελέτες στον τομέα αυτό συχνά είναι πολύ σύνθετες, ο Α. Λιερύ συνοψίζει τις γνώσεις πάνω στο θέμα αυτό σε σαράντα ερωτήσεις-απαντήσεις, εξηγώντας με απλό τρόπο πώς διαμορφώνονται οι δοκιμασίες νοημοσύνης.Γραμμένο με επιστημονικό ύφος, εμπλουτισμένο με χιούμορ, το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα χρήσιμο βοήθημα τόσο για τους γονείς όσο και για τους μη ειδικούς.

Η νοημοσύνη του παιδιού : σε 40 ερωτήσεις / Αλεν Λιερύ.  Αθήνα : Καστανιώτης, 2003 .174σ. ; 21εκ.                                  

 Ο Αλέν Λιερύ, καθηγητής Γενικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Rennes 2, είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων, όπως, παραδείγματος χάρη, του Εγχειριδίου γενικής ψυχολογίας (Manuel de psychologie generale) από τις Εκδόσεις Dunod.

Τα χαμένα παιδιά μας

Στο τολμηρό δοκίμιό της, η Γαλλίδα εκπαιδευτικός και δημοσιογράφος Νατάσα Πολονύ ξεκινά από μια διαπίστωση. Στις μέρες μας πολλοί προοδευτικοί αριστεροί και φιλελεύθεροι δεξιοί έχουν ταυτόσημες απόψεις για την εκπαίδευση, οι οποίες συνιστούν πλέον τη βάση της εκπαιδευτικής πολιτικής των περισσοτέρων κυβερνήσεων τόσο της Δεξιάς όσο και της Αριστεράς. Οι απόψεις αυτές, θαυμάζοντας τους νέους, διακηρύσσοντας την πίστη τους στο καινούργιο και το μοντέρνο, προπαγανδίζοντας την κινητικότητα και λατρεύοντας το εφήμερο, υπηρετούν μια χρησιμοθηρική και οικονομικίστικη ιδεολογία.Η ιδεολογία αυτή στερεί τους νέους από την πολύτιμη κληρονομιά που συγκροτούσαν τα κλασικά γράμματα, η μέριμνα για τη λογική και τη γλώσσα, η επαφή με τα σημαντικά λογοτεχνικά κείμενα, αλλά και οι αφηγήσεις, οι αξίες, οι κώδικες που δημιούργησαν τον πολιτισμό μας και που μεταδίδονταν από τις παλιότερες γενιές.Το  αποτέλεσμα είναι, ότι ενώ δεν θίγονται οι ελίτ, τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα καταδικάζονται σε πολιτιστική υστέρηση η οποία αποδυναμώνει τη δημοκρατία, παραβιάζει την αρχή της ισότητας, απειλεί την κοινωνική και οικονομική συνοχή και περιορίζει την ανέλιξή τους.

Τα χαμένα παιδιά μας : μικρή μελέτη για το χάσμα των γενεών / Natacha Polony.  Αθήνα : Πόλις, 2006.  249σ. ; 21εκ.

Η Νατάσα Πολονύ γεννήθηκε το 1975. Απόφοιτος του Ινστιτούτου Πολιτικών Επιστημών (IEP) του Παρισιού, είναι agregee της φιλολογίας. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στο εβδομαδιαίο περιοδικό Marianne.Το βιβλίο της “Τα χαμένα παιδιά μας” τιμήθηκε με το βραβείο δοκιμίου Lauriers Verts de la Foret des Livres.

Μπαμπά μαμά δάσκαλε Αξίζω

Πώς μπορούμε να βελτιώσουμε τη συμπεριφορά και την ακαδημαϊκή επίδοση του παιδιού; Το πιο σημαντικό κλειδί τελικά είναι η Αυτοεκτίμηση. Το πρόγραμμα που αναλύεται σε αυτό το βιβλίο έχει εφαρμοστεί σε πολλά δημόσια σχολεία, ενώ αξιολογήθηκε και πιστοποιήθηκε από το Σ. Σ. Πανεπιστήμιο Αιγαίου – Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας. Οι ασκήσεις που περιλαμβάνει βοηθούν τους εκπαιδευτικούς, τους συμβούλους και τους γονείς να εφαρμόσουν εύκολα και αποτελεσματικά το πρόγραμμα. Τo βιβλίο “Αξίζω” έχει ως κεντρικό θέμα του την αυτοεκτίμηση στη σχολική ηλικία και αποτελεί ένα χρήσιμο εγχειρίδιο για όλους τους ενήλικες που ασχολούνται με τα παιδιά. Η συγγραφέας του, Βίκυ Σίμου, θεωρείται η πλέον ειδικευμένη καθηγήτρια και επόπτρια στον τομέα της Αυτοεκτίμησης. Έχει διδάξει στο τμήμα Ειδικής Αγωγής και Συμβουλευτικής του Πανεπιστημίου Αιγαίου καθώς και στα Ανοικτά Πανεπιστήμια που αυτό δημιούργησε. Έχει προσφέρει δωρεάν βιωματικές ημερίδες στη Σχολική Αυτοεκτίμηση σε πάνω από 8.000 εκπαιδευτικούς του Δημοσίου. Επί τριάντα χρόνια διευθύνει το Κέντρο Συναισθηματικής Έρευνας και Αυτοεκτίμησης, διδάσκει και εποπτεύει τη διετή εκπαίδευση “Συμβούλων Αυτοεκτίμησης” στην Ελληνική Εταιρεία Αυτοεκτίμησης και Συμβουλευτικής.

Αξίζω μπαμπά μαμά δάσκαλε : αυτοεκτίμηση και σχολική ηλικία / Βίκυ Σίμου. Αθήνα : Καλέντης, 2012. [268]σ. ; 24εκ.

 Η Βίκυ Σίμου, Ph.D, είναι ψυχοθεραπεύτρια, οικογενειακή θεραπεύτρια, καθηγήτρια αυτοεκτίμησης, ειδικής αγωγής και μουσικοθεραπεύτρια. Ανήκει στο Διεθνές Συμβούλιο για την Αυτοεκτίμηση από το 1985 και αποτελεί το μοναδικό του στέλεχος στην Ελλάδα. Το 1994 έφερε στην Ελλάδα το 1o Διεθνές Συνέδριο για την Αυτοεκτίμηση με τριάντα ομιλητές και ειδικούς της Αυτοεκτίμησης πολύ γνωστούς σε όλο τον κόσμο, όπως, λόγου χάρη, οι Bob Reasoner, Michele Borba, Nathaniel Branden, J. Canfild, Bettie Vorings, J. Bluestain, Dr. Hanoch Mc Carry κ.ά.
Ίδρυσε το Ελληνικό Συμβούλιο για την Αυτοεκτίμηση το 1992 και την Ελληνική Εταιρεία Αυτοεκτίμησης και Συμβουλευτικής ΕΛ.Ε.Α.Σ. Δίδαξε Μετεκπαίδευση Ειδικής Αγωγής στη Μαράσλειο Ακαδημία Δασκάλων επί οκτώ χρόνια. Εκπαίδευσε δασκάλους, νηπιαγωγούς και καθηγητές -της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα- στην Αυτοεκτίμηση και διδάσκει το διετές Πρόγραμμα Συμβούλων Αυτοεκτίμησης.
Συμμετείχε στα περισσότερα προγράμματα Εκπαίδευσης Αγωγής Υγείας για δασκάλους και καθηγητές σε όλη την Ελλάδα. Δημιούργησε και λειτουργεί ιδιωτικά το Κέντρο Συναισθηματικής Έρευνας και Αυτοεκτίμησης τα τελευταία τριάντα χρόνια. Δίδαξε στις τέσσερις Ακαδημίες Πολιτών του Πανεπιστημίου Αιγαίου στα τμήματα Συμβουλευτικής, Ειδικής Αγωγής, Συστημικής Θεραπείας και στα τέσσερα τμήματα Ανοιχτών Πανεπιστημίων Αιγαίου.

Πώς μαθαίνει ο άνθρωπος

Πότε αρχίζουν τα νήπια να μαθαίνουν; Τι μπορούν να κάνουν οι εκπαιδευτικοί και τα σχολεία -μέσω αναλυτικών προγραμμάτων, περιβαλλόντων μάθησης και διδακτικών μεθόδων- ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά να μάθουν πιο αποτελεσματικά.Το παρόν έργο παρουσιάζει τα αποτελέσματα των ερευνών που έχουν πραγματοποιηθεί τις τελευταίες δεκαετίες στο χώρο της επιστήμης της μάθησης και προτείνει τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να επιτευχθεί η εφαρμογή των ερευνητικών ευρημάτων στη σύγχρονη εκπαιδευτική πρακτική.Η αναδυόμενη επιστήμη της μάθησης, αξιοποιώντας τις τρέχουσες εξελίξεις διαφορετικών επιστημονικών κλάδων, όπως της ψυχολογίας, της γνωσιακής επιστήμης, της νευροεπιστήμης, και της τεχνολογίας διερευνά τη διαδικασία της μάθησης και φιλοδοξεί να εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο μαθαίνει ο άνθρωπος. Επιπλέον, παρουσιάζει τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να επιτευχθεί η εφαρμογή των ερευνητικών ευρημάτων στη σύγχρονη εκπαιδευτική πρακτική σηματοδοτώντας ριζικές αλλαγές στα εθνικά εκπαιδευτικά συστήματα.Το βιβλίο αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο για τους εκπαιδευτικούς και τους φοιτητές των παιδαγωγικών σχολών, καθώς επίσης για τους ερευνητές και τους υπεύθυνους για τη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής.

 Πως μαθαίνει ο άνθρωπος : εγκέφαλος, εμπειρία και μάθηση στο σχολείο / Εθνικό Συμβούλιο Ερευνών Η.Π.Α. Επιτροπή Κοινωνικών Επιστημών και Εκπαίδευσης.  Αθήνα : Κέδρος, 2006.447σ. ; 24εκ.  

Πως να κάνετε τους έφηβους να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους

 Νεύρα, μελαγχολία, καυγάδες… Τι χρειάζονται στ΄αλήθεια οι έφηβοι για να είναι ευτυχισμένοι;
Στο βιβλίο αυτό θα διαβάσετε:
– Πώς να δείξετε στους εφήβους σας σεβασμό και τρυφερότητα, να τους υποστηρίξετε και να επικοινωνήσετε πραγματικά μαζί τους.
– Πώς να διαχειριστείτε κρίσεις και να αντιμετωπίσετε ορμονικά προβλήματα, σχέσεις, αλκοόλ, κάπνισμα, παραβατική συμπεριφορά.
– Πώς να τους μάθετε, αλλά χωρίς να τους επιβάλετε, καλούς τρόπους και σωστή συμπεριφορά.
Το βιβλίο της Πέννυ Παλμάνο  μας βοηθά όλους να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στο πώς να δημιουργήσουμε μια θετική σχέση  με  τα πολυαγαπημένα  παιδιά  μας,  με  βάση,την  καλή  κοινή  λογική.Είναι  πάρα  πολύ  χρήσιμο  βιβλίο  και  για  τους  διευθυντές  σχολείων…

 Πως να κάνετε τους εφήβους σας να δείξουν τον καλύτερο ευατό τους : Πέννυ Παλμάνο. Αθήνα : Μίνωας, 2008. 303σ. ; 21εκ

Μουσειοπαιδαγωγική

Τα τελευταία χρόνια αυξάνεται συνεχώς και στην Ελλάδα το ενδιαφέρον για θέματα που αφορούν τα μουσεία, με αποτέλεσμα να αναπτύσσεται ένα ολοένα και διευρυνόμενο πεδίο συζήτησης για ζητήματα σχετικά με τη μουσειολογία, τη μουσειογραφία και τη μουσειοπαιδαγωγική. Η μελέτη αυτή στοχεύει στο να συμβάλει στο συγκεκριμένο πεδίο συζήτησης εστιάζοντας στη μουσειοπαιδαγωγική, χωρίς ωστόσο να παραγνωρίζει την αδιάρρηκτη σχέση αλληλεπίδρασης στην οποία αυτή βρίσκεται με τις άλλες δύο επιστημονικές κατευθύνσεις, της μουσειολογίας και της μουσειογραφίας. Για αυτόν τον σκοπό παρουσιάζονται τα στοιχεία που συνθέτουν τη φυσιογνωμία της μουσειοπαιδαγωγικής μέσα από τις εξελίξεις στον χώρο των μουσείων και την επίδραση φιλοσοφικών και παιδαγωγικών προσεγγίσεων. Στόχος είναι να αναδείξει τους τρόπους με τους οποίους οι θεωρητικές προσεγγίσεις μπορούν να εφαρμοστούν στην πράξη κατά τον σχεδιασμό εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων. Με βάση το παραπάνω σκεπτικό, η μελέτη περιγράφει την εμφάνιση και ανάπτυξη της ευρωπαϊκής μουσειοπαιδαγωγικής ως διαδικασίας μετάβασης από το μουσείο-ναό στο μουσείο-χώρο μάθησης και στη συνέχεια παρουσιάζει τις σύγχρονες τάσεις και θεωρίες που διαμορφώνουν νέες προοπτικές για τη λειτουργία του μουσείου ως χώρου εμπειριών, διά βίου μάθησης, ψυχαγωγίας, έμπνευσης και δημιουργίας. Περιγραφές πρακτικών εφαρμογών εξετάζουν συγκεκριμένα ζητήματα σχεδιασμού και υλοποίησης μουσειοπαιδαγωγικών δραστηριοτήτων στην προσπάθεια να διασυνδέσουν τη θεωρία με την πράξη.

Μουσειοπαιδαγωγική : από τη θεωρία στην πράξη / Νίκη Νικονάνου, Αθήνα : Πατάκης, 2010, 258σ. : εικ. ; 22εκ.