Ακολουθώντας το όνειρο

Το πάθος για δημιουργία συνεχίζεται…Η Μαρί, το πιο ανήσυχο πνεύμα της οικογένειας Στάινμαν, είναι η γυναίκα που πρώτη φύσηξε το γυαλί και διεκδίκησε ίση μεταχείριση στη δουλειά της. Είκοσι χρόνια μετά, το 1910, ταξιδεύει μόνη της για τη Νέα Υόρκη και ανοίγει νέες προοπτικές στη ζωή της. Στην Πέμπτη Λεωφόρο και το Μπρόντγουεϊ των αρχών του προηγούμενου αιώνα, εκεί που χτυπά η καρδιά του μοντέρνου πολιτισμού, βρίσκει την έμπνευση για τη δουλειά της και γνωρίζει το μεγάλο έρωτα.Από τα δάση της Θουριγγίας στην κοσμοπολίτικη Νέα Υόρκη κι από εκεί στο Μόντε Βεριτά και την ιστορική Γένοβα, η Μαρί χαράζει το δικό της, δύσκολο πολλές φορές, δρόμο πάντα με τη διάθεση να εξουσιάζει η ίδια τον εαυτό της. Γίνεται μια κοσμοπολίτισσα.

Ακολουθώντας το όνειρο : το πάθος για δημιουργία συνεχίζεται : ιστορικό μυθιστόρημα / Πέτρα Ντουρστ – Μπένινγκ / μετάφραση Π. Καλλιγέρη, Ε. Καλλιγέρη. Αθήνα : Εμπειρία Εκδοτική, 2004.430σ. ; 21εκ.

Ρεβέκκα : η χρυσή βάρκα της Λέρου

Όσοι είχαν βρεθεί μαζί της στο νησί κοιτούσαν τώρα μπροστά, για να κάνουν μια νέα αρχή στη ζωή τους.Πολύ πίσω, στο λυκόφως του ορίζοντα του πολέμου, έβλεπαν καμιά φορά το περίγραμμα μιας μικρής βάρκας, που κουβαλούσε έναν θησαυρό από χρυσό και πετράδια…Δύο άγνωστοι συναντιούνται τυχαία στην Αίγυπτο την ταραγμένη δεκαετία του 1950: ο Γερμανός Λουτς Βόλτερς, αποτυχημένος φοιτητής Φιλοσοφίας, και η Ελληνίδα Ρεβέκκα Καμίτση, ενεργό μέλος της αντίστασης κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.Σύντομα η γνωριμία τους εξελίσσεται σε μια σφοδρή ερωτική σχέση. Ωστόσο, εμπόδιο σε ένα κοινό μέλλον μπαίνει η βασανιστική ενοχή που κυνηγά τη Ρεβέκκα από τη Λέρο…

Ρεβέκκα : η χρυσή βάρκα της Λέρου / Μάνφρεντ Ντιρκς.Αθήνα : Λιβάνης, 2016 .352σ. ; 21εκ. 

Νομίζω την έλεγαν Έστερ

Η Κάτια, γεννημένη και μεγαλωμένη στο σοβιετικό Κίεβο, ανακαλύπτει ότι προέρχεται από μια εβραϊκή οικογένεια που είχε τις ρίζες της στη Βιένη και κατέληξε στη Ρωσία, αφού προηγουμένως έζησε για ένα διάστημα στη Βαρσοβία.Μέσα από τις μνήμες των γονιών της, από ταξίδια στα μέρη όπου έζησαν οι πρόγονοί της και από εξονυχιστική έρευνα στα αρχεία επιχειρεί να ανασυνθέσει την οικογενειακή ιστορία, όπως αυτή εξελίχθηκε και διαμορφώθηκε μέσα από τις καταστροφές του 20ού αιώνα. Ψηφίδα-ψηφίδα φιλοτεχνεί τα πορτρέτα άγνωστων συγγενών -ένας επαναστάτης που πήγε με τους μπολσεβίκους, ένας φυσικός που εξαφανίστηκε στις σοβιετικές εκκαθαρίσεις, ένας ήρωας πολέμου, ένας άνεργος που πυροβόλησε έναν Γερμανό διπλωμάτη στη Μόσχα- και, κυρίως, πολλών δασκάλων κωφάλαλων παιδιών που ίδρυσαν ορφανοτροφεία σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, και γιαγιάδων με ονόματα λουλουδιών, που έχασαν τα λογικά τους. Και ύστερα, όταν οι Γερμανοί μπήκαν στο Κίεβο, μιλάει για τις ιστορίες εκείνων που εξοντώθηκαν στο Μπάμπι Παρ ή αλλού, όπως η προγιαγιά που έμεινε πίσω και τουφεκίστηκε, χωρίς να αφήσει ούτε το όνομά της.Ένα μοντέρνο σπονδυλωτό μυθιστόρημα, που αφηγείται με τρυφερότητα και χιούμορ τη ζωή μιας οικογένειας στην Ανατολική Ευρώπη και τη Ρωσία μέσα στη δίνη των γεγονότων του εικοστού αιώνα.

Νομίζω την έλεγαν Έστερ / Κάτια Πετρόφσκαγια.Αθήνα : Καπόν, 2014.222σ. ; 21εκ.

Βιογραφία ενός έρωτα

 Η ζωή της Σούζι Γκερν μοιράζεται ανάμεσα σε δύο φαινομενικά ετερόκλητους χώρους. Από τη μια αναζητεί την ιδανική αγάπη σε έναν άντρα που είναι απόλυτα δικός της. Όταν όμως ανακαλύπτει ότι με το σύζυγό της κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο, αρχίζει ένα επικίνδυνο ερωτικό παιχνίδι με τρόπο ανατρεπτικό, που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει στην αποτυχία: αναζητά εραστές βάζοντας αγγελίες στις εφημερίδες. Από την άλλη αναλώνεται μέσα σε μια ψυχαναγκαστική, σχεδόν ιδεοληπτική, ανάγκη για απόλυτη τάξη στο νοικοκυριό της. Δίπλα της ο οικογενειακός μικρόκοσμος που δεν μπορεί να τη βοηθήσει: ο σύζυγός της Έντμουντ, μόνιμο θύμα των δολοφονικών φαντασιώσεων της γυναίκας του η οποία θέλει να τον πνίξει “με τα ίδια της τα χέρια”, ο άβουλος και επιρρεπής στην αποτυχία γιος τους, η προβληματική κόρη. Ο Μάρτιν Βάλζερ, με τη μαεστρία που τον διακρίνει, συνθέτει αριστουργηματικά ένα χορταστικό μυθιστόρημα που “υμνεί” τη μετριότητα και “εκθειάζει” την καθημερινότητα, προσπαθώντας να εξηγήσει το γιατί και πώς μια μέση ευρωπαϊκή οικογένεια θυσιάζει, ακούσια ή εκούσια, την ευτυχία της στο βωμό κάποιων ανεξήγητων αλλά γνώριμών μας κανόνων…

 Βιογραφία ενός έρωτα : μυθιστόρημα / Μάρτιν Βάλσερ.  Αθήνα : Καστανιώτης, 2004.  500σ. ; 21εκ.

 O Mάρτιν Bάλσερ γεννήθηκε το 1927 στο Bάσερμπουργκ και ζει στις όχθες της λίμνης Mπόντενζε. Σπούδασε στη Θεολογική-Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Pέγκενσμπουργκ. Στη συνέχεια σπούδασε λογοτεχνία, ιστορία και φιλοσοφία. Eργάστηκε για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, κέρδισε πολυάριθμα λογοτεχνικά βραβεία και είναι επίτιμος διδάκτορας σε τρία γερμανικά πανεπιστήμια. Θεωρείται από τους σημαντικότερους σύγχρονους Γερμανούς συγγραφείς. Mεταξύ άλλων έχει γράψει τα βιβλία “Die Verteidigung der Kindheit” (“H υπεράσπιση της παιδικής ηλικίας”, 1991), “Ohne einander” (“O ένας χωρίς τον άλλο”, 1993), “Finks Krieg” (“O πόλεμος του Φινκ”, 1996), “Gesammelte Werke in zwoelf Baenden” (“Tα άπαντα των έργων του σε δώδεκα τόμους”, 1997). Tο μυθιστόρημά του “H πηγή” κυκλοφόρησε στη Γερμανία το 1998.

Ταξιδεύοντας με τον έρωτα

Ο Φιλοκτήτης συναντά τυχαία την Κλάρα σε μια γιορτή στο Παρίσι. Στην αρχή, η Κλάρα εντυπωσιάζεται και γοητεύεται από τις γνώσεις και την ετοιμότητα του νεαρού άντρα, στη συνέχεια όμως αντιδρά στις εμμονές του. Τι σχέση μπορεί να έχει ένα κορίτσι -το οποίο ζει ακόμα και τις πιο ακραίες εμπειρίες- μ’ έναν τριαντάχρονο που αντιστέκεται στον “καταναλωτισμό” και την “παραγωγικότητα” της εποχής του έχοντας ως μοναδικά εφόδια την κλασική παιδεία και τις ανατρεπτικές ιδέες του; Ίσως τίποτε. Ωστόσο, ο έρωτας όλα τα μεταμορφώνει… Και ο Φιλοκτήτης με την Κλάρα θα αναζητήσουν μαζί πια την ουσία της ζωής τους μακριά από το Παρίσι.
Μια ποιητική ερωτική ιστορία. Ένα σύγχρονο μυθιστόρημα, ένα μανιφέστο όσων αρνούνται τον εφησυχασμό.

Ταξιδεύοντας με τον έρωτα / Σεμπάστιεν Λάπακ. Αθήνα : Μεταίχμιο, 1999. 174σ. ; 21εκ..

Ο Σεμπαστιέν Λαπάκ γεννήθηκε στο Tubingen της Γερμανίας το 1971. Έχει γράψει ένα δοκίμιο, “Georges Bernanos encore une fois” (1998), ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, “Les barricades mysterieuses” (1998) και μια ανθολογία, “Τriomphe de Dionysos” (1999).

Ο άντρας που ήξερε ν΄αγαπάει

“Θα αιφνιδιάσω προσεκτικά το στόμα σου. Θα καλύψω τα στήθη σου με ευλαβικά χέρια. Η αλαφράδα σου κατάγει θριάμβους. Όταν, προτού αρχίσουμε να τρώμε, μου απλώσεις τα δυο σου χέρια πάνω στο τραπέζι, τα δικά μου χέρια θα σε υποδεχτούν, η επιτραπέζια προσευχή μιας νέας θρησκείας. Δεν θα υπάρχει τίποτε που ο ένας να μην θέλει να μάθει για τον άλλον. Αφού μου επιτρέπεται να σ’ αγαπώ, είμαι αθάνατος. Μόνο τότε. Τώρα καταλαβαίνω γιατί ποτέ μου δεν μπόρεσα να μισήσω κάποιον. Στην ψυχή μου, μια ζωή ολάκερη, φώλιαζε αγάπη, αγάπη που κοιμόταν, που ονειρευόταν, που παρεκτρεπόταν μερικές φορές, ονομαζόταν έτσι, ονομαζόταν αλλιώς, επανέκαμπτε, ουσιαστικά καρτερούσε. Αυτή μου έδωσε τη δύναμη για όλα. Τώρα το καταλαβαίνω: Η αγάπη μου καρτερούσε εσένα. Αν δεν τη θέλεις, θα με αφανίσει. Και δεν θα αντισταθώ. Η αγάπη μου αγνοεί ότι έχω περάσει τα εβδομήντα. Και εγώ το αγνοώ επίσης.” 

Στο απόγειο της δόξας του και στη δύση της ζωής του, ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε θα γνωρίσει τη δεσποινίδα Ουλρίκε φον Λέβετσβω. Στην ειδυλλιακή λουτρόπολη του Μαρίενμπαντ ο έρωτας γεννιέται κεραυνοβόλα. Ο σοφός ποιητής γοητεύεται από την ευστροφία και την ετοιμολογία της καλλιεργημένης και τολμηρής κοπέλας· ο εβδομηντατριάχρονος άντρας έλκεται από το σφρίγος και τη νεανική ομορφιά της δεκαεννιάχρονης. Δεν έχει όμως να αντιπαλέψει μόνο την αίσθηση της γεροντικής αδυναμίας αλλά και τη φαρμακερή κακεντρέχεια του στενού και ευρύτερου περιβάλλοντός του. Τούτο το ύστατο ερωτικό σκίρτημα του σπουδαίου ποιητή περιγράφει ο Μάρτιν Βάλζερ, ανασυνθέτοντας στο μυθιστόρημά του την προσωπικότητα του ανδρός, το ιστορικό πλαίσιο αλλά και τα αναλλοίωτα ανθρώπινα συναισθήματα του έρωτα και του πόνου.

Ο άντρας που ήξερε ν΄ αγαπάει / Μάρτιν Βάλζερ. Αθήνα : Εστία, 2012.  289σ. ; 21εκ..

O Mάρτιν Bάλσερ γεννήθηκε το 1927 στο Bάσερμπουργκ και ζει στις όχθες της λίμνης Mπόντενζε. Σπούδασε στη Θεολογική-Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Pέγκενσμπουργκ. Στη συνέχεια σπούδασε λογοτεχνία, ιστορία και φιλοσοφία. Eργάστηκε για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, κέρδισε πολυάριθμα λογοτεχνικά βραβεία και είναι επίτιμος διδάκτορας σε τρία γερμανικά πανεπιστήμια. Θεωρείται από τους σημαντικότερους σύγχρονους Γερμανούς συγγραφείς. Mεταξύ άλλων έχει γράψει τα βιβλία “Die Verteidigung der Kindheit” (“H υπεράσπιση της παιδικής ηλικίας”, 1991), “Ohne einander” (“O ένας χωρίς τον άλλο”, 1993), “Finks Krieg” (“O πόλεμος του Φινκ”, 1996), “Gesammelte Werke in zwoelf Baenden” (“Tα άπαντα των έργων του σε δώδεκα τόμους”, 1997). Tο μυθιστόρημά του “H πηγή” κυκλοφόρησε στη Γερμανία το 1998.