Ένα παιδί μεγαλώνει σε χρόνια δίσεκτα

Ολιγοσέλιδο, αλλά ιδιαίτερα πυκνό το πεζογράφημα του κύπριου ποιητή Λεύκιου Ζαφειρίου. Με γλώσσα κοφτή, ακριβή ο συγγραφέας περιγράφει τη ζωή στην Κύπρο από το 1953 έως το 1964 από την πλευρά ενός μικρού παιδιού που μεγαλώνει σε αντίξοες συνθήκες. Πρόκειται για χρόνια δίσεκτα: ο κόσμος αγωνίζεται να αποτινάξει τον αγγλικό ζυγό, οι έριδες μεταξύ των δύο κοινοτήτων εντείνονται, συχνά υποθαλπόμενες από τους αποικιοκράτες, αλλά η Κύπρος αποκτά την επίφοβη ανεξαρτησία της.

Η πρώτη παράγραφος συνοψίζει αποσπασματικά το περιεχόμενο του βιβλίου: «…Δημοτικό άρρωστος, φεύγω απ’ το σχολείο… Παιδική Στέγη, κλαίω ασταμάτητα… Ένα αυτοκίνητο αρπάζει φωτιά· εκείνη την ώρα κάθουμαι κάτω απ’ τη φοινικιά. Σε λίγο ακούγονται φωνές, οι μαθητές σε διαδήλωση…» Ο αναγνώστης εισάγεται βαθμιαία στα εξιστορούμενα γεγονότα: οι επόμενες παράγραφοι ακολουθούν μια εξίσου ελλειπτική αφήγηση, με συχνές και ενίοτε μη γραμμικές αναδρομές σε προγενέστερα γεγονότα (προσωπικά ή συλλογικά). Σαν μέσα από το φωτογραφικό λεύκωμα της μνήμης, ο πρωτοπρόσωπος αφηγητής – πρωταγωνιστής ξετυλίγει συνοπτικά, ιμπρεσιονιστικά θαρρείς, τις στιγμές που συντάραξαν τον ίδιο, την οικογένειά του, τον τόπο του. Κεντρικό ρόλο στην ιστορία έχει η νεαρή μητέρα του αφηγητή· η παρουσία της και, αργότερα, η απουσία της στοιχειώνει απ’ άκρου εις άκρον το κείμενο.

(απόσπασμα από κριτική παρουσίαση του βιβλίου από την Λ. Εξαρχοπούλου)

Οι συμμορίτες / Λεύκιος Ζαφειρίου, Αθήνα : Γαβριηλίδης, 2009, 101σ. ; 20εκ.

• Σχετικά με το άρθρο