Η ΔΕΞΙΑ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ ΡΑΣΟΥ

Ο συγγραφέας  Γιάννης Μακριδάκης γεννημένος στη Χίο, χαρακτηρίζεται από τους κριτικούς της λογοτεχνίας ως συγγραφέας έκλπηξη. Μετά το μυθιστόρημά του “Ανάμισης ντενεκές”,  το οποίο έχει ήδη κάνει τέσσερις εκδόσεις και μεταφράζεται στα Τούρκικα, εμφανίζεται ξανά με τη σημειολογική του νουβέλα “Η Δεξιά Τσέπη του Ράσου”, από τις εκδόσεις Εστία.

     Ο Βικέντιος είναι ο μοναδικός  καλόγερος, που ζει  ολομόναχος σ’ ένα μοναστήρι της Χίου, στο ερημοβράχι της Παναγιάς. Η μια μετά την άλλη οι ανατολές τον όρισαν μοναδικό τοποτηρητή, της γης και της πίστης Στα  17 του μπήκε στο μοναστήρι  και στα 40 του, μοναδική του συντροφιά είναι μια σκυλίτσα η Σίσσυ. Ζώντας από κοντά το ζευγάρωμα της σκυλίτσας του, περιμένει με ανηπομονησία τη γέννα των μικρών κουταβιών και,  βάζει στην τσέπη του  6Ο φουντούκια. Κάθε μέρα τρώει και από ένα για να ξέρει πότε να περιμένει την γέννα…

     Το βράδυ που ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος αφήνει την τελευταία του πνοή, η Σίσσυ γεννάει τρία κουταβάκια, αλλά αμέσως μετά πεθαίνει. Ο Βικέντιος αισθάνεται σα  να έχει χάσει έναν δικό του άνθρωπο. Μέσα από αισθήματα πένθους   προσπαθεί να σώσει έστω κι ένα μικρό κουτάβι…. Ένα-ένα όμως τα σκυλάκια πεθαίνουν και ο Βικέντιος τα θάβει δίπλα στην μητέρα τους. Το τελευταίο θα το βάλει στην δεξιά τσέπη του ράσου του για να το έχει πάντα μαζί του.  Ο Βικέντιος βιώνει έντονα παράλληλα συναισθήματα. Από τη μια το πένθος για τον Αρχιεπίσκοπο και από την άλλη ο θρήνος για την Σίσσυ και ο αγώνας για την σωτηρία  του μικρού κουταβιού…

Το βιβλίο βρίσκεται ήδη στην 5η του έκδοση.

[tags] Βέροια, Βιβλιοθήκη Βέροιας, Γιάννης Μακριδάκης, ελληνική λογοτεχνία, σημειολογία [/tags]

• Σχετικά με το άρθρο