Παιδική κακοποίηση

Κάποιος σπουδαίος πρότεινε να ορίσουμε μια ημέρα τον χρόνο για να θυμόμαστε το ζήτημα της παιδικής κακοποίησης. Πολύ ωραία ιδέα, είπαν οι άλλοι σπουδαίοι, και όρισαν η μέρα αυτή να είναι η 19η Νοέμβρη.

Έλα μου ντε όμως που το ζήτημα είναι παρών 365 μέρες το χρόνο, κρυμμένο πίσω από το οικογενειακό άσυλο, στα όρια της ιδιωτικότητας, με χίλιες δικαιολογίες για να βλέπουμε τα σημάδια αλλά να μη μιλάμε. Και σήμερα που η βία στην κοινωνία μας με το ζόρι κρατιέται να μην ξεχυθεί, ας είμαστε βέβαιοι ότι τα παιδιά και κάθε ευάλωτη ομάδα είναι οι πρώτοι που υφίστανται τις συνέπειες.

Από την συλλογή της βιβλιοθήκης για την παιδική κακοποίηση επέλεξα τρεις τίτλους:

Ανείπωτες λέξεις / Καμίλα Γκιμπ, Αθήνα : Αγκυρα, 2002

Οι “Ανείπωτες λέξεις” είναι η ιστορία της Θέλμα από τη γέννησή της ως την ενηλικίωσή της και την επιστροφή της στην Αγγλία -για να σπουδάσει Νομικά στην Οξφόρδη- μια ιστορία σπαραχτική μα και συνάμα τρομακτική, τελικά υπέροχα ενδιαφέρουσα. Η Θέλμα μέσα από σεξουαλική κακομεταχείριση και σύνδρομο ανορεξίας θα φτάσει στο όριο της διαταραχής της προσωπικότητάς της, ωστόσο, θα διατηρήσει την ατομικότητά της, το χιούμορ και τη φαντασία της.

Ένα παιδί που το έλεγαν αυτό : η θέληση ενός παιδιού να επιζήσει / Dave Pelzer, Αθήνα : Διόπτρα, 2003

Το Ένα Παιδί που τον έλεγαν ‘Αυτό’ είναι ένα βιβλίο συγκινητικό, από τα σημαντικότερα του καιρού μας πάνω στο θέμα της παιδικής κακοποίησης. Σκοπός του είναι να βοηθήσει τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι χιλιάδες παιδιά κάθε χρόνο γίνονται θύματα βάναυσης συμπεριφοράς, συχνά από τους ίδιους τους γονείς, και να συμβάλει στο να επικεντρωθούμε στο να σταματήσουμε την κακοποίηση πριν αυτή εκδηλωθεί.

Το Ένα Παιδί που τον έλεγαν ‘Αυτό’ είναι μια μαρτυρία για τον θρίαμβο του ανθρώπινου πνεύματος. Περιγράφει παραστατικά την κακοποίηση του Ντέιβ στα χέρια της μητέρας του και την απίστευτη απάθεια του περίγυρου για την κατάστασή του.Το κουράγιο και η αποφασιστικότητά του μπορούν να γίνουν φωτεινό παράδειγμα για τα εκατομμύρια παιδιά που συχνά υποφέρουν σιωπηλά το καθημερινό τους μαρτύριο.
Κρεβάτι του Ντέιβ γίνεται ένα ράντσο στο υπόγειο και υποχρεώνεται να κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού. Είναι ο σκλάβος της οικογένειας, το παιδί πάνω στο οποίο η μητέρα ξεσπάει για όλες τις απογοητεύσεις της. Του παίζει παιχνίδια απίστευτης σκληρότητας, ο Ντέιβ, όμως, βγαίνει νικητής από μια κατάσταση που λίγοι μόνο θα έβγαιναν αλώβητοι.

Ο Ντέιβ Πέλζερ είναι απόστρατος πιλότος της πολεμικής αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Όσο υπηρετούσε στην αεροπορία, εργάστηκε στο Ίδρυμα Νεότητας και σε προγράμματα όπως το ‘Νεολαία και κίνδυνοι’ σε όλη την πολιτεία της Καλιφόρνιας.
Τα μοναδικά επιτεύγματα του Ντέιβ αναγνωρίστηκαν με πολλά βραβεία, καθώς και με επαίνους των πρώην προέδρων Ρόναλντ Ρέιγκαν και Τζορτζ Μπους. Το 1993 τιμήθηκε ως ένας από τους 10 Διακριθέντες Αμερικανούς Νέους και το 1994 ήταν ο μοναδικός αμερικανός που βραβεύτηκε ως ένας από τους Διακριθέντες Νέους όλου του Κόσμου για τις προσπάθειές τους για τον εντοπισμό και την πρόληψη της κακοποίησης των παιδιών και για την ενημέρωση του κοινού στο σημαντικό αυτό πρόβλημα.
Ο Ντέιβ είχε επίσης την τιμή να μεταφέρει την Ολυμπιακή φλόγα, η οποία εκπροσωπεί το αδάμαστο ανθρώπινο πνεύμα, στην Ολυμπιάδα του 1996. (από το σημείωμα του εκδότη)

Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης / Βικτωρία Πρεκατέ, Ορέστης Γιωτάκος, Αθήνα : ΒΗΤΑ, 2005, 69σ. ; 21εκ.

Πώς μπορούμε να καταλάβουμε ότι ένα παιδί κακοποιείται, όταν η οικογένειά του το έχει τρομοκρατήσει να μη πει κουβέντα;

Πώς μπορούμε να προστατέψουμε τα παιδιά από το δέλεαρ των παιδόφιλων, που τους παρουσιάζονται ως ευγενικοί και στοργικοί φίλοι;
Πώς θα πρέπει να συμπεριφερθούμε σε ένα παιδί που υποψιαζόμαστε ότι κακοποιείται και πού να απευθυνθούμε;

• Σχετικά με το άρθρο