ρατσισμός;

Τον τελευταίο καιρό δουλεύοντας στι ισόγειο της βιβλιοθήκης, στα επιστρεφόμενα βιβλία, βρίσκω πολλούς ενδιαφέροντες τίτλους . Δεν είναι πάντα καινούριες εκδόσεις, είναι όμως άξια προσοχής και μελέτης. Ένα από αυτά είναι και το βιβλίο ” ε, φίλε”, ένα βιβλίο με εκθέσεις (μεταναστών, παλιννοστούντων, αλλοδαπών) μαθητών Δημοτικού- Γυμνασίου-Λυκείου, από διάφορες χώρες και που φοιτούν σε διάφορα σχολεία της Ελλάδας. Με χαρά διαπίστωσα πως τα περισσότερα παιδιά δεν συνάντησαν ακραίες ρατσιστικές συμπεριφορές και μιλούν για δασκάλους που τους αγκάλιασαν και για συμμαθητές που αφού ξεπέρασαν το φόβο του άγνωστου τους έκαναν φίλους. Εξ’άλλου και τα ίδια τα παιδιά παραδέχονται πως στη χώρα τους κορόιδευαν κάποιους διαφορετικούς από αυτά π.χ. τσιγγάνους. Επομένως δεν είμαστε τόσο ρατσιστές όσο θέλουν να μας παρουσιάζουν τα μέσα ενημέρωσης. Δε μιλούμε για τα προβλήματα που συναντούν τα παιδιά και οι οικείοι τους φυσικά, αλλάζοντας χώρα, γλώσσα, φίλους, συγγενείς και ότι άλλο. Μιλούμε για το σχολείο. Κι εγώ είχα μαθητές Αλβανούς,Έλληνα μουσουλμάνο, Ελληνοβούλγαρο (που όταν έλεγα ότι ο Αλέξανδρος είναι Ελληνοβούλγαρος, φώναζε:δεν είμαι Βούλγαρος είμαι Πόντιος.) Ποτέ τα παιδιά δεν τους ξεχώρισαν. Αντίθετα τους έκαναν πολύ εύκολα φίλους. Σαφώς δεν είναι όλα ρόδινα. Αλλά και πού είναι;

[Tags]Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, ρατσισμός,παλιννοστούντες μαθητές, μετανάστες [/Tags]

• Σχετικά με το άρθρο