Σχέσεις ”στοργής”…

Πολυδιαβασμένο βιβλίο, καυστικό, αστείο και το εξώφυλλο λέει πολλά… Το βιβλίο είναι πάντα επίκαιρο αφού οι σχέσεις πεθεράς νύφης είναι συνήθως κάπως σαν το εξώφυλλο. Δεν θα σχολιάσω το περιεχόμενο του βιβλίου, το οποίο είναι γνωστό σχεδόν σε όλους, είτε διάβασαν το βιβλίο είτε είδαν τη μεταφορά του στην tv. Θέλω να αναφερθώ λίγο σ’αυτές τις σχέσεις με αφορμή ένα περιστατικό που συνέβη στη βιβλιοθήκη. Μια βροχερή μέρα μπήκε στη βιβλιοθήκη μία νεαρή μητέρα μουρμουρίζοντας και με έντονη δυσφορία, λέγοντας : (Καλά που δεν έχουμε κοντά μας μεγάλους ,ούτε πεθερές ούτε γιαγιάδες, να μας λένε τι να κάνουμε. Φόρεσε αυτό το ρούχο στο μωρό, μην το βγάζεις βόλτα στη βροχή…) Η βροχή λοιπόν ήταν η αφορμή. Κάποια ηλικιωμένη προφανώς σχολίασε την έξοδό της με το μωρό στη βροχή και η νεαρή κυρία ”τα πήρε”. Βέβαια το μωρό ήταν απολύτως ασφαλισμένο στο καρότσι του με την αδιάβροχη ζελατίνα που έχουν όλα τα σύγχρονα χειμωνιάτικα καρότσια και προφανώς το σχόλιο τη ς ηλικιωμένης ήταν άστοχο. Όμως αυτή ήταν η αφορμή να ξεσπαθώσει η μικρή και να πάρει η μπάλα όλες τις γιαγιάδες και τις πεθερές. Ήταν προφανές πως περίμενε να συμφωνήσουμε μαζί της γιατί στην αρχή μιλούσε βγάζοντας τα επιστρεφόμενα βιβλία από το καρότσι του μωρού, στη συνέχεια όμως μας κοίταζε περιμένοντας επιβεβαίωση. Της είπα λοιπόν: Δε σχολιάζω το θέμα. -Όχι μου λέει να το σχολιάσετε. Ήταν ακόμα πολύ νωρίς και η έντονη κίνηση δεν είχε αρχίσει κι έτσι μπήκα στον πειρασμό να διατυπώσω μία ερώτηση και συγχρόνως άποψη προσωπική. -Απορώ πώς δύο γυναίκες που είναι δεδομένο οτι αγαπούν πολύ το ίδιο πλάσμα δεν μπορούν να βρουν κώδικα επικοινωνίας (δε λέω να συμφωνήσουν) για να περνούν καλά. Και επίσης ο πατέρας του μωρού είναι γιός αυτής της μάνας -πεθεράς που τόσο έντονα αντιμάχεσαι. Και πήρα την πολύ ενδιαφέρουσα απάντηση: ο γιός δέν ανήκει στη μάνα, η κόρη ανήκει. Ο γιος φεύγει. Σαφώς οι δυσκολίες σ’αυτές τις σχέσεις δεν είναι σημερινές, το θέμα είναι και θα είναι διαχρονικό και πολλές θα συμφωνήσουν με τη μια ή την άλλη άποψη ή θα έχουν να καταθέσουν άλλες, ανάλογα με το τι βίωσε ή τί βιώνει η κάθε μια. Αυτό που θέλω να πω σαν κατακλείδα είναι πως αν και οι δύο πλευρές καταθέσουν την καλή τους θέληση μπορεί να υπάρξει κώδικας επικοινωνίας. Και συνήθως καλό είναι οι μεγαλύτεροι να είναι πιο προσεκτικοί γιατί πέρασαν από τα ίδια μονοπάτια. Και τελικά (κι αυτό ισχύει γενικότερα κατά την άποψή μου) ενώ μπορούμε να έχουμε μια ζωή ευκολότερη επιμένουμε να τη δυσκολεύουμε. Ας το προσέξουμε .

[Tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, διαπροσωπικές σχέσεις [/Tags)

• Σχετικά με το άρθρο