Ηλίας Τσέχος

Ο ποιητής και ηθοποιός Ηλίας Τσέχος μας διαβάζει 4 ποιήματα του.

Μια ζωή (όχι) σαν τη δική μου

Μια ζωή σαν τη δική μου. Πώς ζουν τα παιδιά σ΄όλο τον κόσμο, είναι ένα βιβλίο από τη Unicef, που θα βρείτε σε 5 αντίτυπα στη Βιβλιοθήκη. Παρά τις διαφορές, τη διαφορετική γλώσσα, την εμφάνιση, τα διαφορετικά προβλήματα, οι ανάγκες και οι ελπίδες των παιδιών παραμένουν οι ίδιες. Όλα τα παιδιά χρειάζονται μόρφωση, νερό, τροφή, στέγη, ιατρική περίθαλψη, παιχνίδι, προστασία, αγάπη και φροντίδα. Όλα τα παιδιά θέλουν να ζήσουν μια καλή ζωή. Όμως άλλα γεννιούνται προνομιούχα και άλλα όχι. Να μιλήσουμε με αριθμούς. Πάνω από 210 εκατομ παιδιά ηλικίας 5-14 ετών δουλεύουν, 11 εκατομ. κάτω των 5 ετών πεθαίνουν κάθε χρόνο από αρρώστιες, η ιλαρά σκοτώνει ένα παιδί κάθε λεπτό, 1,3 δισεκατ. άνθρωποι ζουν σε ακατάλληλα σπίτια, 550 εκατομ. γυναίκες και 320 εκατομ. άντρες δεν ξέρουν να διαβάζουν ή να γράφουν. Στο βιβλίο θα βρείτε, εκτός από τα παραπάνω, μικρές ιστορίες από διάφορα μέρη της γης με πρωταγωνιστές παιδιά, πώς τρέφονται, πού ζουν, πώς παίζουν, αν πηγαίνουν σχολείο, αν εργάζονται, από τι αρρωσταίνουν και πεθαίνουν, πώς είναι η ζωή τους όταν έχουν μια αναπηρία ή ζουν πολέμους. Κλείνοντας, σκεφτόμαστε ότι όλα τα παιδιά έχουν μια ταυτότητα, το όνομά τους, την εθνικότητά τους, τη θρησκεία τους και δικαιούνται την ελεύθερη έκφραση και το σεβασμό, δικαιούνται την ευτυχία.

[tags] Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Βέροια, Unicef [/tags]

Χιλιαεννιακόσια

Το “Βιρτζίνιαν” ήταν ένα ατμόπλοιο. Στα χρόνια του μεσοπολέμου έκανε ένα ατελείωτο δρομολόγιο ζωής, ανάμεσα στην Ευρώπη και την Αμερική, μεταφέροντας εκατομμυριούχους, μετανάστες και ανθρώπους κάθε λογής.
Λένε ότι στο Βιρτζίνιαν, κάθε βράδυ, εμφανιζόταν ένας εξαιρετικός πιανίστας, εκπληκτικής δεξιοτεχνίας, που έπαιζε μια μουσική πρωτάκουστη, θαυμαστή, η οποία ανήκε μόνο σ’ αυτόν: τη μουσική του Ωκεανού, που η ηχώ του απλώνεται σ’ όλα τα λιμάνια.
Λένε πως η ιστορία του ήταν τρελή, πως γεννήθηκε πάνω σ’ εκείνο το καράβι, από το οποίο δεν κατέβηκε ποτέ. Και λένε πως κανείς δεν ξέρει το γιατί. Το όνομά του ήταν Χιλιαεννιακόσια…
Το βιβλίο αυτό αποτελεί το πρώτο κείμενο του Αλεσσάντρο Μπαρίκκο σε μορφή ποιητικού μονόλογου. Αρχικά γράφτηκε για να παιχτεί στο θέατρο με τον ηθοποιό Εουτζένιο Αλέγκρι. Αργότερα το βιβλίο γυρίστηκε ταινία από τον ιταλό σκηνοθέτη Τζουζέππε Τορνατόρε.

Άλλα βιβλία του ίδιου συγγραφέα που μπορείτε να βρείτε στη βιβλιοθήκη είναι:

1. Ωκεανός

2. Μετάξι

3. Ονειρα από γυαλί όλα από τις εκδόσεις Πατάκης

Σχετικά sites:

https://www.literaturfestival.com/bios1_3_6_256.html

[tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Αλεσάντρο Μπαρίκο, Θεατρικός μονόλογος [/tags]

Είχε το “κάτι” του

Ήμουν κι εγώ εκεί. Στο 1ο σεμινάριο δημιουργίας ψηφιακών βιωματικών αφηγήσεων. Τριήμερο.
Την πρώτη μέρα, απόγευμα Παρασκευής, πήγαμε στο ξενοδοχείο Αιγές Μέλαθρον. Επίσημα άρχιζε η πρώτη μέρα. Ο χώρος ωραίος, σε προδιέθετε ευνοϊκά. Το πρόγραμμα τηρήθηκε, ενημερωθήκαμε για το Untold Stories “Όλοι έχουμε κάτι να πούμε”, ακούσαμε τις εισηγήσεις της ζωγράφου κ. Φ. Χαμιδιελή και του βραβευμένου με Κρατικό Βραβείο Διηγήματος συγγραφέα κ. Γ. Καισαρίδη και είδαμε ταινίες της ομάδας που ανέλαβε το έργο της εκπαίδευσής μας, δηλαδή ψηφιακές βιωματικές αφηγήσεις. Στο τέλος, στη δεξίωση αφεθήκαμε σε γευστικές απολαύσεις και γνωριστήκαμε καλύτερα.
Τη δεύτερη μέρα κουραστήκαμε λίγο, αλλά είχαμε ΄ρθει για να μάθουμε και όπως όλοι γνωρίζουμε, τα αγαθά κόποις κτώνται. Μας ανέλαβαν οι εικαστικοί, η κ. Χαμιδιελή πιο θεωρητική στο σεμινάριο αλλά με το μπαγκράουντ της πράξης (είναι και εκπαιδευτικός) και ο κ. Τ. Πρωτοψάλτου με το βιωματικό εργαστήρι μάς έφερε πιο κοντά, ζητώντας μας να περιγράψουμε κάτι που μας είχε ζητηθεί να φέρουμε μαζί μας και που θα αποτελούσε αφετηρία για να ξεκινήσουμε την ιστορία μας. Οι περισσότεροι με μεγάλη άνεση αφηγούνταν τις ιστορίες τους και μοιραστήκανε με τους υπόλοιπους της ομάδας τους (γιατί είχαμε χωριστεί σε δυο ομάδες) τα συναισθήματά τους και τις σκέψεις τους. Όλοι κάτι είχαμε να πούμε. Πάντα έχεις κάτι να πεις. Αρκεί να νιώθεις οικεία, να νώθεις ότι είσαι με οικείους ανθρώπους σε οικείο περιβάλλον. Να ΄χει το κάτι του ο χώρος, οι άνθρωποι βασικά. Κι αυτό τελικά δεν είναι τόσο δύσκολο να συμβεί. Η ανάγκη έκφρασης πάντα θα υπάρχει. Την ίδια μέρα μάθαμε και για τα νέα εκφραστικά μας εργαλεία, τα προγράμματα δηλαδή δημιουργίας ψηφιακών ιστοριών Photo Story και Movie Maker και επεξεργασίας ήχου Audacity. Αυτά βέβαια μαθαίνονται στην πράξη. Καθίσαμε στους υπολογιστές όλοι και με την καθοδήγηση και βοήθεια του κ. Γ. Μπίκα, της κ. Π. Κριθάρα και του κ. Γ. Γκαλίτσιου αρχίσαμε να μορφοποιούμε τις σε ανάπτυξη ιδέες μας. Η επόμενη μέρα ήταν πάλι μέρα εφαρμογών και συνεχίσαμε να εργαζόμαστε με τα συγκεκριμένα προγράμματα. Η εμπειρία βέβαια θετική, η οργάνωση άμεμπτη, ο διευθυντής πανταχού παρών ως καλός οικοδεσπότης και αν δεν παινέψουμε το σπίτι μας, θα πέσει να μας πλακώσει. Κι έπεται συνέχεια.

[tags] Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Βέροια, Untold Stories [/tags]

Ευρωπαϊκή ημέρα χωρίς αυτοκίνητο

Σήμερα το Google έβαλε τα φθινοπωρινά του, δυο καφεκίτρινα πλατανόφυλλα για την επίσημη άφιξη του φθινοπώρου. Σήμερα όμως γιορτάζεται και η Ευρωπαϊκή ημέρα χωρίς αυτοκίνητο για τη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και την προστασία του περιβάλλοντος, και οι μετακινήσεις με τα μαζικά μέσα μεταφοράς είναι δωρεάν. Στην πόλη της Βέροιας από τις 10 το πρωί ως τις 10 το βράδυ δεν κυκλοφορούν ούτε σταθμεύουν οχήματα στην οδό Εληάς (από τη συμβολή της με την οδό Ανοίξεως μέχρι τη συμβολή της με την οδό Βενιζέλου).
Βάλτε λοιπόν κι εσείς Χ στα Ι.Χ. και χρησιμοποιήστε τα μαζικά μέσα μεταφοράς ή ποδήλατο, αν το επιτρέπει ο καιρός, που είναι καλό και για τη φυσική μας κατάσταση. Και βέβαια όχι μόνο για σήμερα…

[tags] Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Βέροια, Ευρωπαϊκή ημέρα χωρίς αυτοκίνητο [/tags]

Αλτσχάιμερ

Παγκόσμια Ημέρα Αλτσχάιμερ η χθεσινή, 21 Σεπτεμβρίου, μια μέρα ευαισθητοποίησης για τους 150.000 ασθενείς στην Ελλάδα και εκατομμύρια σ΄όλο τον κόσμο, αριθμοί που ολοένα αυξάνονται μαζί με το προσδόκιμο επιβίωσης. Όλοι μας λίγο πολύ γνωρίζουμε τη νόσο, την άνοια, την έλλειψη μνήμης που προκαλεί, μάλιστα όταν ξεχνάμε, τη “θυμόμαστε”, είναι το Αλτσχάιμερ, λέμε αστειευόμενοι. Κάποιοι από εμάς όμως έχουν πάσχοντες στην οικογένειά τους, παππούδες, γονείς, και υποφέρουν μαζί τους, καθώς δεν υπάρχει ακόμη απόλυτη και οριστική θεραπεία για τους ανθρώπους αυτούς που χάνουν τις νοητικές τους λειτουργίες και την προσωπικότητά τους και ζουν με αυξημένη επικινδυνότητα.

Βιβλία για τη νόσο του Αλτσχάιμερ στη Βιβλιοθήκη:
Cayton Harry κ.ά., Αλτσχάιμερ και άλλοι τύποι άνοιας
Rubinstein Henri, Η νόσος του Αλτσχάιμερ
Martin Christopher, Ασθενής μνήμη και άνοια
Πρίντζης Θεόδωρος, Αλτσχάιμερ

Ιστοσελίδες σχετικά:
Εταιρεία Νόσου Alzheimer και Συναφών Διαταραχών Αθηνών
Medlook
Novartis
Υγεία για όλους
Το ΒΗΜΑ on Line

[tags] Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Βέροια, Αλτσχάιμερ [/tags]