Παγκόσμια Ημέρα κατά της Δίαιτας

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Δίαιτας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 6 Μαΐου. Πρόκειται για έναν βρετανικής εμπνεύσεως εορτασμό, που καθιερώθηκε το 1992 από μία πρώην ανορεξική, την Μέρι Έβανς-Γιανγκ, επικεφαλής της αντιδιαιτικής καμπάνιας στη Μεγάλη Βρετανία και συγγραφέως του μπεστ σέλερ «Τα έχεις όλα, χωρίς να κάνεις δίαιτα».

Μας καλεί να αποδεχθούμε το σώμα μας χωρίς κόμπλεξ, να γιορτάσουμε την ομορφιά και την ποικιλομορφία όλων των φυσικών μεγεθών του ανθρώπινου σώματος. Να κηρύξουμε μορατόριουμ μιας μέρας στη δίαιτα και στην εμμονή μας για απώλεια βάρους. Να πληροφορηθούμε τις βλαβερές συνέπειες που μπορεί να έχει μία δίαιτα αδυνατίσματος. Να συμβάλουμε στον τερματισμό των διακρίσεων κατά των υπέρβαρων συνανθρώπων μας.

Στη συλλογή μας μπορείτε να βρείτε σχετικά βιβλία για την νευρική ανορεξία.

«Ανορεξία, βουλιμία, παχυσαρκία : μια ανάπτυξη για κατανόηση », «Εγχειρίδιο θεραπείας για την ψυχογενή ανορεξία : μια οικογενειακή προσέγγιση», κ.α

 [tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Νευρική Ανορεξία, Υγεία [/tags]

Η τελευταία ακροβάτις της Μαδρίτης

Συναρπαστικά χαώδης ταινία, μεγαλειώδους υπερβολής σε όλα της. Από τη βαθιά μελαγχολία που την τυλίγει ως τη σουρεαλιστική πολιτική αλληγορία μιας μετεμφυλιακής Ισπανίας σαν τσίρκο με ανατριχιαστικούς κεντρικούς χαρακτήρες που οι καταστάσεις τους μετέβαλαν από κανονικούς ανθρώπους σε τέρατα, για να αντεπεξέλθουν στην πραγματικότητα. Ενα κινηματογραφικό πολιτικό σχόλιο για τη σύγχρονη ιστορία της χώρας, από τον εμφύλιο ως το 1973 που ο σκηνοθέτης τοποθετεί τη δράση, δύο χρόνια πριν το θάνατο του Φράνκο.

Στη βιβλιοθήκη μας μπορείτε να βρείτε, στη στήλη με τις βιογραφίες, καθώς και στη στήλη πολιτικοί, βιβλία σχετικά με τον Φράνκο όπως: «Φράνκο », «Αυτοβιογραφία του στρατηγού Φράνκο» κ.α.

[tags]Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Κινηματογράφος, Φράνκο[/tags]

Μαχητής της ζωής – εργάτης της Τέχνης «Εφυγε» χτες σε ηλικία 84 χρόνων

Σεμνός «μαχητής» – από τα γεννοφάσκια του μέχρι το τέλος του – «στη γαλέρα της ζωής» που «τράβηξε άγριο κουπί» όπως έλεγε ο ίδιος, ο Θανάσης Βέγγος, πέρασε, χτες στις 7 π.μ., στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, του θεάτρου, του λαϊκού πολιτισμού ευρύτερα, αλλά και των αγώνων του λαού μας.

Ο θάνατός του λύπησε πανελλήνια το λαό, γιατί ο Βέγγος ήταν, παρέμεινε, αγωνίστηκε, έζησε, βιοπάλεψε και δημιούργησε σαν γνήσιο τέκνο του λαού. Και πάντα με μοναδική σεμνότητα, συνέπεια, αξιοπρέπεια, καλοσύνη κι ανθρωπιά. Η έπαρση και το «σταριλίκι» ήταν ξένα για εκείνον, παρά το – εκ φύσεως – τεράστιο, σπάνιο, πολύπλευρο δημιουργικό και ερμηνευτικό ταλέντο του. Αυθεντικά λαϊκός άνθρωπος, υποδειγματικός οικογενειάρχης, καθημερινά «κουβαλητής», πολύ αγαπητός στη λαϊκή γειτονιά όπου ζούσε, ακαταπόνητος και κυριολεκτικά χειρώνακτας «εργάτης» της Τέχνης, ο Βέγγος μέσα από τις ταινίες του – ιδιαίτερα με τις ταινίες που ο ίδιος σαν σεναριογράφος, παραγωγός, σκηνοθέτης, πρωταγωνιστής έπαιξε – θα μείνει αθάνατος. Θα «ζει» ανάμεσά μας, σαν ένας από μας. Θα παραμείνει λαοφιλής, γιατί αγαπούσε και συμπονούσε τον απλό, ανώνυμο, ανίσχυρο, αδικημένο, εκμεταλλευόμενο λαϊκό άνθρωπο. Υπερασπιζόταν τα δίκια, τους πόθους, το μόχθο του, αλλά και σατίριζε τα λογής λογής κουσούρια του, χαρίζοντας πλουσιοπάροχα λυτρωτικό, αλλά και νοήμον γέλιο.

Γεννημένος στις 29/5/1927 στο Νέο Φάληρο, ήταν το μοναχοπαίδι μιας φτωχής οικογένεια. Ο πατέρας του, εργάτης στην Εταιρεία Ηλεκτρισμού στον Πειραιά, αλλά και μαχητής του ΕΛΑΣ Πειραιά, απολύθηκε από την εταιρεία λόγω της συμμετοχής του στην ιστορική Μάχη της Ηλεκτρικής. Η απόλυση του πατέρα του ανάγκασε τον Θανάση Βέγγο να βγει στη βιοπάλη. Δούλεψε στην επεξεργασία δερμάτων και έκανε μικροθελήματα στη γειτονιά του. ΕΠΟΝίτης στα χρόνια της Κατοχής, ο Θανάσης Βέγγος υπηρέτησε τη θητεία του ως κρατούμενος στο Κολαστήριο της Μακρονήσου, όπου παρέμεινε μέχρι το 1951.

Μετά την απελευθέρωσή του, ο συγκρατούμενός του στη Μακρόνησο, σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος, για να επιβιώσει, τον πήρε στο μικρό στούντιό του, σαν άνθρωπο για όλες τις δουλειές. Ο Κούνδουρος, παρατηρώντας τις εκφραστικές του δυνατότητες, τον χρησιμοποίησε και σαν ηθοποιό, στην πρώτη του ταινία «Μαγική πόλη» (1952). Στη συνέχεια, ο Θανάσης Βέγγος δούλευε σαν τεχνικός σε διάφορες ταινίες, αλλά έπαιζε και μικρά ρολάκια. Το ολοφάνερο, έμφυτο, αυτοδίδακτο υποκριτικό ταλέντο του φάνηκε και στο θέατρο. Το 1959 πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο, παίζοντας στην επιθεώρηση «Ομόνοια πλατς – πλουτς», στο θέατρο «Περοκέ». Την ίδια χρονιά, μετά από εξετάσεις στην τότε Επιτροπή Ταλέντων, του δόθηκε η Αδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ηθοποιού και έγινε μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (11/4/1959).

Από το 1959 μέχρι και το 1999 συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους που ανέβαζαν ελληνικές κωμωδίες και επιθεωρήσεις. Μεταξύ άλλων στις: «Μαντουμπάλα», «Καινούργια Αθήνα », «Ανθρωποι του ’60», «Οκτώ άνδρες κατηγορούνται», «Κόκκινα τριαντάφυλλα», «Οι φτωχοδιάβολοι», «Αρχοντορεμπέτισσα», «Κύπρος γιοκ», κ.ά. Από το 1969 και μετά, με δικούς του θιάσους, ανέβασε τα έργα «Ο τρελός του Λούνα Παρκ» (με αυτό περιόδευσε και στις ΗΠΑ), «Τι έκανες στον Τρωικό Πόλεμο Θανάση;», «Το βλήμμα», κ.ά. Το 1995 πρωτοεμφανίστηκε στην Επίδαυρο, πρωταγωνιστώντας στην αριστοφανική «Ειρήνη», που ανέβασε το «Ανοιχτό Θέατρο». Με τον ίδιο θίασο πρωταγωνίστησε στους αριστοφανικούς «Αχαρνής», στην Επίδαυρο (1998).

Ανάμεσα στις 126 κινηματογραφικές ταινίες (άλλων σκηνοθετών) που έπαιξε ήταν οι: «Ο Δράκος», «Ο Ηλίας του 16ου», «Ψηλά τα χέρια Χίτλερ», «Δικτάτωρ καλεί Θανάση», «Ησυχες μέρες του Αυγούστου», «Το βλέμμα του Οδυσσέα», «Ολα είναι δρόμος», «Το πέταγμα του κύκνου» (2009) κ.ά.

Μεταξύ των δικών του ταινιών (η επωνυμία της εταιρείας του ήταν «Θ. Β. Ταινίες γέλιου»), είναι και οι εξής: «Βασιλιάς της γκάφας», «Καταζητείται ο Βέγγος», «Τύφλα να ‘χει ο Μάρλον Μπράντο», «Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης», «Ο πολύτεκνος», «Ενας τρελός τρελός Βέγγος», «Παπατρέχας», «Ποιος Θανάσης» κ.α.

Στο ενεργητικό του είχε το ντοκιμαντέρ «Χίλια χρόνια πριν», την τηλεταινία «Βήματα» και επτά τηλεοπτικές σειρές.

Διακρίθηκε με το Βραβείο της Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου (1961) και με το βραβείο Πρώτου Ανδρικού Ρόλου από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στις ταινίες του Ντίνου Κατσουρίδη «Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;» (1971) και «Θανάση, πάρε τ’ όπλο σου» (1972). Ο Δήμος Πειραιά τον ανακήρυξε επίτιμο δημότη του πριν τις τελευταίες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.

[tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Θανάσης Βέγγος [/tags]

Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας

Μέρα εορτασμού της μητρότητας και ευχαριστιών προς τη μητέρα, με αρχαιοελληνική προέλευση. Στη σύγχρονη εποχή, η αμερικανίδα Άννα Μαρία Ριβς Τζάρβις ήταν εκείνη που είχε πρώτη την ιδέα να καθιερωθεί μια ιδιαίτερη ημέρα προς τιμή όλων των μητέρων.

Οι αγώνες της ευοδώθηκαν στις 9 Μάιου του 1914, όταν ο αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον υπέγραψε προκήρυξη, σύμφωνα με την οποία η Ημέρα της Μητέρας καθιερωνόταν ως εθνική εορτή τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου. Έκτοτε, πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.

Στη συλλογή μας μπορείτε να βρείτε : «Πόση μητέρα χρειάζεται ο άνθρωπο;», «Μία συλλογή από κείμενα και πίνακες για τη μητέρα» , «Πώς γράφεται η λέξη μητέρα;» καθώς και πολλά ακόμη βιβλία.

[tags]Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Μητέρα[/tags]

Παγκόσμια Ημέρα Ευρώπης

Στις 9 Μαΐου 1950 ο γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ρομπέρ Σουμάν έδωσε στη δημοσιότητα μία δήλωση, με την οποία καλούσε τη Γερμανία, τη Γαλλία και άλλες χώρες να ενώσουν την παραγωγή τους στον άνθρακα και τον χάλυβα ως «το πρώτο συγκεκριμένο θεμέλιο μιας ευρωπαϊκής ομοσπονδίας». Η «Διακήρυξη Σουμάν», όπως είναι γνωστή, είναι η αρχή της δημιουργίας της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το σημαδιακό αυτό γεγονός για τη δημιουργία της Ενωμένης Ευρώπης γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 9 Μαΐου ως «Ημέρα της Ευρώπης», με ποικίλες εκδηλώσεις, που σκοπό έχουν να φέρουν πιο κοντά τους πολίτες των κρατών – μελών της Ε.Ε.

Στη συλλογή μας μπορείτε να αναζητήσετε πολλά σχετικά βιβλία όπως : «Το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα», «Η Ελλάδα μπροστά στη νέα Ευρωπαϊκή δυναμική στο ξεκίνημα του 21ου αιώνα», «Ο νέος ευρωπαϊκός χώρος»,  «Η Ευρωπαϊκή Ένωση»,  «Παγκοσμιοποίηση και Ευρωπαϊκή Ένωση».

[tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Ευρώπη, Ευρωπαϊκή Ένωση [/tags]

Πέθανε ο Ερνέστο Σάμπατο

Λίγο πριν συμπληρώσει έναν αιώνα «έφυγε» από τη ζωή (30/4) στο σπίτι του στο Σάντος Λουγκάρες, στην επαρχία του Μπουένος Αϊρες, ο Ερνέστο Σάμπατο, σημαντικός συγγραφέας της Αργεντινής.

Ο βραβευμένος λογοτέχνης κηδεύτηκε την Κυριακή, ενώ η προεκλογική εκστρατεία ενόψει των προεδρικών εκλογών στη χώρα ανεστάλη για να τιμηθεί ο συγγραφέας. Ο μικρότερος γιος του, Μάριο, κινηματογραφιστής, είπε ότι ο πατέρας του ήθελε η αγρύπνια να γίνει σε ένα μαγαζί όπου έπαιζε ντόμινο με γείτονες «ώστε οι άνθρωποι της γειτονιάς να μπορέσουν να με συνοδεύσουν στο τελευταίο μου ταξίδι… θέλω να με θυμούνται σαν γείτονα».

Ο Σάμπατο γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου 1911 στο Ρόχας της επαρχίας Μπουένος Αϊρες. Ο πατέρας του ήταν Ιταλός και η μητέρα του Ιταλοαλβανίδα. Σπούδασε Φυσική, ωστόσο από νωρίς έδωσε προτεραιότητα στη συγγραφική του δραστηριότητα.

Το 1933 στα φοιτητικά του χρόνια συνδέθηκε με το κομμουνιστικό κίνημα και αναδείχτηκε ΓΓ της Νεολαιιστικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας, όμως αργότερα με «αντισταλινική» φρασεολογία διαφοροποιήθηκε και έφυγε από το ΚΚ Αργεντινής, έμεινε για λίγο διάστημα στη Γαλλία, όπου ξαναεπέστρεψε το 1938 για να συμμετάσχει στην ερευνητική ομάδα του Ινστιτούτου Κιουρί, συνέχισε την ακαδημαϊκή του καριέρα, αλλά ουσιαστικά από το 1943 εγκατέλειψε τη φυσική, ενώ εκδιώχθηκε από τη δικτατορία του Περόν.

Το 1984 τιμήθηκε με το βραβείο «Θερβάντες», την υψηλότερη διάκριση για ισπανόφωνο λογοτεχνικό έργο.

Την ίδια χρονιά ο Σάμπατο ανακηρύχθηκε πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τους Εξαφανισθέντες (Conadep) και κατέγραψε τα εγκλήματα της δικτατορίας του 1976-83 στο βιβλίο «Ποτέ ξανά». Το έργο αυτό αποτέλεσε το βασικό κατηγορητήριο στην ιστορική δίκη εναντίον της ηγεσίας της στρατιωτικής χούντας το 1985.

Κυριότερα έργα του είναι τα: «Τούνελ», «Ανθρωποι και γρανάζια», «Μια πολύπλοκη ύπαρξη», «Ο συγγραφέας και η καταστροφή», «Περί ηρώων και τάφων» και «Ετεροδοξία».

[tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Ερνέστο Σάμπατο [/tags]