Οι μύθοι του έρωτα

Μέσα στις σελίδες του βιβλίου αυτού θα βρούμε καινούργιους στοχασμούς πάνω στους ερωτικούς μύθους της Δύσεως και πάνω στους φανταστικούς χαρακτήρες του μυθιστορήματος και της όπερας, οι οποίοι εκφράζουν αυτούς τους μύθους· κατόπιν μια σειρά παρατηρήσεων (με την κλινική έννοια) επί προσώπων πραγματικών, προσώπων τα οποία ανεδέχθησαν και εβίωσαν το δράμα με μια δυναμική του τύπου του Δον Ζουάν και του Τριστάνου. Τέλος θα επιστρέψωμε στο κεφαλαιώδες πρόβλημα του προσώπου καθ’ εαυτό, όπως οι μεγάλες θρησκείες το ορίζουν – ή το αρνούνται. Γιατί κάθε ιδέα περί του ανθρώπου είναι μια ιδέα για τον έρωτα.

Οι μύθοι του έρωτα / Dennis de Rouzmonn. Αθήνα : Αρμός, 2003. 340σ. ; 21εκ.

Ο Ντενί ντε Ρουζμόν (1906-1985) γεννήθηκε στο Κουβέ του καντονίου Νεσατέλ, στη γαλλόφωνη Ελβετία. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Νεσατέλ και το 1930 εγκατάστάθηκε στο Παρίσι, όπου εργάστηκε ως συγγραφέας και εκδότης, και εντάχθηκε στην αντι-κομφορμιστική κίνηση της “Νεαράς Δεξιάς”/”Jeune Droite” του Emmanuel Mounier, που επεδίωκε να πάρει αποστάσεις από τη μοναρχία, τον καπιταλισμό, τον σοσιαλισμό και τον φασισμό. Μετά τον πόλεμο υπήρξε υπέρμαχος της ιδέας της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Γυρίζοντας στην Ελβετία, ίδρυσε το “Centre Europeen de la Culture” το 1950 και το “Institut Universitaire d’Etudes Europeennes” (IUEE), ως μεταπτυχιακό ινστιτούτο του Πανεπιστημίου της Γενεύης, το 1963. Πέθανε το 1985, σε ηλικία 79 ετών, στη Γενεύη.

Ταξιδεύοντας με τον έρωτα

Ο Φιλοκτήτης συναντά τυχαία την Κλάρα σε μια γιορτή στο Παρίσι. Στην αρχή, η Κλάρα εντυπωσιάζεται και γοητεύεται από τις γνώσεις και την ετοιμότητα του νεαρού άντρα, στη συνέχεια όμως αντιδρά στις εμμονές του. Τι σχέση μπορεί να έχει ένα κορίτσι -το οποίο ζει ακόμα και τις πιο ακραίες εμπειρίες- μ’ έναν τριαντάχρονο που αντιστέκεται στον “καταναλωτισμό” και την “παραγωγικότητα” της εποχής του έχοντας ως μοναδικά εφόδια την κλασική παιδεία και τις ανατρεπτικές ιδέες του; Ίσως τίποτε. Ωστόσο, ο έρωτας όλα τα μεταμορφώνει… Και ο Φιλοκτήτης με την Κλάρα θα αναζητήσουν μαζί πια την ουσία της ζωής τους μακριά από το Παρίσι.
Μια ποιητική ερωτική ιστορία. Ένα σύγχρονο μυθιστόρημα, ένα μανιφέστο όσων αρνούνται τον εφησυχασμό.

Ταξιδεύοντας με τον έρωτα / Σεμπάστιεν Λάπακ. Αθήνα : Μεταίχμιο, 1999. 174σ. ; 21εκ..

Ο Σεμπαστιέν Λαπάκ γεννήθηκε στο Tubingen της Γερμανίας το 1971. Έχει γράψει ένα δοκίμιο, “Georges Bernanos encore une fois” (1998), ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, “Les barricades mysterieuses” (1998) και μια ανθολογία, “Τriomphe de Dionysos” (1999).

Πώς να βρεις το θάρρος να αγαπήσεις

Τίποτα δε μας λείπει περισσότερο από μια ειλικρινή και σταθερή σχέση με κάποιο άτομο που θα αγαπάμε και θα μας αγαπάει. Όμως, ακόμα κι όταν το βρίσκουμε, ο σοβαρός ερωτικός δεσμός συνεχίζει να είναι ένα άπιαστο όνειρο και η έλλειψή του συχνά μας στεναχωρεί. Δεν ξέρουμε πώς να κάνουμε σχέσεις και πώς να κρατήσουμε τις σημαντικότερες από αυτές. Επιλέγουμε λάθος συντρόφους, προσπερνούμε τα άτομα που αξίζουν και ύστερα δυσκολευόμαστε να μείνουμε πιστοί, ειλικρινείς, να δείξουμε εμπιστοσύνη και την ευαίσθητη πλευρά μας. Συχνά μένουμε προσκολλημένοι σε παρωχημένες επιλογές, συνήθειες, φαντασιώσεις, αποτυχημένα σχέδια, αδέξιο τρόπο έκφρασης, αμφιβολίες και φόβους του παρελθόντος. Έτσι, γινόμαστε οι χειρότεροι εχθροί του εαυτού μας και υπονομεύουμε την πραγματοποίηση των επιθυμιών μας.

Το βιβλίο αυτό προχωρεί ένα βήμα παραπέρα και προτείνει συγκεκριμένους τρόπους με τους οποίους ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει μια σχέση αγάπης με διάρκεια.

Πως να βρεις το θάρρος να αγαπήσεις / Στήβεν Κάρτερ, Τζούλια Σοκόλ. Αθήνα : Καστανιώτης, 2005 298σ. ; 20εκ.

Ο άντρας που ήξερε ν΄αγαπάει

“Θα αιφνιδιάσω προσεκτικά το στόμα σου. Θα καλύψω τα στήθη σου με ευλαβικά χέρια. Η αλαφράδα σου κατάγει θριάμβους. Όταν, προτού αρχίσουμε να τρώμε, μου απλώσεις τα δυο σου χέρια πάνω στο τραπέζι, τα δικά μου χέρια θα σε υποδεχτούν, η επιτραπέζια προσευχή μιας νέας θρησκείας. Δεν θα υπάρχει τίποτε που ο ένας να μην θέλει να μάθει για τον άλλον. Αφού μου επιτρέπεται να σ’ αγαπώ, είμαι αθάνατος. Μόνο τότε. Τώρα καταλαβαίνω γιατί ποτέ μου δεν μπόρεσα να μισήσω κάποιον. Στην ψυχή μου, μια ζωή ολάκερη, φώλιαζε αγάπη, αγάπη που κοιμόταν, που ονειρευόταν, που παρεκτρεπόταν μερικές φορές, ονομαζόταν έτσι, ονομαζόταν αλλιώς, επανέκαμπτε, ουσιαστικά καρτερούσε. Αυτή μου έδωσε τη δύναμη για όλα. Τώρα το καταλαβαίνω: Η αγάπη μου καρτερούσε εσένα. Αν δεν τη θέλεις, θα με αφανίσει. Και δεν θα αντισταθώ. Η αγάπη μου αγνοεί ότι έχω περάσει τα εβδομήντα. Και εγώ το αγνοώ επίσης.” 

Στο απόγειο της δόξας του και στη δύση της ζωής του, ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε θα γνωρίσει τη δεσποινίδα Ουλρίκε φον Λέβετσβω. Στην ειδυλλιακή λουτρόπολη του Μαρίενμπαντ ο έρωτας γεννιέται κεραυνοβόλα. Ο σοφός ποιητής γοητεύεται από την ευστροφία και την ετοιμολογία της καλλιεργημένης και τολμηρής κοπέλας· ο εβδομηντατριάχρονος άντρας έλκεται από το σφρίγος και τη νεανική ομορφιά της δεκαεννιάχρονης. Δεν έχει όμως να αντιπαλέψει μόνο την αίσθηση της γεροντικής αδυναμίας αλλά και τη φαρμακερή κακεντρέχεια του στενού και ευρύτερου περιβάλλοντός του. Τούτο το ύστατο ερωτικό σκίρτημα του σπουδαίου ποιητή περιγράφει ο Μάρτιν Βάλζερ, ανασυνθέτοντας στο μυθιστόρημά του την προσωπικότητα του ανδρός, το ιστορικό πλαίσιο αλλά και τα αναλλοίωτα ανθρώπινα συναισθήματα του έρωτα και του πόνου.

Ο άντρας που ήξερε ν΄ αγαπάει / Μάρτιν Βάλζερ. Αθήνα : Εστία, 2012.  289σ. ; 21εκ..

O Mάρτιν Bάλσερ γεννήθηκε το 1927 στο Bάσερμπουργκ και ζει στις όχθες της λίμνης Mπόντενζε. Σπούδασε στη Θεολογική-Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Pέγκενσμπουργκ. Στη συνέχεια σπούδασε λογοτεχνία, ιστορία και φιλοσοφία. Eργάστηκε για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, κέρδισε πολυάριθμα λογοτεχνικά βραβεία και είναι επίτιμος διδάκτορας σε τρία γερμανικά πανεπιστήμια. Θεωρείται από τους σημαντικότερους σύγχρονους Γερμανούς συγγραφείς. Mεταξύ άλλων έχει γράψει τα βιβλία “Die Verteidigung der Kindheit” (“H υπεράσπιση της παιδικής ηλικίας”, 1991), “Ohne einander” (“O ένας χωρίς τον άλλο”, 1993), “Finks Krieg” (“O πόλεμος του Φινκ”, 1996), “Gesammelte Werke in zwoelf Baenden” (“Tα άπαντα των έργων του σε δώδεκα τόμους”, 1997). Tο μυθιστόρημά του “H πηγή” κυκλοφόρησε στη Γερμανία το 1998.

Ρωσική κουζίνα

Στο  βιβλίο  αυτό  θα  βρείτε  περισσότερες  από  σαράντα  κλασικές  ρωσικές  συνταγές…

Η  Ρωσσία  είναι   ένα  συνονθύλευμα  από  εθνότητες, γι’ αυτό  και  η  ρωσική  κουζίνα  είναι  ένα  απολαυστικό  μείγμα  φαγητών  που  αντιπροσωπεύουν  διαφορετικές  παραδόσεις.

Ρώσικη κουζίνα : γεύσεις και αρώματα της Ρωσίας, με συνταγές από τη δημιουργική κουζίνα. Θεσσαλονίκη : Μαλλιάρης – Παιδεία , 2005  .96σ. : εικ. ; 28εκ.

Το παλιοκόριτσο

 Σε πολύ νεαρή ηλικία, ο Ρικάρντο βλέπει να πραγματοποιείται το όνειρο που έτρεφε ενδόμυχα στη Λίμα από τότε που θυμόταν τον εαυτό του: να ζήσει στο Παρίσι. Αλλά η συνάντηση με έναν εφηβικό του έρωτα θα αλλάξει τα πάντα. Η κοπέλα, αντισυμβατική, τυχοδιώκτρια, πραγματίστρια και ανήσυχη, θα τον τραβήξει έξω από τον μικρόκοσμο των φιλοδοξιών του. Μάρτυρες ταραγμένων εποχών σε πόλεις όπως το Λονδίνο, το Παρίσι, το Τόκυο ή η Μαδρίτη, που εδώ δεν λειτουργούν ως απλά σκηνικά, οι δύο ήρωες θα δουν τις ζωές τους να σμίγουν χωρίς να συμπίπτουν απόλυτα. Ωστόσο, αυτός ο χορός συναντήσεων και απομακρύνσεων αυξάνει την ένταση της αφήγησης σελίδα τη σελίδα, ώσπου ο αναγνώστης να γίνει ένα με τον συναισθηματικό κόσμο των πρωταγωνιστών.Δημιουργώντας μια αξιοθαύμαστη ένταση μεταξύ του κωμικού και του τραγικού, ο Μάριο Βάργκας Λιόσα γράφει μια ιστορία στην οποία ο έρωτας αποδεικνύεται απροσδιόριστος, ρευστός, με χίλια πρόσωπα, όπως η ηρωίδα του, το παλιοκόριτσο. Πάθος και απόσταση, τύχη και πεπρωμένο, πόνος και ευχαρίστηση… Ποιο αλήθεια είναι το αληθινό πρόσωπο του έρωτα;

Το παλιοκόριτσο : μυθιστόρημα / Μάριο Βάργκας Λιόσα.  Αθήνα : Καστανιώτης, 2007.  389σ. ; 21εκ.

 Ο Μάριο Βάργκας Λιόσα γεννήθηκε το 1936 στην Arequipa του Περού και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη Βολιβία, όπου ο πατέρας του ήταν πρόξενος. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1959 με τη συλλογή διηγημάτων “Οι αρχηγοί”, αλλά έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο με το πρώτο του μυθιστόρημα “Η πόλη και τα σκυλιά” (1963), που μεταφράστηκε σε δώδεκα γλώσσες και εξακολουθεί να θεωρείται σημείο αναφοράς στη λατινοαμερικανική λογοτεχνία. Ο Γιόσα συνέδεσε το όνομα και την τέχνη του με τις τύχες της Λατινικής Αμερικής, αλλά και με την παγκόσμια λογοτεχνία: μεταξύ άλλων, έγραψε κριτικά δοκίμια για τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές, τον Φλωμπέρ, τον Σαρτρ, τον Καμύ, κ.ά., θεατρικά έργα, μυθιστορήματα και πολιτικά κείμενα. Το 1990 ήταν υποψήφιος πρόεδρος του Περού, με αντίπαλο τον συντηρητικό Αλμπέρτο Φουτζιμόρι, αλλά ηττήθηκε. Μετά την ήττα του εγκατέλειψε το Περού και εγκαταστάθηκε στη Μαδρίτη, όπου το 1993 απέκτησε την ισπανική υπηκοότητα. Ταυτόχρονα σχεδόν, εκδόθηκε η αυτοβιογραφία του με τίτλο “Το ψάρι στο νερό” (1993). Ο Μάριο Βάργκας Γιόσα έχει τιμηθεί με τα σημαντικότερα βραβεία της ισπανόφωνης λογοτεχνίας, όπως είναι τα βραβεία Planeta και Cervantes. Παραμένοντας εξαιρετικά ενεργός, λογοτεχνικά, είναι σήμερα μέλος της Ισπανικής Ακαδημίας, επίτιμος διδάκτορας πανεπιστημίων όπως το Yale, το Harvard, η Οξφόρδη, η Σορβόνη, το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης, κ.ά., και Ιππότης του Τάγματος της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας. Τον Οκτώβριο του 2010 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας “για τη χαρτογράφηση των δομών της εξουσίας και τις διεισδυτικές εικόνες της αντίστασης του ατόμου, της εξέγερσης και της ήττας του”, σύμφωνα με το σκεπτικό της Σουηδικής Ακαδημίας.