Δεκαπενταύγουστος : η γιορτή της Παναγιάς μας

Γιορτή μεγάλη η γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.Τη γιορτάζουμε με μεγάλη χαρά όλοι οι χριαστιανοί.Τρέχουμε στους ναούς και μάλιστα σε αυτούς που είναι αφιερωμένοι στην Κοίμηση της Θεοτόκου,να γιορτάσουμε  τη μεγαλύτερη Θεομητορική γιορτή του έτους, το Πάσχα του καλοκαιριού. Χαρά, γιορτή, πανηγύρι! Γιατί; Γιατί όλη αυτή η λαμπρότητα; Θάνατος είναι και ο θάνατος ήταν πάντα θλιβερό γεγονός.Από τότε όμως που γεύθηκε τον θάνατο ο Υιός του Θεού, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός,  και ανέστη εκ νεκρών, κατήργησε το θάνατο για όλο το ανθρώπινο γένος. Όσοι  πιστεύουν στον σταυρωθέντα και αναστάντα Κύριο δεν φοβούνται το θάνατο, διότι γνωρίζουν ότι αυτός είναι ένα πέρασμα από τα επίγεια στα ουράνια, από τα πρόσκαιρα στα  αιώνια , από τα λυπηρά στα ευχάριστα. Αφού ο Κύριος με το σταυρικό του θάνατο πάτησε και κατάργησε το θάνατο, ήταν φυσικό να ανεβάσει στους ουρανούς τη Μητέρα του και να της χαρίσει τη δόξα της αιωνιότητας. Όπως λένε τα τροπάρια της Κοιμήσεως, ο θάνατός της προμνηστεύεται τη ζωή. Αυτή που γέννησε τη ζωή, έχει μεταβεί στη ζωή. Έτσι ο θάνατός της ονομάζεται «αθάνατος Κοίμησις». Και όλα αυτά γιατί η Παναγία πρώτη μεταξύ των ανθρωπίνων πλασμάτων πραγματοποίησε τη θεοποίηση του ανθρώπου, που είναι η συνέπεια της σάρκωσης. Με την Κοίμησή της προπορεύτηκε στη δόξα που μας περιμένει. Δεκαπενταύγουστος. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και μια εκκλησία αφιερωμένη στη χάρη της Δέσποινας.Η Παναγιά η Μεγαλόχαρη, η βρεφοκρατούσα, η ελεούσα η Θαλασσινή, η Εκατονταπυλιανή, η Γιάτρισσα, η Μυρτιδιώτισσα, του Σουμελά… μα πάνω απ’ όλα είναι η Παναγιά η Μάνα. Από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη, σε βουνά, πόλεις, χωριά και νησιά, κάποια Παναγιά παρηγορεί, εμψυχώνει και γαληνεύει όποιον της γυρεύει βοήθεια.Στις πλαγιές του Βερμίου, κοντά στο χωριό Καστανιά, βρίσκεται το πνευματικό κέντρο του Ποντιακού Ελληνισμού, η Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά. Μια ιστορία, μια παράδοση και ένας θρύλος αγκαλιάζουν το σύμβολο του Πόντου, την Παναγία Σουμελά. Ήταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς αυτός που χάραξε τη μορφή της Παναγίας πάνω σε ξύλο. Η εικόνα της Σουμελά, βρέθηκε μετά το θάνατο του Λουκά στην Αθήνα και για αυτό το λόγο, αρχικά είχε ονομαστεί ως η Παναγία η Αθηνιώτισσα.Στο τέλος του 4ου αιώνα (380- 386) ιδρύθηκε στο όρος Μελά της Τραπεζούντας, το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά, από τους μοναχούς Βαρνάβα και Σωφρόνιο (κατά κόσμο Βασίλειος και Σωτήρχος, θείος και ανιψιός, κάτοικοι και οι δυο Αθηνών). Με μοναδικά εφόδια την πίστη, την επιμονή και την εργατικότητα, οι δυο ερημίτες μοναχοί, κατόρθωσαν να χτίσουν την εκκλησία της Σουμελιώτισσας, σκαλιστή μέσα στο βουνό. Από τότε έγινε γνωστή ως ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ (Εις του Μελά-στου Μελά-Σουμελά). Μέχρι το 1922, υπήρξε ο οδηγός, ο παρηγορητής, ο συμπαραστάτης, το καταφύγιο και ο εμψυχωτής των Ελληνοποντίων. Υπήρξε επίσης ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες διατήρησης της ελληνικής γλώσσας και ταυτότητας, καθώς και της αναζωπύρωσης της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των πιστών.
Ο αναπάντεχος ξεριζωμός, ερήμωσε μαζί με τον αλησμόνητο Πόντο και τη Βίγλα της Σουμελιώτισσας. Με την ανταλλαγή, τα ιερά κειμήλια παραχωρήθηκαν, και το 1931 τα ξέθαψε και τα έφερε στην Ελλάδα, ο Αμβρόσιος ο Σουμελιώτης, ύστερα από ενέργειες του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου προς την τουρκική κυβέρνηση του Ισμέντ Ινονού. Στη βιβλιοθήκη υπάρχουν βιβλία που αναφέρονται στην Παναγιά μας και στο μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά.

1.Τανιμανίδης Παναγιώτης Γ. : Παναγία Σουμελά πανελλήνιο και ιερό σύμβολο, 1951-1977  εκδ. : Θεσσαλονίκη , Παναγία Σουμελά , 1978

2.Χιονίδης Γιώργος Χ. 1934-  : Η Παναγία Σουμελά του Πόντου (και της Καστανιάς)
εκδ.:Ανάτ. από: Ποντιακή Εστία, 1991, 89 τχ

3. Alex Marly  : Παναγία η απλή γυναίκα μέσω της οποίας γνώρισε ο κόσμος το
                  μεγαλύτερο δώρο εκδ.: Θεσσαλονίκη  : Μαλλιάρης-Παιδεία , 1994

 [/tags] Παναγία, [tags]Βέροια, Δεκαπενταύγουστος, Δημόσια βιβλιοθήκη Βέροιας, Θεομητορικές Γιορτές

SAVOIR – VIVRE

Τι θα πει savoir vivre; Τι θα πει gentleman; Τι είναι η ευγένεια; Υπάρχει σωστός τρόπος για να τρώμε, να μιλάμε, να καθόμαστε, να παίρνουμε χειραψία, να πίνουμε κρασί; Είναι σήμερα ο όρος savoir vivre τροφή για κωμωδία; Δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις, ναι. Υπάρχουν όμως πολλές περιπτώσεις που όταν δεν είμαστε γνώστες των κανόνων αυτών γινόμαστε περίγελος των γύρω μας.

Η προσωπική μου άποψη είναι πως πέρα από τους κανόνες, τους τύπους κλπ,  ο καλύτερος τρόπος για να είμαστε ευγενείς είναι το να μην κάνουμε στους γύρω μας αυτά που δεν θα θέλαμε να μας κάνουν. Η ευγένεια πηγάζει από μέσα μας, όταν φερόμαστε στους άλλους όπως θα θέλαμε να φέρονται αυτοί σε εμάς.

Όμως, γιατί να μη φροντίσουμε  να μάθουμε κάποιους κανόνες καλής συμπεριφοράς, έτσι ώστε να αφήνουμε καλές εντυπώσεις σε κάθε περίπτωση και γιατί όχι, να προκαλούμε ακόμη και το θαυμασμό στους γύρω μας;

Το βιβλίο «Savoir Vivre» του Χρήστου Ζαμπούνη δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: Ποια είναι τα ανεπίτρεπτα λάθη στο τραπέζι;
Τι κάνουμε εάν ξεχάσουμε το όνομα ενός ανθρώπου που θέλουμε να συστήσουμε;
Τι φοράμε, πού και πότε;  
Πού και πότε δίνουμε φιλοδώρημα;
Πώς συμπεριφερόμαστε στο χώρο εργασίας;
Σ αυτά και άλλες τρεις χιλιάδες ερωτήματα, που καλύπτουν όλες τις εκφάνσεις της ζωής, από τη γέννηση έως το τέλος, απαντά το παρόν εγχειρίδιο. Ένας σύγχρονος οδηγός, προσαρμοσμένος στην ελληνική πραγματικότητα, που αποδεικνύει ότι οι καλοί τρόποι δεν είναι ψυχαναγκασμός, αλλά ο ασφαλέστερος τρόπος για να γίνει η ζωή μας καλύτερη.

 Άποψη του συγγραφέα:

 «Νομίζω ότι όπως συμπεριφερόμεθα σ’ έναν βασιλέα, πρέπει να συμπεριφερόμεθα και σε  έναν αχθοφόρο. Με μια διαφορά βέβαια στον τρόπο επισημότητας. Αλλά ο ευγενής άνθρωπος είναι ευγενής με όλους. Στη χώρα μας δυστυχώς είμαστε ευγενείς με τους ευγενείς ή με τους σπουδαίους»

Στον εύχρηστο οδηγό για το τι θα πει gentleman ο συγγραφέας λέει ότι:

Ο Έλληνας τζέντλεμαν υπάρχει και είναι αποδεδειγμένα αρχαίας ελληνικής καταγωγής. Τον αναγνωρίζουμε με άλλο όνομα βεβαίως ως “άριστο” στα κείμενα του Αριστοτέλη, τον προσδιορίζουμε μέσα από μια σειρά ρητών: “Νους υγιής εν σώματι υγιή”, “Γνώθι σ αυτόν”. Τον ξανασυναντάμε όμως και σήμερα. Σε ευγενή αθλήματα όπως η μπιρίμπα ή το τάβλι, σε κοινωφελείς δραστηριότητες όπως το γήπεδο ή το καζίνο. Ο Χρήστος Ζαμπούνης συνθέτει το προφίλ του σύγχρονου Έλληνα, που δεν θέλει μόνο να φαίνεται “Κύριος”, αλλά και να είναι.

Και τα δυο βιβλία θα τα βρείτε στη βιβλιοθήκη.Καλή ανάγνωση και καλή εξάσκηση λοιπόν, σε όσους αποφασίσουν να τα δανειστούν.

[tags]Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Χρήστος Ζαμπούνης, savoir-vivre, τρόποι καλής συμπεριφοράς [/tags]

ΤΖΑΚ Ο ΑΝΤΕΡΟΒΓΑΛΤΗΣ – ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ

Ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης έχει κερδίσει περίοπτη θέση στο πάνθεον των εγκληματιών η δράση των οποίων ανέκαθεν ερέθιζε τη λαϊκή φαντασία Πολλοί έχουν γράψει για αυτόν, ο κινηματογράφος έχει ασχοληθεί εκτενώς μαζί του και μάλιστα υπάρχουν ακόμη και παιχνίδια στον υπολογιστή με ήρωα αυτόν το serial killer. Στην πραγματικότητα, ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης, είναι ένα ψευδώνυμο που δόθηκε σε έναν αγνώστου ταυτότητας δολοφόνο  ο οποίος δρούσε στην περιοχή Whitechapel του Λονδίνου το φθινόπωρο του  1888. Το όνομα άρχισε να χρησιμοποιείται από την μέρα που κάποιος έστειλε ένα γράμμα στο Κεντρικό Γραφείο Ειδήσεων του Λονδίνου, ισχυριζόμενος πως είναι ο δολοφόνος με αυτό το όνομα. Τα θύματα ήταν γυναίκες. Οι φόνοι συνέβαιναν σε δημόσιους χώρους την νύχτα ή τα ξημερώματα.   Εφημερίδες, των οποίων η κυκλοφορία ήταν αυξημένη εκείνη την εποχή, άρχισαν να απονέμουν εκτεταμένη και ανθεκτική κακή φήμη στον δολοφόνο, στην αγριότητα των επιθέσεων και στην αδυναμία της αστυνομίας στο να τον πιάσει.Επειδή η ταυτότητα του δολοφόνου ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε, οι μύθοι που περικύκλωναν τους φόνους έχουν γίνει μια μίξη γνήσιας ιστορικής έρευνας καθώς και εκμετάλλευσης.

Γράμμα του Τζακ που έλαβε η Σκότλαντ Γιαρντ στις 25 Ιουλίου 1889:

Αγαπητέ Προιστάμενε

Δε μ΄ έπιασες ακόμα βλέπεις, παρά την πονηριά σου, παρά τους «Λις» σου και τους αστυφύλακες σου.

                                      Τζακ ο Αντεροβγάλτης

Το παρόν βιβλίο εξετάζει το σύνολο των επιστολών που σχετίζονται µε τους φόνους και οι οποίες υποτίθεται ότι είχαν σταλεί από τον ίδιο το δολοφόνο. Οι επιστολές σήμερα φυλάσσονται στα αρχεία της Μητροπολιτικής Αστυνομίας και στα έγγραφα της Αστυνομίας Πόλεως Λονδίνου.

Σύμφωνα µε τους συγγραφείς Stewart P. Evans και Keith Skinner, η μεταγραφή και, σε κάποιες περιπτώσεις, οι έγχρωμες φωτογραφικές αναπαραγωγές των εν λόγω τεκμηρίων, συνιστούν το μοναδικό τρόπο µε τον οποίο οι αναγνώστες μπορούν να κατανοήσουν τον αντίκτυπο της αλληλογραφίας στην υπόθεση. Επιπλέον, οι επιστολές δεν αποκαλύπτουν απλώς τον τρόπο σκέψης εκείνου του καιρού, αλλά και τη βαθιά επίδραση που άσκησαν οι φόνοι σε μερίδα του κοινού και του Τύπου της βικτωριανής περιόδου. Αν και η πραγματική ταυτότητα του δολοφόνου (ή των δολοφόνων) παραμένει ακόμη ανεπιβεβαίωτη, το σίγουρο είναι πως ο μύθος του “Τζακ του Αντεροβγάλτη” γεννήθηκε και επέδειξε τέτοια ανθεκτικότητα στο χρόνο χάρη σε αυτή την αλληλογραφία.­­

Όσοι ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για  τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη,  μπορούν να βρουν το βιβλίο στη βιβλιοθήκη.

[tags]Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Τζακ ο Αντεροβγάλτης, serial killer, εγκλήματα [/tags]

Παιδική δροσιά στην καρδιά του καλοκαιριού

O Ιούλιος μπορεί να ήταν ένας μήνας με πολλές διακυμάνσεις στην θερμοκρασία, αλλά αυτό που μου έμεινε πραγματικά, ήταν δροσιά που χάριζαν τα παιδιά, που καθημερινά συμμετείχαν στις δραστηριότητες που διοργανώθηκαν τον μήνα Ιούλιο.  Τον φετινό Ιούλιο πραγματοποιήθηκαν 28 δράσεις με θέμα τη διαφορετικότητα, που περιλάμβαναν αφηγήσεις παραμυθιών, ζωγραφική, κατασκευές, προβολή ταινιών, επισκέψεις συγγραφέων παιδικών βιβλίων και εργαστήρια ρομποτικής.  Τις δημιουργικές δραστηριότητες παρακολούθησαν πάνω από 600 παιδιά. Περισσότερες από 1.100 φωτογραφίες σε 37 σετ από όλες τις δραστηριότητες μπορείτε να δείτε στον χώρο της Βιβλιοθήκης στο Flickr.  Πραγματικά για ακόμη μία χρονιά οι 9 ημέρες που πέρασα με τα παιδιά εγώ προσωπικά στα εργαστήρια που έκανα, πιστεύω πως ήταν οι πιο δροσερές του Ιουλίου.

Καλή συνέχεια σε όλους !!! 🙂

[tags]Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Καλοκαίρι 2010[/tags]

Οι τελευταίες ρίζες

“Ο πόλεμος γκρεμίζει τη ζωή, η ειρήνη είναι σαν βάλσαμο που την αγάπη χτίζει…” Αυτή τη φράση διάλεξε η Αλεξάνδρα Βλάσση-Θεοδωρικάκου, η γνωστή στους περισσότερους ως Αλέκα, για να ξεκινήσει το παρόν βιβλίο. Και είναι μια φράση που κρύβει μέσα της όλη την ουσία της ζωής της. Για πολλά χρόνια πάλεψε και συνεχίζει να παλεύει για το δίκιο του λαού που, ανήμπορος μπροστά στις βουλές των μεγάλων δυνάμεων, δίνει τη δική του καθημερινή μάχη για την επιβίωση. Μέσα από συνταρακτικά γεγονότα της προσωπικής της ιστορίας, γεγονότα που δύσκολα μπορεί να τα συλλάβει ανθρώπου νους, η συγγραφέας μεταφέρει με έξοχο τρόπο την εποχή πριν την Κατοχή, αλλά και μετά, στα δύσκολα χρόνια του Εμφυλίου. Με λόγο απλό, όμως βαθιά συναισθηματικό, περιγράφει την καθημερινή ζωή των κατοίκων του χωριού Μενδενίτσα της Λοκρίδας πριν τον πόλεμο του ’40, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής και μετά, όταν τα βουνά κατέλαβαν οι αντάρτες και έστρεψε ο αδελφός το όπλο εναντίον του αδελφού. Τότε ήταν που έχασε τους γονείς και την αδελφή της κι έμειναν μόνα τους στον κόσμο τα δυο μικρότερα αδέλφια, οι τελευταίες ρίζες, που αγωνίστηκαν να βρουν εύφορο έδαφος για να απλωθούν και να φτιάξουν τις δικές τους οικογένειες. Εξορίες, φυλακές, διωγμοί, μα πάνω από όλα αυτά η πίστη στο δίκιο του αγώνα και η ελπίδα για ένα καλύτερο, ειρηνικό αύριο.
Το βιβλίο είναι από τις εκδόσεις Εμπειρία Εκδοτική.

[tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Κατοχή, πόλεμος, προσωπική ιστορία , Αλεξάνδρα Βλάσση-Θεοδωρικάκου[/tags]

Παράξενες Πόλεις & Μαγεμένα Χωριά

Ο Συγγραφέας παιδικών βιβλίων Άρης Δημοκίδης επισκέφτηκε τη Δημόσια Βιβλιοθήκη την Παρασκευή 23 Ιουλίου. Συζήτησε με τα παιδιά για «Παράξενες Πόλεις και Μαγεμένα Χωριά», για το πώς επιλέγει τα μέρη των βιβλίων του, πώς έστησε τις πόλεις και τα χωριά σε συγκεκριμένα βιβλία, την σημασία της φύσης στη ζωή μας αλλά και στα παραμύθια, τις αντιθέσεις που μπορούν να δημιουργηθούν σε ένα βιβλίο όταν ένας ήρωας μένει στην πόλη και άλλος στην εξοχή. Όλα αυτά σε συνεργασία βέβαια με τα παιδιά με τρόπο διασκεδαστικό και διαδραστικό. Στο τέλος τα παιδιά αφηγήθηκαν και εικονογράφησαν το δικό τους παραμύθι.

Στο πλαίσιο της καλοκαιρινής καμπάνιας φιλαναγνωσίας & δημιουργικής έκφρασης «είμαστε διαφορετικοί, όλοι αλλάζουμε» που διοργανώνουν από κοινού η Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας και η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ημαθίας.

Δείτε φωτογραφίες στο Flickr 

[tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Δημοκίδης, Παιδιά, Καλοκαίρι 2010[/tags]