Αγάπη μου συρρίκνωσα την Ελλάδα

Αγάπη μου, σ’τ’ορκίζομαι, δεν έχω ιδέα πώς έγινε αυτό. Εγώ πήγαινα κάθε μέρα στη δουλειά μου. (Εντάξει, όχι και κάθε μέρα· τις Παρασκευές την κοπανούσα για να φτάσω νωρίς στο Σούνιο – ποιος πάει παρασκευιάτικα στην εφορία άλλωστε;) Είχα μόνο ένα αυτοκίνητο. (Το Smartάκι που πήρα για να παρκάρω εύκολα στο κέντρο δε μετράει· ούτε του παιδιού το Μini που το πήραμε μεταχειρισμένο.) Δεν πήρα δάνειο παρά μόνο όταν έπρεπε να αγοράσω το διαμέρισμα στη Φιλοθέη. (Και μη μου πεις τι δουλειά είχαμε εμείς οι Κορυδαλλιώτες στη Φιλοθέη – δηλαδή μόνο οι πλούσιοι έχουν ψυχή;) Σαν εφοριακός δεν έκλεψα ποτέ την εφορία. (Έκλεβα μόνο από τα κλεφτρόνια τους φορολογούμενους, που δεν ήθελαν να φορολογηθούν – δηλαδή εθνικό έργο έκανα αν το καλοσκεφτείς.) Και ψήφιζα πάντα συνειδητά: απαιτούσα έργα, όχι μόνο λόγια. Θα τη διορίσεις τη Μαιρούλα μου, που είναι πτυχιούχος Παντείου; Θα την πάρεις την ψήφο μου. Εγώ στηρίζω τους πολιτικούς που στηρίζουν τη νεολαία. Γιατί στο καλό έχει πέσει τώρα η νεολαία να με φάει; Το παζλ της Ελλάδας, την εποχή που έπαιρνε την κατηφόρα ανηφορίζοντας, μέσα από τις σημειώσεις μιας… πτωχευμένης.Τα κείμενα του βιβλίου πρωτοδημοσιεύτηκαν στα  Νέα ,στο protagon.gr  και  στο Psychologies από το 2002 ως το 2013. Η Συγγραφέας  γράφει  -κυριολεκτικά για τα πάντα -σε πρώτο πρόσωπο  και  όπως μας  εξομολογείται ”  εγώ  προσωπικά γράφω γιατί δε μπορώ να πιάνω έναν έναν τους ανθρώπους και να τους πω στ’αφτί όλα όσα θέλω να τους πω. Γι’αυτό και περιμένω συνεχώς απ’τους διαβάτες στο δρόμο να μου κλείσουν με συνενοχή το μάτι:  Σήμα ελήφθη,  όβερ! ”    

Αγάπη μου συρρίκνωσα την Ελλάδα / Λένα Διβάνη.  3η εκδ.  Αθήνα : Καστανιώτης, 2013.  253σ. ; 21εκ

 Η Λένα Διβάνη γεννήθηκε το 1955 στον Βόλο και είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας της Εξωτερικής Πολιτικής στη Νομική Σχολή Αθηνών. Εκτός από τις ιστορικές μελέτες της, έχει δημοσιεύσει μία συλλογή διηγημάτων (“Γιατί δεν μιλάς για μένα;” Νεφέλη, 1995, Βραβείο Μαρία Ράλλη για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς) και τέσσερα μυθιστορήματα (“Οι γυναίκες της ζωής της”, Καστανιώτης, 1997, που έχει μεταφερθεί στην τηλεόραση από την ΕΤ1, “Εργαζόμενο αγόρι”, Καστανιώτης, 2000, “Ενικός αριθμός”, Καστανιώτης, 2002, “Ψέματα. Η αλήθεια είναι…”, Καστανιώτης, 2005). 

Η γάτα που ερωτεύτηκε το συγγραφέα

Οι εκδόσεις Ars Poetica με μεγάλη χαρά σας προσκαλούν στην παρουσίαση της συλλογής διηγημάτων της Βάσως Ραπτογιάννη “Η γάτα που ερωτεύτηκε το συγγραφέα” που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013 στο καφέ soiree de Votanique

(Καστοριάς 37, στον Βοτανικό – στάση μετρό Καραμεικός) στις 20:00 η ώρα.

Για την συγγραφέα και το έργο της θα μιλήσουν οι:

Αλέξης Αντωνόπουλος, ποιητής
Κωνσταντίνος Καραγάνης, ηθοποιός

Η “Γάτα που ερωτεύτηκε το συγγραφέα” είναι μια συλλογή διηγημάτων που αποτελείται από δεκατρείς ιστορίες. Άλλες ρεαλιστικές, άλλες όχι και τόσο. Μα πάντοτε ερωτικές. Ακόμα και όταν ο έρωτας δεν είναι στο προσκήνιο, υποβόσκει, όπως άλλωστε πάντα στη ζωή των ανθρώπων.Ερωτεύονται οι άνθρωποι στη μεγάλη πόλη; Μπορεί κανείς να απαλλαγεί από το κυνηγητό του χρόνου και να αισθανθεί πραγματικά; Μπορεί ένας ψυχαναλυτής να βοηθήσει μια όμορφη νεαρή γυναίκα που προσπαθεί να αγαπήσει και να αγαπηθεί; Πώς τελειώνει η ιστορία της γάτας που ερωτεύτηκε έναν συγγραφέα; Μπορεί η Μαύρη βασίλισσα να διαλέξει ανάμεσα στο καθήκον της και στον έρωτά της για τον Λευκό Βασιλιά; Γιατί ο Ορέστης προσπαθεί να σκοτώσει την Κλειώ; Θα τα καταφέρει; Μπορεί κανείς να ερωτευτεί ή να ξεχάσει όσο διαρκεί ένα τσιγάρο; Πώς μπορεί κανείς να μάθει για τις ζωές των άλλων καθισμένος σε ένα παγκάκι στην αποβάθρα του μετρό; Πώς φθηνό μπορεί να είναι το σεξ όταν οι προϋποθέσεις δεν είναι οι κατάλληλες; Πώς μπορεί να αισθάνεται ο τρίτος άνθρωπος σε μια σχέση; Πώς είναι η συνάντηση μετά από είκοσι χρόνια ενός ζευγαριού που έζησε έναν μεγάλο ανεκπλήρωτο έρωτα; Μπορεί μια γυναίκα να ξαναβρεί τον εαυτό της μετά από έναν επώδυνο χωρισμό; Τι γίνεται κάθε φορά που τελειώνουν οι βόλτες;Ιστορίες για συναισθήματα ανθρώπων σε διάφορες ηλικίες. Ιστορίες για τον έρωτα και τον χρόνο. Γιατί είναι ο χρόνος υπήρχε πάντα και θα υπάρχει για πάντα, όσο είμαστε άνθρωποι, πότε σωστός και πότε λάθος. Το τέλος είναι κάτι σχετικό. Και ο καθένας μπορεί να δώσει το δικό του. Εκτός από το χρόνο. Γιατί είναι πάντα ο χρόνος. Πότε σωστός και πότε λάθος.

Η γάτα που ερωτεύτηκε το συγγραφέα. / Βάσω Ραπτογιάννη.Βέροια : Ars Poetica, 2013.79σ. ; 17εκ.

Η Βάσω Ραπτογιάννη γεννήθηκε, το 1987, και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπουδάζει στο Πρόγραμμα Ψυχολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Με την συγγραφή συναντήθηκαν τυχαία, και ανέπτυξαν μια σχέση αγάπης και μίσους. Η “Γάτα που ερωτεύθηκε τον συγγραφέα” είναι το πρώτο ολοκληρωμένο της έργο, και (δεν) είναι αυτοβιογραφικό.

Τελευταίο έρχεται το κοράκι

Τα διηγήματα της συλλογής “Τελευταίο έρχεται το κοράκι” θεωρούνται από τα σημαντικότερα έργα του Καλβίνο, αφού ήδη εμπεριέχουν μέσα τους όλα τα στοιχεία που έκαναν τον Ιταλό συγγραφέα αγαπητό στον κόσμο, έτσι όπως διαφέρουν μεταξύ τους θεματολογικά αλλά και υφολογικά. Βρίσκει κανείς διηγήματα που μιλούν για την αντίσταση επιμένοντας στην ηρωική της διάσταση, διηγήματα που μιλούν για τον πόλεμο και τον αντιμετωπίζουν σχεδόν ως παραμύθι, διηγήματα που αναφέρονται στην πρώτη μεταπολεμική περίοδο, διηγήματα που θα μπορούσαν να έχουν γραφεί είκοσι χρόνια πριν ή είκοσι χρόνια μετά, διηγήματα που θα μπορούσαν να έχουν τη μορφή μαχητικών πολιτικών άρθρων, διηγήματα που διαδραματίζονται στην πόλη και διηγήματα που αφορούν στη σκληρή ζωή πάνω στα βουνά, διηγήματα που κλείνουν το μάτι σε πικάντικες καταστάσεις. Από τα νεανικά του έργα, η συλλογή αυτή προαναγγέλλει ήδη τον εκφραστικό πλούτο, τη φαντασία, τις λεξικολογικές ακροβασίες, την επιμονή στη λεπτομέρεια, την πυκνή γραφή και το ιδεολογικό υπόβαθρο, ενώ συγχρόνως δείχνει πόσο επίκαιρος και καίριος είναι ο Καλβίνο, ακόμα κι όταν μιλάει για “παρωχημένα” θέματα.

Italo Calvino
Τελευταίο έρχεται το κοράκι Εκδ. Καστανιώτης, 2010

Ο Ίταλο Καλβίνο (1923-1985) γεννήθηκε στην Κούβα, αλλά σε νεαρή ηλικία εγκαταστάθηκε με τους γονείς του στην Ιταλία. Το 1943 προσχωρεί στους παρτιζάνους της ιταλικής αντίστασης. Πρωτοεμφανίστηκε στα ιταλικά γράμματα το 1947 με το μυθιστόρημα “Το μονοπάτι με τις αραχνοφωλιές” με θέμα την Αντίσταση, θέμα που πραγματεύεται και στο επόμενο βιβλίο του, μια συλλογή από διηγήματα με γενικό τίτλο “Τελευταίο έρχεται το κοράκι”. Ακολουθεί η τριλογία που τον έκανε διάσημο, τρία σύντομα μυθιστορήματα που συνθέτουν τον κύκλο “Οι πρόγονοί μας: Ο διχασμένος υποκόμης”, “Ο αναρριχώμενος βαρόνος” και “Ο ανύπαρκτος ιππότης”. Ακολουθεί, το 1956, μια συλλογή ιταλικών λαϊκών παραμυθιών που μετέγραψε ο συγγραφέας με τον τίτλο “Ιταλικοί μύθοι”, ενώ δυο χρόνια αργότερα εκδίδει τα “Διηγήματα”, συλλογή που περιέχει και την πολύ γνωστή ενότητα διηγημάτων “Οι δύσκολοι έρωτες”. Ακολουθούν δύο σύντομα μυθιστορήματα, το “Μαρκοβάλντο ή οι εποχές στην πόλη” και το “Η μέρα ενός εκλογικού αντιπροσώπου” (1963) που ολοκληρώνουν τη “νεορεαλιστική” του φάση. Το 1965 και το 1967 εκδίδει δύο συλλογές “φανταστικών” διηγημάτων με τίτλους “Τα κοσμοκωμικά” και “Ταυ με μηδέν”, ενώ το 1969 εκπλήσσει όλο τον κόσμο με το “Κάστρο των διασταυρωμένων πεπρωμένων”. Ακολουθούν τα έργα “Οι αόρατες πόλεις” (1972), “Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης” (1979) και “Πάλομαρ” (1983). Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν τα έργα “Κάτω απ’ τον ιαγουάρο ήλιο”, “Σχετικά με το παραμύθι” (δοκίμιο), “Αμερικανικά μαθήματα” (δοκίμιο), “Ο δρόμος του Σαν Τζιοβάνι”, “Γιατί να διαβάζουμε τους κλασικούς” (δοκίμιο) και “Πριν να πεις “εμπρός””.

Μ΄αγαπάει δεν μ΄αγαπάει

Μια φοιτήτρια ανακαλύπτει κατά την επίσκεψή της σε μια θεία της κάποιο μυστικό του παρελθόντος. Μια γυναίκα αναπολεί τη σύντομη ερωτική της συνάντηση με έναν άγνωστο και πώς αυτή η ανάμνηση την έχει στηρίξει σε όλη της τη ζωή. Η μοίρα μιας γεροντοκόρης οικονόμου αλλάζει απροσδόκητα από μια φάρσα. Η συγγραφέας μας μεταφέρει σ’ έναν κόσμο όπου ένα απροσδόκητο γεγονός ή μια ξανακερδισμένη ανάμνηση μπορεί να φωτίσει την πορεία μιας ολόκληρης ζωής.
“Τα διηγήματά της μπορούν να συγκριθούν μόνο με του Τολστόι και του Τσέχοφ”. (Τζον Απντάικ)
“Μία από τις σημαντικότερες σύγχρονες συγγραφείς”.
(Newsweek)
“Ένα βιβλίο γεμάτο εκπλήξεις, ποτισμένο με τη γνώση ότι η αγάπη, όπως και όλα τα ελιξίρια άλλωστε, είναι τόσο φωτιά όσο και νερό”.
(Wall Street Journal)

Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2013

Μ’ αγαπάει δεν μ’ αγαπάει / Alice Murno.Αθήνα : Μεταίχμιο, 2003.443σ. ; 21εκ.

Η Άλις Μανρόου γεννήθηκε το 1931 και μεγάλωσε στο Οντάριο του Καναδά. Έχει εκδώσει τις συλλογές διηγημάτων: “Dance of the Happy Shades”, 1968 (Governor General’s Award for Fiction), “Lives of Girls and Women”, 1971 (που μερικοί το θεωρούν σπονδυλωτό μυθιστόρημα), “Something I’ve Been Meaning to Tell You”, 1974, “Who Do You Think You Are?”, 1978 (Governor General’s Award for Fiction), “The Moons of Jupiter”, 1982, “The Progress of Love”, 1986 (Governor General’s Award for Fiction), “Friend of My Youth”, 1990 (Trillium Book Award), “Open Secrets”, 1994, “The Love of a Good Woman”, 1998 (Giller Prize), “Hateship, Friendship, Courtship, Loveship, Marriage”, 2001 (ελλ. έκδ. “Μ’ αγαπάει, δεν μ’ αγαπάει”, επανεκδόθηκε και ως “Away From Her”), “Runaway”, 2004 (Giller Prize), “The View from Castle Rock”, 2006, “Too Much Happiness”, 2009 (ελλ. έκδ. “Πάρα πολλή ευτυχία”), “Dear Life”, 2012 (υπό έκδοση στα ελληνικά). Έχει διακριθεί τρεις φορές με την υψηλότερη λογοτεχνική διάκριση στον Καναδά, το Governor General’s Literary Award. Έχει επίσης βραβευτεί από την Ένωση Κριτικών των ΗΠΑ κι έχει λάβει το βραβείο Rea για την προσφορά της στο διήγημα. Το 2009 τιμήθηκε με το βραβείο Man Booker International για το σύνολο του έργου της. Η κριτική επιτροπή του βραβείου, ανέφερε: “Με κάθε διήγημά της, η Μανρόου καταφέρνει να φτάσει το βάθος και την ακρίβεια που οι πιο πολλοί μυθιστοριογράφοι καταφέρνουν με το σύνολο του έργου τους· διαβάζοντάς την, μαθαίνεις πάντα κάτι που δεν είχες ποτέ σκεφτεί”. Τα έργα της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Παρότι έχουν πουλήσει 1 εκ. αντίτυπα μόνο στις ΗΠΑ, η αναγνώρισή της δεν ήταν αυτή που της άξιζε, έξω από έναν κύκλο “ειδικών” της λογοτεχνίας, μέχρι το 2013, όταν τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας -πρώτη καναδή συγγραφέας και 13η γυναίκα που βραβεύτηκε- “ως μετρ του σύγχρονου διηγήματος”, σύμφωνα με τη λιτή ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας. Όταν ανακοινώθηκε η βράβευσή της, τον ανεπιφύλακτο θαυμασμό για το έργο της εξέφρασαν δημόσια, μεταξύ άλλων, συγγραφείς όπως η Μάργκαρετ Άτγουντ, η Α.Σ. Μπάιατ, η Ανν Ενράιτ, ο Κολμ Τόιμπιν, κ.ά.

Ιστορίες, συνταγές και άλλα αφροδισιακά

«Μετανοιώνω για τις δίαιτες, τα νόστιμα φαγητά που έκανα πέρα από φιλαρέσκεια, τόσο όσο λυπάμαι για τις ευκαιρίες να κάνω έρωτα που άφησα να περάσουν, απασχολημένη από εκκρεμότητες ή από πουριτανισμό», παρ όλο που «η σεξουαλικότητα είναι συστατικό της καλής υγείας, εμπνέει τη δημιουργία και είναι μέρος του δρόμου της ψυχής… Δυστυχώς άργησα τριάντα χρόνια να το ανακαλύψω αυτό». (από το οπισθόφυλλο το βιβλίου)

Ένα γοητευτικό όσο και πρωτότυπο βιβλίο που μιλάει για τις δυο μεγάλες κινητήριες δυνάμεις της ιστορίας, το φαγητό και τον έρωτα. Συνδυάζοντας με χιούμορ και οξυδέρκεια σύντομες ιστορίες, προσωπικές αναμνήσεις και αφροδισιακές συνταγές, γραμμένες από την εβδομήντα χρονών μητέρα της συγγραφέας, έχουμε ένα τέλειο αποτέλεσμα τόσο γευστικό, όσο και αναγνωστικό.

Αφροδίτη : ιστορίες συνταγές και άλλα αφροδισιακά / Ιζαμπέλ Αλιέντε, Αθήνα : Ωκεανίδα, 1998, 323σ. : εικ. ; 25εκ.

Βραβείο διηγήματος του λογοτεχνικού περιοδικού “Ο Αναγνώστης”

Ένας νεαρός συζητά με τη νεκρή γιαγιά του.

Ένας υπάλληλος γραφείου μεταμορφώνεται σε συρραπτικό.

Ο Φρανσουά Βιγιόν κάνει μια καινούργια αρχή.

Ο Γιώργος βγαίνει στη σύνταξη.

Δεκαεπτά διηγήματα για τη θολή μεθόριο ανάμεσα στην πραγματικότητα και ό,τι την αναιρεί. Διηγήματα αντλημένα από την ημιορεινή μακεδονική ενδοχώρα, αλλά και διηγήματα για τους ανήλικους ενήλικες του άστεως. Διηγήματα που βρέχονται απ’ τα νερά μιας τεχνητής λίμνης.

Αστείο / Γιάννης Παλαβός, Αθήνα : Νεφέλη, 2012, 109σ. ; 20εκ.

Παλιότερα βιβλία του Γ. Παλαβού στην Βιβλιοθήκη μας

Απόσπασμα από συνέντευξη του συγγραφέα στην Γκέλυ Μαδεμλή και το περιοδικό CITY:

Ποια είναι η ιστορία του πίνακα στο εξώφυλλο -αυτή που αναπαριστά, αλλά και αυτή που κρύβεται πίσω από αυτόν;
Το εξώφυλλο είναι έργο ενός σημαντικού -και δυστυχώς άγνωστου ακόμη- λαϊκού ζωγράφου από το Βελβεντό, του Τάκη Γιαννούσα. Στο κέντρο του πίνακα βλέπουμε μια κοπέλα από το Βελβεντό κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Οι Γερμανοί έχουν ντύσει την κοπέλα με τη ναζιστική στολή. Κάτω δεξιά βλέπουμε έναν Γερμανό στρατιώτη. Γύρω-γύρω βλέπουμε σκηνές της κατοχής και της λεηλασίας του Βελβεντού την περίοδο της Κατοχής. Μεγαλώνοντας στο Βελβεντό, ήξερα τον Τάκη Γιαννούσα, αλλά δεν του έδινα μεγάλη σημασία. Ο Γιαννούσας, λόγω προβλημάτων υγείας, είχε δυσκολίες επικοινωνίας με το περιβάλλον. Ήταν ωστόσο αγαπητός στο χωριό -έπαιζε, αυτοδίδακτος, μουσικά όργανα και συνόδευε τα γλέντια, ντυνόταν καρναβάλι τις Απόκριες, τον καλούσαν στις παρέες. Δεν είχα ιδέα ότι ζωγράφιζε. Για πολλά χρόνια θεωρούσα ότι ήταν απλώς μια ιδιάζουσα περίπτωση και προσωπικά, όπως και πολλοί άλλοι στο χωριό, δεν είχα δώσει παραπάνω σημασία. Δεν ήξερα καν ότι ζωγράφιζε. Ο Μορφωτικός Όμιλος Βελβεντού έκανε το 2008 μια έκθεση με έργα του και εντυπωσιάστηκα. Ο Γιαννούσας ήταν σημαντικός καλλιτέχνης. Το έργο του αξίζει να γίνει γνωστό –κι ελπίζω το βιβλίο να βοηθήσει. Όταν είδα το έργο του εξωφύλλου, αμέσως είπα ότι θέλω να το χρησιμοποιήσω ως εξώφυλλο. Το βλέμμα της κοπέλας στον πίνακα, ενώ γύρω της μαίνεται μια πανδαισία χρωμάτων και εικόνων, με συνεπήρε. Ο Γιαννούσας στο μεταξύ πέθανε. Συνάντησα την αδελφή του και ζήτησα την άδεια. Έτσι φτάσαμε στο εξώφυλλο.