Και το όνομά της Μαρία : η ζωή της Παναγίας

Μαρία
Ασφαλώς δεν είναι γνωστό σε πολύ κόσμο το τι σημαίνει το όνομα Μαρία, και το οποίο είναι το καθ’ αυτό όνομα που της δόθηκε αρχικά, και που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη
και δεν της δόθηκε τυχαία…

Για  παιδιά  και  όχι  μόνο!

Και το όνομά της Μαρία : η ζωή της Παναγίας / Σάρα Τζέην Μπός. Αθήνα : Πατάκης, 1999 [χ.α] : εικ. ; 28εκ.

Το ευτυχισμένο καλοκαίρι της κυρίας Φορμπς

Ένα εξαιρετικό παιδικό βιβλίο από τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής μας, που τιμήθηκε για την τεράστια προσφορά του στο χώρο των γραμμάτων με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, το 1982.

Το ευτυχισμένο καλοκαίρι της κυρίας Φορμπς / Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.   Αθήνα : Νέα Σύνορα, 2000.  34σ. : εικ. ; 28εκ.  

Το συγκλονιστικό αντίο του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες…

Κολομβιανός συγγραφέας, δημοσιογράφος και σεναριογράφος. Από τους σημαντικότερους μυθιστοριογράφους του 20ου αιώνα και ίσως ο σπουδαιότερος συγγραφέας της ισπανόφωνης λογοτεχνίας μετά τον Θερβάντες. Από τους κριτικούς εντάσσεται στο λογοτεχνικό ρεύμα του μαγικού ρεαλισμού. Το 1982 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το αριστούργημά του «Εκατό χρόνια μοναξιάς».

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (Gabriel García Márquez) γεννήθηκε στις 6 Μαρτίου του 1927 στην πόλη Αρακατάκα της Κολομβίας. Ήταν γιος του φαρμακοποιού Γκαμπριέλ Γκαρσία και της Λουίζα Μάρκες, κόρης στρατιωτικού. Ο μικρός Γκάμπο, όπως ήταν το χαϊδευτικό του, μεγάλωσε με τον παππού του, τον συνταγματάρχη Νικολάς Ρικάρντο Μάρκες και τη γιαγιά του Τρανκιλίνα έως τα δέκα του χρόνια, ακούγοντας τις ιστορίες της γιαγιάς του για φαντάσματα και τις ατέλειωτες διηγήσεις του παππού του για τους εμφύλιους πολέμους, ιστορίες που αποτελούν το υλικό των μετέπειτα μυθιστορημάτων του.

Τον πατέρα του τον γνώρισε για πρώτη φορά στα επτά του χρόνια, επειδή ο παππούς δεν τον ήθελε για γαμπρό του, και δεν μπόρεσε ποτέ να κερδίσει μία θέση στην καρδιά του. Αυτή τη θέση την είχε καταλάβει για πάντα ο παππούς Νικολάς. «Ο παππούς ήταν η πιο σημαντική μορφή στη ζωή μου. Από τότε που πέθανε δεν μου έχει συμβεί τίποτε το ενδιαφέρον και ως και σήμερα οι χαρές της ζωής μένουν ανολοκλήρωτες απλώς και μόνο επειδή δεν τις ξέρει ο παππούς» είπε σε μία συνέντευξή του ο Μάρκες, που αποτύπωσε την κωμικοτραγική ιστορία των σχέσεων του πατέρα του με τον παππού του στο μυθιστόρημα «Ο Έρωτας στα χρόνια στα χρόνια της χολέρας» (1985).

Ο μικρός Γκάμπο έμαθε να διαβάζει στα οκτώ του χρόνια κι επειδή εκείνη την εποχή η οικογένειά του αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και ο ίδιος τα κατάφερνε εξαιρετικά στο σχέδιο, κέρδισε τα πρώτα του χρήματα στα 11 χρόνια του, ζωγραφίζοντας επιγραφές για τον ιδιοκτήτη ενός γειτονικού καταστήματος. Το 1947 τελείωσε το σχολείο κι έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο της Μπογκοτά για να σπουδάσει νομικά. Τον επόμενο χρόνο, η Κολομβία ήταν ένα καζάνι που βράζει και οι πολιτικές ταραχές τον ανάγκασαν να μετακομίσει στο Πανεπιστήμιο της Καρθαγένης.

Παράλληλα, άρχισε να γράφει και τις πρώτες ιστορίες του. Χρειαζόταν, όμως, να εξασφαλίσει και την επιβίωσή του κι έτσι συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες ως δημοσιογράφος. Το 1954 εγκαταστάθηκε στην Μπογκοτά, όπου κέρδισε βραβείο για το έργο του «Μια μέρα μετά το Σάββατο», και δημοσίευσε τα «Ανεμοσκορπίσματα». Το 1955 η εφημερίδα του τον έστειλε στην Ευρώπη, αλλά έκλεισε αμέσως με απόφαση της κολομβιανής κυβέρνησης, και ο Μάρκες πέρασε τα επόμενα τρία χρόνια στην Ευρώπη, όπου είδε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής.

Το 1958 παντρεύτηκε τη φαρμακοποιό Μερσέδες Μπάρτσα Πάρδο, με την οποία απέκτησε δύο γιους. Με την αρχή της κουβανέζικης επανάστασης, το 1959, που χαιρετίστηκε θερμά από τη λατινοαμερικάνικη διανόηση, έφυγε για να εργαστεί στην Αβάνα και επέστρεψε ξανά στην Κολομβία το 1961, όπου δημοσίευσε το μυθιστόρημά του «Ο Συνταγματάρχης δεν έχει κανέναν να του γράψει». Την ίδια χρονιά εγκαθίσταται με την οικογένειά του στο Μεξικό, όπου θα περάσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής του, και εργάζεται ως δημοσιογράφος και σεναριογράφος.

Το 1965 αρχίζει να γράφει το αριστούργημά του «Εκατό χρόνια μοναξιά», που θα κυκλοφορήσει το 1967 και θα του χαρίσει την παγκόσμια αναγνώριση. Το μυθιστόρημα αυτό αποτελεί το χρονικό ενός φανταστικού χωριού, του Μακόντο, χτισμένου στις όχθες ενός ποταμού, κάπου στα βόρεια παράλια της Κολομβίας. Ο Μάρκες διηγείται με χιούμορ, γλαφυρότητα και χειμαρρώδη πρόζα την καθημερινή ζωή αυτής της θαυμαστής χώρας των αντιθέσεων και περιγράφει επεισόδια και καταστάσεις βγαλμένες από την καυτή πραγματικότητα της Κολομβίας. Η παράθεση φανταστικών στοιχείων, που εντάσσονται σε μια ρεαλιστική ατμόσφαιρα για να μας δώσουν μία βαθύτερη αντίληψη της πραγματικότητας, του χάρισαν τον χαρακτηρισμό του «πατριάρχη του μαγικού ρεαλισμού».

Στους 14 μήνες που χρειάστηκαν για να ολοκληρώσει τα «Εκατό χρόνια μοναξιάς» η οικογένεια Μάρκες πέρασε στιγμές απόλυτης ένδειας, βγάζοντας στο σφυρί σχεδόν τα πάντα, ακόμη και το πιστολάκι για τα μαλλιά. Άξιζε τον κόπο, θα λέγαμε, καθώς μέσα σε μία νύχτα άλλαξε τη ζωή του συγγραφέα και της οικογένειάς του. Από τη στιγμή της έκδοσής του γνώρισε κριτική αποδοχή και μεγάλη εμπορική επιτυχία. Οι πωλήσεις του βιβλίου έχουν ξεπεράσει τα 30 εκατομμύρια αντίτυπα μέχρι σήμερα.

Με τα επόμενα έργα του, οι αναγνώστες του αυξήθηκαν κατακόρυφα, καθιστώντας τον έναν από τους πιο πολυδιαβασμένους λογοτέχνες του κόσμου. Το 1972 κυκλοφορεί το μυθιστόρημα «Η απίστευτη και θλιβερή ιστορία της αθώας Ερέντιρας και της σατανικής γιαγιάς της» στο ύφος του «Εκατό χρόνια μοναξιά», το 1975 «Το Φθινόπωρο του Πατριάρχη», το μπαρόκ πορτρέτο ενός Νοτιοαμεριανού δικτάτορα, που οδηγείται στην αγιάτρευτη μοναξιά από την άσκηση της απόλυτης εξουσίας και το 1982 «Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου», που το εμπνεύστηκε από την πραγματική ιστορία ενός εγκλήματος. Την ίδια χρονιά τιμάται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας «για τα μυθιστορήματα και τα διηγήματά του, στα οποία το φανταστικό και το πραγματικό συνδυάζονται σ’ έναν πλούσιο κόσμο φαντασίας, αντανακλώντας τη ζωή και τις συγκρούσεις μιας ηπείρου», όπως αναφέρεται στο σκεπτικό της επιτροπής.

Το 1999 διαγνώστηκε με καρκίνο στους λεμφαδένες. Στη διάρκεια της θεραπείας του πήρε την απόφαση να συντάξει την αυτοβιογραφία του, η οποία κυκλοφόρησε το 2002 με τίτλο «Ζω για να τη διηγούμαι». Δύο χρόνια αργότερα εξέδωσε το τελευταίο του έργο, τη νουβέλα «Θλιμμένες πουτάνες της ζωής μου», με ήρωα ένα ενενηντάχρονο δημοσιογράφο, που ερωτεύεται ανήμερα των γενεθλίων του μία νεαρή παρθένα, η οποία εκπορνεύεται για να συντηρήσει τη φτωχή οικογένεια της. Από εκείνη τη χρονιά οι εμφανίσεις του αραιώνουν σημαντικά. Το 2012 ο αδελφός του Χάιμε αποκαλύπτει ότι ο Γκάμπο πάσχει από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Ο Γκαρμπριέλ Γκαρσία Μάρκες πέθανε στις 17 Απριλίου του 2014, στην Πόλη του Μεξικού, σε ηλικία 87 ετών.

Ο κύριος Βρομύλος

H Χλόη είναι ίσως το πιο μοναχικό κορίτσι στον κόσμο. Αλλά μια μέρα γνωρίζει τον κύριο Βρομύλο, τον άστεγο της γειτονιάς της. Εντάξει, μυρίζει λιγάκι αλλά είναι ο μοναδικός άνθρωπος που της έχει φερθεί ποτέ τόσο καλά. Έτσι, όταν ο κύριος Βρομύλος χρειάζεται ένα μέρος για να μείνει, η Χλόη αποφασίζει να τον κρύψει στην αποθήκη του κήπου τους! Η Χλόη, όμως, θα ανακαλύψει ότι κάποια μυστικά οδηγούν στην καταστροφή. Και μια που μιλάμε για μυστικά, ο κύριος Βρομύλος κρύβει πολλά.

Ένα  θαυμάσιο παιδικό βιβλίο που έχει γυριστεί τηλεταινία ενώ ήταν υποψήφιο  για 3 παρακαλώ βραβεία!!!

Ο κύριος βρομύλος / Ντέιβιντ Ουάλιαμς. Αθήνα : Ψυχογιός, 2013 . 206σ. ; 21εκ

Ένα παιδί με τρεις οικογένειες

Ένα συγκινητικό μυθιστόρημα από το θρυλικό περιοδικό “Η Διάπλασις των Παίδων”, γεμάτο μυστήριο, δυνατή πλοκή, που καθηλώνει τον αναγνώστη από την πρώτη του σελίδα έως την τελευταία.Μια εντελώς παράξενη ιστορία ενός αγοριού που στερείται την οικογένειά του, πριν σχεδόν γνωρίσει τον κόσμο και βρίσκεται να μεγαλώνει σε τρεις διαφορετικές οικογένειες. Ποια όμως είναι η πραγματική του; Πώς την ανακάλυψε; Πώς έζησε; Τι είδε; Τι έπαθε; Διαβάζεται με κομμένη την ανάσα.Συναρπαστικό μυθιστόρημα αληθινής τέχνης, με όλα τα προσόντα της αφηγηματικής μαεστρίας του Γρηγορίου Ξενοπούλου.

Ένα παιδί με τρεις οικογένειες / Γρηγορίου Ξενόπουλου . Αθήνα : Βλάσση Αφοί, 2001 .220σ. ; 21εκ.

Ο  Γρηγόριος Ξενόπουλος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1867 από Ζακυνθινό πατέρα και από μητέρα Φαναριώτισσα. Η οικογένειά του εγκαταλείπει την Πόλη, όταν ο Γρηγόριος ήταν έντεκα μηνών και εγκαθίσταται στη Ζάκυνθο. Έτσι, τον κόσμο τον πρωτογνώρισε στο μαγευτικό αυτό νησί της Επτανήσου. Η γραφικότητα του τόπου, η πανώρια φύση με τις μοναδικές της ομορφιές, ο λαός της Ζακύνθου με τα ήθη και τα έθιμά του, η ιστορία και γενικά η επτανησιακή κουλτούρα, διαπλάθουν και επηρεάζουν βαθιά την ψυχή του. Ζυμώνεται με τους Ζακυνθινούς και όλα τα ερμηνεύει με την ιδιοσυγκρασία που κουβαλάει από το νησί του.Μετά το γυμνάσιο ο Ξενόπουλος παρακολουθεί μαθήματα φυσικομαθηματικών στο πανεπιστήμιο της Αθήνας. Όμως, η λογοτεχνία και η δημοσιογραφία τον αποσπούν οριστικά. Συνεργάζεται με όλες σχεδόν τις εφημερίδες και τα περιοδικά της εποχής του.Το 1890 ο Γεώργιος Δροσίνης του προτείνει και αναλαμβάνει αρχισυντάκτης στην Εστία. Το 1896 ο ιδιοκτήτης του παιδικού περιοδικού «Διάπλασις των παίδων» Νικόλαος Παπαδόπουλος τον παίρνει αρχισυντάκτη και αργότερα του αναθέτει τη διεύθυνση του περιοδικού.Στη “Διάπλαση των Παίδων” η αγάπη του για το ελληνόπουλο τον οδήγησε να γράψει χιλιάδες “αθηναϊκές επιστολές”, στις οποίες μιλούσε για διάφορα θέματα.Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος έγινε ο δάσκαλος και μερίμνησε συστηματικά για το παιδί – αναγνώστη, για το παιδί που χρειάζεται αγωγή και παιδεία. Διακατέχεται από μια έμφυτη παιδαγωγική κλίση που την συνθέτουν η συμπάθεια και το ενδιαφέρον του για το παιδί, η δίψα και η πίστη του για την μόρφωσή του. Η προσφορά του στο τρίπτυχο σπίτι – οικογένεια – παιδί αρχίζει αμέσως μετά που αναλαμβάνει τη διεύθυνση του περιοδικού. Για πέντε περίπου δεκαετίες προσφέρει ένα αξιόλογο παιδαγωγικό και μορφωτικό έργο. Βοηθάει το παιδί – αναγνώστη να ανακαλύψει μόνο του το αντικείμενο της γνώσης και να αγκαλιάσει τη φύση, τις αξίες και τους συνανθρώπους του. Παίρνει στα χέρια του μια τεράστιας σημασίας εξουσία, τη διαπλαστική. Η προσφορά του αυτή δεν κατευθύνεται από κάποιο συγκεκριμένο και οργανωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, αλλά κυρίως από το ένστικτό του και από την αγάπη του για το παιδί. Συνειδητά, όμως, «Ο Φαίδωνας» εργάστηκε για τη δημιουργία μιας παιδικής λογοτεχνικής γλώσσας – μιας γλώσσας ζωντανής – που θα άγγιζε τις τρυφερές ψυχές των παιδιών και που θα μάθαιναν έτσι χωρίς βιβλία και χωρίς δασκάλους. Πετυχαίνει, έτσι, ένα θερμό δόσιμο με τον αναγνώστη και μια απελευθερωτική και θετική στάση που μορφώνει και συγχρόνως δεν σκλαβώνει. “Η αδελφούλα μου” είναι το πρώτο παιδικό μυθιστόρημα που γράφει στη δημοτική γλώσσα.Αν και είναι επηρεασμένος από τις ευρωπαϊκές πολιτιστικές ανακατατάξεις, δεν περιορίζεται μέσα στα πλαίσια του ηθογραφικού μυθιστορήματος, αλλά προχωράει και ασχολείται με την περιγραφή των ψυχικών ικανοτήτων των ηρώων του. Γίνεται ένας ψυχογράφος που τηρεί όμως αυστηρά την αντικειμενικότητά του. Μόνο ότανπεριγράφει Ζακυνθινά τοπία και αρχίζουν να αναδύονται μέσα από αυτά οι μνήμες των παιδικών του χρόνων, εκφράζει υποκειμενικά συναισθήματα.Ο ρεαλισμός του 1900 ήταν εκείνο που ζητούσαν οι πολλοί και εκείνο που μπορούσε να ενώσει την απόσταση ανάμεσα στους πολλούς και στη νέα, στην αδιαμόρφωτη ακόμα ελληνική πεζογραφία. Με τα μυστικά της ρεαλιστικής σχολής η αφήγησή του έστρωνε πιο άνετα. Ο Ξενόπουλος βέβαια είχε έμφυτη αφηγηματική ευκολία, καλαισθησία, γλώσσα γλαφυρή, απλή, ρέουσα, έτσι που άρεσε σε όλους. Δεν υπήρξε ποτέ ανιαρός και κουραστικός. Στάθηκε ένας γλωσσοπλάστης – ένας ακούραστος δημιουργός του Λόγου είτε έγραφε για εφημερίδα ή για περιοδικό ή θέατρο ή μυθιστόρημα ή διήγημα ή παιδικό ανάγνωσμα, δοκίμιο ή ποίηση.Τα έργα του έχουν πλούτο, φυσικούς διαλόγους, οξύτητα παρατήρησης και άψογη τεχνική.Το περιβάλλον των μυθιστορημάτων του Ξενόπουλου είναι πότε η Αθήνα και πότε η Ζάκυνθος. Ο συγγραφέας θέλει να μας περιγράψει την ελληνική κοινωνία της εποχής του. Αυτό όμως δεν είναι κανόνας. Σε αρκετά έργα του περιγράφονται και ζωντανεύουν παλαιότερες κοινωνίες κυρίως της Ζακύνθου. Σε χρόνια ακμής, δύναμης, μεγαλείου, πλούτου και πολιτισμού, αναζήτησε και βρήκε πλούσιο και άφθονο υλικό που το εκμεταλλεύτηκε κατάλληλα. Ένα θαυμάσιο και ίσως το πιο πρωτότυπο έργο του είναι «Το Φάντασμα», μια πρωτάκουστη αληθινή ιστορία που διαδραματίσθηκε το ΙΗ΄ αιώνα στη Βενετοκρατούμενη Ζάκυνθο.”Ο Κόκκινος Βράχος” (1905) δίνει μια πετυχημένη απεικόνιση της ζακυνθινής ζωής. Πρόκειται για έναν έρωτα καταλύτη που τον βιώνει η ηρωίδα χωρίς τίποτα το κίβδηλο. Τρία από τα καλύτερα έργα του έχουν επίσης υπόθεση ζακυνθινή (Λάουρα 1915, Αναδυόμενη 1923, Τερέζα Βάρμα Δακόσια 1925). Εκείνα όμως που η κριτική αναγνώρισε αναμφίβολα τα καλύτερα μέσα στα τόσα μυθιστορήματα του Ξενόπουλου, είναι οι “Πλούσιοι και Φτωχοί” (1919), και οι “Τίμιοι και Άτιμοι” (1921). Ανήκουν σε μια “κοινωνική τριλογία” όπου ο συγγραφέας προβληματίζεται πάνω σε κοινωνικά θέματα και το πετυχαίνει άριστα.Δίπλα στο μυθιστορηματικό, σημαντικό είναι και το θεατρικό του έργο. Επηρεασμένος από τον Ίψεν, δίνει το 1904 το πιο συγκροτημένο ίσως από τη θεατρική άποψη έργο του, “Το Μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας”, με κέντρο μια ευγενική μορφή και το μυστικό της που αφορά μια σκόνη – μια άσπρη σκόνη που θεραπεύει τον καταρράκτη ματιών. Από τα θεατρικά του έργα αρκετά αντέχουν και σήμερα. Διατηρούνται στη ζωή όχι για λόγους νοσταλγίας, αλλά χάρη στα ολοζώντανα πρόσωπα που έπλασε ο συγγραφέας. Τα έργα του όπως ο “Πειρασμός”, “Φιόρο του Λεβάντε”, “Στέλλα Βιολάντη”, “Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας”, “Φωτεινή Σάντη”, “Αναδυόμενη”, “Ποπολάρος”, κ.α. παίζονται στο Θέατρο, διασκευάζονται για τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση.Ο Ξενόπουλος πέθανε σε μεγάλη ηλικία το 1951 στην Αθήνα μακριά από το αγαπημένο του νησί.

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ

(2009) Αυτοβιογραφικά κείμενα (1919-1948), Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη

(2009) Αυτοβιογραφικά κείμενα (1919-1948), Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη

(2004) Οι γάτες της Δανάης, Βλάσση Αδελφοί

(2002) Η κούκλα της Λιλίκας, Βλάσση Αδελφοί

(2002) Νικόλας Σιγαλός, Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.)

(2002) Ο μικρός Μέγας Αλέξανδρος, Βλάσση Αδελφοί

(2002) Το θηριοτροφείο των παιδιών, Βλάσση Αδελφοί

(2001) Ένα παιδί με τρεις οικογένειες, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Αθανασία. Ένα κορίτσι που κάτι του έλειπε. Τα κουπόνια, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Η αναθρεφτή, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Η γάτα του παπά. Η Σουζάννα του παπά. Οχτρός αθανάσιμος, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Η γυναίκα του αντρειωμένου. Σάνκτα φαμίλια. Μια Γαλλίδα, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Η μελλοθάνατη. Απορπισμένη. Το μούλικο, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Ιστορία μιας χωρισμένης, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Κελαηδισμοί. Η φούρκα. Η Σκουφάτη. Η ζωή και ο θάνατος της Αργυρούλας, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Μανόλιες. Καμπάνες. Το βραχιόλι. Ολάκερη βιβλιοθήκη, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Μανταλένα. Ερμίνα το πουλημένο κορμί. Έντεκα χρονών, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Ο γύρος του κόσμου των παιδιών, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Ο κακός δρόμος, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Ο Μάγκαλος. Νόστιμον ήμαρ. Το ψωμί, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Ο τρελός με τους κόκκινους κρίνους, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Οι ερωτευμένοι. Νανότα, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Πετριές στον Ήλιο, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Στέλλα Βιολάντη, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Τα θηλυκά του Μουζά. Νυν απολύεις. Κοντραμπάντα. Παίζει κι ο παπάς, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Το μυστικό της κοντέσας Βαλέραινας. Το ζακυθινό μαντίλι. Η κούκλα της νύφης, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Το σκαλιστήρι, Βλάσση Αδελφοί

(1999) Ο κύριος Σπουργιτάκης, Βλάσση Αδελφοί

(1999) Ο Μπέμπης Αρχιλήσταρχος, Βλάσση Αδελφοί

(1999) Τα αρκουδάκια πρόσκοποι, Βλάσση Αδελφοί

(1999) Το καλό μου βιβλίο, Βλάσση Αδελφοί

(1998) Η κυρία Τρομάρα, Βλάσση Αδελφοί

(1998) Ο ανδρείος Αχιλλέας, Βλάσση Αδελφοί

(1998) Ο Γιαννάκης στο λούνα παρκ, Βλάσση Αδελφοί

(1998) Ο Τάκης και ο Τοτός, Βλάσση Αδελφοί

(1998) Οι μικροί βοσκοί, Βλάσση Αδελφοί

(1998) Τα πουλιά της αυλής, Βλάσση Αδελφοί

(1997) Η παρούσα ώρα, Βλάσση Αδελφοί

(1997) Μενεξεδένιο μπουκετάκι. Ο δικηγόρος, Βλάσση Αδελφοί

(1997) Ο γάμος του Νάσου, Βλάσση Αδελφοί

(1996) Η περιπέτεια της Μαρίνας, Βλάσση Αδελφοί

(1996) Ιστορία ενός ανδρογύνου, Βλάσση Αδελφοί

(1996) Φωτεινή, Βλάσση Αδελφοί

(1995) Η Σμυρνιά, Βλάσση Αδελφοί

(1995) Σαν εκκλησιά στην ερημιά, Βλάσση Αδελφοί

(1994) Απ’ την κουζίνα στο χαρέμι, Βλάσση Αδελφοί

(1994) Η μοίρα του Μαρή, Βλάσση Αδελφοί

(1994) Η νύχτα του εκφυλισμού, Βλάσση Αδελφοί

(1994) Μάνα και θυγατέρα, Βλάσση Αδελφοί

(1994) Πνεύματα, Βλάσση Αδελφοί

(1994) Πρόσφυγες, Βλάσση Αδελφοί

(1994) Το μαρτύριο μιας νέας αγίας, Βλάσση Αδελφοί

(1994) Φοιτηταί κι Αρσακειάδες, Βλάσση Αδελφοί

(1992) The Downfall, Βλάσση Αδελφοί

(1992) The Three-sided Woman, Βλάσση Αδελφοί

(1991) Ανιέζα. Χαίρε νύμφη. Το ανθρώπινο. Καβαλλερία Ποπολάνα, Βλάσση Αδελφοί

(1991) Η ωραία μαμά. Έτσι είναι ο κόσμος, Βλάσση Αδελφοί

(1991) Μαριτάνα. Ποπολάρος. Θείος Όνειρος, Βλάσση Αδελφοί

(1991) Μονάκριβη. Ακτίνες Ν. Το φιόρε του Λεβάντε, Βλάσση Αδελφοί

(1991) Ο πειρασμός. Πολυγαμία. Το ζευγάρωμα, Βλάσση Αδελφοί

(1991) Ο τρίτος. Ο ψυχοπατέρας. Φωτεινή Σάντρη. Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας, Βλάσση Αδελφοί

(1991) Πεπρωμένα. Οι φοιτηταί. Δεν είμαι εγώ ή η λογική, Βλάσση Αδελφοί

(1991) Ραχήλ. Στέλλα Βιολάντη, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Ένας αλλόκοτος γάμος, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Η νίκη της Παυλίνας, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Η νίκη της Παυλίνας, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Μεγάλη γυναίκα, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Ο αρραβωνιαστικός μου, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Παυλίνα, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Παυλίνα, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Στην αυγή της ζωής, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Το κορίτσι που αγάπησε, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Τρεις αδελφές, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Χωρίς τίποτα, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Χωρίς τίποτα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Αθηναϊκές επιστολές, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ανάμεσα σε τρεις γυναίκες, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Απάνεμα βράδια, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Αρραβωνιασμένοι στα ψέματα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Αφού έριξε τα τείχη, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Αφροδίτη, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Γκιοβάννα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Δεν ήταν γραφτό, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Διηγήματα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Διηγήματα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Δίλημμα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ευτυχία. Ο γάμος της Λίτσας, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ζήλεια χωρίς αγάπη, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Η αδελφούλα μου, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Η αναδυομένη, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Η απερίγραπτη, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Η άπιστη, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Η ζωή μου σαν μυθιστόρημα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Η τιμή του αδελφού, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Η τρίμορφη γυναίκα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Η ψεύτρα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ιστορία μιας χωρισμένης και άλλα διηγήματα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Λάουρα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Λίζα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Μαίρη και Μαρίνα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Μαργαρίτα Στέφα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Μεγάλη αγάπη, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Μεγάλη περιπέτεια, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Μυστικοί αρραβώνες, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο γιος μου κι η κόρη μου, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο κατήφορος, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο κόκκινος βράχος, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο κοσμάκης. Ο γυρισμός, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο κοσμάκης. Τα τελευταία όνειρα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο κοσμάκης. Το κέντρο, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο κοσμάκης. Το πρωτοξύπνημα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο κόσμος κι ο Κοσμάς, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο Μινώταυρος και άλλα διηγήματα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο ουρανοκατέβατος, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο πόλεμος, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο Ποπολάρος, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο σύζυγος της θεατρίνας, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Οι σύζυγοι της Νίνας, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Παληά Αθήνα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Πιστή στον έρωτα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Πλούσιοι και φτωχοί, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ρηγγίνα Λέζα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Στέλλα Βιολάντη. Ισαβέλλα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Τερέζα Βάρμα Δακόστα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Τίμιοι κι άτιμοι, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Το φάντασμα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Τυχεροί και άτυχοι, Βλάσση Αδελφοί

Ο Ποπολάρος, Βλάσση Αδελφοί

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

(2013) Ο Πύργος του Βοσπόρου και άλλα διηγήματα, Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη

(2012) Εισαγωγή στην ποίηση του Καβάφη, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης

(2009) Ανθολογία ελληνικού διηγήματος του 20ού αιώνα, Εκδόσεις Καστανιώτη

(2009) Χριστουγεννιάτικες ιστορίες, Εκδόσεις Καστανιώτη

(2007) Οκτώ ανατριχιαστικές ιστορίες με επτά γάτες και έναν Αθηναίο σκύλο, Shrew Annelid

(2005) Εισαγωγή στην πεζογραφία του Παπαδιαμάντη, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης

(2000) Νεοελληνικά αναγνώσματα, Δίδυμοι

(1999) Μνήμη του Ηλία Βενέζη, Ευθύνη

(1996) Διηγήματα, Επικαιρότητα

Μεταφράσεις

(2008) Cervantes Saavedra, Miguel de, 1547-1616, Δον Κιχώτης, Βλάσση Αδελφοί

(2004) Verne, Jules, 1828-1905, Δύο χρόνια διακοπές, Βλάσση Αδελφοί

(2004) Gisele, Vallerey, Η Λιλή και ο Παυλής, Βλάσση Αδελφοί

(2004) Beqouen, Max, Όταν αναστήθηκε το μαμούθ, Βλάσση Αδελφοί

(2002) Cervantes Saavedra, Miguel de, 1547-1616, Ο Δον Κιχώτης, Βλάσση Αδελφοί

(2002) Verne, Jules, 1828-1905, Οι εξωφρενικές περιπέτειες του Αντιφέρ, Βλάσση Αδελφοί

(2001) Latouche, Auguste, Ένα δυνατό κορίτσι, Βλάσση Αδελφοί

(2001) Sorrentino, Maria Pia, Το μυστήριο της ξανθής κούκλας, Βλάσση Αδελφοί

Back Print Print

.:BiblioNet ©2000-2012 .:Σχεδια

Τα πρέπει και τα θέλω στου σκιάχτρου το καπέλο

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Αυτό δεν είναι που πρέπει να γίνεται; Καταλαβαίνεις; Θα χάσω τη δουλειά μου. Ο παππούς με προειδοποίησε. Ο ρόλος μου είναι να τρομάζω τα πουλιά.

ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ: Ναι, μα δεν μπορείς!

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Μα πρέπει!

ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ: Πάντα κάνεις αυτό που πρέπει;

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: …μέχρι τώρα …ναι.

ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ: Και τι γίνεται μ’ αυτό που θέλεις;

Είπε το μικρό σπουργίτι και πέταξε μακριά.”

Τα “πρέπει” και τα “θέλω”… δύσκολο πράγμα.

Αν όμως ξέρεις τα “πρέπει”, καλό είναι να βρεις και τα “θέλω”.

Και αν γνωρίζεις τα “θέλω”, καλό είναι να τα βάλεις σε σειρά, ώστε τα “πρέπει” να μην τα πνίξουν.

Τι λέτε; Το σκιάχτρο θα τα καταφέρει;

Τα πρέπει και τα θέλω στου σκιάχτρου το καπέλο / Ναντίνα Κυριαζή. Θεσσαλονίκη : Διάπλους, 2013  .  [χ.α.] : εικ. ; 30εκ. + 1 cd-rom

Η  Ναντίνα Κυριαζή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές της στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφίας Σχολής Αθηνών. Ασχολήθηκε με το θέατρο και το τραγούδι και απέκτησε πτυχίο ελαφρού τραγουδιού από το Ορφείο Ωδείο (Τάξη Λίλιαν Τσατσαρώνη).
Το καλοκαίρι του 2012 τραγούδησε με το συνθέτη Γιώργο Καζαντζή σε συναυλίες του. Ιδρυτικό μέλος της Ομάδας Θεάτρου “Μη Μόναν Όψιν” (Παραστάσεις: “Καληνύχτα Κύριε Τεννεσσή”, “Τώρα δεν μιλάμε για μένα”, της Κικής Δημάκη.
Οι παραγωγές παρουσιάστηκαν διαδοχικά τον Μάιο του 2009, 2010 και 2011 στο θέατρο “Χυτήριο”. Εμπνεύστηκε την παράσταση “Στο Βάθος… Μύθος! Μια περιπλάνηση στον κόσμο των νεράιδων και των ξωτικών”, που παρουσιάστηκε στον χώρο τέχνης “Ιδιόμελο” το Μάρτιο του 2012. Συνεργάστηκε επί σειρά ετών με τις παιδικές κατασκηνώσεις “Το ξέγνοιαστο Μελίσσι”, όπου ανέβασε τις παραστάσεις “Ο Γλάρος Ιωνάθαν” του Ρ. Μπαχ σε διασκευή δική της, “Οδυσσεβάχ” της Ξένιας Καλογεροπούλου και συμμετείχε ως ηθοποιός στις παραστάσεις “Όρνιθες” του Αριστοφάνη, “Ο Μικρός Πρίγκιπας” του Α.Σ. Εξυπερύ, “Το Ημέρωμα της Στρίγγλας” και “Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας” του Γ. Σαίξπηρ.
Συμμετείχε στο Φεστιβάλ Αττικού Αλσους το 2007 με τη θεατρική ομάδα του Κολεγίου Αθηνών στα πλαίσια του Προγράμματος Επιμόρφωσης Ενηλίκων ως Βοηθός Σκηνοθέτη, ηθοποιός και τραγουδίστρια στην παράσταση του έργου Εταιρικοί Διάλογοι του Λουκιανού. . .
Υπήρξε μέλος του προγράμματος της Βουλής των Ελλήνων στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης “Βουλή των Ελλήνων” 1995 – 1996 (Επιτροπή Θεμάτων Παιδείας). Έχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς για τη συγγραφή παραμυθιών και ποιημάτων.

Ηρεμία, έξω η βία!

Έξι μικρές ιστορίες για να ζήσουμε όλοι μαζί καλύτερα.

Αντί για μια σύγκρουση υπάρχουν άλλες εναλλακτικές λύσεις πέρα από τη βία. Λύκοι, καμήλες, πουλιά, γάτα, ποντίκια, γουρούνια, τυφλοπόντικες και μικροί πίθηκοι αποδεικνύουν μέσα από έξι μικρές ιστορίες ότι είναι καλύτερο να συζητάς παρά να μαλώνεις, ότι το να ακούς τον άλλο είναι προτιμότερο από το να τον απορρίπτεις, ότι τίποτε δεν αξίζει όσο η αλληλοβοήθεια και ότι πρέπει πάντα να μιλάμε γι αυτά που μπορεί να μας πληγώσουν.

Ηρεμία, έξω η βία! / Sylvie Girardet. Θεσσαλονίκη : Φλούδας, 2010 . 62σ. : εικ. ; 23εκ.