Πώς να μιλάτε στα παιδιά ώστε να σας ακούν και πως να τα ακούτε ώστε να σας μιλούν

Το βιβλίο αυτό έχει βοηθήσει (κυριολεκτικά) εκατομμύρια γονείς να είναι περισσότερο αποτελεσματικοί στην επικοινωνία με τα παιδιά τους – και μαζί, λιγότερο σκληροί με τον εαυτό τους. Η προσέγγιση των βραβευμένων συγγραφέων Αντέλ Φέιμπερ και Ιλέιν Μάζλις βασίζεται από τη μια στον ρεαλισμό και από την άλλη στον αμοιβαίο σεβασμό, εξασφαλίζοντας μια ποιοτικότερη και λιγότερο αγχωτική επικοινωνία μεταξύ γονιού και παιδιού. Οι μέθοδοι επικοινωνίας επεξηγούνται μέσα από διαλόγους που απεικονίζονται με κόμικς. Έτσι ο αναγνώστης διδάσκεται νέες επικοινωνιακές δεξιότητες και παράλληλα τις βλέπει να εφαρμόζονται στην πράξη. Μέσα από την ανάγνωση του βιβλίου μπορείτε κι εσείς να ανακαλύψετε νέους αποτελεσματικούς τρόπους για την επίλυση συνηθισμένων προβλημάτων, όπως:- Να αντιμετωπίζετε με επιτυχία τα αρνητικά συναισθήματα του παιδιού σας – αναστάτωση, απογοήτευση, θυμό κτλ.- Να εκφράζετε τον θυμό σας χωρίς να στενοχωρείτε κανέναν- Να κερδίζετε τη συνεργασία του παιδιού σας- Να θέτετε σαφή όρια χωρίς να χάνετε την καλή σας διάθεση- Να χρησιμοποιείτε εναλλακτικές λύσεις αντί για την τιμωρία- Να επιλύετε με ειρηνικό τρόπο τυχόν περιστατικά οικογενειακών συγκρούσεω.

Πώς να μιλάτε στα παιδιά ώστε να σας ακούν και πως να τα ακούτε ώστε να σας μιλούν / Αντέλ Φέιμπερ, Ιλέιν Μάζλις.Αθήνα : Πατάκης, 2016.486σ. ; 21εκ.

Αν αγαπάτε τα παιδιά σας, αγαπήστε πρώτα τον εαυτό σας

Η ανατροπή των εδώ και αιώνες καθιερωμένων ρόλων και η αποσταθεροποίηση της οικογένειας, οδηγούν τα παιδιά σε σύγχυση που δεν τους επιτρέπει να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να φτιάξουν τη δική τους ταυτότητα. Συχνά βαδίζουν στα τυφλά, χωρίς καθοδήγηση, πρότυπα ζωής και κυρίως χωρίς αξίες.

Το να είναι κανείς γονέας είναι τέχνη. Διδάσκεται. Καλός γονέας δεν είναι πλέον ο θυσιασμένος γονέας, αλλά ο ευτυχισμένος γονέας! Καλός γονέας είναι αυτός που προσπαθεί να γίνεται καλύτερος. Κι ας κάνει και λάθη. Οι τύψεις, οι ενοχές, ο θυμός γίνονται ενέργεια, ενδυνάμωση, δύναμη αλλαγής.

Δε “μεγαλώνουμε” πλέον τα παιδιά μας, αλλά τον εαυτό μας: τις ανάγκες μας, τα θέλω μας, το όραμά μας. Βοηθήστε τα παιδιά σας, βοηθώντας τον εαυτό σας. Το φροντισμένο “δέντρο” είναι αυτό που δίνει καλό “καρπό”.

Συνήθως, κάτω από το μαθησιακό πρόβλημα ή την παραβατική συμπεριφορά του παιδιού κρύβεται κάποιο ψυχολογικό αίτιο ή/και κάποια δυσλειτουργία της οικογένειας. Εξάλλου, οι ίδιοι οι γονείς, από άγνοια ή ακόμα και με την πολλή τους αγάπη δημιουργούν κάποιες φορές την ενοχλητική αυτή συμπεριφορά. Η λύση (που δίνουν) είναι το πρόβλημα. Η “αγάπη” τους πολλές φορές ευνουχίζει, παραλύει τα παιδιά. Η αυθεντική αγάπη προπονεί, βοηθά το παιδί να γίνει ο εαυτός του, να αυτοποιηθεί.

Ας αναγνωρίσουμε τ’ αυτονόητο: δεν υπάρχουν προβληματικά παιδιά. Υπάρχουν “κόμποι” που θέλουν λύσιμο ή κόψιμο… Υπάρχει ελπίδα, υπάρχει φως! Τα ίδια τα παιδιά μάς δείχνουν το δρόμο. Ας τον ακολουθήσουμε…

Αν αγαπάτε τα παιδιά σας, αγαπήστε πρώτα τον εαυτό σας : ένας δάσκαλος – ψυχολόγος συζητά με γονείς και συναδέλφους, σε σχολές γονέων… και όχι μόνο / Νίκος Μαρκάκης. Αθήνα : Αγκυρα, 2008. 498σ. : εικ. ; 24εκ.  

Ένα παιδί με τρεις οικογένειες

Ένα συγκινητικό μυθιστόρημα από το θρυλικό περιοδικό “Η Διάπλασις των Παίδων”, γεμάτο μυστήριο, δυνατή πλοκή, που καθηλώνει τον αναγνώστη από την πρώτη του σελίδα έως την τελευταία.Μια εντελώς παράξενη ιστορία ενός αγοριού που στερείται την οικογένειά του, πριν σχεδόν γνωρίσει τον κόσμο και βρίσκεται να μεγαλώνει σε τρεις διαφορετικές οικογένειες. Ποια όμως είναι η πραγματική του; Πώς την ανακάλυψε; Πώς έζησε; Τι είδε; Τι έπαθε; Διαβάζεται με κομμένη την ανάσα.Συναρπαστικό μυθιστόρημα αληθινής τέχνης, με όλα τα προσόντα της αφηγηματικής μαεστρίας του Γρηγορίου Ξενοπούλου.

Ένα παιδί με τρεις οικογένειες / Γρηγορίου Ξενόπουλου . Αθήνα : Βλάσση Αφοί, 2001 .220σ. ; 21εκ.

Ο  Γρηγόριος Ξενόπουλος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1867 από Ζακυνθινό πατέρα και από μητέρα Φαναριώτισσα. Η οικογένειά του εγκαταλείπει την Πόλη, όταν ο Γρηγόριος ήταν έντεκα μηνών και εγκαθίσταται στη Ζάκυνθο. Έτσι, τον κόσμο τον πρωτογνώρισε στο μαγευτικό αυτό νησί της Επτανήσου. Η γραφικότητα του τόπου, η πανώρια φύση με τις μοναδικές της ομορφιές, ο λαός της Ζακύνθου με τα ήθη και τα έθιμά του, η ιστορία και γενικά η επτανησιακή κουλτούρα, διαπλάθουν και επηρεάζουν βαθιά την ψυχή του. Ζυμώνεται με τους Ζακυνθινούς και όλα τα ερμηνεύει με την ιδιοσυγκρασία που κουβαλάει από το νησί του.Μετά το γυμνάσιο ο Ξενόπουλος παρακολουθεί μαθήματα φυσικομαθηματικών στο πανεπιστήμιο της Αθήνας. Όμως, η λογοτεχνία και η δημοσιογραφία τον αποσπούν οριστικά. Συνεργάζεται με όλες σχεδόν τις εφημερίδες και τα περιοδικά της εποχής του.Το 1890 ο Γεώργιος Δροσίνης του προτείνει και αναλαμβάνει αρχισυντάκτης στην Εστία. Το 1896 ο ιδιοκτήτης του παιδικού περιοδικού «Διάπλασις των παίδων» Νικόλαος Παπαδόπουλος τον παίρνει αρχισυντάκτη και αργότερα του αναθέτει τη διεύθυνση του περιοδικού.Στη “Διάπλαση των Παίδων” η αγάπη του για το ελληνόπουλο τον οδήγησε να γράψει χιλιάδες “αθηναϊκές επιστολές”, στις οποίες μιλούσε για διάφορα θέματα.Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος έγινε ο δάσκαλος και μερίμνησε συστηματικά για το παιδί – αναγνώστη, για το παιδί που χρειάζεται αγωγή και παιδεία. Διακατέχεται από μια έμφυτη παιδαγωγική κλίση που την συνθέτουν η συμπάθεια και το ενδιαφέρον του για το παιδί, η δίψα και η πίστη του για την μόρφωσή του. Η προσφορά του στο τρίπτυχο σπίτι – οικογένεια – παιδί αρχίζει αμέσως μετά που αναλαμβάνει τη διεύθυνση του περιοδικού. Για πέντε περίπου δεκαετίες προσφέρει ένα αξιόλογο παιδαγωγικό και μορφωτικό έργο. Βοηθάει το παιδί – αναγνώστη να ανακαλύψει μόνο του το αντικείμενο της γνώσης και να αγκαλιάσει τη φύση, τις αξίες και τους συνανθρώπους του. Παίρνει στα χέρια του μια τεράστιας σημασίας εξουσία, τη διαπλαστική. Η προσφορά του αυτή δεν κατευθύνεται από κάποιο συγκεκριμένο και οργανωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, αλλά κυρίως από το ένστικτό του και από την αγάπη του για το παιδί. Συνειδητά, όμως, «Ο Φαίδωνας» εργάστηκε για τη δημιουργία μιας παιδικής λογοτεχνικής γλώσσας – μιας γλώσσας ζωντανής – που θα άγγιζε τις τρυφερές ψυχές των παιδιών και που θα μάθαιναν έτσι χωρίς βιβλία και χωρίς δασκάλους. Πετυχαίνει, έτσι, ένα θερμό δόσιμο με τον αναγνώστη και μια απελευθερωτική και θετική στάση που μορφώνει και συγχρόνως δεν σκλαβώνει. “Η αδελφούλα μου” είναι το πρώτο παιδικό μυθιστόρημα που γράφει στη δημοτική γλώσσα.Αν και είναι επηρεασμένος από τις ευρωπαϊκές πολιτιστικές ανακατατάξεις, δεν περιορίζεται μέσα στα πλαίσια του ηθογραφικού μυθιστορήματος, αλλά προχωράει και ασχολείται με την περιγραφή των ψυχικών ικανοτήτων των ηρώων του. Γίνεται ένας ψυχογράφος που τηρεί όμως αυστηρά την αντικειμενικότητά του. Μόνο ότανπεριγράφει Ζακυνθινά τοπία και αρχίζουν να αναδύονται μέσα από αυτά οι μνήμες των παιδικών του χρόνων, εκφράζει υποκειμενικά συναισθήματα.Ο ρεαλισμός του 1900 ήταν εκείνο που ζητούσαν οι πολλοί και εκείνο που μπορούσε να ενώσει την απόσταση ανάμεσα στους πολλούς και στη νέα, στην αδιαμόρφωτη ακόμα ελληνική πεζογραφία. Με τα μυστικά της ρεαλιστικής σχολής η αφήγησή του έστρωνε πιο άνετα. Ο Ξενόπουλος βέβαια είχε έμφυτη αφηγηματική ευκολία, καλαισθησία, γλώσσα γλαφυρή, απλή, ρέουσα, έτσι που άρεσε σε όλους. Δεν υπήρξε ποτέ ανιαρός και κουραστικός. Στάθηκε ένας γλωσσοπλάστης – ένας ακούραστος δημιουργός του Λόγου είτε έγραφε για εφημερίδα ή για περιοδικό ή θέατρο ή μυθιστόρημα ή διήγημα ή παιδικό ανάγνωσμα, δοκίμιο ή ποίηση.Τα έργα του έχουν πλούτο, φυσικούς διαλόγους, οξύτητα παρατήρησης και άψογη τεχνική.Το περιβάλλον των μυθιστορημάτων του Ξενόπουλου είναι πότε η Αθήνα και πότε η Ζάκυνθος. Ο συγγραφέας θέλει να μας περιγράψει την ελληνική κοινωνία της εποχής του. Αυτό όμως δεν είναι κανόνας. Σε αρκετά έργα του περιγράφονται και ζωντανεύουν παλαιότερες κοινωνίες κυρίως της Ζακύνθου. Σε χρόνια ακμής, δύναμης, μεγαλείου, πλούτου και πολιτισμού, αναζήτησε και βρήκε πλούσιο και άφθονο υλικό που το εκμεταλλεύτηκε κατάλληλα. Ένα θαυμάσιο και ίσως το πιο πρωτότυπο έργο του είναι «Το Φάντασμα», μια πρωτάκουστη αληθινή ιστορία που διαδραματίσθηκε το ΙΗ΄ αιώνα στη Βενετοκρατούμενη Ζάκυνθο.”Ο Κόκκινος Βράχος” (1905) δίνει μια πετυχημένη απεικόνιση της ζακυνθινής ζωής. Πρόκειται για έναν έρωτα καταλύτη που τον βιώνει η ηρωίδα χωρίς τίποτα το κίβδηλο. Τρία από τα καλύτερα έργα του έχουν επίσης υπόθεση ζακυνθινή (Λάουρα 1915, Αναδυόμενη 1923, Τερέζα Βάρμα Δακόσια 1925). Εκείνα όμως που η κριτική αναγνώρισε αναμφίβολα τα καλύτερα μέσα στα τόσα μυθιστορήματα του Ξενόπουλου, είναι οι “Πλούσιοι και Φτωχοί” (1919), και οι “Τίμιοι και Άτιμοι” (1921). Ανήκουν σε μια “κοινωνική τριλογία” όπου ο συγγραφέας προβληματίζεται πάνω σε κοινωνικά θέματα και το πετυχαίνει άριστα.Δίπλα στο μυθιστορηματικό, σημαντικό είναι και το θεατρικό του έργο. Επηρεασμένος από τον Ίψεν, δίνει το 1904 το πιο συγκροτημένο ίσως από τη θεατρική άποψη έργο του, “Το Μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας”, με κέντρο μια ευγενική μορφή και το μυστικό της που αφορά μια σκόνη – μια άσπρη σκόνη που θεραπεύει τον καταρράκτη ματιών. Από τα θεατρικά του έργα αρκετά αντέχουν και σήμερα. Διατηρούνται στη ζωή όχι για λόγους νοσταλγίας, αλλά χάρη στα ολοζώντανα πρόσωπα που έπλασε ο συγγραφέας. Τα έργα του όπως ο “Πειρασμός”, “Φιόρο του Λεβάντε”, “Στέλλα Βιολάντη”, “Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας”, “Φωτεινή Σάντη”, “Αναδυόμενη”, “Ποπολάρος”, κ.α. παίζονται στο Θέατρο, διασκευάζονται για τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση.Ο Ξενόπουλος πέθανε σε μεγάλη ηλικία το 1951 στην Αθήνα μακριά από το αγαπημένο του νησί.

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ

(2009) Αυτοβιογραφικά κείμενα (1919-1948), Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη

(2009) Αυτοβιογραφικά κείμενα (1919-1948), Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη

(2004) Οι γάτες της Δανάης, Βλάσση Αδελφοί

(2002) Η κούκλα της Λιλίκας, Βλάσση Αδελφοί

(2002) Νικόλας Σιγαλός, Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.)

(2002) Ο μικρός Μέγας Αλέξανδρος, Βλάσση Αδελφοί

(2002) Το θηριοτροφείο των παιδιών, Βλάσση Αδελφοί

(2001) Ένα παιδί με τρεις οικογένειες, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Αθανασία. Ένα κορίτσι που κάτι του έλειπε. Τα κουπόνια, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Η αναθρεφτή, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Η γάτα του παπά. Η Σουζάννα του παπά. Οχτρός αθανάσιμος, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Η γυναίκα του αντρειωμένου. Σάνκτα φαμίλια. Μια Γαλλίδα, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Η μελλοθάνατη. Απορπισμένη. Το μούλικο, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Ιστορία μιας χωρισμένης, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Κελαηδισμοί. Η φούρκα. Η Σκουφάτη. Η ζωή και ο θάνατος της Αργυρούλας, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Μανόλιες. Καμπάνες. Το βραχιόλι. Ολάκερη βιβλιοθήκη, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Μανταλένα. Ερμίνα το πουλημένο κορμί. Έντεκα χρονών, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Ο γύρος του κόσμου των παιδιών, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Ο κακός δρόμος, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Ο Μάγκαλος. Νόστιμον ήμαρ. Το ψωμί, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Ο τρελός με τους κόκκινους κρίνους, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Οι ερωτευμένοι. Νανότα, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Πετριές στον Ήλιο, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Στέλλα Βιολάντη, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Τα θηλυκά του Μουζά. Νυν απολύεις. Κοντραμπάντα. Παίζει κι ο παπάς, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Το μυστικό της κοντέσας Βαλέραινας. Το ζακυθινό μαντίλι. Η κούκλα της νύφης, Βλάσση Αδελφοί

(2000) Το σκαλιστήρι, Βλάσση Αδελφοί

(1999) Ο κύριος Σπουργιτάκης, Βλάσση Αδελφοί

(1999) Ο Μπέμπης Αρχιλήσταρχος, Βλάσση Αδελφοί

(1999) Τα αρκουδάκια πρόσκοποι, Βλάσση Αδελφοί

(1999) Το καλό μου βιβλίο, Βλάσση Αδελφοί

(1998) Η κυρία Τρομάρα, Βλάσση Αδελφοί

(1998) Ο ανδρείος Αχιλλέας, Βλάσση Αδελφοί

(1998) Ο Γιαννάκης στο λούνα παρκ, Βλάσση Αδελφοί

(1998) Ο Τάκης και ο Τοτός, Βλάσση Αδελφοί

(1998) Οι μικροί βοσκοί, Βλάσση Αδελφοί

(1998) Τα πουλιά της αυλής, Βλάσση Αδελφοί

(1997) Η παρούσα ώρα, Βλάσση Αδελφοί

(1997) Μενεξεδένιο μπουκετάκι. Ο δικηγόρος, Βλάσση Αδελφοί

(1997) Ο γάμος του Νάσου, Βλάσση Αδελφοί

(1996) Η περιπέτεια της Μαρίνας, Βλάσση Αδελφοί

(1996) Ιστορία ενός ανδρογύνου, Βλάσση Αδελφοί

(1996) Φωτεινή, Βλάσση Αδελφοί

(1995) Η Σμυρνιά, Βλάσση Αδελφοί

(1995) Σαν εκκλησιά στην ερημιά, Βλάσση Αδελφοί

(1994) Απ’ την κουζίνα στο χαρέμι, Βλάσση Αδελφοί

(1994) Η μοίρα του Μαρή, Βλάσση Αδελφοί

(1994) Η νύχτα του εκφυλισμού, Βλάσση Αδελφοί

(1994) Μάνα και θυγατέρα, Βλάσση Αδελφοί

(1994) Πνεύματα, Βλάσση Αδελφοί

(1994) Πρόσφυγες, Βλάσση Αδελφοί

(1994) Το μαρτύριο μιας νέας αγίας, Βλάσση Αδελφοί

(1994) Φοιτηταί κι Αρσακειάδες, Βλάσση Αδελφοί

(1992) The Downfall, Βλάσση Αδελφοί

(1992) The Three-sided Woman, Βλάσση Αδελφοί

(1991) Ανιέζα. Χαίρε νύμφη. Το ανθρώπινο. Καβαλλερία Ποπολάνα, Βλάσση Αδελφοί

(1991) Η ωραία μαμά. Έτσι είναι ο κόσμος, Βλάσση Αδελφοί

(1991) Μαριτάνα. Ποπολάρος. Θείος Όνειρος, Βλάσση Αδελφοί

(1991) Μονάκριβη. Ακτίνες Ν. Το φιόρε του Λεβάντε, Βλάσση Αδελφοί

(1991) Ο πειρασμός. Πολυγαμία. Το ζευγάρωμα, Βλάσση Αδελφοί

(1991) Ο τρίτος. Ο ψυχοπατέρας. Φωτεινή Σάντρη. Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας, Βλάσση Αδελφοί

(1991) Πεπρωμένα. Οι φοιτηταί. Δεν είμαι εγώ ή η λογική, Βλάσση Αδελφοί

(1991) Ραχήλ. Στέλλα Βιολάντη, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Ένας αλλόκοτος γάμος, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Η νίκη της Παυλίνας, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Η νίκη της Παυλίνας, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Μεγάλη γυναίκα, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Ο αρραβωνιαστικός μου, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Παυλίνα, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Παυλίνα, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Στην αυγή της ζωής, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Το κορίτσι που αγάπησε, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Τρεις αδελφές, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Χωρίς τίποτα, Βλάσση Αδελφοί

(1989) Χωρίς τίποτα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Αθηναϊκές επιστολές, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ανάμεσα σε τρεις γυναίκες, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Απάνεμα βράδια, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Αρραβωνιασμένοι στα ψέματα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Αφού έριξε τα τείχη, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Αφροδίτη, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Γκιοβάννα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Δεν ήταν γραφτό, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Διηγήματα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Διηγήματα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Δίλημμα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ευτυχία. Ο γάμος της Λίτσας, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ζήλεια χωρίς αγάπη, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Η αδελφούλα μου, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Η αναδυομένη, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Η απερίγραπτη, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Η άπιστη, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Η ζωή μου σαν μυθιστόρημα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Η τιμή του αδελφού, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Η τρίμορφη γυναίκα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Η ψεύτρα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ιστορία μιας χωρισμένης και άλλα διηγήματα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Λάουρα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Λίζα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Μαίρη και Μαρίνα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Μαργαρίτα Στέφα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Μεγάλη αγάπη, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Μεγάλη περιπέτεια, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Μυστικοί αρραβώνες, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο γιος μου κι η κόρη μου, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο κατήφορος, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο κόκκινος βράχος, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο κοσμάκης. Ο γυρισμός, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο κοσμάκης. Τα τελευταία όνειρα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο κοσμάκης. Το κέντρο, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο κοσμάκης. Το πρωτοξύπνημα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο κόσμος κι ο Κοσμάς, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο Μινώταυρος και άλλα διηγήματα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο ουρανοκατέβατος, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο πόλεμος, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο Ποπολάρος, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ο σύζυγος της θεατρίνας, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Οι σύζυγοι της Νίνας, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Παληά Αθήνα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Πιστή στον έρωτα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Πλούσιοι και φτωχοί, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Ρηγγίνα Λέζα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Στέλλα Βιολάντη. Ισαβέλλα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Τερέζα Βάρμα Δακόστα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Τίμιοι κι άτιμοι, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Το φάντασμα, Βλάσση Αδελφοί

(1984) Τυχεροί και άτυχοι, Βλάσση Αδελφοί

Ο Ποπολάρος, Βλάσση Αδελφοί

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

(2013) Ο Πύργος του Βοσπόρου και άλλα διηγήματα, Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη

(2012) Εισαγωγή στην ποίηση του Καβάφη, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης

(2009) Ανθολογία ελληνικού διηγήματος του 20ού αιώνα, Εκδόσεις Καστανιώτη

(2009) Χριστουγεννιάτικες ιστορίες, Εκδόσεις Καστανιώτη

(2007) Οκτώ ανατριχιαστικές ιστορίες με επτά γάτες και έναν Αθηναίο σκύλο, Shrew Annelid

(2005) Εισαγωγή στην πεζογραφία του Παπαδιαμάντη, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης

(2000) Νεοελληνικά αναγνώσματα, Δίδυμοι

(1999) Μνήμη του Ηλία Βενέζη, Ευθύνη

(1996) Διηγήματα, Επικαιρότητα

Μεταφράσεις

(2008) Cervantes Saavedra, Miguel de, 1547-1616, Δον Κιχώτης, Βλάσση Αδελφοί

(2004) Verne, Jules, 1828-1905, Δύο χρόνια διακοπές, Βλάσση Αδελφοί

(2004) Gisele, Vallerey, Η Λιλή και ο Παυλής, Βλάσση Αδελφοί

(2004) Beqouen, Max, Όταν αναστήθηκε το μαμούθ, Βλάσση Αδελφοί

(2002) Cervantes Saavedra, Miguel de, 1547-1616, Ο Δον Κιχώτης, Βλάσση Αδελφοί

(2002) Verne, Jules, 1828-1905, Οι εξωφρενικές περιπέτειες του Αντιφέρ, Βλάσση Αδελφοί

(2001) Latouche, Auguste, Ένα δυνατό κορίτσι, Βλάσση Αδελφοί

(2001) Sorrentino, Maria Pia, Το μυστήριο της ξανθής κούκλας, Βλάσση Αδελφοί

Back Print Print

.:BiblioNet ©2000-2012 .:Σχεδια

Κοιμήσου, αγγελούδι μου… γιατί μ’ έσκασες! Δεν αντέχω άλλο…

 Θα την αγαπήσετε κι εσείς όπως και τόσα άλλα άτομα  που ασχολούνται με παιδιά.Το βιβλίο της δρ Πρέκοπ είναι από τα καλύτερα στο είδος του.Μήπως  και στη δική σας όπως και σε πολλές οικογένειες οι νύχτες είναι βασανιστικές: Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες να κοιμίσετε το παιδί σας, κανένας δεν κλείνει μάτι; Σ’ αυτόν τον Συμβουλευτικό Οδηγό, η γνωστή παιδοψυχολόγος Γίρινα Πρέκοπ προτείνει πρακτικές τεχνικές που βοηθάνε τους γονείς να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους -αλλά και στον εαυτό τους- αυτόν τον τόσο απαραίτητο νυχτερινό ύπνο.
Το σημαντικότερο μήνυμά της είναι: Το παιδί για να κοιμηθεί χρειάζεται ασφάλεια και σιγουριά. Όταν είναι κουρασμένο, αποτραβιέται στο οικείο του περιβάλλον: Ψάχνει την αγκαλιά της μητέρας ή του πατέρα που του εμπνέουν εμπιστοσύνη, επιμένει σε μια συγκεκριμένη στάση του σώματος, σ’ ένα συγκεκριμένο χάδι ή σ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο να βάζει το δάχτυλο στο στόμα. Οι αλλαγές στον τρόπο συμπεριφοράς των γονιών, καθώς προσπαθούν να το κοιμίσουν, φέρνουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα: “βγάζουν το παιδί απ’ τα νερά του”, προκαλώντας του ανησυχία.

Κοιμήσου, αγγελούδι μου…γιατί μ’ έσκασες! : δεν αντέχω άλλο… / Γίρινα Πρέκοπ . Αθήνα : Θυμάρι, 2004 .197σ. ; 21 εκ. + 1 cd-rom.

 H παιδοψυχολόγος δρ. Γίρινα Πρέκοπ γεννήθηκε το 1929. Είναι ειδική στις διαταραχές της ανάπτυξης και ταξιδεύει πολύ συχνά εκτός Γερμανίας για να διδάξει τη λεγόμενη “Holding Therapy” (θεραπεία μέσω του αγκαλιάσματος) ως τρόπο ζωής και θεραπείας. Πολλά από τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε 16 γλώσσες.

Τα πρέπει και τα θέλω στου σκιάχτρου το καπέλο

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Αυτό δεν είναι που πρέπει να γίνεται; Καταλαβαίνεις; Θα χάσω τη δουλειά μου. Ο παππούς με προειδοποίησε. Ο ρόλος μου είναι να τρομάζω τα πουλιά.

ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ: Ναι, μα δεν μπορείς!

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Μα πρέπει!

ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ: Πάντα κάνεις αυτό που πρέπει;

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: …μέχρι τώρα …ναι.

ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ: Και τι γίνεται μ’ αυτό που θέλεις;

Είπε το μικρό σπουργίτι και πέταξε μακριά.”

Τα “πρέπει” και τα “θέλω”… δύσκολο πράγμα.

Αν όμως ξέρεις τα “πρέπει”, καλό είναι να βρεις και τα “θέλω”.

Και αν γνωρίζεις τα “θέλω”, καλό είναι να τα βάλεις σε σειρά, ώστε τα “πρέπει” να μην τα πνίξουν.

Τι λέτε; Το σκιάχτρο θα τα καταφέρει;

Τα πρέπει και τα θέλω στου σκιάχτρου το καπέλο / Ναντίνα Κυριαζή. Θεσσαλονίκη : Διάπλους, 2013  .  [χ.α.] : εικ. ; 30εκ. + 1 cd-rom

Η  Ναντίνα Κυριαζή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές της στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφίας Σχολής Αθηνών. Ασχολήθηκε με το θέατρο και το τραγούδι και απέκτησε πτυχίο ελαφρού τραγουδιού από το Ορφείο Ωδείο (Τάξη Λίλιαν Τσατσαρώνη).
Το καλοκαίρι του 2012 τραγούδησε με το συνθέτη Γιώργο Καζαντζή σε συναυλίες του. Ιδρυτικό μέλος της Ομάδας Θεάτρου “Μη Μόναν Όψιν” (Παραστάσεις: “Καληνύχτα Κύριε Τεννεσσή”, “Τώρα δεν μιλάμε για μένα”, της Κικής Δημάκη.
Οι παραγωγές παρουσιάστηκαν διαδοχικά τον Μάιο του 2009, 2010 και 2011 στο θέατρο “Χυτήριο”. Εμπνεύστηκε την παράσταση “Στο Βάθος… Μύθος! Μια περιπλάνηση στον κόσμο των νεράιδων και των ξωτικών”, που παρουσιάστηκε στον χώρο τέχνης “Ιδιόμελο” το Μάρτιο του 2012. Συνεργάστηκε επί σειρά ετών με τις παιδικές κατασκηνώσεις “Το ξέγνοιαστο Μελίσσι”, όπου ανέβασε τις παραστάσεις “Ο Γλάρος Ιωνάθαν” του Ρ. Μπαχ σε διασκευή δική της, “Οδυσσεβάχ” της Ξένιας Καλογεροπούλου και συμμετείχε ως ηθοποιός στις παραστάσεις “Όρνιθες” του Αριστοφάνη, “Ο Μικρός Πρίγκιπας” του Α.Σ. Εξυπερύ, “Το Ημέρωμα της Στρίγγλας” και “Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας” του Γ. Σαίξπηρ.
Συμμετείχε στο Φεστιβάλ Αττικού Αλσους το 2007 με τη θεατρική ομάδα του Κολεγίου Αθηνών στα πλαίσια του Προγράμματος Επιμόρφωσης Ενηλίκων ως Βοηθός Σκηνοθέτη, ηθοποιός και τραγουδίστρια στην παράσταση του έργου Εταιρικοί Διάλογοι του Λουκιανού. . .
Υπήρξε μέλος του προγράμματος της Βουλής των Ελλήνων στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης “Βουλή των Ελλήνων” 1995 – 1996 (Επιτροπή Θεμάτων Παιδείας). Έχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς για τη συγγραφή παραμυθιών και ποιημάτων.

Μαμά, μπαμπά, πότε θα παίξετε μαζί μου;

“Αργότερα, παιδί μου, ν’ απλώσω πρώτα τα ρούχα”, λέει η μαμά Ή “να συναρμολογήσω τη συσκευή”, λέει ο μπαμπάς. Προηγείται, βλέπετε η δουλειά… – η οποία, όμως, δεν τελειώνει ποτέ!… Κι από πάνω έρχεται η σκέψη: “Τι παιχνίδι να παίξω τώρα με το παιδί;…”

Σ’ αυτό το βιβλίο η Γκίζελα Βάλτερ μάς δείχνει πόσο άνετα μπορούν, γονείς και παιδιά, να κάνουν τη δουλειά παιχνίδι. Πόσο διασκεδαστικό μπορεί να είναι αυτό για όλους και πόση ικανοποίηση θα παίρνουν απ’ αυτή τη συμμετοχή τους τα παιδιά! Θα νιώθουν πως τα υπολογίζουμε, τα εμπιστευόμαστε, τα θεωρούμε ικανά να κάνουν δουλειές, κι αυτό θα τονώσει την αυτοπεποίθησή τους.

Μαμά, μπαμπά, πότε θα παίξετε μαζί μου; : να δουλεύουμε παίζοντας στην κουζίνα, στο καθιστικό, στα υπνοδωμάτια, στον κήπο, στα ψώνια και όπου αλλού / Γκίζελα Βάλτερ. – Αθήνα : Θυμάρι, 2009. – 127σ. : εικ. ; 25εκ.

Η Γκίζελα Βάλτερ είναι λέκτορας Κοινωνικής Παιδαγωγικής και επιμελήτρια παιδικών βιβλίων σε μεγάλο εκδοτικό οίκο της Γερμανίας. Διοργανώνει μετεκπαιδευτικά σεμινάρια και συγγράφει επιστημονικά βιβλία στον τομέα της Παιδαγωγικής. Στα νεανικά της χρόνια εργάστηκε ως κλόουν -γι’ αυτό γνωρίζει να μεταμορφώνει οποιαδήποτε κατάσταση σε παιχνίδι.
Μεγάλωσε σε οικογενειακό περιβάλλον με αγάπη για τις τέχνες και πέρασε την παιδική της ηλικία γεμάτη παιχνίδι. Ήταν η ονειροπόλα της οικογένειας. Έβρισκε συχνά το σχολείο βαρετό, γιατί δεν διέθετε ελεύθερο χώρο, ώστε να αναπτύξει τη δημιουργικότητα της. Αποφάσισε να γίνει εκπαιδευτικός, για να εφαρμόσει στην πράξη την πεποίθηση της, ότι: Μάθηση, Παιχνίδι και Φαντασία πάνε μαζί.
Κι αυτό συνεχίζει να κάνει. Μετατρέπει το καθήκον της καθημερινής δουλειάς σ’ ένα διασκεδαστικό παιχνίδι – τόσο στην προσωπική της ζωή, όσο και όταν συνεργάζεται με γονείς, παιδαγωγούς και παιδιά.