Ανατροφή και εκπαίδευση των παιδιών

Από τα καλύτερα βιβλία για γονείς και παιδιά!Ο φόβος, το παιχνίδι, η δημιουργικότητα, το αίσθημα ιδιοκτησίας, η φιλαλήθεια, η τιμωρία, η στοργή, η σεξουαλική αφύπνιση και η σημασία των άλλων παιδιών, παίζουν τεράστιο ρόλο στην ανατροφή και εκπαίδευσή τους, ιδιαίτερα για τα πρώτα σχολικά χρόνια. Οι απόψεις του Μπέρτραντ Ράσσελ στα θέματα αυτά έχουν γίνει κοσμαγάπητες. Στο βιβλίο αυτό επιβεβαιώνονται μέσα από τη δική του παρατήρηση, τα επιτεύγματα της σύγχρονης ψυχολογίας των παιδιών, για τη δημιουργία ελεύθερων και ανεξάρτητων πολιτών. Ιδιαίτερα στα τελευταία κεφάλαια, καταπιάνεται με την πνευματική αγωγή, την καλλιέργεια του νου και την ανάπτυξη του ήθους, απαραίτητα εφόδια για τη συγκρότηση μιας σθεναρής προσωπικότητας μέσα σ’ ένα βίαιο κόσμο, χωρίς όμως να χάσει την ανθρωπιστική της ολοκλήρωση.

Ανατροφή και εκπαίδευση των παιδιών / Μπέρτραντ Ράσσελ  .Αθήνα : Αρσενίδης, 2010  .256σ. ; 21εκ.

Μπέρτραντ Ράσσελ (1872-1970).Βρετανός φιλόσοφος Γεννήθηκε κοντά στις όχθες του Wye. Έπειτα από πολύ καλές σπουδές έγινε καθηγητής στο Τρίνιτυ Κόλλετζ του Καίμπριτζ και μέλος της Βασιλικής Εταιρίας το 1909. Το 1916 παραιτήθηκε από τη θέση του καθηγητή· αιτία ήταν οι ειρηνόφιλες ιδέες του. Μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ταξίδεψε στη Ρωσία και την Κίνα, όπου και διηύθυνε ιδιωτική σχολή (1927-1932). Επίσης δίδαξε για πολλά χρόνια στις ΗΠΑ. Στο Καίμπριτζ ξαναγύρισε το 1944 και ανέλαβε πάλι τα καθήκοντα του καθηγητή. Κατά τη διαδρομή ενός μακροχρόνιου σταδίου δράσης, που επισφραγίστηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1950 και το βρετανικό παράσημο του Τάγματος Αξίας, ο Ράσσελ και ως μαθηματικός και ως φιλόσοφος και ως κοινωνιολόγος μας έδωσε ένα ογκώδες έργο. Σ’ αυτό ανήκουν τα έργα: “Principia Mathematica” (1903), “Τα προβλήματα της φιλοσοφίας” (1912), “Οι γνώσεις μας για τον εξωτερικό κόσμο και οι επιστημονικές μέθοδοι” (1914), “Ο δρόμος προς την ελευθερία: Σοσιαλισμός,αναρχία και συνδικαλισμός” (1918), “Μυστικισμός και λογική” (1918), “Μπολσεβικισμός” (1940), “Γάμος και ηθική” (1929), “Η κατάκτηση της ευτυχίας” (1930), “Ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας” (1946) κ.ά. Υποστηρικτής της γυναικείας χειραφέτησης και της παροχής ψήφου στις γυναίκες, ο φιλόσοφος της ειρήνης είδε την ανθρωπότητα σαν ενιαίο σύνολο και τάχθηκε κατά του ναζισμού που τον πολέμησε στον Β παγκόσμιο πόλεμο, γράφοντας φοβερές σελίδες εναντίον του. Ο Ράσσελ έθεσε το κύρος του στην υπηρεσία της παγκόσμιας ειρήνης και τάχθηκε κατά της ατομικής ενέργειας για στρατιωτικούς σκοπούς. Πίστεψε στον άνθρωπο, γι’ αυτό και μέσα στο έργο του διακρίνεται η αισιοδοξία του για το μέλλον. Πέθανε το Φεβρουάριο του 1970.

Το τελευταίο τετράδιο ενός μεγάλου πνεύματος

“Θέλω να φαίνεται στα βιβλία μου πως από αυτό τον κόσμο πέρασε (ό,τι αξία κι αν έχει αυτό, σύμφωνοι;) ένας άνθρωπος που λεγόταν Ζοζέ Σαραμάγκου. Θέλω να το μαθαίνει κανείς αυτό στην ανάγνωση των βιβλίων μου – επιθυμώ η ανάγνωση των βιβλίων μου να μην είναι μερικά ακόμα μυθιστορήματα στη λογοτεχνία, αλλά ο τόπος όπου αντιλαμβάνεται κανείς το σημάδι ενός ανθρώπου”, ανέφερε σε μια παλιά του συνέντευξη ο μεγάλος νομπελίστας συγγραφέας.

“Το τελευταίο τετράδιο” περιλαμβάνει όλα τα κείμενα που έγραψε ο Ζοζέ Σαραμάγκου για το blog του, από το Μάρτιο του 2009 ως τον Ιούνιο του 2010.

Είναι η τελευταία καταγραφή, σε καθημερινή σχεδόν βάση, της σκέψης του για την ιβηρική και την παγκόσμια επικαιρότητα, για τους θεσμούς και τα πρόσωπα που μας κυβερνούν, για τις αξίες και τους θεσμούς που λείπουν, για τα προσωπικά του σχέδια και τις ματαιώσεις τους, για το όραμα του κόσμου που θα γεννηθεί μέσα από την κρίση.

«Ίσως έχουμε μεγάλη σχέση με αυτούς που έζησαν πριν από μια χιλιετία, μεγαλύτερη απ’ ό,τι με τους άλλους που θα κατοικήσουν τον πλανήτη σε έναν αιώνα… Τώρα τελειώνει ο κόσμος, βρίσκεται στη δύση του ό,τι πριν από χίλια χρόνια μόλις ανέτελλε», είναι το απόσπασμα που επέλεξε ο Κωστής Παπαγιώργης στην παρουσίαση του βιβλίου σε αθηναϊκό περιοδικό.

Το τελευταίο τετράδιο : κείμενα που γράφτηκαν για το blog, Μάρτιος 2009-Ιούνιος 2010 / Ζοζέ Σαραμάγκου, Αθήνα : Καστανιώτης, 2011, 210σ. ; 21εκ.

Η σημασία του Ποιητή

Χειρόγραφο Οκτ.’68 / Γιώργος Σεφέρης, Αθήνα : Διάττων, 1986, 91σ. ; 21εκ.

Ήταν 28 Μαρτίου 1969 όταν ο νομπελίστας (1963) και συνταξιούχος ανώτερος διπλωματικός υπάλληλος  Γιώργος Σεφέρης αποφασίζει να σπάσει την δίχρονη σιωπή του και να πάρει θέση για την συνταγματική εκτροπή της 21ης Απρίλη 1967. Μια σπασμένη γεροντική φωνή διαλύει όλους τους μύθους σε 3 λεπτά, διαβάζει πίσω από τις λεπτομέρειες, και προβλέπει το δράμα του τέλους της χούντας των συνταγματαρχών 5 χρόνια αργότερα: την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.

” Ὅλοι πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις ἡ ἀρχὴ μπορεῖ νὰ μοιάζει εὔκολη, ὅμως ἡ τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος. Τὸ δράμα αὐτοῦ τοῦ τέλους μᾶς βασανίζει, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, ὅπως στοὺς παμπάλαιους χοροὺς τοῦ Αἰσχύλου. Ὅσο μένει ἡ ἀνωμαλία, τόσο προχωρεῖ τὸ κακό.

Εἶμαι ἕνας ἄνθρωπος χωρὶς κανένα ἀπολύτως πολιτικὸ δεσμὸ καί, μπορῶ νὰ τὸ πῶ, μιλῶ χωρὶς φόβο καὶ χωρὶς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τὸν γκρεμὸ ὅπου μᾶς ὁδηγεῖ ἡ καταπίεση ποὺ κάλυψε τὸν τόπο. Αὐτὴ ἡ ἀνωμαλία πρέπει νὰ σταματήσει. Εἶναι ἐθνικὴ ἐπιταγή.”

Ο Σεφέρης πεθαίνει το Σεπτέμβρη του 1971. Η κηδεία του μετατρέπεται σε διαδήλωση κατά της δικτατορίας (βλέπε παλιότερη δημοσίευση για τις ιστορικές κηδείες λογοτεχνών στην νεότερη Ελλάδα)

Η εργογραφία του Σεφέρη μας επιτρέπει να δούμε τον ελληνικό εικοστό αιώνα από μια οπτική βαθιά πολιτική, μα ελάχιστα κομματική. Ιδιαίτερα οι Μέρες και τα Πολιτικά Ημερολόγια αποτελούν μια μοναδική ποιητική σπουδή στην ελληνική ιστορία του 20ου αιώνα.

ΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ / ΤΑ ΑΝΤΡΑΚΙΑ

Μάριο Βάργκας Λιόσα
Οι αρχηγοί / τα αντράκια
έξι διηγήματα και μια νουβέλα
Εκδ. Καστανιώτη, 2012

Βραβείο Νόμπελ

Τα έξι διηγήματα της συλλογής “Οι αρχηγοί” είναι τα πρώτα δημοσιευμένα έργα του Μάριο Βάργκας Λιόσα. Φέρουν όλα τα χαρακτηριστικά που αργότερα θα σημαδέψουν τα έργα της ωριμότητάς του, αναδεικνύοντας τον συγγραφέα σε πρωτοπόρο της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας. Απεικονίζουν έναν σκληρό αντρικό κόσμο, όπου τα προβλήματα αντιμετωπίζονται με τη βία και όπου οι προσωπικές επιλογές κατευθύνονται πάντα από τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις των άλλων.Η νουβέλα “Τα αντράκια” μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά. Αν και γράφτηκε αρκετά αργότερα από τα διηγήματα της συλλογής, κινείται στο ίδιο κλίμα και έχει κοινό στίγμα με δύο τουλάχιστον από αυτά: την εφηβική παρέα της γειτονιάς και το πώς αυτή επηρεάζει και καθορίζει τις ζωές των μελών της. Αφηγητής και πρωταγωνιστής ταυτόχρονα είναι η ίδια η παρέα. Κι όπως σε όλα τα σπουδαία έργα του νομπελίστα συγγραφέα η αφήγηση περνάει αδιάκοπα από το παρόν στο παρελθόν και από το άτομο στο σύνολο, σε ένα παιχνίδι που αφήνει γοητευμένο τον αναγνώστη.

Περισσότερα για τη ζωή και το έργο του
Μάριο Βάργκας Λιόσα