Search by tag «Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος»

Βρέθηκαν εγγραφές: 

Με το χαμόγελο στα χείλη : χρονικό του 1940-1944 γραμμένο για παιδιά

28 Οκτωβρίου 2014 Από τη συλλογή μας

ββ

Ένας πόλεμος είναι πάντα σκληρός.
Σκληρός ήταν κι ο πόλεμος του 1940. Ήταν όμως κι ένας πόλεμος που διέφερε από τους άλλους, γιατί ένα ολόκληρο έθνος τον αντιμετώπισε με το “χαμόγελο στα χείλη”.
Μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας που έζησε έντονα τα γεγονότα του, με αισιοδοξία και πίστη στην καρδιά, διαβαίνουν εικόνες ηρωικές και καθημερινές, γεμάτες συγκίνηση, ξεδιπλώνοντας σημαντικές στιγμές της ιστορίας μας.

Με το χαμόγελο στα χείλη : χρονικό του 1940-1944 γραμμένο για παιδιά / Αγγελικής Βαρελλά [χ.τ.] : Χρυσή Πέννα, [1973 ή 1974]  211σ. : εικ. ; 27εκ

28η Οκτωβρίου 1940…

Πως ο αγώνας για επιβίωση έγινε αγώνας για την ελευθερία

12 Ιουλίου 2013 Από τη συλλογή μας

9789602215623Το βιβλίο αυτό παρακολουθεί τις διαδρομές ανθρώπων από τα χρόνια του Μεσοπολέμου ως το τέλος της Κατοχής. Καταγράφει τις συνέπειες της Κατοχής, όπως την κατάρρευση της οικονομίας, την τρομοκρατία των κατακτητών, το λιμό, και τον αντίκτυπο που είχαν στις ζωές τους. Μέσα από τις μαρτυρίες τους, εμβαθύνει στους λόγους για τους οποίους έλαβαν την απόφαση να ενταχθούν στην Αντίσταση.Η μελέτη εστιάζει στο εαμικό αντιστασιακό κίνημα στην Αθήνα, ιδιαίτερα στις προσφυγικές συνοικίες, και εξηγεί γιατί οι πρόσφυγες της Καισαριανής και του Βύρωνα, με τη συνδρομή συναγωνιστών τους από το Παγκράτι, τη Γούβα και τον Υμηττό, μετέτρεψαν τις γειτονιές τους σε προπύργια του ΕΑΜ. Παρατηρεί πώς μέσα από τις μάχες στους δρόμους, τη διανομή παράνομου Τύπου ή τη συμμετοχή στις διαδηλώσεις, η αντιστασιακή εμπειρία συγκροτεί μια νέα πολιτική ταυτότητα και ένα νέο συλλογικό υποκείμενο.Στη βάση αυτή, η έρευνα παρακολουθεί τη διαδικασία ριζοσπαστικοποίησης ολόκληρων κοινωνικών ομάδων (φοιτητές, δημόσιοι υπάλληλοι, εργάτες), που συνέβαλε στη μετατροπή του αγώνα για την επιβίωση σε αντιστασιακό αγώνα. Διερευνά τους λόγους κλιμάκωσης της πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στο ΕΑΜ, τις γερμανικές αρχές κατοχής και τις διορισμένες από αυτές κυβερνήσεις. Εξετάζει το ρόλο που διαδραμάτισε η βία στο μετασχηματισμό της πολιτικής σε ένοπλη σύγκρουση και τις πρακτικές που χρησιμοποίησε κάθε πλευρά για να επιτύχει τους στόχους της. Τα μπλόκα των Ταγμάτων Ασφαλείας, οι βασανισμοί και οι εκτελέσεις της Ειδικής Ασφάλειας, οι έφοδοι της οργάνωσης “Χ”, οι μάχες του ΕΛΑΣ και οι δολοφονίες της ΟΠΛΑ, συνέθεταν την πολυμορφία της βίας που δίχασε την αθηναϊκή κοινωνία.Μέσα από την οπτική της κοινωνικής ιστορίας, το βιβλίο θέτει στο επίκεντρο τους ανθρώπους και την εμπειρία τους και αναδεικνύει την κατοχική Αθήνα ως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα του πώς αντιδρά μια κοινωνία σε περιόδους κρίσης.

Η εμπειρία της κατοχής και της αντίστασης στην Αθήνα / Μενέλαος Χαραλαμπίδης, Αθήνα : Αλεξάνδρεια, 2012, 382σ. ; 24εκ

Η μάχη της Κρήτης 1941

η ελληνική γενιά του 1940Από τις 20 έως τις 29 Μαΐου 1941 γίνεται η μάχη της Κρήτης που καταλήγει στην κατάληψη του νησιού από τα χιτλερικά στρατεύματα. Κι όμως, αυτή η νίκη μέτρησε για ήττα. Με 10-17 χιλιάδες νεκρούς και κατεστραμμένο το σώμα των αλεξιπτωτιστών, ο “ανίκητος” στρατός του Γ’ Ράϊχ αντιλαμβάνεται για πρώτη φορά πόσο τρωτός είναι, και μαζί το αντιλαμβάνεται και όλος ο πλανήτης που μέχρι τότε έβλεπε τις σιδερόφραχτες ναζιστικές στρατιές να καταπίνουν σε μέρες χώρες ολόκληρες.

Αστάθμητος παράγοντας που χάλασε τα σχέδια των ναζί σε αυτή τη μάχη, ο “άμαχος” πληθυσμός της νήσου. Να πώς περιγράφει ένας Γερμανός αξιωματικός των αλεξιπτωτιστών ένα περιστατικό στην περιοχή Γαλατά Χανίων, όπου πραγματοποιήθηκε και η κυρία προσπάθεια των Γερμανών:

«Στὸ λιγοστὸ φῶς τῆς ἡμέρας θυμᾶμαι ποὺ πετάχθηκε σὰν ἀγρίμι μέσα ἀπὸ τοὺς ἀγκαθωτοὺς θάμνους, σὰν ἀστραπή, μιὰ λεβεντόκορμη σιλουέτα, στὰ μαύρα ντυμένη, μὲ ψηλὲς μπότες καὶ σαρίκι στὸ κεφάλι, ποὺ δίχως καθυστέρηση φύτεψε μὲ τὸ γερμανικὸ αὐτόματο, ποὺ κρατοῦσε, πέντε σφαῖρες στὸ στομάχι δύο ἀλεξιπτωτιστῶν. Πρὶν προλάβουμε νὰ ἀντιδράσουμε, ἔπεσε κάτω, γλιστρώντας σὰν φίδι μέσα στοὺς θάμνους μὲ δαιμονισμένη ταχύτητα. Ἀντιδρῶντας γρήγορα, τὸν κυκλώσαμε καὶ προσπαθήσαμε νὰ τὸν ἐξουδετερώσουμε. Ὅταν ἔφθασα κοντά του δὲν εἶχε ἀκόμα πεθάνει. Τὰ μάτια του ἀνοικτά, κατάμαυρα, λὲς καὶ φοβέριζε τὸν ἐρχομὸ τοῦ θανάτου, ὅμως ὅλο σχεδὸν τὸ κορμί του ἦταν χτυπημένο ἀπὸ τὰ θραύσματα τῆς χειροβομβίδας. Τὸν σήκωσα καὶ ἀκούμπησα τὴν πλάτη του στὸν κορμὸ μιᾶς χοντρῆς ἐλιᾶς. Εἰλικρινὰ μὲ εἶχε συναρπάσει ἡ τακτικὴ ποὺ μαχόταν. Θὰ ἦταν περίπου 18 χρονῶν. Πρὶν ξεψυχήσει, κοίταξε βαθιὰ μέσα στὰ μάτια τὸ στοχασμό μου καὶ χαμογέλασε. Ξαφνιάστηκα. Δὲν ξέρω ἄν χαμογελοῦσε σὲ μένα ἤ στὸν θάνατο, ποὺ φτερούγιζε γιὰ νὰ τὸν πάρει. Σήκωσε μὲ κόπο τὸ δεξί του χέρι, πῆρε ἀπὸ τὸ λαιμό του ἕνα σταυρό ποὺ κρεμόταν, τὸν φίλησε κι ἔγειρε τὸ κεφάλι πλάγια, ξεψυχώντας μὲ καρφωμένο στὰ χείλη του τὸ χαμόγελο.Ὅμως, ἡ ἔκπληξή μου ἔμελλε νὰ κορυφωθεῖ, ὅταν τραβῶντας τὸ σαρίκι του γιὰ νὰ τὸν ξαπλώσω χάμω, ξεχύθηκαν ἀπ’ τὸ κεφάλι του μισὸ μέτρο κατάμαυρα μαλλιά. Τότε μόνο κατάλαβα πὼς ἦταν γυναῖκα. Βουβάθηκα. Ἦταν κάτι ποὺ δὲν τὸ περίμενα. Ἔνοιωσα στὸ λαιμό μου ἕναν κόμπο νὰ μὲ πνίγει. Ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποὺ συνειδητοποίησα ὅτι ἡ μοίρα τῶν ἀλεξιπτωτιστῶν θὰ ‘ ταν πολὺ δύσκολη στὴν Κρήτη. Ἔφυγα, ἀφήνοντας τὴ σκέψη μου κάτω ἀπὸ τὴ γέρικη ἐλιά, κοντὰ στὴ νεκρὴ κοπέλα».

Η ελληνική γενιά της δεκαετίας του 1940 : από το παρατηρητήριο του έφεδρου αξιωματικού / Αντωνίου Ν. Βιστάκι, Ρέθυμνο : [χ.ε.], 1985, 627σ. : εικ. ; 23εκ.

2013 © Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας