Search by tag «μαρτυρίες»

Βρέθηκαν εγγραφές: 4

Η ζωή αύριο, η ζωή χτες

5 Μαρτίου 2020 Από τη συλλογή μας

Αμπχαζία, 1992. Η εννιάχρονη Σοφία αναγκάζεται να περάσει το καλοκαίρι μακριά από τη μητέρα της, στο σπίτι της μεγαλύτερης αδερφής της στο βουνό Πετρόβκα. Αντί για καλοκαιρινές διακοπές όμως, η διαμονή της στο βουνό εξελίσσεται σε ζωντανό εφιάλτη: ξεσπά πόλεμος με τη Γεωργία, και η Σοφία χάνει τα ίχνη της μητέρας της.Ο τρόμος και η αγωνία του θανάτου, κάτω από έναν ουρανό απ’ όπου οι βόμβες πέφτουν βροχή, μα πάνω απ’ όλα η επιθυμία της Σοφίας να ξανασμίξει με τη μητέρα της γίνονται η καινούργια της καθημερινότητα, που μοιάζει να μην έχει τέλος. Ο πόλεμος, εκτός από τη μητρική αγκαλιά, της στερεί την ξενοιασιά, το γέλιο, τους φίλους. Κι όμως, παρ’ όλη τη σκληρή πραγματικότητα, η ελπίδα και η λαχτάρα για ζωή την ατσαλώνουν σε όλη την πορεία της από τη φλεγόμενη Αμπχαζία ως την Ελλάδα, τη νέα της πατρίδα.Μια συγκλονιστική μαρτυρία της ηθοποιού Σοφίας Αλεξανιάν για τη σκληρότητα του πολέμου που έζησε, για τη διάσωση των ομογενών της Αμπχαζίας και για το όνειρό της να μορφωθεί.Ο τρόμος και η αγωνία του θανάτου, κάτω από έναν ουρανό απ’ όπου οι βόμβες πέφτουν βροχή, μα πάνω απ’ όλα η επιθυμία της Σοφίας να ξανασμίξει με τη μητέρα της γίνονται η καινούργια της καθημερινότητα, που μοιάζει να μην έχει τέλος.

Η ζωή αύριο, η ζωή χτες : μυθιστόρημα / Σοφία Αλεξανιάν.Αθήνα : Κέδρος, 2018.339σ. ; 21εκ.

Καλά και σήμερα : το χρονικό του καρκίνου στο δικό μου στήθος

4 Φεβρουαρίου 2020 Από τη συλλογή μας

Ένα ημερολόγιο που καταγράφει εν θερμώ όσα έζησα, όσα έμαθα, όσα σκέφτηκα, όσα φοβήθηκα και όσα έλπισα τους μήνες που πάλεψα με την αρρώστια.Διαγνώστηκα με καρκίνο του μαστού στις 22 Σεπτεμβρίου του 2014. Έκανα μαστεκτομή την 1η Οκτωβρίου και άρχισα χημειοθεραπεία στις 29 του ίδιου μήνα. Αυτό είναι το χρονικό του καρκίνου στο δικό μου στήθος.Μέχρι να νοσήσω, είχα την αλαζονεία του υγιούς. Δεν πίστευα ότι μπορούσε να μου συμβεί. Είχα φίλες που νόσησαν. Νόμιζα ότι καταλάβαινα τι πέρασαν. Δεν είχα ιδέα.Άρχισα να γράφω αυτό το βιβλίο από την πρώτη μέρα που έσκασε η βόμβα. Ήταν το φάρμακο και η θεραπεία μου. Αν κάτι μου έμαθε η αρρώστια (και μου έμαθε πολλά), είναι ότι η καθεμία από μας είναι η ατομική της περίπτωση. Το σώμα βιώνει την ασθένεια και τη θεραπεία με τον δικό του τρόπο.”Δεν υπάρχουν ασθένειες, υπάρχουν ασθενείς” είχε πει ο αρχαίος ημών Ιπποκράτης. Πέρασαν αιώνες, για να καταλήξουμε, ξανά, σ’ αυτήν την τόσο βαθιά -και τόσο αυτονόητη- φράση.

Καλά και σήμερα : το χρονικό του καρκίνου στο δικό μου στήθος / Σοφία Νικολαΐδου.Αθήνα : Μεταίχμιο, 2015.339σ. ; 20εκ.

Η εποχή της σύγχυσης : η δεκαετία του ’40 και η ιστοριογραφία

27 Οκτωβρίου 2014 Από τη συλλογή μας

μμ

Πρόκειται για έναν συλλογικό τόμο, στον οποίο οι συγγραφείς επικεντρώνονται στην ανάλυση της δεκαετίας του ’40 μέσα από την κριτική παρουσίαση της υπάρχουσας βιβλιογραφίας. Παρουσιάζεται κυρίως η εξέλιξη της ιστοριογραφίας αλλά και μαρτυρίες, απομνημονεύματα, καθώς και η λογοτεχνική παραγωγή. Στόχος του βιβλίου είναι η απεικόνιση της εξέλιξης της εικόνας που έχουμε για την περίοδο.

Στον τόμο παρουσιάζεται και η ξενόγλωσση βιβλιογραφία (αγγλική, γερμανική, βουλγαρική και γιουγκοσλαβική) που αναφέρεται στη χώρα μας. Στο βιβλίο εξετάζονται επίσης ειδικές πτυχές αυτής της δεκαετίας (το ολοκαύτωμα, η πόλη της Αθήνας, οι πολιτικοί πρόσφυγες, η οικονομία, οι στρατιωτικές συγκρούσεις, οι τοπικές διαστάσεις, κ.ά.)

Η εποχή της σύγχυσης : η δεκαετία του ’40 και η ιστοριογραφία / επιμέλεια Γιώργος Αντωνίου, Νίκος Μαραντζίδης  Αθήνα : Εστία, 2008.  536σ. ; 23εκ.

Σιβηρική αγωγή

20 Ιουνίου 2014 Από τη συλλογή μας

sa

 Τι σημαίνει να γεννιέσαι, να μεγαλώνεις, να ενηλικιώνεσαι σε μια γη που δεν ανήκει σε κανέναν, σε ένα μέρος που μοιάζει -αλλά δεν είναι- εξωπραγματικό;Αν και μόλις είκοσι εννέα χρόνων, ο Νικολάι Λίλιν έχει να διηγηθεί μια ασυνήθιστη ζωή και να μιλήσει για έναν κόσμο που δε μοιάζει με κανέναν άλλο: είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που η “Σιβηρική αγωγή” είναι ένα βιβλίο μοναδικό. Ελάχιστοι ίσως έχουν ακούσει να γίνεται λόγος για την Υπερδνεισιερία, μια περιοχή της πρώην ΕΣΣΔ που διακήρυξε την ανεξαρτησία της το 1990, αλλά που κανένα κράτος δεν την αναγνωρίζει, γη όλων και κανενός. Έναν τόπο όπου η εγκληματικότητα ήταν τόσο διαδεδομένη, που ένας χρόνος υπηρεσίας στην αστυνομία ισοδυναμούσε με πέντε, ακριβώς όπως σε περίοδο πολέμου.Στη συνοικία του Κάτω Ποταμού, όπου μεγάλωσε ο συγγραφέας, ζούσαν ακολουθώντας τη σιβηρική παράδοση και τα παιδιά αποκτούσαν εμπειρία μέσα από τις συγκρούσεις με την αστυνομία ή τους ανηλίκους από άλλες συμμορίες. Αλλά η μαθητεία στο καλό και το κακό είναι για τη σιβηρική κοινότητα πολύπλοκη, γιατί τα παιδιά μαθαίνουν να ενσαρκώνουν κάτι οξύμωρο, μαθαίνουν δηλαδή να είναι “τίμιοι εγκληματίες”. Κι αυτό το άλλο σχολείο, πολύ πιο σημαντικό από εκείνο του δρόμου, περνά κυρίως μέσα από τους γέρους, τους ηλικιωμένους εγκληματίες. Οι “παππούδες” μεταδίδουν στα παιδιά αξίες που μοιάζουν να έρχονται σε σύγκρουση με τις εγκληματικές: τη φιλία, την τιμιότητα, το μοίρασμα των αγαθών. Την αγάπη για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τα οποία ονομάζουν “αγαπημένους του Θεού”. Αλλά και την κουλτούρα του τατουάζ, του δέρματος που μιλάει για τη μοίρα του καθενός. “Ο παππούς Κούσια” -γράφει ο Λίλιν- “δε με διαπαιδαγωγούσε παραδίδοντάς μου μαθήματα, αλλά μιλώντας μου, διηγούμενος τις ιστορίες του και ακούγοντας τα επιχειρήματά μου. […] Δε μιλούσε για τη ζωή από τη θέση αυτού που παρατηρεί από ψηλά, αλλά από τη θέση ενός ανθρώπου που πατά τα πόδια του στη γη και προσπαθεί να παραμείνει σ’ αυτή όσο το δυνατόν περισσότερο”. Χάρη στη δύναμη της αφήγησης, μ’ έναν λόγο έντονο και εκφραστικό αυτός ο απίστευτος, τραγικός και ανατριχιαστικά αληθινός κόσμος, όπου η αγριότητα και ο αλτρουισμός συνυπάρχουν, γίνεται σιγά σιγά οικείος.Μια εποποιία του εγκλήματος αφηγημένη από κάποιον που την έζησε, με μια δύναμη που σε αιχμαλωτίζει και δε σε αφήνει πια.

Σιβηρική αγωγή : εκπαιδεύοντας νεαρούς εγκληματίες / Νικολάι Λίλιν. Αθήνα : Πατάκης, 2011. 474σ. ; 21εκ.

nlΟ Νικολάι Λίλιν γεννήθηκε το 1980 στο Μπέντερ της Υπερδνειστερίας. Το 2003 μετακόμισε στην επαρχία του Κούνεο, όπου εργάζεται ως τεχνίτης του τατουάζ, έχοντας μελετήσει επί σειρά ετών τα τατουάζ της σιβηρικής εγκληματικής παράδοσης και διδαχθεί τις τεχνικές και τους σύνθετους κώδικες που τα διέπουν. Η “Σιβηρική αγωγή” είναι το πρώτο του βιβλίο, το οποίο γράφτηκε στα ιταλικά και μεταφράζεται ήδη σε 20 γλώσσες. Παράλληλα, ετοιμάζεται η κινηματογραφική του μεταφορά, σε σκηνοθεσία του Gabriele Salvatores (“I’m not Scared), με πρωταγωνιστή τον Τζον Μάλκοβιτς.

 

2013 © Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας