Search by tag «Πόντος»

Βρέθηκαν εγγραφές: 2

Εδεσματολόγιον Χριστουγέννων : των αλησμόνητων πατρίδων

25 Δεκεμβρίου 2021 Από τη συλλογή μας

Όταν ακούς από παιδί για τις αλησμόνητες πατρίδες, όταν μεγαλώνοντας ακούς τη γιαγιά σου να σου μιλάει για τη Σμύρνη, την Πόλη, την Τραπεζούντα και ν’ αποδίδει σ’ όλα εκείνα τα μέρη όλα τα όμορφα και τα καλά του κόσμου, τότε η επιθυμία για ένα ταξίδι επιστροφής σε κείνα τα μέρη γίνεται προσωπικό χρέος απέναντι σ’ όσους γεννήθηκαν και έζησαν εκεί.
Ο προσφιλέστερος τόπος για τον καθένα μας είναι τα παιδικά μας χρόνια. Εκεί ταξιδεύουμε κάθε τόσο με όχημα τη νοσταλγία και τις αναμνήσεις. Και σ’ έναν τέτοιο νόστο τα Χριστούγεννα έχουν τα πρωτεία, γιατί είναι γιορτή που μαλακώνει τη λεηλασία των ψυχών, που ξαναγνέθει τα ξεφτίδια σε υφάδια.
Τα Χριστούγεννα δεν έχουν άλλωστε ηλικία, γιατί μέσα τους χωράνε οι ηλικίες όλες. Είναι γιορτή που σημαδεύει πρώτα απ’ όλα στο συναίσθημα. Είναι στη φύση τους ν’ αναδεύουν το θυμικό.
Πρόσφυγες απ’ όλη την Ελλάδα κατέθεσαν σ’ αυτό το βιβλίο φωνή και ψυχή, γυρίζοντας νοσταλγικά στις αλησμόνητες πατρίδες και ταυτόχρονα στην άλλη ακριβή πατρίδα, την κοινή για όλους, στην “υπερπατρίδα” της παιδικής ηλικίας. Τα Χριστούγεννα εκείνης της εποχής, σε ‘κείνα τα μέρη της Ανατολής, συμπύκνωναν μια φιλοσοφική κοσμοθεωρία που επέτρεπε την έκφραση των κοινωνικών πόθων.

Εδεσματολόγιον Χριστουγέννων : των αλησμόνητων πατρίδων : Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Πόντος, Καππαδοκία : έθιμα, παραδόσεις και αυθεντικές συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής / ΄Εφη Γρηγοριάδου. Αθήνα : Σαββάλας, 2011 . 223σ. : εικ. ; 30εκ. 

Δεκαπενταύγουστος : η γιορτή της Παναγιάς μας

10 Αυγούστου 2010 Τα νέα μας

Γιορτή μεγάλη η γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.Τη γιορτάζουμε με μεγάλη χαρά όλοι οι χριαστιανοί.Τρέχουμε στους ναούς και μάλιστα σε αυτούς που είναι αφιερωμένοι στην Κοίμηση της Θεοτόκου,να γιορτάσουμε  τη μεγαλύτερη Θεομητορική γιορτή του έτους, το Πάσχα του καλοκαιριού. Χαρά, γιορτή, πανηγύρι! Γιατί; Γιατί όλη αυτή η λαμπρότητα; Θάνατος είναι και ο θάνατος ήταν πάντα θλιβερό γεγονός.Από τότε όμως που γεύθηκε τον θάνατο ο Υιός του Θεού, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός,  και ανέστη εκ νεκρών, κατήργησε το θάνατο για όλο το ανθρώπινο γένος. Όσοι  πιστεύουν στον σταυρωθέντα και αναστάντα Κύριο δεν φοβούνται το θάνατο, διότι γνωρίζουν ότι αυτός είναι ένα πέρασμα από τα επίγεια στα ουράνια, από τα πρόσκαιρα στα  αιώνια , από τα λυπηρά στα ευχάριστα. Αφού ο Κύριος με το σταυρικό του θάνατο πάτησε και κατάργησε το θάνατο, ήταν φυσικό να ανεβάσει στους ουρανούς τη Μητέρα του και να της χαρίσει τη δόξα της αιωνιότητας. Όπως λένε τα τροπάρια της Κοιμήσεως, ο θάνατός της προμνηστεύεται τη ζωή. Αυτή που γέννησε τη ζωή, έχει μεταβεί στη ζωή. Έτσι ο θάνατός της ονομάζεται «αθάνατος Κοίμησις». Και όλα αυτά γιατί η Παναγία πρώτη μεταξύ των ανθρωπίνων πλασμάτων πραγματοποίησε τη θεοποίηση του ανθρώπου, που είναι η συνέπεια της σάρκωσης. Με την Κοίμησή της προπορεύτηκε στη δόξα που μας περιμένει. Δεκαπενταύγουστος. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και μια εκκλησία αφιερωμένη στη χάρη της Δέσποινας.Η Παναγιά η Μεγαλόχαρη, η βρεφοκρατούσα, η ελεούσα η Θαλασσινή, η Εκατονταπυλιανή, η Γιάτρισσα, η Μυρτιδιώτισσα, του Σουμελά… μα πάνω απ’ όλα είναι η Παναγιά η Μάνα. Από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη, σε βουνά, πόλεις, χωριά και νησιά, κάποια Παναγιά παρηγορεί, εμψυχώνει και γαληνεύει όποιον της γυρεύει βοήθεια.Στις πλαγιές του Βερμίου, κοντά στο χωριό Καστανιά, βρίσκεται το πνευματικό κέντρο του Ποντιακού Ελληνισμού, η Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά. Μια ιστορία, μια παράδοση και ένας θρύλος αγκαλιάζουν το σύμβολο του Πόντου, την Παναγία Σουμελά. Ήταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς αυτός που χάραξε τη μορφή της Παναγίας πάνω σε ξύλο. Η εικόνα της Σουμελά, βρέθηκε μετά το θάνατο του Λουκά στην Αθήνα και για αυτό το λόγο, αρχικά είχε ονομαστεί ως η Παναγία η Αθηνιώτισσα.Στο τέλος του 4ου αιώνα (380- 386) ιδρύθηκε στο όρος Μελά της Τραπεζούντας, το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά, από τους μοναχούς Βαρνάβα και Σωφρόνιο (κατά κόσμο Βασίλειος και Σωτήρχος, θείος και ανιψιός, κάτοικοι και οι δυο Αθηνών). Με μοναδικά εφόδια την πίστη, την επιμονή και την εργατικότητα, οι δυο ερημίτες μοναχοί, κατόρθωσαν να χτίσουν την εκκλησία της Σουμελιώτισσας, σκαλιστή μέσα στο βουνό. Από τότε έγινε γνωστή ως ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ (Εις του Μελά-στου Μελά-Σουμελά). Μέχρι το 1922, υπήρξε ο οδηγός, ο παρηγορητής, ο συμπαραστάτης, το καταφύγιο και ο εμψυχωτής των Ελληνοποντίων. Υπήρξε επίσης ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες διατήρησης της ελληνικής γλώσσας και ταυτότητας, καθώς και της αναζωπύρωσης της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των πιστών.
Ο αναπάντεχος ξεριζωμός, ερήμωσε μαζί με τον αλησμόνητο Πόντο και τη Βίγλα της Σουμελιώτισσας. Με την ανταλλαγή, τα ιερά κειμήλια παραχωρήθηκαν, και το 1931 τα ξέθαψε και τα έφερε στην Ελλάδα, ο Αμβρόσιος ο Σουμελιώτης, ύστερα από ενέργειες του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου προς την τουρκική κυβέρνηση του Ισμέντ Ινονού. Στη βιβλιοθήκη υπάρχουν βιβλία που αναφέρονται στην Παναγιά μας και στο μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά.

1.Τανιμανίδης Παναγιώτης Γ. : Παναγία Σουμελά πανελλήνιο και ιερό σύμβολο, 1951-1977  εκδ. : Θεσσαλονίκη , Παναγία Σουμελά , 1978

2.Χιονίδης Γιώργος Χ. 1934-  : Η Παναγία Σουμελά του Πόντου (και της Καστανιάς)
εκδ.:Ανάτ. από: Ποντιακή Εστία, 1991, 89 τχ

3. Alex Marly  : Παναγία η απλή γυναίκα μέσω της οποίας γνώρισε ο κόσμος το
                  μεγαλύτερο δώρο εκδ.: Θεσσαλονίκη  : Μαλλιάρης-Παιδεία , 1994

        

 [/tags] Παναγία, [tags]Βέροια, Δεκαπενταύγουστος, Δημόσια βιβλιοθήκη Βέροιας, Θεομητορικές Γιορτές

2013 © Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας