Ο τελευταίος έρωτας ενός Ουκρανού προέδρου

Ένας άνθρωπος πληρώνει την άνοδό του στην κορυφή της εξουσίας με την καρδιά του, κυριολεκτικά και μεταφορικά.Ο έφηβος της σοβιετικής περιόδου εξελίσσεται σε ένα καλά δικτυωμένο νεαρό πολίτη της μετασοβιετικής Ουκρανίας, για να βρεθεί στο ανώτατο αξίωμα της χώρας του. Μεταξύ των ποικίλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο πρόεδρος, κυρίαρχη θέση κατέχει η καρδιά που του έχουν μεταμοσχεύσει. Η λειτουργία της ελέγχεται από ένα μηχανισμό που της έχουν εμφυτεύσει κάποιοι αόρατοι αντίπαλοι? η καρδιά του προέδρου μπορεί ανά πάσα στιγμή να πάψει να λειτουργεί. Ποιος όμως κρύβεται πίσω από αυτή την ενέργεια; Ποιος ωφελείται; Πώς θα σωθεί ο πρόεδρος και θα ξαναβρεί την ικανότητα να αγαπά;Ένα θρίλερ που αποτελεί ταυτόχρονα και σάτιρα για τη σύγχρονη πολιτική κατάσταση της Ουκρανίας από τον Αντρέι Κούρκοφ, τον δημοφιλέστερο και περισσότερο μεταφρασμένο στο εξωτερικό σύγχρονο ρώσο συγγραφέα.

Ο τελευταίος έρωτας ενός Ουκρανού προέδρου / Αντρέϊ Κουρκόφ.Αθήνα : Καστανιώτης, 2014.649σ. ; 21εκ.

Ρώσικες πασχαλινές ιστορίες

Μέσα από τις σελίδες που ακολουθούν, ο αναγνώστης θα μπορέσει να δει εικόνες από τη ρωσική φύση στο ξύπνημα της άνοιξης, σκηνές της καθημερινής ζωής, ήθη και έθιμα που παραμένουν ζωντανά και καθορίζουν στάσεις και συμπεριφορές της κοινωνικής -ατομικής και συλλογικής- ζωής, αλλά και ακραίες ψυχολογικές καταστάσεις, που ορισμένες οδηγούν στο έγκλημα.
Πάνω απ’ όλα όμως και πριν απ’ όλα, ο αναγνώστης θα έχει τη χαρά να δει όλη εκείνη την τρυφερότητα που αναβλύζει από την αθώα και χθόνια ρωσική ψυχή είτε πρόκειται για τους Κοζάκους της Ουκρανίας που περιγράφει ο Γκόγκολ, είτε για τις καταπιεσμένες αλλά υπερήφανες για την πίστη τους γριούλες, οι οποίες υπομένουν τους χλευασμούς των εν διατεταγμένη υπηρεσία ευρισκομένων στον περίβολο του ναού μελών της κομμουνιστικής νεολαίας που περιγράφει ο Σολζενίτσιν.
Θα ταξιδέψει ο αναγνώστης στη ρωσική ύπαιθρο, θα μπει στις ξύλινες ίζμπες, θα δει τα φτωχικά έπιπλα και το μεγάλο τζάκι με τα αγκωνάρια, πάνω στα οποία κοιμούνται οι αγαθοί άνθρωποι της Ρωσίας. Θα φάει από το πιάτο τους, θα πιει από το ποτήρι τους, θα τσουγκρίσει μαζί τους τα κόκκινα αυγά και θα δοκιμάσει τα τσουρέκια τους. Θα ακούσει τις προσευχές τους, θα αγαλλιάσει η ψυχή του από τις πολυφωνικές χορωδίες των εκκλησιών τους και θα μετέχει στο δράμα και το θαύμα της Αναστάσεως του Χριστού, μοιραζόμενος μαζί με τους ήρωες των διηγημάτων τα ίδια συναισθήματα χαράς και μέθεξης στην ανάσταση της ρωσικής φύσης.
[…] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

 Ρώσικες πασχαλινές ιστορίες, ανθολόγηση: Λώρα Άβερμπαχ, κείμενα: Ν. Γκόγκολ, Β. Κορολένκο, Α. Τσέχοφ, κ.ά./Αθήνα : Νάρκισσος, 2005, 381σ. ; 19εκ.

ΕΚΕΙΝΟΣ και ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΓΕΛΙΟ

Στο βιβλίο αυτό  του Αντρέγιεφ (εκδ. ΑΓΡΑ) υπάρχουν  δύο αριστουργηματικές νουβέλες του συγγραφέα, σε μετάφραση από τα ρωσικά της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ.

Στο αφήγημα “Εκείνος”, που γράφτηκε το 1913, διαφαίνεται πόσο επηρεάστηκε από τον Έντγκαρ Άλλαν Πόου και το “Στρίψιμο της βίδας” του Χένρυ Τζέημς.
Ένας άφραγκος φοιτητής της Πετρούπολης βρίσκει αναπάντεχα δουλειά ως οικοδιδάσκαλος σ’ ένα απομονωμένο σπίτι σε κάποιο χωριό δίπλα στη θάλασσα, όπου κυριαρχούν η θλίψη και η μελαγχολία και όπου ο κύριος του σπιτιού γελάει παράδοξα στις πιο παράξενες καταστάσεις. Μία του κόρη έχει πνιγεί στα γκρίζα νερά της θάλασσας και η γυναίκα του, που δεν εμφανίζεται ποτέ, ακούγεται να παίζει πιάνο από κάποιο κλειστό δωμάτιο. Ώσπου εμφανίζεται στον νεαρό οικοδιδάσκαλο εκείνος, ένα φασματικό πρόσωπο με το οποίο αποκτά σχεδόν σωματική επαφή. Κι αρχίζει το αριστοτεχνικό παιχνίδι του συγγραφέα με τον ήρωά του και τον αναγνώστη, γύρω από την ύπαρξη του αλλόκοτου επισκέπτη και το σταδιακό παραλήρημα του φοιτητή.

Το “Κόκκινο γέλιο”, που κυκλοφόρησε το 1905, είναι η πιο φιλόδοξη και πειραματική νουβέλα του Αντρέγιεφ. Αποτελείται από 19 αποσπάσματα και χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος ο αφηγητής είναι ένας αξιωματικός του ρωσικού στρατού που πολεμά στη Μαντζουρία, στον καταστροφικό Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο του 1904. Τραυματίζεται βαριά και επιστρέφει στην οικογένειά του σωματικά αλλά και πνευματικά ανάπηρος.

Στο δεύτερο μέρος αφηγητής γίνεται ο αδελφός του αξιωματικού. Για τον Αντρέγιεφ οι αποτρόπαιες πράξεις της νέας μορφής πολέμου μαρτυρούσαν την υπέρτατη εξαχρείωση μιας κοινωνίας για την οποία ο ίδιος είχε ήδη βγάλει διάγνωση: ασθένεια ανίατη.

Στο “Κόκκινο γέλιο” κάνει την πρώτη της εμφάνιση εκείνη η τραχιά και νευρική, σχεδόν πυρετώδης γραφή που πολλοί κριτικοί τη θεώρησαν πρόδρομο του εξπρεσιονισμού. Ο Αντρέγιεφ ήθελε να εικονογραφήσει τη νουβέλα με αναπαραγωγές από τη σειρά χαρακτικών “Τα δεινά του πολέμου” του Γκόγια.

Άλλα έργα του ίδιου συγγραφέα:

Η ζωή του Βασίλι Φιβέισκι
Η σκέψη ; ο κυβερνήτης
Οι επτά κρεμασμένοι
Οι χριστιανοί ; Ερεβος ; Αναμνήσεις ενός φυλακισμένου
[tags]Βέροια,  Βιβλιοθήκη Βέροιας,  Ρώσικη Λογοτεχνία,  Leonid Andreyev  [/tags]