Διαταραχές λόγου και ομιλίας. Μικρά διαγνωστικά και θεραπευτικά βήματα

Μία χρόνια διαταραχή ή μια απλή καθυστέρηση στην επικοινωνία; Μικρά διαγνωστικά και θεραπευτικά βήματα…
Στόχος του βιβλίου είναι να κάνει γνωστή την επιστήμη της λογοθεραπείας στο ευρύ κοινό, δίνοντας κάποια στοιχεία αναγνώρισης των διαταραχών επικοινωνίας και κάποια μικρά βήματα θεραπείας, τα οποία μπορεί κανείς να εφαρμόσει μόνος του παράλληλα με το πρόγραμμα λογοθεπευτικής παρέμβασης.

Απευθύνεται σε γονείς με παιδιά που παρουσιάζουν δυσκολία στην επικοινωνία, σε ενήλικες με παρόμοια προβλήματα και σε επαγγελματίες που ξεκινάνε τα πρώτα βήματα της καριέρας τους στο χώρο της λογοθεραπείας. Αναφέρεται στην αξιολόγηση, τη διάγνωση και τη θεραπεία των πέντε πιο συχνά εμφανιζόμενων διαταραχών επικοινωνίας.

Διαταραχές λόγου και ομιλίας : μια χρόνια διαταραχή ή μια απλή καθυστέρηση στην επικοινωνία; Μικρά διαγνωστικά και θεραπευτικά βήματα / Αναστασία Κάρτζια . Θεσσαλονίκη : Μέθεξις, 2011. 85σ. ; 24εκ.

 Η Αναστασία Κάρτζια φοίτησε στο Τμήμα Παιδαγωγικής και Λογοθεραπείας του Ludwig-Maximillians Univesitaet του Μονάχου,ενώ ύστερα από μεταγραφή, πήρε το πτυχίο της στη Λογοθεραπεία από το Τμήμα Λογοθεραπείας του Α ΤΕΙ Πατρών. Τα τελευταία χρόνια ασκεί το επάγγελμα της λογοθεραπεύτριας στα Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής

Γκαουντί τα κτίσματα

[…] Γεννήθηκε στην πόλη Ρέους στις 25 Ιουνίου του 1852. Ο πατέρας του ήταν χαλκουργός, με άλλα λόγια, το οικογενειακό του περιβάλλον ήταν κάθε άλλο παρά εύπορο. Επιπλέον, ο μικρός Αντόνι ήταν πολύ ασθενικός. Στα πρώτα του χρόνια, μια ρευματική πάθηση τον εμπόδιζε να παίζει ελεύθερα στους δρόμους με τους συνομηλίκους του. Αναγκαζόταν, λοιπόν, συχνά να μένει σπίτι. Μερικές φορές μάλιστα, για τις μετακινήσεις του είχε ένα γαϊδουράκι. Ολόκληρη η ζωή του σημαδεύτηκε από την πάθηση αυτή: υπέφερε από ρευματικές κρίσεις μέχρι το θάνατό του. Οι γιατροί του είχαν συστήσει αυστηρή χορτοφαγία και τακτική άσκηση χωρίς υπερβολές, η οποία περιλάμβανε και τον τακτικό περίπατό του μέχρι την εκκλησία του Αγίου Φιλίππου Νέρι. Ακόμα και στην εφηβεία του ο Γκαουντί συνήθιζε να κάνει μεγάλους περιπάτους στην περιοχή -κάτι πολύ ασυνήθιστο για εκείνη την εποχή.
Είναι ασφαλώς μάταιο να κάνουμε εικασίες για το αν ο Γκαουντί θα είχε πάρει τη θέση που πήρε στην ιστορία της ισπανικής αρχιτεκτονικής χωρίς αυτή την ασθένεια. Γιατί, μπορεί ο μικρός Αντόνι να μην είχε την ελευθερία κινήσεων που είχαν τα άλλα παιδιά, άφηνε όμως το βλέμμα του -και τις σκέψεις του- να πλανιούνται εντελώς ελεύθερα. Πρέπει να ήταν παιδί με πρόωρη ωριμότητα, που συχνά ξάφνιαζε τους μεγαλύτερους με την οξύυνοιά του. Όταν κάποτε ένας δάσκαλος είπε στην τάξη του ότι τα πουλιά πετούν γιατί έχουν φτερά, ο Αντόνι αμέσως απάντησε ότι και τα κοτόπουλα στην αυλή έχουν φτερά, αλλά τα χρησιμοποιούν μόνο για να ισορροπούν στο περπάτημα. Ποτέ δεν έχασε την ικανότητα να παρατηρεί λεπτομέρειες και να μαθαίνει από την καθημερινότητα που τον περιέβαλε. Πράγματι, αυτή η παρατηρητικότητα άφησε τα σημάδια της σε όλα του τα έργα. Το ενδιαφέρον του για την αρχιτεκτονική είχε ήδη διαφανεί όσο ήταν μαθητής του Ρέους (φυσικά, το σχολείο φέρει το όνομά του), και σε ηλικία δεκαεφτά ετών πήγε στη Βαρκελώνη για να σπουδάσει αρχιτεκτονική. […] (από τη σελ. 6 του βιβλίου)

Γκαουντί 1852-1926 : Αντόνι Γκαουντί ι Κορνέτ : μια ζωή αφιερωμένη στην αρχιτεκτονική / Rainer Zerbst.Αθήνα : Γνώση, 2006.239σ. : εικ. ; 30εκ.

Ο Ράινερ Ζέρμπστ σπούδασε σύγχρονες γλώσσες στο Πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν και της Ουαλίας από το 1969 ώς το 1975. Από το 1976 ώς το 1982 εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης στο τμήμα της αγγλικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν. Μετά την ολοκλήρωση της διδακτορικής του διατριβής το 1982, ο Ζέρμπστ εργάζεται ως κριτικός τέχνης, λογοτεχνίας και θεάτρου.