βάλτος…

Ξαναδιάβασα τελευταία το γνωστό βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα ”Στα μυστικά του βάλτου”, στο οπίο εξιστορείται, κυρίως, η δράση του θρυλικού καπετάν Άγρα. Ο Άγρας (Σαράντης Αγαπηνός) ήρθε από την ελεύθερη Ελλάδα (Γεννήθηκε στο Ναύπλιο) και με ενθουσιασμό πήρε μέρος στον Μακεδονικό αγώνα, σαν οπλαρχηγός Βερμίου. Μέσα σε υγρές καλαμιένες καλύβες, στη λίμνη των Γιαννιτσών, υπέφερε σκληρά για δύο χρόνια κακουχίες, στερήσεις και ελώδεις πυρετούς οι οποίοι τον ανάγκασαν να αποσυρθεί για λίγο στη Νάουσα για να αναρρώσει. Επιστρέφοντας στο βάλτο είχε την αγνή πρόθεση να παραδώσει την περιοχή του ειρηνεμένη, όπως έλεγε, στον διάδοχό του. Έτσι επεδίωξε φιλική συνεννόηση με τους Βούλγαρους αρχηγούς Κασάπτσεφ και Ζλατάν οι οποίοι καταπατώντας τη συμφωνία, τον συνέλαβαν όταν άοπλος πήγε στην προκαθορισμένη συνάντηση με μόνο σύντροφο τον Αντώνη Μίγκα, ο οποίος με κανένα τρόπο δέν άφηνε μόνο τον αρχηγό του. Τους κρέμασαν 3 Ιουνίου 1907 μετά από μία μαρτυρική βδομάδα κατά την αποία τους περιέφεραν, χλευάζοντάς τους, στα βουλγαρόφωνα χωριά της περιοχής. Τόπος μαρτυρίου μια καρυδιά ανάμεσα στα χωριά Τέχοβο (Καρυδιά) και Βλάδοβο (Άγρας). Και σκέφτηκα τί πέρασαν κάποιες ψυχές με ιδανικά, για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι και να έχουμε την πολυτέλεια να ”συμπεριφερόμαστε”, όπως ”συμπεριφερόμαστε!!!” Ψάχνοντας, λοιπόν, στο διαδίκτυο μια φωτογραφία του ήρωα, διαπίστωσα πως υπάρχουν πολλές και ”ποικίλες” σελίδες γι αυτόν… Και θυμήθηκα την 14η Αυγούστου του 1996, όταν στη Δερύνεια της Κύπρου έπεφτε νεκρός ο Σολομός Σολομού, προσπσθώντας να υποστείλει την τούρκικη σημαία, Τούρκος αξιωματούχος δήλωνε πως δεν έπεσε ούτε ένας πυροβολισμός. Η κάμερα εστίαζε σάυτόν που πυροβολούσε, στον Σολομό που έπεφτε αιμόφυρτος και ο αξιωματούχος δήλωνε!…