Ίμια 1996

Τούτα εδώ είναι τα ακατοίκητα νησάκια Ίμια, κοντά στην Κάλυμνο. Πέριξ αυτής της όμορφης σταλαγματιάς γης παίχτηκε τον Ιανουάριο του 1996 το μεγαλύτερο πολεμικό θρίλερ της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Δεν πρόκειται για άλλο ένα διπλωματικό επεισόδιο, αλλά για σύγχρονη ιστορία, ζυμωμένη με το αίμα των 3 νεκρών της 31/1/1996. Στην ιστοσελίδα “σαν σήμερα” μπορείτε να διαβάσετε ένα συνοπτικό χρονολόγιο της κρίσης των Ιμίων. 

Για όσες και όσους επιθυμούν να εντρυφήσουν στην διπλωματική ιστορία του ζητήματος θα προτείνουμε δύο εκδόσεις που βρίσκονται στα ράφια της βιβλιοθήκης μας:

Το καθεστώς των νησίδων στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο : η μαρτυρία των πηγών / Κωνσταντίνος Σβολόπουλος, Αθήνα : Εστία, 2002, 53σ. : εικ. ; 28εκ.

Υπόμνημα περί των νησίδων “Λιμνιά-Ιμια”, Αθήνα : Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, 1996, 20σ. : εικ. ; 28εκ.

Πίσω στο χωριό

Συζητιέται εδώ και καιρό το ζήτημα της αγροτικής παραγωγής στην χώρα μας και κατά πόσο μπορεί να δώσει ώθηση στην τελματωμένη ελληνική οικονομία. Αυτές οι συζητήσεις αντανακλώνται στην έκδοση νέων τίτλων με το ίδιο θέμα. Προτείνουμε σήμερα 2 σχετικά βιβλία, ένα του 2012 και ένα παλαιότερο του 2002.

Πίσω στο χωριό… : η απάντηση στην κρίση είναι η αγροτική παραγωγή / Αθάνασιος Δ. Θεοδωράκης, Αθήνα : Λιβάνης, 2012

Η νέου τύπου, βιώσιµη οικονοµική ανάπτυξη πρέπει να στηρίζεται στην πραγµατική οικονοµία µας. Η στροφή στην πραγµατική οικονοµία είναι αδήριτη ανάγκη και προϋπόθεση για τη δηµιουργία θέσεων εργασίας, τη διασφάλιση της βιωσιµότητας του ασφαλιστικού συστήµατος και την τόνωση της δραστηριότητας των µικρών και µεσαίων επιχειρήσεων, που αποτελούν την κύρια συνιστώσα της ελληνικής οικονοµίας.Σε αυτή τη λογική, ο ρόλος του αγροτικού τοµέα είναι καθοριστικός. Ο πρωτογενής τοµέας περιλαµβάνει τη γεωργία, την κτηνοτροφία, τη δασοπονία και την αλιεία. Πρόκειται για κλάδους δυναµικούς, που έχουν σηµαντική παραγωγική ικανότητα, συντηρούν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόµενους και αυτοαπασχολούµενους, διαθέτουν ευέλικτες µικροµεσαίες επιχειρήσεις και προσφέρουν σηµαντικές υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο. Ο τοµέας αυτός είναι η ραχοκοκαλιά της πραγµατικής οικονοµίας µας, η μεγάλη δύναµή της.

Αγροφιλία : αγροτική αναγέννηση, νέα αγροτικότητα/ Χαραλαμπίδης Μιχάλης, Αθήνα : Στράβων, 2007, 4η εκδ.   

ΑΓΡΟΦΙΛΙΑ*

Γεωπολιτισμός και γεωγαστρονομία της πίττας

του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Ιδρυτή της Δημοκρατικής Περιφερειακής Ένωσης (Δ.Π.Ε.) (Πηγή)

Ο στρατηγός Ντε Γκωλ θεωρούσε δύσκολο να κυβερνήσει μια χώρα όπου κάθε κοιλάδα παρήγαγε ένα δικό της τύπο τυριού. Όπου υπήρχαν τριακόσια εξήντα πέντε , όσες οι ημέρες του χρόνου , ή πεντακόσια , όσες οι κοιλάδες , είδη τυριών . Ο στρατηγός Ντε Γκωλ κατάφερε τελικά να κυβερνήσει αυτά τα στοιχεία της πολυμορφίας . Να κυβερνήσει τη χώρα του με επιτυχία και να αποχωρήσει δοξασμένος από αυτό τον μάταιο κόσμο . Αυτό σήμαινε , ότι κατά τη διακυβέρνησή του , αλλά και αυτήν των διαδόχων του καθώς επίσης και των αντιπάλων του , οι κοιλάδες σώθηκαν , οι άνθρωποί τους έμειναν εκεί και τα τυριά όχι μόνο σώθηκαν αλλά αυξήθηκαν και πλήθυναν . Πρέπει να σημειώσουμε , ότι οι πλέον σκληροί αντίπαλοί του , αυτά τα θηριώδη παιδιά του ’68, αγάπησαν πολύ και τις κοιλάδες και τα τυριά .

Στη δική μας χώρα ο συμβολισμός , η τύχη των τυριών και η σχέση τους με την ακυβερνησία ήταν πολύ διαφορετική . Εδώ η ακυβερνησία (1) δεν έγινε ποτέ κυβέρνηση . Έμεινε χρόνια ακυβερνησία και από τα πολλά είδη τυριών οδηγηθήκαμε σταδιακά στη μονοκαλλιέργεια της φέτας .
Η φέτα είναι μία από τις βασίλισσες των ελληνικών τυριών . Για να διατηρήσει όμως αυτή τη λάμψη της και να αντιμετωπίσει τις εξωτερικές και εσωτερικές νοθεύσεις της πρέπει να συμβιώνει με τα άλλα βασίλεια των ελληνικών τυριών . Στην Ελλάδα όμως δεν είχαμε έναν Ντε Γκωλ ούτε τους διαδόχους και τους αντιπάλους του . Μαζί με τη συρρίκνωση των τυριών εγκαταλείφθηκαν και οι κοιλάδες . Για τα παιδιά του Πολυτεχνείου , τους εκπροσώπους τους ας μην κάνουμε κρίσεις .

Η ακυβερνησία , δηλαδή η άγνοια και απουσία οποιασδήποτε έννοιας αγροτικής , διατροφικής και γαστρονομικής πολιτικής , ως γνωστόν έφθασε σε πλέον ακραίες μορφές με την εξαφάνιση του ελληνικού αμπελώνα και τη ” μεγάλη ιδέα ” του ξεριζώματος του ελληνικού ελαιώνα .

Στη Γαλλία διακυβέρνηση σημαίνει διατήρηση και αύξηση του πληθυντικού αριθμού των γαλλικών τυριών , κρασιών , αλλαντικών και των ονομάτων τους . Στην Ελλάδα συρρικνώθηκαν στον ενικό αριθμό . Πολλών δεν ακούμε πλέον ούτε το όνομά τους ούτε τον τόπο προέλευσής τους . Τελικά μια χώρα του πληθυντικού έγινε του ενικού και όχι μόνο στη διατροφική παραγωγή και τη γαστρονομία της .

Από την αρχαιότητα τα προϊόντα διατροφής είχαν ειδικά τοπικά χαρακτηριστικά . Προσδιορίζονταν από τον τόπο προέλευσης . Ο Νέστορας έλεγε στον Αγαμέμνονα να μην ανησυχεί για την προμήθεια κρασιού , γιατί κάθε ημέρα τα πλοία των Αχαιών το μετέφεραν από τις θρακικές ακτές . Επρόκειτο για τον Μαρώνειο – Ισμαρικό , για τον Μαρωνίτη οίνο , όπως διηγείται ο Όμηρος . Αυτού όμως του κρασιού , που αρκούσε η ονομασία του για να κατέχει μεγάλο μέρος της εθνικής και παγκόσμιας αγοράς , πριν από μια δεκαετία (2) ούτε στη Θράκη ήξεραν το όνομά του .

*Προδημοσίευση από το νέο βιβλίο του Μιχ. Χαραλαμπίδη “ΑΓΡΟΦΙΛΙΑ – Αγροτική Αναγέννηση – Νέα Αγροτικότητα”, εκδ. Γόρδιος 2002

Ένας άλλος, Ρωμαίος αυτή τη φορά, ο Κάτων, αναφέρεται στο τι χαρακτήριζε και καθόριζε την ποιότητα του κρασιού της Κω που το καθιστούσε ασυναγώνιστο και μονοπωλιακό. Ήταν ένα μείγμα χυμού σταφυλιών και θαλασσινού νερού που έπαιρναν από τη θάλασσα σύμφωνα με ορισμένους κανόνες . Πριν το καταναλώσουν το διατηρούσαν για ένα χρόνο με μια σχολαστική τελετουργία . Είχαν την τέχνη , την τεχνολογία τους . Δεν γνωρίζω αν η τουριστική οικονομία της Κω ή ο ΕΟΤ γνωρίζει για τις διαθέσεις του Κάτωνα όσον αφορά το κρασί . Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι δύο και πλέον δεκαετίες πριν , ένιωσα στο Μαστιχάρι της Κω τις γεύσεις του κρέατος , όπως αναδύονταν από το κείμενο του Ηροδότου που αναφέρεται στην παραγωγή του νησιού . Εάν θυμάμαι καλά τη συγκρίνει με το Δέλτα του Νείλου . Όταν δεκαετίες μετά , για την ακρίβεια μετά τα Ίμια , επέστρεψα , σε πολλά άλλα προστέθηκε η γεύση του τσιμέντου . Της μοσχαρίσιας μπριζόλας δεν υπήρχε πλέον .

Στην Αγορά των Αθηνών είχαν ονομασία προέλευσης τα ορτύκια της Δήλου (3) η οποία ονομαζόταν και Ορτυγία . Η γαστρονομία πολλές φορές νικά την ιστορία , τη γεωγραφία , τον πολιτισμό ή μάλλον βαδίζει μαζί τους , είναι μέρος τους , εξ’ ου και το Ορτυγία . Η γαστρονομία και ο Απόλλων στη Δήλο . Είχαν ονομασία προέλευσης τα εγχέλια , τα χέλια και τα τυριά της Βοιωτίας . Τυρός εν Βοιωτία ώνιος , τα ερίφια της Μήλου , τα οψάρια του Πόντου . Τα τυριά της Κύθνου ” Κύθνιος τυρός “,(4) όπως και της Σικελίας είχαν δικό τους ιδιαίτερο τρόπο παραγωγής , δική τους τελετουργία , το δικό τους όνομα . Μπορούσαν να τα μιμηθούν έξω από τον τόπο καταγωγής και προέλευσής τους . Όμως στους νέους τόπους παραγωγής τους που δεν είχαν τη μοναδικότητα , τη γευστικότητα , τα ιδιαίτερα ιστορικά , κλιματολογικά , πολιτιστικά παραγωγικά χαρακτηριστικά , την τέχνη του τόπου καταγωγής μπορούσαν και μπορούν να ονομάζονται τοπικά προϊόντα , όχι όμως χαρακτηριστικά τυπικά προϊόντα .

Ένα από τα καλύτερα τυριά στον κόσμο , το χαλούμι , εκτός Κύπρου μπορεί να κατορθώσει να υπάρξει ως τοπικό προϊόν απομίμηση χωρίς όμως τη μοναδικότητα , την τυπικότητα που έχει στον τόπο καταγωγής του , στην Κύπρο . Το κρασί της Λήμνου , της Φλώρινας , της Ζίτσας προέρχεται από τα σταφύλια συγκεκριμένου αμπελιού , συγκεκριμένου τόπου , εκφράζει καλύτερα τον εαυτό του , την ποιότητά του . Αυτό εννοούμε όταν λέμε χαρακτηριστικά τυπικά αυτόχθονα προϊόντα .

Σε άλλες σελίδες αυτού του βιβλίου εξηγήσαμε το ελληνικό παράδοξο . Το γιατί τα τρισέγγονα αυτών των αρχαίων προϊόντων , ολόκληρες οικογένειες από αυτά εξαφανίσθηκαν ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες . Για ποιους λόγους αυτή η γη έμεινε αγεώργητος και ακαλλιέργητος .

Ο Όμηρος μέμφονταν τους Κύκλωπες γιατί ” ούτε φυτεύουσιν χέρσιον φυτόν ου αροώσιν “. (5) Τελικά οι σύγχρονοι Έλληνες αρχίσαμε να μοιάζουμε τους Κύκλωπες .

Πρόκειται για μία διατροφική , γαστρονομική και πολιτιστική γενοκτονία . Όπως χάθηκαν μνημεία , έργα τέχνης , βιβλία , ψηφιδωτά , έτσι χάθηκαν ποικιλίες , προϊόντα , συνταγές γεύσης . Οι απόγονοι αυτής της αρχαίας διατροφικής και γαστρονομικής οικογένειας στη Magna Grecia στη Μεγάλη Ελλάδα είχαν μακράν και ευτυχισμένην ζωήν . Τα μακαρόνια που η προέλευσή τους βρίσκεται στα αρχαία ταφικά έθιμα – το μακάριος και τα μακάρια (6) – με αφετηρία τη Νεάπολη ( τη Νάπολι ) μία από τις γαστρονομικές πρωτεύουσες του κόσμου , έκαναν το μεγάλο άλμα για την κατάκτηση ολόκληρης της ιταλικής χερσονήσου και μετά των Πολιτειών τα States στις ΗΠΑ . Το δεύτερο άλμα προς την παγκοσμιοποίηση έγινε με τους μετανάστες του Νότου . Στο Χόλυγουντ τα μακαρόνια που περίσσευαν από το βραδινό τραπέζι τρώγονταν το πρωί ως breakfast spaghetti.

Αν κάνουμε μια αναδρομή στην προϊστορία της πίτσας , της βασίλισσας της Ναπολιτάνικης κουζίνας , συναντάμε τη μάζα της Αρχαίας Ελλάδας . Πάντοτε στη Νεάπολη , εάν επισκεφθούμε τα υπόγεια του συγκροτήματος του S. Lorenzo Maggiore θα βρεθούμε με έκπληξη και συγκίνηση μπροστά σε έναν αρχαίο φούρνο που είναι πολύ κοντά στους φούρνους των σημερινών πιτσαριών . (7) Όταν από την προϊστορία περάσουμε στην Ιστορία της πίτσας , θα δούμε την αναλογία ανάμεσα στη λέξη πίτσα και τις σημερινές πίτες της Καλαβρίας , (8) της Απουλίας , (9) της Ηπείρου , της Θράκης , μέχρι τις πίτες των εξισλαμισμένων Ποντίων στον ιστορικό Πόντο . Τελικά η γεωοικονομική και γεωπολιτισμική σφαίρα της πίτας είναι πολύ περισσότερο ευρύτερη . Οι ” κυβερνήσεις ” της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες συρρίκνωσαν τα εθνικά γαστρονομικά σύνορα στο εσωτερικό της , όταν αυτά τα σύνορα είναι υπερεθνικά και μεταεθνικά . Από τους στύλους του Ηρακλέους και το όρος Άτλας έως το Δούναβη , τον ποταμό Φάση , γιο του Ωκεανού , και τον Καύκασο , το όνομα του βοσκού που σκότωσε ο Κρόνος . Όταν όμως οι διευθύνουσες ομάδες μιας χώρας αγνοούν την ιστορία της , τότε πολύ περισσότερο αγνοούν την παραγωγική και την γαστρονομική της ιστορία . Τότε δεν έχεις να περιμένεις ούτε καν λίγα από αυτού του τύπου τις ομάδες .

1. Μιχ . Χαραλαμπίδης , Ιδέες αρχές και γραφειοκρατία . ΠΑΣΟΚ 1974-1998 , εκδ . Γόρδιος , 1998
2. Μιχ . Χαραλαμπίδης , ” Θα χτίσουμε μια πόλη “, Ελευθεροτυπία , 1992, στο ΡΩΜΑΝΙΑ η αρχιτεκτονική μιας νέας πόλης , εκδ . Γόρδιος 1999.
3. Ασπασία Μίχα – Λαμπάκη , ” Η διατροφή των αρχαίων Ελλήνων κατά τους αρχαίους κωμωδιογράφους “, διδακτορική διατριβή , Αθήνα 1984.
4. Ό . π .
5. Αλέξανδρος Ν . Λέτσας , Μυθολογία της Γεωργίας , Θεσσαλονίκη , 1957.
6. Στον Πόντο ένας τύπος μακαρονιού ονομάζεται μακαρίνα
7. Eugenia Aloj Totaro, Economia Agroalimentare, Settembre 1999, Franco Angeli Editore, Milano.
8. Vito Teti, ΙΙ pane e la befa e la festa , Guaraldi edit., Firenze, 1976.
9. Lucia Lazari, Cucina Salentina, Galatina, Mario Congendo editore.

Καρδιές παντού!!! στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας

O Φεβρουάριος είναι μια αφορμή να θυμηθούμε και να γνωρίσουμε ιστορίες αγάπης, έρωτα και αφοσίωσης, να μιλήσουμε και να δημιουργήσουμε με έμπνευση το βασιλιά των συναισθημάτων. Επιπλέον το προσωπικό της Βιβλιοθήκης σας προτείνει τις αγαπημένες του ιστορίες αγάπης… Προτείνετε κι εσείς τις δικές σας… Με την Μουσειοπαιδαγωγό Ανθή Χρυσοπούλου.

 Παράλληλα συνεχίζουμε να δεχόμαστε τις προτάσεις σας για :

• Τον κύκλο εργαστηρίων «Μοιράζομαι τα χόμπι μου κι ό,τι αγαπώ»

Έχετε κάποιο χόμπι ή μια αγαπημένη απασχόληση που αγαπάτε και πιστεύετε πως μπορείτε να  μοιραστείτε με άλλους; Εμείς σας δίνουμε το χώρο και τα υλικά και σας καλούμε να οργανώσουμε παρέα μια δημιουργική συνάντηση. Η πρότασή σας μπορεί να απευθύνεται σε μεγάλους ή μικρούς και να έχει σχέση με κάτι καλλιτεχνικό, πρακτικό, γενικότερα δημιουργικό.

• Τον κύκλο συναντήσεων «Λέσχη 13-17!».

Συναντήσεις που απευθύνονται σε εφήβους και στα ενδιαφέροντά τους και  μπορούν να εκτείνονται από την τέχνη και την τεχνολογία μέχρι την μόδα, την έκφραση και την κίνηση και ό,τι άλλο εσείς οι έφηβοι έχετε να μας προτείνετε.

• Τέλος απευθυνόμαστε στους δημιουργικούς χώρους και ανθρώπους της πόλης, τους

οποίους καλούμε να οργανώσουμε στο χώρο τους μια ξενάγηση γύρω από τη δουλειά τους. Αν λοιπόν πιστεύετε πως η δουλειά σας έχει κάποιο ενδιαφέρον για το ευρύ κοινό, αν είναι μια τέχνη που τείνει να εκλείψει ή αντίθετα κάτι πολύ νέο και πρωτοπόρο, αν τη θεωρείτε δημιουργική ή χρήσιμη αλλά παραμελημένη ελάτε να την αναδείξουμε! Η δράση αυτή θα πραγματοποιηθεί τους επόμενους μήνες οπότε και θα ανακοινωθεί.

 Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου, 5.00-6.30 το απόγευμα
«Μια κορνίζα για κάποιον που αγαπώ». Απλές κορνίζες φτιαγμένες με αγάπη για να πλαισιώσουν πρόσωπα αγαπημένα. Οι συμμετέχοντες καλό είναι να έχουν μαζί τους: μια παλιά κορνίζα ή πλαίσιο (μέγιστο μέγεθος Α4), κλωστές και βελόνα για κέντημα, μακρόστενα κουρελάκια από διάφορα υφάσματα. Για ενήλικες και εφήβους. Με Προεγγραφή. Στα Μαγικά Κουτιά της Βιβλιοθήκης.

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου,  4.30 – 5.30 το απόγευμα
«Ο ερωτευμένος βάτραχος» του Μαξ Βέλθουις. Ανάγνωση ιστορίας για παιδιά 3-5 ετών. Με Προεγγραφή. Στα Μαγικά Κουτιά της Βιβλιοθήκης.

 Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου, 6.00 – 7.00 το απόγευμα
«Η αγάπη, ο έρωτας και η φιλία» του Οσκαρ Μπρενιφιέ. Διαδραστική ανάγνωση του βιβλίου για παιδιά 7-10 ετών. Με Προεγγραφή. Στα Μαγικά Κουτιά της Βιβλιοθήκης.

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου, 5.30 – 7.30 το απόγευμα
Μοιράζομαι τα χόμπι μου: «καλτσάκια-τερλικάκια γι΄ αγαπημένα ποδαράκια!» με την κ. Τσολάκου Κατίνα. Οι συμμετέχοντες πρέπει να έχουν μαζί τους: βελόνες πλεξίματος Νο 3 ½,  2 κούκλες μαλλιού μέτριου πάχους σε 2 διαφορετικά χρώματα και μια χοντρή βελόνα για ράψιμο. Για ενήλικες. Με Προεγγραφή. Στα Μαγικά Κουτιά της Βιβλιοθήκης.

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου, 4.30 – 5.30 το απόγευμα
«Ο ερωτευμένος» της Ρεμπέκα Ντοτρεμέρ. Ανάγνωση ιστορίας για παιδιά 4-6 ετών. Με Προεγγραφή. Στα Μαγικά Κουτιά της Βιβλιοθήκης.

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου, 5.00 – 8.00 το απόγευμα
«Έρωτας στην εφηβεία». Ανοιχτή συζήτηση για το κοινό και βιωματικές ομάδες…. Με τον Ψυχοπαιδαγωγό και Κλινικό Ψυχολόγο Κώστα Μπακιρζτή και την Κατερίνα Κωνσταντίνου, Εξελικτική-Σχολική Ψυχολόγο-Ψυχοθεραπεύτρια NDI “γίγνεσθαι” Κέντρου Στήριξης Οικογένειας & Παιδιού. Για εφήβους και γονείς. Για τις βιωματικές ομάδες απαιτείται Προεγγραφή. Στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της Βιβλιοθήκης.

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου, 10.30 – 11.30 το πρωί
«Το τριανταφυλλάκι της αγάπης». Χειροποίητα τριαντάφυλλα φτιαγμένα με μπόλικη αγάπη για να τα χαρίσουμε σε αγαπημένα πρόσωπα. Για παιδιά 6-10 ετών. Με Προεγγραφή. Στα Μαγικά Κουτιά της Βιβλιοθήκης.

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου,  6.00 – 7.00 το απόγευμα
«Κόκκινο μπλε» της Daniela Bunge. Ανάγνωση του βιβλίου –που θίγει το θέμα του διαζυγίου- και συζήτηση με τον ψυχολόγο Αντώνη Τσιτλακίδη. Για παιδιά από 8-11 ετών (προαιρετική η παρουσία γονιών). Ελεύθερη Συμμετοχή. Στα Μαγικά Κουτιά της Βιβλιοθήκης.

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου,  4.30 – 5.30 το απόγευμα
«Ο παράξενος έρωτας του ήλιου και του φεγγαριού» του Νίκου Μαριόλη. Ανάγνωση ιστορίας για παιδιά 3 -5 ετών. Με Προεγγραφή. Στα Μαγικά Κουτιά της Βιβλιοθήκης.

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου,  6.00 – 7.00 το απόγευμα
«Η μικρή γοργόνα» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.  Μια κλασική συγκινητική ιστορία αγάπης και αφοσίωσης για παιδιά 6-9 ετών. Με Προεγγραφή. Στα Μαγικά Κουτιά της Βιβλιοθήκης.

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου,   11.00 – 12.30 το πρωί
«Λέσχη 13-17: Love is… – αγάπη είναι…». Εκφράζουμε δημιουργικά, καλλιτεχνικά και συζητάμε τι σημαίνει για μας αγάπη… Για εφήβους 13 έως 17 ετών. Με Προεγγραφή. Στα Μαγικά Κουτιά της Βιβλιοθήκης.

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου, 6.00-8.00 το απόγευμα
«Μοιράζομαι τα χόμπυ μου» – “Με μια παλιά Ραπτομηχανή του χεριού και με την τεχνική του απλικέ” η κ. Ερμιόνη Καλλαρά δείχνει διακοσμητικές εφαρμογές στο ύφασμα. Οι συμμετέχοντες ας έχουν μαζί τους έγχρωμα ή μονόχρωμα υφάσματα για να διακοσμηθούν σουπλά, πετσέτες, θήκες μαξιλαριών, αμπαζούρ κλπ. Χρήσιμο είναι να έχουν ακόμη ψαλίδι ραπτικής ,ψαλίδι οδοντωτό, βελόνα με μεγάλο μάτι, έγχρωμες κουβαρίστρες, κουμπάκια και κορδέλες. Για ενήλικες. Με Προεγγραφή. Στα Μαγικά Κουτιά της Βιβλιοθήκης.

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου,  4.30 – 5.30 το απόγευμα
«Ο Τριστάνος είναι ερωτευμένος» της Ιρέν Σβάρτς. Ανάγνωση ιστορίας για παιδιά 4-6 ετών. Με Προεγγραφή. Στα Μαγικά Κουτιά της Βιβλιοθήκης.

Ο αριθμός των θέσεων για τις δημιουργικές δραστηριότητες είναι περιορισμένος.
Παρακαλούμε να δηλώσετε έγκαιρα συμμετοχή στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Βέροιας,
Έλλης 8 ή στο τηλ. 2331024494

 Το πρόγραμμα δημιουργικών δραστηριοτήτων υλοποιείται με Δωρεά του

Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (www.snf.org)

Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Βέροιας

Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας,
η Ένωση Καθηγητών Αγγλικής Δημόσιας Εκπαίδευσης Ημαθίας,
το Βιβλιοπωλείο Ηλιοτρόπιο και οι εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ,
σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Βαγγέλη Ραπτόπουλου
” Η πιό κρυφή πληγή” που κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013, στις 6.30 το απόγευμα

στην αίθουσα εκδηλώσεων της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Βέροιας (στην οδό Έλλης 8)

Για το βιβλίο θα μιλήσει ο συγγραφέας

Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος (Αθήνα, 1959) εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο στα είκοσί του. Έχει δημοσιεύσει μυθιστορήματα και νουβέλες: «Η αυτοκρατορική μνήμη του αίματος», «Λούλα», «Mαύρος γάμος», «Η επινόηση της πραγματικότητας», «Χάσαμε τον Μπαμπά», «Φίλοι», «Η Μεγάλη Άμμος» κ.ά. Σπονδυλωτά έργα: «Έμμονες ιδέες», «Η γενιά μου», «Ιστορίες της Λίμνης». Μεταξύ χρονικού και αυτοβιογραφίας: «Ακούει ο Σημίτης Μητροπάνο;», «Η δική μου Αμερική», «Λίγη ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας», «Η υψηλή τέχνη της αποτυχίας». Καθώς και μεταφρασμένα αποσπάσματα από αρχαίους έλληνες συγγραφείς. «Τα τζιτζίκια» εκδόθηκαν στα αγγλικά, «Η απίστευτη ιστορία της πάπισσας Ιωάννας» στα ιταλικά. «Ο εργένης» μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, τα «Διόδια» στην τηλεόραση. Συνολικά έχουν τυπωθεί περισσότερα από 250.000 αντίτυπα των βιβλίων του.

Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορεί το νέο μυθιστόρημα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, «Η πιο κρυφή πληγή».

Μια σύγχρονη ερωτική ιστορία, με φόντο τα Δεκεμβριανά του ’44.
Ένας ισόβιος έρωτας στην εποχή των στιγμιαίων ερώτων και ο εφιάλτης του εμφυλίου στα χρόνια της κρίσης.

«Η πιο κρυφή πληγή» εξερευνά πόσο εξαρτημένες είναι οι ιδεολογίες και η πολιτική από τον έρωτα, σε τι βαθμό είναι υποχείριά του. Ένα θέμα που δεν μπορεί παρά να γίνεται όλο και πιο επίκαιρο, εφόσον η κρίση μας πολιτικοποιεί, και η αυταπάτη ότι οι ιδέες ρυθμίζουν τις ζωές μας, δυναμώνει.

Πρόκειται για το 24ο βιβλίο του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, και ίσως το πιο πολιτικοποιημένο μέχρι σήμερα.

Διδάσκοντας φυσικές επιστήμες

Παρουσιάζουμε σήμερα ένα βιβλίο νέο στις προθήκες της βιβλιοθήκης μας, στον τομέα της παιδαγωγικής επιστήμης.

Διδάσκοντας φυσικές επιστήμες / Κρυσταλλία Χαλκιά, Αθήνα : Πατάκης, 2012, 495σ. ; 27εκ.

Στην εκπαίδευση, η διδασκαλία των μαθημάτων που αναφέρονται στις φυσικές επιστήμες αποδεικνύεται καθημερινά ένα σύνθετο εγχείρημα για τον εκπαιδευτικό. Απαιτεί την αξιοποίηση γνώσεων από διαφορετικές περιοχές, όπως είναι οι φυσικές επιστήμες, η γνωσιακή ψυχολογία, η κοινωνιολογία και η επιστημολογία, με βασικό στόχο το βαθμιαίο πέρασμα των μαθητών από τον εμπειρικό και καθημερινό τρόπο σκέψης στον επιστημονικό τρόπο σκέψης.

Στο παρόν βιβλίο παρουσιάζονται βασικά ζητήματα της διδακτικής των φυσικών επιστημών που απασχολούν τη διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα, καθώς και τα ερευνητικά δεδομένα των τελευταίων δεκαετιών στον τομέα αυτό.

Στις 12 θεματικές ενότητες του βιβλίου εξετάζονται μια σειρά από θέματα, όπως η έννοια του επιστημονικού γραμματισμού, οι βασικές θεωρίες μάθησης που επηρεάζουν τη μάθηση στις φυσικές επιστήμες, οι ιδέες των μαθητών για τις έννοιες του φυσικού κόσμου, τα κυριότερα διδακτικά μοντέλα που εφαρμόζονται στα μαθήματα των φυσικών επιστημών, οι επιστημονικές διαδικασίες που χαρακτηρίζουν τη διερευνητική μάθηση, τα βασικά διδακτικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται στη διδασκαλία των φυσικών επιστημών, και οι άτυπες πηγές μάθησης στις φυσικές επιστήμες. Επιπλέον, διατυπώνονται προτάσεις για τη διδασκαλία διάφορων θεματικών ενοτήτων από τις φυσικές επιστήμες και τη διαμόρφωση συγκεκριμένων σχεδίων εργασίας. Στις προτάσεις αυτές επιχειρείται η εκπαιδευτική ανασυγκρότηση του επιστημονικού περιεχομένου των φυσικών επιστημών, προκειμένου να μετασχηματιστεί σε περιεχόμενο συμβατό με το ηλικιακό, γνωσιακό και κοινωνικο-πολιτισμικό επίπεδο των μαθητών. Ειδικότερα, παρουσιάζονται παραδείγματα-σενάρια διδακτικής πορείας από τη Μηχανική, τη Θερμότητα, τον Ηλεκτρισμό, την Οπτική και τη Βιολογία. Το βιβλίο απευθύνεται τόσο σε εκπαιδευτικούς των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού όσο και σε εκπαιδευτικούς του Γυμνασίου. Οι προτάσεις διδασκαλίας, όπου κρίνεται αναγκαίο, διαφοροποιούνται ανάλογα με τη βαθμίδα της εκπαίδευσης.

Δεν είναι όλοι ίδιοι

Βαριά μου έπεσε η “τεχνοκρατική” ομολογία του επικεφαλής οικονομολόγου του ΔΝΤ, και κορυφαίου παγκόσμια στην μακροοικονομία, Ολιβιέ Μπλανσάρ ότι τα προγράμματα δημοσιονομικής εξυγίανσης που εφαρμόζει το ΔΝΤ τα τελευταία 40 χρόνια βασίζονται σε λανθασμένες προβλέψεις και επομένως οι στόχοι που τίθενται είναι εξ’ ορισμού μη επιτεύξιμοι.

Ζούμε στην Ελλάδα τα τελευταία 4 χρόνια μια ιδιότυπη άνθηση της οικονομικής επιστήμης. Ξεκινώντας από τα αλήστου μνήμης spreads και CDS του 2008, ο ελληνικός λαός επιμορφώθηκε (στρεβλά) στο σύνολο του για τα βασικά της οικονομικής επιστήμης. Και είναι διαδεδομένο το συμπέρασμα ότι η οικονομία είναι μια νέα δικτατορία, η δικτατορία των αριθμών ενώ οι οικονομολόγοι είναι το ιερατείο του νέου ολοκληρωτισμού. Έχοντας σπουδάσει και αγαπήσει την οικονομική επιστήμη, δεν μπορώ παρά να διαφωνήσω με την διαπίστωση αυτή. Η οικονομία είναι μια κοινωνική, και όχι μια μαθηματική επιστήμη, και στις κοινωνικές επιστήμες διατυπώνονται όλες οι θεωρίες, από τις πιο σοσιαλιστικές ως τις πιο ολοκληρωτικές. Ως αντίβαρο λοιπόν για την πίκρα που μας πότισε ο εξαιρετικός επιστήμων αλλά άθλιος πολιτικός κ. Μπλανσάρ, να σας προτείνω το βιβλίο ενός άλλου εξαίρετου επιστήμονα (καθηγητής Οικονομίας της ανάπτυξης στο πανεπιστήμιο του Cambridge) ο οποίος αποφεύγει το πεδίο της πολιτικής.

23 αλήθειες που δεν μας λένε για τον καπιταλισμό / Χα – Τζουν Τσανγκ, Αθήνα : Καστανιώτης, 2011, 350σ., 21 εκ.   

Μας λένε ότι ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς μπορεί να έχει τα ελαττώματά του, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει άλλη βιώσιμη εναλλακτική λύση που να προσφέρει ευημερία σε όλους. Οι Δυτικές χώρες λειτουργούν πιο αποτελεσματικά και είναι οικονομικά πιο δραστήριες σε σύγκριση με τον αναπτυσσόμενο κόσμο. Η τεχνολογική ανάπτυξη αποτελεί το μέλλον όλων μας.
Σωστό;
Λάθος!
Το βιβλίο αυτό θα ταρακουνήσει συθέμελα ό,τι έχουμε ακούσει περί οικονομίας. Θα αποκαλύψει την αλήθεια για τα ψέματα που μας λένε και θα μας δείξει πώς λειτουργεί πραγματικά το σύστημα, φανερώνοντας μεταξύ άλλων ότι:

– Δεν υφίσταται ελεύθερη αγορά.
– Η παγκοσμιοποίηση δεν κάνει τον κόσμο πλουσιότερο.
– Δεν ζούμε σε έναν ψηφιακό κόσμο

– το πλυντήριο άλλαξε τη ζωή μας σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι το διαδίκτυο.
– Οι φτωχές χώρες είναι πιο καινοτόμες από τις πλούσιες.
– Τα υψηλόμισθα στελέχη δεν παράγουν καλύτερα αποτελέσματα.

Το παρόν βιβλίο παρέχει πλήθος πληροφοριών και στοιχείων για το χρήμα, την ισότητα, την ελευθερία και την απληστία, ενώ αποκαλύπτει ότι η σύγχρονη “ελεύθερη αγορά” όχι μόνο βλάπτει τους ανθρώπους, αλλά και αποτελεί αναποτελεσματικό τρόπο χειραγώγησης της οικονομίας. Ο Τσανγκ παραθέτει εναλλακτικές λύσεις και αποδεικνύει ότι μπορούμε να ακολουθήσουμε μια καλύτερη πορεία.

Κριτικές για το βιβλίο:

Γρηγόρης Μπέκος, Η ψευδαίσθηση της ελεύθερης αγοράς, “Το Βήμα”/”Βιβλία”, 21-8-2011

Θανάσης Βασιλείου, Η οικονομία από άλλη οπτική, “Η Καθημερινή”/ “Τέχνες και γράμματα”, 14-8-2011