Django ο τιμωρός

Ξεκίνησε να προβάλλεται στον κινηματογράφο της πόλης μας η νέα ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο: Django ο τιμωρός. Δεν θα σας προτείνω να το δείτε, ούτε θα εκθειάσω την κινηματογραφία του Ταραντίνο. Πέρα από το αισθητικό κριτήριο, πέρα από τα θέματα απεικόνισης της βίας, εκείνο που κομίζει η σκηνοθετική τεχνική του Ταραντίνο είναι ένας νέος τρόπος δημιουργίας πολιτιστικού προϊόντος, ο τρόπος της ανακύκλωσης. Με συνεχείς, αδιάκοπες αναφορές σε παλιότερες ταινίες, σε παλιότερα τραγούδια, ο σκηνοθέτης φτιάχνει ένα νέο προϊόν που εκμεταλλεύεται τις μνήμες και τα βιώματα του θεατή (όχι του ανθρώπου, αλλά του θεατή). Η ιδιοφυία του σκηνοθέτη συνίσταται στο να δημιουργεί κάτι τελείως νέο και ξεχωριστό με παλιά υλικά.

Στην τελευταία του ταινία ο Ταραντίνο ασχολείται με το γουέστερν, και δη το σπαγγέτι γουέστερν, ταινίες δηλαδή που διαδραματίζονται στην αμερικάνικη Δύση του 19ου αιώνα, αλλά έχουν γυριστεί στην Ιταλία, με Ιταλούς κυρίως ηθοποιούς ντουμπλαρισμένους
να μιλάνε αγγλικά. Ο Django ως κινηματογραφικός χαρακτήρας δημιουργήθηκε στα 1966 από τον σκηνοθέτη Sergio Corbucci και ενσαρκώθηκε από τον ηθοποιό Φράνκο Νέρο. Αυτή την ταινία μπορείτε να βρείτε στην συλλογή DVD της βιβλιοθήκης, με αριθμό Τ. 2907 (Περιπλανώμενος πιστολέρο). Να προειδοποιήσω ότι πρόκειται για βίαιη ταινία, αυστηρά για ενηλίκους. Για μια περίληψη της ταινίας και των υπόλοιπων ταινιών Django που ακολούθησαν διαβάστε την δημοσίευση στο artu.gr

Άλλο ένα σπαγγέτι-γουέστερν που διαθέτει η βιβλιοθήκη μας είναι το “Για μια χούφτα χρυσάφι” (1967), του Giulio Petroni με πρωταγωνιστή τον Λη Βαν Κλιφ.(Τ.3283). Και φυσικά διατίθενται και κλασικές ταινίες του είδους στο τμήμα DVD της βιβλιοθήκης.

Τέλος, ένα θεωρητικό εφόδιο για την θέαση των ταινιών γουέστερν και την ανάγνωση τους σε πολλαπλά επίπεδα αποτελεί το βιβλίο:

Το γουέστερν / Αντρέ Μπαζέν, Αντρέ Γκλυκσμάν, Μπερνάρ Ντορ, Μπάμπης Ακτσόγλου, Αθήνα : Αιγόκερως, 1983 

• Σχετικά με το άρθρο