Search by tag «ιστορία»

Βρέθηκαν εγγραφές: 28

Το ελληνικό καλοκαίρι

21 Ιουλίου 2014 Από τη συλλογή μας

kkkimages!imagesΈκανα το πρώτο μου ταξίδι στην Ελλάδα στα 1947 και το τελευταίο το φθινόπωρο του 1966. Η τελευταία εικόνα μου: ένα νησί του Αιγαίου, άδεντρο, μ’ ένα μοναδικό χωριό· τοπίο απογυμνωμένο με τη μιζέρια και την ομορφιά συναρμοσμένες σαν δυό πλαγιές του ίδιου λόφου. Μιζέρια και ομορφιά. Σύζευξη των αντιθέτων, όπως η φράση του Ηράκλειτου που τα κυκλαδίτικα τοπία δεν παύουν να τη συλλαβίζουν μέσα στο φως τους: “Αρμονίη κόσμου παλίντροπος”. Αν η εικόνα αυτού του χαμένου νησιού παραμένει μέσα μου τόσο έντονη, είναι ίσως επειδή στάθηκε η τελευταία. Ωστόσο, κοιτώντας απ’ την απόσταση του χρόνου, συνειδητοποιώ μέχρι ποιού σημείου μπλέκονται μέσα στη μνήμη μου οι αναμνήσεις σαν σε παιχνίδι αινιγματικό. Γιατί τάχα ορισμένες τους, τόσο ανώνυμες φαινομενικά, παραμένουν επίμονες λες κι ήθελαν να υπογραμμίσουν ένα μήνυμα που το νόημά του δεν καταφέρνω ακόμα να συλλάβω; […]

Σε αντίθεση προς τους μύθους, η ελληνική ιστορία, λογοτεχνία και φιλοσοφία δε μου πρόσφεραν παρά μια σειρά από απατηλές εικόνες, συμβατικές αλλά απίστευτα έμμονες αφού, για πολλούς, εξακολουθούν να σημαίνουν Ελλάδα. Ήσαν εικόνες μιας χώρας από ερείπια, κολώνες, σωριασμένες προσόψεις και τάφους ξεκοιλιασμένους πάνω στη χλόη των δασών. Ανθρώπινα όντα κοσμούσαν συχνά αυτά τα ερείπια, αλλά είχαν την ακινησία του μαρμάρου· ντυμένα με άσπρους χιτώνες, κοίταζαν τη θάλασσα ή τον ουρανό, σε στάσεις ιερατικές, λες κι ο χρόνος, η ιστορία, η διάρκεια στην Ελλάδα να υπήρξαν απλώς μια μακρόχρονη ακινητοποιημένη ενατένιση. […]

Ακριβώς λοιπόν, η ουσία των όσων έμαθα στο πρώτο μου ταξίδι είναι πως η Ελλάδα εξακολουθούσε να υπάρχει. Υπήρχαν πράγματι εδώ κι εκεί ερείπια (δύσκολο και συχνά αδύνατο να τα προσεγγίσεις) αλλά κυρίως υπήρχε και ένα τόπος που λεγόταν ακόμη Ελλάδα και κατοικούνταν από Έλληνες. Κι αυτοί μάλιστα οι Έλληνες, το 1947, ήσαν παγιδευμένοι μέσα στον πολιτικό στρόβιλο, στην καρδιά του εμφυλίου πολέμου. Στην Αθήνα δεν πολυμύριζε πόλεμο -είχε πια επιβληθεί μια ειρήνη- αλλά έφτανε να φύγεις απ’ την πόλη, κυρίως προς τις βόρειες περιοχές, για να δεις παντού την παρουσία του.

Το ελληνικό καλοκαίρι : μια καθημερινή Ελλάδα 4000 ετών / Jacques Lacarriere3η εκδ  Αθήνα : Χατζηνικολή, 1980 315σ. : εικ. ; 24εκ.  

[…] boats1

(από την εισαγωγή του Ζακ Λακαριέρ)

Κυβερνώντας τον κόσμο – η ιστορία μιας ιδέας

7 Ιουλίου 2014 Από τη συλλογή μας

 

b192624Το 1815 οι εξαντλημένοι νικητές των συγκρούσεων που είχαν απορροφήσει την Ευρώπη επί μια γενιά συμφώνησαν σ’ ένα νέο σύστημα για τη διατήρηση της ειρήνης. Αντί τα ανεξάρτητα κράτη να αλλάζουν πλευρές, να κλείνουν συμφωνίες και να προδίδουν το ένα το άλλο, μια νέα “Ευρωπαϊκή Συμφωνία” θα εξασφάλιζε ότι η βαρβαρότητα και το χάος των Ναπολεόντειων πολέμων δεν θα επαναλαμβάνονταν ποτέ πια.

Το εντυπωσιακό νέο βιβλίο του Μαρκ Μαζάουερ αναπλάθει δύο αιώνες διεθνούς διακυβέρνησης -τον αγώνα για τη διάδοση αξιών και την οικοδόμηση θεσμών που θα έφερναν τάξη σε ένα άναρχο και επικίνδυνο σύστημα κρατών. Δείχνει πώς αυτό που ξεκίνησε ως ευρωπαϊκή υπόθεση έγινε το πλαίσιο του σημερινού κόσμου, καθώς υπέρμαχοι του ελεύθερου εμπορίου, κομμουνιστές και εθνικιστές πρόβαλαν τα δικά τους ριζοσπαστικά οράματα για μια διεθνή αρμονία. Οι ουτοπικές μυθοπλασίες του Ιουλίου Βερν και του Χ. Τζ. Γουέλς αναμείχθηκαν με τα σχέδια της εσπεράντο, τα όνειρα για μια καθολική επιστήμη της πληροφορίας και τους νομικούς κώδικες ενός δικαστηρίου για όλη την ανθρωπότητα. Βρετανοί και Αμερικανοί πολιτικοί στήριξαν τη δημιουργία ενός ενιαίου παγκόσμιου οργανισμού ασφαλείας.

Κάθε φορά που ο κόσμος καταστρεφόταν από ένα νέο ξέσπασμα βίαιου κυνισμού και μεταβαλλόμενων συμμαχιών, πρόβαλλε η απαίτηση για κάτι που θα μπορούσε να κάμψει τα βραχυπρόθεσμα εθνικά συμφέροντα προς όφελος ενός ευρύτερου κοινού αγαθού. Ωστόσο σήμερα εξασθενεί η πίστη στα παλιά ιδανικά και στην πολιτική ικανότητά μας να διαμορφώνουμε το μέλλον. Η συντριπτική δύναμη του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου έχει κάνει αγνώριστη την ίδια τη δυνατότητα να κυβερνηθεί ο κόσμος, που αμφισβητείται πλέον όσο ποτέ άλλοτε.

Σε μια εποχή που ο ΟΗΕ απαξιώνεται, η αμερικανική ισχύς υποχωρεί και ασταθείς συνασπισμοί ισχύος ή κοντόθωρες δυνάμεις της αγοράς απειλούν και πάλι μεγάλα τμήματα του κόσμου, το βιβλίο αυτό δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο.

Κυβερνώντας τον κόσμο : η ιστορία μιας ιδέας / Mark Mazower. Αθήνα : Αλεξάνδρεια, 2013.  475σ. ; 24εκ

“Ένα μοναδικό έργο: ένας μεγάλος ιστορικός ανασυνθέτει τον τρόπο με τον οποίο άτομα και έθνη επιδίωξαν να προωθήσουν εθνικά συμφέροντα σε μια όλο και πιο περίπλοκη διεθνή σκηνή. Μια δραματική, καινοτόμα περιγραφή ιδεών και θεσμών που έρχονται σε σύγκρουση με σκληρές πραγματικότητες.”
(Fritz Stern)

“Ο Μαζάουερ αποδεικνύει ότι είναι ο επιφανέστερος ιστορικός της γενιάς του . . . Προσφέρει την πιο πειστική εξήγηση που έχει διατυπωθεί ώς τώρα για τις υπερβολικές, υστερικές ακόμη, προσδοκίες της δεκαετίας του 1990 και την κατοπινή κατάρρευση της αισιοδοξίας μετά το 2000, η οποία μεταφράζεται τώρα στο φόβο που καταλαμβάνει μεγάλα τμήματα του Δυτικού κόσμου. Σπανίως εμφανίζεται ένα βιβλίο ιστορίας που όχι μόνο αναμορφώνει ριζικά την κατανόηση του παρελθόντος, αλλά μας επιτρέπει επίσης να επανεκτιμήσουμε το παρελθόν και, με λίγη καλή τύχη, να επηρεάσουμε το μέλλον μας.”
(Misha Glenny)

“Κυβερνώντας την Ευρώπη, κι έπειτα ολόκληρο τον κόσμο . . . Η ιδέα έχει βρει τον τέλειο χρονικογράφο της στο πρόσωπο του Μαρκ Μαζάουερ, οι προσεγγίσεις του οποίου αποπνέουν κοσμοπολιτική αντίληψη, ανθρωπιά, πολυμάθεια και τον δέοντα σκεπτικισμό. Επιπλέον, η ιστορία του είναι γραμμένη σε καθαρή, κομψή πρόζα. Ένα θεμελιώδες έργο όχι μόνο για ιστορικούς, αλλά και για όποιον ενδιαφέρεται για τον ταραγμένο κόσμο όπου ζούμε.”
(Ian Buruma)

“Μια σημαντική συμβολή στην ιστορική έρευνα – τα κεφάλαια για την εντυπωσιακή περιδίνηση της πολιτικής, των ιδεών και των μορφών οργάνωσης τον 19ο αιώνα είναι ιδιαίτερα πρωτότυπα και πολύτιμα . . . Ο Μαζάουερ αξίζει την ευγνωμοσύνη μας μόνο και μόνο γι’ αυτή τη διαυγή περιγραφή που μας δίνει. Όμως το Κυβερνώντας τον κόσμο είναι επίσης ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα χάρη στο ισχυρό επιχείρημα που το διατρέχει.”

16325O Mark Mazower (γεν. 1958) είναι καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης και στο Κολέγιο Birkbeck του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Έχει διδάξει επίσης διεθνείς σχέσεις και σύγχρονη ιστορία στα πανεπιστήμια του Σάσεξ και του Πρίνστον. Απόφοιτος των Πανεπιστημίων της Οξφόρδης και του Johns Hopkins, έχει δημοσιεύσει, μεταξύ άλλων, τα βραβευμένα βιβλία για την Ελλάδα: “Greece and the Inter-war Economic Crisis”, 1991 (“Η Ελλάδα και η οικονομική κρίση του μεσοπολέμου”, προσαρμογή της διδακτορικής του διατριβής, βραβείο Runciman 1992, ελλ. εκδ. ΜΙΕΤ 2002), “Inside Hitler’s Greece: The Εxperience of Οccupation, 1941-44”, 1993 (“Στην Ελλάδα του Χίτλερ: η εμπειρία της Κατοχής”, Fraenkel Prize και Longman/ History Today Book of the Year, ελλ. εκδ. Αλεξάνδρεια, 1994), και “Salonika, City of Ghosts: Christians, Muslims and Jews, 1430-1950”, 2004 (“Θεσσαλονίκη, πόλη των φαντασμάτων”, ελλ. εκδ. Αλεξάνδρεια, 2006). Επίσης, έχει επιμεληθεί τους συλλογικούς τόμους με ελληνικό ενδιαφέρον: “After the War was Over: Reconstructing the Family, Nation and State in Greece, 1943-1960” (επιμ.), 2000 (“Μετά τον πόλεμο”, ελλ. εκδ. Αλεξάνδρεια, 2003), και “Networks of Power in Modern Greece” (επιμ.), 2008. Σχολιάζει τακτικά στον τύπο και το ραδιόφωνο τις τρέχουσες εξελίξεις στα Βαλκάνια. Άλλα ιστορικά βιβλία του είναι: “Dark Continent: Europe’s 20th Century”, 1998 (“Σκοτεινή ήπειρος”, ελλ. εκδ. Αλεξάνδρεια, 2001), “The Balkans: A Short History”, 2000 (“Τα Βαλκάνια”, ελλ. εκδ. Πατάκης, 2002), “Hitler’s Empire: Nazi Rule in Occupied Europe”, 2008 (“Η αυτοκρατορία του Χίτλερ: Ναζιστική εξουσία στην κατοχική Ευρώπη”, ελλ. εκδ. Αλεξάνδρεια, 2009).

Οι μεγαλύτερες απάτες της ιστορίας και οι άνθρωποι που τις διέπραξαν

ap

Πολλές πτυχές της ανθρώπινης ιστορίας καλύπτονται από το σκοτεινό πέπλο της παραπλάνησης και της εξαπάτησης. Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται οι πενήντα πιο ευφάνταστοι και παραπλανητικοί τρόποι που χρησιμοποίησε ποτέ ο άνθρωπος για να εξαπατήσει και να ξεγελάσει τον συνάνθρωπό του.Κάποιες φορές το κίνητρο ήταν προφανές: το οικονομικό όφελος, όπως στις περιπτώσεις των πυραμίδων του Τσαρλς Πόνζι και του Μπέρναρντ Μάντοφ. Άλλοτε ήταν πιο περίπλοκο: επιστήμονες “μαγείρεψαν” τα στοιχεία για να αποδείξουν τις προσφιλείς θεωρίες τους, αποτυχημένοι καλλιτέχνες πλαστογράφησαν τα έργα μεγάλων ζωγράφων του παρελθόντος, και διάφοροι απατεώνες επιχείρησαν να κρύψουν τη χωρίς κανένα ενδιαφέρον καταγωγή τους προσποιούμενοι άλλους.Στο βιβλίο θα διαβάσετε, μεταξύ πολλών άλλων, τις ακόλουθες συναρπαστικές ιστορίες δόλου:
– Η φωνή των θεών: αρχαία μαντεία
– Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας: Οδυσσέας και Δούρειος Ίππος
– Η γυναίκα που κάθισε στον θρόνο του Βατικανού: Πάπισσα Ιωάννα
– Εισιτήρια για τον Παράδεισο: ψεύτικα λείψανα αγίων και συγχωροχάρτια
– Η πρωταθλήτρια στίβου που ήταν άνδρας: Στανισλάβα Βαλασίεβιτς
– Η εξαπάτηση του Χίτλερ από τους Συμμάχους: Επιχείρηση Καρτερία
– Παγίδα για τουρίστες: το τέρας του Λοχ Νες
– Ο πραγματικός Κώδικας Ντα Βίντσι: οι μυστικοί φάκελοι
– Ο μύθος του Ρόζγουελ: νεκροψία σε εξωγήινο
Μια πλούσια εικονογραφημένη έκδοση, εξ ολοκλήρου έγχρωμη, με άφθονες φωτογραφίες, πίνακες και σχέδια! Ετοιμαστείτε για μια απολαυστική αναγνωστική εμπειρία….

Οι μεγαλύτερες απάτες της ιστορίας : και οι άνθρωποι που τις διέπραξαν / Eric Chaline .Αθήνα : Κλειδάριθμος, 2011 .256σ. : εικ. ; 23εκ.

erΟ Eric Chaline είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Cambridge και της Σχολής Αφρικανικών και Ανατολικών Σπουδών στο Λονδίνο. Έζησε στην Ιαπωνία εφτά χρόνια, όπου και μελέτησε τη διδασκαλία του Ζεν. Σήμερα είναι υπεύθυνος κοινωνιολογικής έρευνας σε διδακτορικό επίπεδο στο Πανεπιστήμιο Σάουθ Μπανκ του Λονδίνου. Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου “Οι χειρότερες εφευρέσεις της ιστορίας” ενώ έχει γράψει μεταξύ άλλων τα βιβλία: “The Book of Gods and Goddesses: A Visual Dictionary of Ancient and Modern Deities” (“Θεοί και θεές: Εικονογραφημένος οδηγός των αρχαίων και σύγχρονων θεοτήτων”) και “Traveller’s Guide to the Ancient World: Ancient Greece” (“Ένας ταξιδιωτικός οδηγός του αρχαίου κόσμου: Αρχαία Ελλάδα”).

Μελετήματα Ημαθίας τόμος 1

matia

 

Η Ημαθία αποτελεί, κατά γενική ομολογία, μία από τις σημαντικότερες κοιτίδες του ελληνικού πολιτισμού.Οι προϊστορικοί οικισμοί της Ημαθίας,οι βασιλικοί τάφοι  της Βεργίνας,η Σχολή  του Αριστοτέλη στη Νάουσα,τα αρχαία τείχη της Βέροιας,τα λείψανα της αρχαίας Εγνατίας Οδού,το Βήμα του Αποστόλου Παύλου και πάρα πολλά ακόμη από τα χαρακτηριστικότερα τοπόσημα της Ημαθίας τα οποία μαρτυρούν τη μακραίωνη σπουδαιότητα της επαρχίας από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι και τα νεότερα θα βρείτε σε  αυτή τη συλλογική  δουλειά της Ε.Μ.Ι.Π.Η. (Εταιρεία  Μελετών Ιστορίας και Πολιτισμού  Ν.Ημαθίας)

Μελετήματα Ημαθίας : έτος Α’ : τόμος 1(2009) : αφιέρωμα στον Γεώργιο Χ. Χιονίδη / Εταιρεία Μελετών Ιστορίας και Πολιτισμού Ν. Ημαθίας. Βέροια ; Θεσσαλονίκη : Σταμούλης Αντ., 2010 .508σ. : εικ. ; 24εκ.

 

Η παρακμή της Δύσης

28 Απριλίου 2014 Από τη συλλογή μας

di

Ο υπότιτλoς του μνημειώδους έργου του Σπένγκλερ, “Μορφολογία της παγκόσμιας ιστορίας”, είναι η κεντρική ιδέα της “Παρακμής της Δύσης”, που ανάγεται στον Γκαίτε και τον Νίτσε. Παγκόσμια ιστορία είναι η ιστορία των φορέων της, των μεγάλων πολιτισμών, οι οποίοι θεωρούνται ως μεγάλοι οργανισμοί που γεννιούνται, ωριμάζουν, ακμάζουν και πεθαίνουν. Ανεξάρτητοι ο ένας από τον άλλον, διέπονται εντούτοις από μια κοινή χαρακτηριστική, αναγκαία, τρόπον τινά οργανική νομοτέλεια, που συνιστά το πεπρωμένο τους. Η ομοιότητα της όψιμης ρωμαϊκής εποχής με τη σημερινή, που είχε επισημανθεί από αρκετούς ιστορικούς και άλλους διανοητές, είναι μια ειδική περίπτωση αυτής της γενικής νομοτέλειας του ζωντανού γίγνεσθαι Τέτοιοι μεγάλοι πολιτισμοί ή μεγαλοοργανισμοί της παγκόσμιας ιστορίας, που εξετάζονται μορφολογικά στις οργανικές φάσεις γένεσης, άνθησης και παρακμής τους, είναι ο αιγυπτιακός (στον οποίο υπάγεται και ο κρητομινωικός), ο βαβυλωνιακός, ο ινδικός, ο κινεζικός, ο αρχαίος ελληνορωμαϊκός, ο αραβικός (μέρος του οποίου είναι ο πρωτοχριστιανικός-βυζαντινός), ο δυτικός και ο μεξικανικός πολιτισμός. […] Ο Σπένγκλερ, πολυΐστωρ και εντονότατα “φαουστικός”, δαμάζει τεράστιες μάζες πολιτιστικού υλικού αναζητώντας με τη “φυσιογνωμική” ματιά του ομοιότητες και αναλογίες ανάμεσα στις μορφολογικά συγγενείς φάσεις των οκτώ πολιτισμών που πραγματεύεται, οι οποίες αναδεικνύονται ως μορφολογικά “ταυτόχρονες”, καθώς όλα τα μεγάλα δημιουργήματα, όλες οι επιμέρους μορφές της θρησκείας, της τέχνης, της πολιτικής, της κοινωνίας, της οικονομίας, της επιστήμης γεννιούνται, ολοκληρώνουν την ανάπτυξή τους και σβήνουν “ταυτόχρονα”, ανεξάρτητα από τον ημερολογιακό χρόνο. Τέτοια “ταυτόχρονα” φαινόμενα είναι μεταξύ άλλων ο βουδισμός, ο στωικισμός και ο σοσιαλισμός, τρεις τρόποι ψυχικής παρακμής τριών διαφορετικών πολιτισμών. Αυτή η κυκλική-μορφολογική θεώρηση της ιστορίας έχει επικριθεί περισσότερο από κάθε άλλη πτυχή της “Παρακμής της Δύσης”, ενώ έχουν επιδοκιμασθεί αμέτρητες πραγματολογικές παρατηρήσεις και κρίσεις-ανακαλύψεις της φυσιογνωμικής-μορφολογικής φιλοσοφίας του και η ιστορία του 20ού αιώνα έχει υπερεπιβεβαιώσει τις κεντρικές προβλέψεις του.Το θεωρητικό πλαίσιο μπορεί να είναι απλώς η Ιθάκη που χαρίζει το μεγάλο ταξίδι της πλούσιας και συνεχώς τεταμένης ανάγνωσης. Έτσι και ο αναγνώστης δεν καλείται να πιστέψει, αλλά προπάντων να βιώσει με τη σειρά του αυτήν την περιπέτεια διαμέσου των πολιτισμών, να σκεφθεί ο ίδιος και να κρίνει μέσα από τη δική του εμπειρία του κόσμου. Σε 2 καταπληκτικούς τόμους…

Η παρακμή της Δύσης : περιγράμματα μιας μορφολογίας της παγκόσμιας ιστορίας / Oswald Spengler.Αθήνα : Τυπωθήτω, 2003 .597σ. ; 24εκ.

Ο Όσβαλντ Στένγκλερ, φιλόσοφος του πολιτισμού και της ιστορίας, γεννήθηκε το 1880 στο Μπλάνκενμπουργκ (Χαρτς). Σπούδασε μαθηματικά και φυσικές επιστήμες στη Χάλλη, το Μόναχο και το Βερολίνο. Από το 1908 μέχρι το 1911 ήταν καθηγητής Γυμνασίου στο Αμβούργο, όπου δίδαξε φυσικές επιστήμες, μαθηματικά, γερμανικά και ιστορία. Το 1911 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Μόναχο, όπου τα επόμενα χρόνια εργάσθηκε ως συντάκτης πολιτιστικών θεμάτων σε διάφορες εφημερίδες, προπάντων του Βερολίνου και του Αμβούργου. Το 1912 άρχισε ήδη να σχεδιάζει το κύριο έργο του “Η παρακμή της Δύσης”. Χαρακτηριστικό του παράδοξου κλίματος μιας ηρωικής απαισιοδοξίας, στο οποίο ζούσε ο Σπένγκλερ, είναι ότι το 1915, σε ένα υπόμνημα “Προς τον αυτοκράτορα Γουλιέλμο”, αποκάλεσε την έκρηξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου τη “μεγαλύτερη μέρα της παγκόσμιας ιστορίας”. Το 1918 και το 1922 κυκλοφόρησε το μεγάλο δίτομο έργο του “Η παρακμή της Δύσης”, που με την απαισιόδοξη ερμηνεία της ιστορίας και του πολιτισμού προκάλεσε αμέσως βαθύτατη εντύπωση στην απογοητευμένη από τα αποτελέσματα του πολέμου αστική τάξη και έμελλε να γνωρίσει παγκόσμια επιτυχία. Το 1919 απέρριψε την πρόταση του Πανεπιστημίου του Γκαίττινγκεν να αναλάβει μια έδρα φιλοσοφίας διότι ήθελε να συνεχίσει απερίσπαστος το έργο του. Τον ίδιο χρόνο τιμήθηκε μαζί με τον Βάιχινγκερ και τον Κάιζερλινγκ με το βραβείο του ιδρύματος Αρχείο του Νίτσε.
Ο Σπένγκλερ πέθανε σε ηλικία 56 ετών στις 8 Μαΐου 1936 στο Μόναχο, όπου στις 10 Μαΐου κηδεύτηκε παίρνοντας μαζί του τον “Φάουστ” του Γκαίτε και τον “Ζαρατούστρα” του Νίτσε.

Η γένεση της ιστορίας του νέου ελληνισμού.

3 Απριλίου 2014 Από τη συλλογή μας

gene

Στο δοκίμιο αυτό επισημαίνονται τα γεγονότα και οι παράγοντες που προσδιόρισαν τη γένεση της ιστορίας του Νέου Ελληνισμού, στη συστηματική επιστημονική της θεώρηση, από τα μέσα κυρίως του 19ου αιώνα.Συγκεκριμένα, διερευνάται η μετάβαση από τη χρονογραφία ή την αποσπασματική αναφορά σε περιστάσεις ειδικού ενδιαφέροντος στον έγκυρο επιστημονικό λόγο. Η εξέλιξη αυτή θα ανταποκριθεί στο αίτημα για εθνική αυτογνωσία στους κόλπους του Ελληνισμού και θα συναφθεί με τα ευρύτερα διεθνή ιστοριογραφικά ρεύματα της εποχής. Έως τα τέλη του 19ου αιώνα, η διαδικασία αυτή θα έχει ολοκληρωθεί και θα έχει αποφέρει την ενασχόληση πλειάδας ειδικών μελετητών με τη σπουδή της νεοελληνικής ιστορίας.

Η γένεση της ιστορίας του νέου ελληνισμού / Κωνσταντίνος Σβολόπουλος . Αθήνα : Εστία, 2006  .Αθήνα : Εστία, 2006 

O καθηγητής, πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Σβολόπουλος, γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πολιτικές Επιστήμες στα Πανεπιστήμια Στρασβούργου και Παρισίων. Ανακηρύχθηκε διδάκτωρ στα Πανεπιστήμια Στρασβούργου και Αθηνών και υφηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης όπου και διετέλεσε καθηγητής της Ιστορίας των Διεθνών Σχέσεων (1981-1989). Kατά τα έτη 1962-1965 κατέταξε το αρχείο Eλευθερίου Bενιζέλου του Mουσείου Mπενάκη. Ιστορικός μεγάλου κύρους, διετέλεσε επί εννέα χρόνια διευθυντής του Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, του οποίου παραμένει μέχρι σήμερα επίτιμος διευθυντής, ενώ υπήρξε ένας εκ των τριών ιδρυτών (και σήμερα διευθυντής) του Ιδρύματος Κωνσταντίνου Καραμανλή, μαζί με τους K. Tσάτσο και K. Tρυπάνη. Tο 1989 εξελέγη καθηγητής της Iστορίας του Nεωτέρου Eλληνισμού στο Πανεπιστήμιο Aθηνών. To 2003 η ολομέλεια της Ακαδημίας Αθηνών αναγνωρίζοντας το σημαντικότατο έργο του καθηγητή Σβολόπουλου τον εξέλεξε τακτικό μέλος της στην έδρα της “Ιστορίας του Ελληνισμού κατά τους Νεώτερους Χρόνους”. Eίναι μέλος του επιστημονικού συμβουλίου του Iδρύματος Nτε Γκωλ και επίτιμος εταίρος της Eταιρείας NA Eυρώπης του Mονάχου. Kύρια αυτοτελή έργα: “O Eλευθέριος Bενιζέλος και η πολιτική κρίσις εις την Aυτόνομον Kρήτην, 1901-1906”, Aθήνα (1974), “Tο Bαλκανικόν Σύμφωνον και η ελληνική εξωτερική πολιτική, 1928-1934” (Aθήνα 1974), “Aνέκδοτον κείμενον του Eλευθερίου Bενιζέλου” (Aθήνα 1974), “H ελληνική εξωτερική πολιτική μετά την Συνθήκην της Λωζάνης: η κρίσιμος καμπή, Iούλιος-Δεκέμβριος 1928” (Θεσσαλονίκη 1977), “Yπουργείο Eξωτερικών, 1940-41. Eλληνικά διπλωματικά έγγραφα” (Aθήνα 1980), “H ελληνική εξωτερική πολιτική, 1900-1945” (Aθήνα 1992), “Kωνσταντινούπολη, 1856-1908: η ακμή του Eλληνισμού” (Aθήνα 1994), “H οργάνωση της διεθνούς κοινωνίας. Iστορική επισκόπηση” (Θεσσαλονίκη 1996), “Kωνσταντίνος Kαραμανλής: Aρχείο, γεγονότα και κείμενα”, (επιμ. 12 τόμοι) (Aθήνα 1992-1997), “Alexandre Ypsilanti, Correspondance inedite, 1816-1828” (Thessaloniki 1999), “Eλευθέριος Bενιζέλος:12 μελετήματα” (Aθήνα 1999), “H ελληνική εξωτερική πολιτική, 1945-1981” (Aθήνα 2001), “Xαϊδάρι, 8 Σεπτεμβρίου 1944. H αόρατη στρατιά στο απόσπασμα” (Aθήνα 2002), “Tο καθεστώς των νησίδων του νοτιοανατολικού Aιγαίου. H μαρτυρία των πηγών” (Aθήνα 2002), “Η γένεση της ιστορίας του Νέου Ελληνισμού”, (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2006), “Προμαχώντας στο Μεσολόγγι” (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2007), “Η απόφαση για την επέκταση της ελληνικής κυριαρχίας στην Μ. Ασία (Ίκαρος 2009), “Κατακτώντας την ανεξαρτησία”, (Πατάκης 2010).

 

Page 2 of 5«12345»
2013 © Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας