Σημειωτική – Οδηγός χρήσης

Η σημειωτική είναι η θεωρία των σημείων. Τα σημεία παρουσιάζουν αφάνταστη ποικιλία: από τα απλά σήματα κυκλοφορίας που δείχνουν κάποιον προορισμό, τον καπνό που μας προειδοποιεί για κάποια φωτιά, έως τα πολιτισμικά καθορισμένα σύμβολα που είναι ενσωματωμένα στην τέχνη και τη λογοτεχνία. Η ανάγνωση των κάθε είδους σημείων αποτελεί σημαντικό μέρος της καθημερινής μας ζωής. Κι όμως η σημειωτική θεωρείται συχνά ως μυστηριώδης επιστήμη.

Αυτό το εισαγωγικό βιβλίο αποκωδικοποιεί το μυστήριο της σημειωτικής χρησιμοποιώντας οπτικά παραδείγματα αντί αφηρημένης θεωρίας.

Χωρισμένο σε 75 κύριες έννοιες σημειωτικής, κάθε μικρό τμήμα του βιβλίου αρχίζει με μια απλή εικόνα ή σημείο, που ακολουθείται από ένα ερώτημα που μας προσκαλεί να ερμηνεύσουμε αυτό που βλέπουμε. Γυρνώντας τη σελίδα, μπορούμε να συγκρίνουμε την αντίδρασή μας με τη θεωρητική ερμηνεία του σημείου. Εμπλεκόμαστε έτσι ενεργά στη δημιουργική σκέψη καθώς το βιβλίο οικοδομεί βαθμιαία ένα στέρεο υπόβαθρο εννοιών σημειωτικής που θα προκαλέσει τις υποθέσεις που κάνουμε για το τι συνιστά επικοινωνία, πώς λειτουργεί και γιατί είναι σημαντική.

Είτε διαβάσετε το βιβλίο μονομιάς είτε αναφέρεστε σε αυτό τακτικά, σας προσφέρει πρακτικά παραδείγματα του τρόπου δημιουργίας της ερμηνείας στη σύγχρονη κουλτούρα. Η ιδιόμορφη παρουσίαση θα αρέσει ιδιαίτερα στα δημιουργικά άτομα που θέλουν να αποκτήσουν ευφράδεια στην εικαστική γλώσσα για να εκμεταλλευθούν τις έννοιες αυτές στη δουλειά τους.

Αυτό σημαίνει αυτό. Αυτό σημαίνει εκείνο : σημειωτική : οδηγός χρήσης / Sean Hall, Αθήνα : Δίαυλος, 2010, 176σ. : εικ. ; 24εκ.

Για άνετο blogging και δημιουργία ιστοσελίδων, από έναν δικό μας άνθρωπο

Εισαγωγή στο WordPress 3.x / Γιώργος Μπίκας, Αθήνα : Κλειδάριθμος, 2013, 154σ. : εικ. ; 20εκ.

Το πρώτο ελληνικό βιβλίο για το WordPress έρχεται να καλύψει κάθε ανάγκη του Έλληνα χρήστη που επιθυμεί να δημιουργήσει εύκολα και γρήγορα έναν δυναμικό ιστότοπο (site) ή ένα ιστολόγιο (blog).Το WordPress είναι ένα σύγχρονο σύστημα διαδικτυακών δημοσιεύσεων και διαχείρισης περιεχομένου, το οποίο διατίθεται δωρεάν μιας και αποτελεί προϊόν λογισμικού ανοιχτού κώδικα. Διαθέτει χιλιάδες πρόσθετα και θέματα με τα οποία οι χρήστες μπορούν να δημιουργήσουν ιστοτόπους, και σήμερα χρησιμοποιείται από το 15% περίπου των πλέον του ενός εκατομμυρίου μεγαλύτερων ιστοτόπων στον κόσμο. Με την καθοδήγηση του οδηγού αυτού θα σας δοθεί η δυνατότητα να εξοικειωθείτε πολύ γρήγορα με το περιβάλλον εργασίας και να χρησιμοποιήσετε το WordPress για να δημιουργήσετε έναν ιστότοπο ή ένα ιστολόγιο όπου θα μπορείτε να δημοσιεύετε κάθε είδους περιεχόμενο: άρθρα, σκέψεις, φωτογραφίες, βίντεο, πληροφορίες για προϊόντα και υπηρεσίες, και ό,τι άλλο επιθυμείτε!

Το βιβλίο έγραψε ο Γιώργος Μπίκας ( Υπάλληλος της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης της Βέροιας).

Η νέα ιστοσελίδα της Βιβλιοθήκης μας όπως επίσης και όλες οι υπόλοιπες εφαρμογές που έχουμε δημιουργήσει όπως το Wiki της Ημαθίας , αλλά και το Theveriagrid.org  έχουν δημιουργηθεί με το WordPress.

Όρια στην παιδική παντοδυναμία

Για πολλούς οι θέσεις του γάλλου παιδιάτρου Αλντό Ναουρί είναι αιρετικές: προτρέπει τις μαμάδες να πάψουν να “ασκούν γοητεία” στα παιδιά τους, τους μπαμπάδες να μην αρκούνται στο ρόλο του παρατηρητή, και τους δύο γονείς να δώσουν έμφαση στη μεταξύ τους σχέση.

Στηλιτεύει τη “γλυκερή ψευδοστοργή” των σημερινών γονιών, που δεν διαπαιδαγωγεί αλλά συντηρεί την αίσθηση της παιδικής παντοδυναμίας υπονομεύοντας το μέλλον.

Στη σύγχρονη επιταγή “Μπορείς και δικαιούσαι να τα έχεις όλα” ο Αλντό Ναουρί αντιτάσσει: “Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά μπορείς να παλέψεις για να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερα”.

Στα συνεχή “ναι” των γονιών που διαλύουν τον ατομικό ψυχισμό και τον κοινωνικό ιστό αντιπαραβάλλει ένα “όχι” που καταφάσκει στη ζωή!

Εκπαιδεύοντας τα παιδιά : όρια στην παιδική παντοδυναμία / Aldo Naouri, Αθήνα : Κέλευθος, 2012, 405σ. ; 24εκ.

Γκασταρμπάιτερ η οδυνηρή φυγή

Αρχές της δεκαετίας του ’60 και η Αντωνία, χωρίς τον σύντροφό της Χάρη αλλά με οκτώ ζευγάρια συντοπιτών της, ακολουθεί τη μοίρα χιλιάδων Ελλήνων εκείνης της εποχής. Ξεκινά από ένα μικρό χωριό της κεντρικής Μακεδονίας και φτάνει στο Βαλντσάσεν της Γερμανίας, για να δουλέψει ως φιλοξενούμενη εργάτρια σε ένα εργοστάσιο πορσελάνης. Πίσω στην πατρίδα, ο άντρας της, παγιδευμένος λόγω των πολιτικών του φρονημάτων, δίνει τον δικό του αγώνα προκειμένου να βρεθεί κοντά στην αγαπημένη του.
Θα τα καταφέρει ή θα τον προλάβει η δικτατορία που θα ‘ρθει για να μαραζώσει ακόμα περισσότερο τον βασανισμένο τόπο; Μια ιστορία αγάπης στα χρόνια της μεγάλης φυγής στις χώρες της βόρειας Ευρώπης. Μια αναδρομή στην ελληνική επαρχία του ’60, όπου η φτώχεια εξοντώνει όσο κι ένας πόλεμος, οι πληγές του εμφυλίου παραμένουν ανοιχτές κι ο χωροφύλακας διαφεντεύει τις τύχες των απλών ανθρώπων. Και μαζί, μια μαρτυρία για τη σκληρή ζωή όσων αναγκάστηκαν να πάρουν τον δρόμο της ξενιτιάς αλλά και για τα δεινά που επιφύλαξε η Χούντα των Συνταγματαρχών σε όσους έμειναν πίσω και της αντιστάθηκαν. Στο φόντο, βεβαιότητες που διαψεύδονται αλλά και όνειρα που εκπληρώνονται, κατακτήσεις που απελευθερώνουν και απώλειες που συντρίβουν. Με υπόκρουση πότε τη φωνή του Καζαντζίδη και πότε τη “φωνή” της Deutsche Welle…

«Αρνούμαι να ξεκολλήσω από πάνω σου. Τα νύχια μου τρυπούν το ταλαιπωρημένο σου σώμα. Ο χτύπος της καρδιάς σου μου δίνει ελπίδα και συνάμα μου θυμίζει μιαν άλλη καρδούλα που δεν κατάφερε να αντέξει. Πονώ, όμως ξέρω πως πρέπει να φύγω, να απομακρυνθώ όσο γίνεται περισσότερο από τη φτώχεια, τη μιζέρια, την απελπισία. Το τελευταίο μας φιλί, και αμέσως μετά σκόνη, κι όλα μένουν πίσω και χάνονται…» (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Γκασταρμπάιτερ : η οδυνηρή φυγή / Έλενα Αρτζανίδου
Πάφος : Manus Scripta, 2012

Η ΕΛΕΝΑ ΑΡΤΖΑΝΙΔΟΥ γεννήθηκε στη Δυτική Γερμανία. Τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στο Μαυρονέρι του νομού Κιλκίς και αργότερα στη Θεσσαλονίκη, όπου το 1981 τελείωσε το Λύκειο της Αμερικάνικης Γεωργικής Σχολής. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Νηπιαγωγών Καρδίτσας καθώς και του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Α.Π.Θ. Σήμερα εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Θεσσαλονίκη. Τα τελευταία δυο έτη είναι υπεύθυνη του προγράμματος Φιλαναγνωσίας στη Δ/νση Π.Ε.Αν.Θεσσαλονίκης. Είναι, επίσης, ιδρύτρια και υπεύθυνη της Λέσχης Ανάγνωσης Εκπαιδευτικών, μαθητών και φοιτητών «Αχιλλέας Καψάλης». Έχει ασχοληθεί με τη συγγραφή χρονογραφημάτων αλλά και άρθρων που αφορούν τον πολιτισμό για την εφημερίδα Θεσσαλονίκη-Μακεδονία. Από το 1996 ασχολείται με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων.

Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα βιβλία της ΜΕ ΛΕΝΕ ΠΡΟΜΙΣ, Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΔΕΝ ΕΦΤΑΙΓΑ ΕΓΩ!, ΤΑ ΓΥΑΛΑΚΙΑ ΤΗΣ ΜΑΛΕΝΑΣ, Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΤΖΙΜΗΣ, ΤΑ ΣΙΔΕΡΑΚΙΑ ΤΗΣ ΦΑΡΦΙΡΩΣ, Ο ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΤΣΕΠΗΣ, ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΠΙΑ και ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΙΖΟΛΔΗΣ.

Ανάγνωσης ιστορία

«Έχω αναζητήσει την ευτυχία παντού», ομολογούσε ο Θωμάς εκ Κέμπης στις αρχές του δέκατου πέμπτου αιώνα, «αλλά δεν τη βρήκα πουθενά· μόνο σε μια γωνίτσα μ’ ένα βιβλιαράκι». Ποια γωνίτσα όμως; Και ποιο βιβλιαράκι; Είτε πρώτα διαλέξουμε το βιβλίο κι ύστερα την κατάλληλη γωνιά είτε πρώτα βρούμε τη γωνιά και κατόπιν αποφασίσουμε ποιο βιβλίο ταιριάζει στην ατμόσφαιρα της γωνίτσας, δε χωρά καμιά αμφιβολία ότι η σωστή πράξη της ανάγνωσης προϋποθέτει μια αντιστοιχία μεταξύ χρόνου και χώρου, και η σχέση μεταξύ των δύο αυτών συνιστωσών είναι άρρηκτη. Υπάρχουν βιβλία που διαβάζω σε πολυθρόνες και βιβλία που διαβάζω σε γραφεία· βιβλία που διαβάζω στον υπόγειο, σε τραμ και λεωφορεία. Βρίσκω ότι τα βιβλία που διαβάζω σε τρένα έχουν κάτι κοινό με τα βιβλία που διαβάζω σε πολυθρόνες, ίσως επειδή και με τα δύο μπορώ εύκολα να αποκοπώ από τον περίγυρό μου. «Η καλύτερη ώρα να διαβάσει κανείς μια καλή, χαριτωμένη ιστορία», είπε ο Άγγλος μυθιστοριογράφος Άλαν Σίλιτοου,

Η ιστορία της ανάγνωσης / Αλμπέρτο Μάνγκελ, Αθήνα : Νέα Σύνορα, 1997, 548σ. : εικ. ; 21εκ.,

Η εξομολόγηση ενός γονιού

Η οικογένεια, όλοι το λένε, στην εποχή μας περνάει κρίση. Αν εξετάσομε όσο γίνεται πιο ψύχραιμα το φαινόμενο, θα διαπιστώσομε ότι η κρίση στην οικογένεια αρχίζει από την εγκατάλειψη των συναφών θεσμών, που σχετίζονται άμεσα η έμμεσα μ’ αυτήν και τη στηρίζουν.

Ξέρομε τώρα ότι σ’ αυτόν τον αποχρωματισμό της οικογενειακής ζωής δεν ξεπέφτει κανείς απότομα. Αρχίζει μέσα από την παραδοσιακή οικογένεια σαν μικρή πτώση και με τον καιρό μετατρέπονται οι θεσμοί σε τυπικές υποχρεωτικές στην αρχή και προαιρετικές στη συνέχεια εκδηλώσεις.

Έτσι πεθαίνουν οι θεσμοί μέσα στην οικογένεια, αλλά έτσι επίσης πεθαίνει και η ίδια η οικογένεια και παραδίδεται στη μόνη “ευτυχία” που έμεινε, στην τηλεόραση, στα παραισθησιογόνα και στις διαστροφές.

Γίναμε διανοούμενοι, και αυτά που οι προγονοί μας τα ζούσαν ως αυτονόητα, χρειάζεται τώρα εμείς να τα σκεφθούμε και μ’ αυτό κολυμπάμε μέσα σε πέλαγος ασάφειας και αβεβαιότητας. Γι’ αυτό πρέπει να πάρομε τα πράγματα στα σοβαρά και να ζητήσομε επί τέλους τη φώτιση του Θεού, για να κάνομε τα χρέη μας σωστά.

Η εξομολόγηση ενός γονιού / Κωνσταντίνου Γανωτή
Αθήνα : Δομή, 2009

Κωνσταντίνος Γανωτής

Ο Κωνσταντίνος Σταύρου Γανωτής γεννήθηκε στο Βόλο το 1933, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε επί διετία βοηθός στην έδρα Βυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπηρέτησε ως φιλόλογος σε γυμνάσια της Κύπρου, της Εύβοιας και ως γυμνασιάρχης στα γυμνάσια Κερατσινίου και Κολωνού.
Το έτος 1983 μετά την κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στα γυμνάσια ίδρυσε τα λεγόμενα “κρυφά σχολειά” σε ιερούς ναούς του Κολωνού, όπου με τη συνεργασία της συζύγου του και άλλων συναδέλφων διδάχτηκαν τα αρχαία ελληνικά με τρόπο και επιλογές κειμένων, που αποτέλεσαν πρότυπο για την σύνταξη των εγχειριδίων, με τα οποία επανήλθε η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στα γυμνάσια.
Διετέλεσε συνεργάτης των ραδιοφωνικών σταθμών της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Πειραϊκής Εκκλησίας. Ομιλεί τακτικά σε πνευματικές συγκεντρώσεις των ιερών ναών Αγίου Ανδρέου οδού Λευκωσίας και Αγίου Γεωργίου Κυψέλης καθώς και σε σχολές γονέων σε διάφορους ιερούς ναούς των Αθηνών και στην επαρχία.
Ως μέλος της επιτροπής διδασκαλίας της Εκκλησιαστικής γλώσσας συνέταξε αναλύσεις λειτουργικών κειμένων για διδασκαλία της λειτουργικής γλώσσας. Είναι μέλος της συνοδικής επιτροπής πολιτιστικής ταυτότητας. Προσφάτως τιμήθηκε από την Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος με τον χρυσούν σταυρόν του Αποστόλου Παύλου για το έργο του στην ερμηνεία και διδασκαλία της λειτουργικής γλώσσας.