Αγιος Φανούριος, ο θαυματουργός

Αγιος Φανούριος, ο θαυματουργός : η μνήμη του εορτάζεται την 27ην Αυγούστου.

Τότε που «όλα τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» και οι βάρβαροι κατακτητές προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να αλλαξοπιστήσουν τον ορθόδοξο Ελληνισμό και καμιά δύναμη δεν μπορούσε να συγκρατήσει αυτό το βίαιο εξισλαμισμό μικρών και μεγάλων, με το παιδομάζωμα και τη δημιουργία των σκληρών ορδών των Γενιτσάρων.

Η εποχή ήταν κρίσιμη για την Εκκλησία, που προσπαθούσε να προστατεύσει, όσο μπορούσε, το ποίμνιο της. Και τότε ακριβώς ο Πολυέλεος Θεός της αγάπης φανέρωσε τον λαμπρό Άγιο Φανούριο, ένα γενναίο πολεμιστή της Πίστεως, για να συμπαρασταθεί στους πιστούς, που βρίσκονταν σε μεγάλη δοκιμασία. Οι πληροφορίες που υπάρχουν και διασώθησαν μέχρι σήμερα, αναφέρουν ότι η ανεύρεση της ιεράς εικόνος έγινε «από τυχαίο γεγονός». Στον κόσμο του Θεού όμως δεν υπάρχουν τύχη και τυχαία γεγονότα. Ήταν μια παραχώρηση, μια ευεργεσία του Θεού προς το χειμαζόμενο Γένος μας.

Έτσι μας φανέρωσε την ύπαρξη και την παρουσία του Αγίου Φανουρίου, γύρω στο έτος 1500 μ.Χ. Επίσης οι γραπτές πηγές σημειώνουν  ότι η εικόνα του Αγίου Φανουρίου βρέθηκε στη νήσο Ρόδο, ενώ μια άλλη παράδοση αναφέρει ως τόπο εύρεσης την Κύπρο. Τα στοιχεία όμως που υπάρχουν και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν στηρίζουν αυτό, που αναφέρεται και στα «συναξάρια», ότι η εικόνα βρέθηκε στη Ρόδο το έτος 1500μ.Χ.

Δεν γνωρίζουμε την καταγωγή του Αγίου, ούτε τον τόπο που γεννήθηκε, ούτε τους γονείς, ούτε τη μόρφωσή του. Από την εικόνα του όμως, που βρέθηκε σε πολύ καλή κατάσταση και από τις δώδεκα σχετικές παραστάσεις, που υπάρχουν σαν κορνίζα ολόγυρα στην εικόνα, μπορούμε να συμπεράνουμε και να βρούμε κάποια συμπληρωματικά στοιχεία.

Η  ανεύρεση της εικόνας

Το μικρό χρονικό της ανεύρεσης της εικόνας αναφέρει, ότι τον καιρό που οι Αγαρηνοί κατέλαβαν τη νήσο Ρόδο θέλησαν να οχυρώσουν και πάλι το όμορφο νησί και να ξαναφτιάξουν τα τείχη της πόλης, τα οποία είχαν καταστραφεί σε πολλά σημεία από τις αλλεπάλληλες πολεμικές συγκρούσεις.

Προς το νότιο μέρος του φρουρίου της πόλης που ήταν και το κατεστραμμένο υπήρχαν πολλά μισογκρεμισμένα σπίτια και προς τα εκεί στράφηκαν οι κατακτητές να πάρουν πέτρες για τις ανάγκες του φρουρίου. Πήραν λοιπόν μαζί τους και πολλούς Χριστιανούς, σαν εργάτες και άρχισαν να σκάβουν τα ερείπια. Εκεί μέσα ανακάλυψαν καταπλακωμένη μια ωραιότατη Εκκλησία και πλήθος εικόνων, που ήταν όμως σε άσχημη κατάσταση και δεν μπορούσε κανείς να διακρίνει λεπτομέρειες, παραστάσεις ή γράμματα.

Ξαφνικά όμως, καθώς σκάλιζαν οι εργάτες μέσα στο ναό, βρήκαν μια θαυμάσια, ολοκάθαρη και άφθαρτη εικόνα, που έμοιαζε σαν να είχε αγιογραφηθεί την ίδια ημέρα. Και αυτό είναι μια πρόσθετη απόδειξη ότι η ανεύρεση δεν ήταν τυχαία, αλλά δωρεά του Θεού. Η χαρά των χριστιανών εργατών ήταν μεγάλη και σε λίγο μαθεύτηκε σε όλη την πόλη η ανεύρεση της εικόνας και του ναού. Αμέσως ο Μητροπολίτης του Νησιού, που λεγόταν Νείλος και ήταν πολύ μορφωμένος και πολύ πιστός, έτρεξε στην γκρεμισμένη Εκκλησία και πήρε την εικόνα, όπου έγραφε καθαρά «Άγιος Φανούριος». Ήταν Αγία Φανέρωση. Η εικόνα έδειχνε τον Άγιο Φανούριο ντυμένο στρατιωτικά, νέο στην ηλικία, στο χέρι του κρατούσε ένα Σταυρό και πάνω από τον σταυρό υπήρχε μια λαμπάδα αναμμένη. Ολόγυρα στην εικόνα, κατά την πανάρχαια συνήθεια των αγιογράφων, που ζωγράφιζαν την πίστη τους και δίδασκαν με εικόνες τους αγράμματους, υπήρχαν δώδεκα παραστάσεις από τα μαρτύρια του Αγίου. Σκηνές από σκληρά και μεγάλα μαρτύρια που αποκαλύπτουν ότι πρόκειται για μεγάλο και γενναίο αθλητή της πίστεως…

Αγιος Φανούριος, ο θαυματουργός : η μνήμη του εορτάζεται την 27ην Αυγούστου [χ.τ.] : [χ.ο.], [2000 ή 2001] 40σ. : εικ. ; 17εκ.

Η μούλα

Ο ημιονηγός Χουάν Κάστρο ενδιαφέρεται περισσότερο για την τύχη του μουλαριού του παρά   για την έκβαση του πολέμου. Γι’ αυτό, αναζητώντας το, καταλήγει πίσω από τις γραμμές του εχθρού και βρίσκεται μπλεγμένος σε μια ιστορία επικίνδυνη αλλά και κωμική, η οποία, παρά τη θέλησή του, θα τον μετατρέψει σε ήρωα πολέμου.Διά μέσου της μορφής του Χουάν Κάστρο, που ασχολείται περισσότερο με τις ερωτικές του περιπέτειες απ’ όσο με την προέλαση του εχθρού, παρουσιάζεται μια ασυνήθιστη όψη τουΙσπανικού Εμφυλίου Πολέμου: αντιηρωική, κατεργάρικη και τρυφερή ταυτόχρονα.”Η μούλα” του Χουάν Εσλάβα Γκαλάν είναι μια τολμηρή απομυθοποίηση της ισπανικής σύρραξης,αλλά και ένα λαμπρό αντιπολεμικό “κατηγορώ”.

Η μούλα : μυθιστόρημα / Χουάν Εσλάβα Γκαλάν  Αθήνα : Καστανιώτη, 2008 277σ. ; 22εκ.

Η ηθική πίσω από την κρίση

Η “διχοτόμηση” οικονομικών και ηθικής κυριαρχεί. Εκλαμβάνουμε τα οικονομικά ως θετική επιστήμη, ανεξάρτητη από τη φιλοσοφία, ενώ ήταν κομμάτι της. Παγιδευτήκαμε στην αντίληψη πως οικονομικά και ηθική είναι δύο μη εφαπτόμενα πεδία, ενώ στην πράξη κανένα δεν μπορεί να αποφύγει τις συνέπειες του άλλου. Η απόσταση ηθικής και πολιτικής μεγάλωσε και καθορίζεται από πίστη σε μια ιδέα “φυσικής τελειότητας” της αγοράς που αρνείται την ελεύθερη βούληση, προσδίδοντας προορισμό στην εξέλιξη, αντίθετα από τον Δαρβίνο. Νέες ηθικές θεωρίες αντέστρεψαν τις προηγούμενες αλλάζοντας τους αυτοματισμούς του κοινού νου, ενώ τα οικονομικά εργαλεία γίνονται στόχοι, βάζοντας τη δημοκρατία σε κίνδυνο. Η αντίδραση σε όλα αυτά κυριαρχείται από ασπρόμαυρη, θολή κι εθελοτυφλούσα ηθικολογία, που διαχωρίζει σε “καλούς” και “κακούς”, χωρίς αντίληψη για το γεγονός πως η κατάρριψη ενός δόγματος δεν δικαιώνει το αντίθετό του.

Η απόρριψη της έννοιας του “κοινού καλού”, ώστε να μην είναι τα άτομα μέσα για την επίτευξή του, οδήγησε στην οπτική της κοινωνίας ως συνόλου ατόμων. Η εφαρμογή όμως απαιτεί θυσίες πολλών ατόμων υπέρ του δόγματος πως κοινωνία δεν υπάρχει. Ο άνθρωπος όμως δεν μπορεί παρά να δημιουργεί ομάδες και κοινωνίες. Είμαστε καταδικασμένοι να διαφωνούμε αιωνίως για το ποιο είναι το “καλό” τους χωρίς να βρεθεί οριστική λύση. Μπορούμε όμως να αποφύγουμε τα όρια που τίθενται από τη βιοφυσική πραγματικότητα επιστρέφοντας στην ουτοπική αμεριμνησία; Είναι η συνεχής ανάπτυξη εφικτή; Πιστεύουμε στην επιστήμη ή μήπως δεν έχουμε λύσει τους λογαριασμούς μας με τη μεταφυσική πίστη; Ποια εν τέλει είναι η ηθική στην οποία όλοι σχεδόν μπορούμε να συμφωνήσουμε;

Το νήμα ξετυλίγεται από τα μέσα του 19ου αιώνα με τη διάδοση των ιδεών του Herbert Spencer, που οδήγησαν στον κοινωνικό Δαρβινισμό, και καταλήγει στις ακραίες ιδέες της Ayn Rand, που επιδρούν ευρέως σήμερα, μαγνητίζοντας ένα καθοριστικό κομμάτι του πολιτικού γίγνεσθαι. Στην περιφέρεια της παγκόσμιας κρίσης αλλά και στο επίκεντρό της, η Ελλάδα ζει τη δική της. Είναι μια κρίση ιδεών.

Η ηθική πίσω από την κρίση : σκέψεις για την ηθική φιλοσοφία εν μέσω οικονομικής κρίσης / Φίλιππος Δραγούμης.Αθήνα : Άγρα, 2013.322σ. ; 21εκ.

Σε ζωντανή μετάδοση

Μετά τη γέννηση της κόρης τους, η μεγάλη μέρα του γάμου της Ερίκα και του Πάτρικ πλησιάζει, όχι όμως ανέμελα… Η αδερφή της Ερίκα, Άννα, μένει πλέον μαζί με τα παιδιά της στο σπίτι του ζευγαριού και καθώς προσπαθεί να ξεπεράσει τη βίαιη λύση του γάμου της, η Ερίκα έχει αναλάβει τη φροντίδα των ανιψιών της.Παράλληλα, στην πόλη τους καταφθάνουν τηλεοπτικά συνεργεία καθώς θα γυριστεί εκεί ένα νέο ριάλιτι, ενώ μια όμορφη και φιλόδοξη αστυνομικός προστίθεται στην ομάδα του Πάτρικ. Λίγες μέρες αργότερα μία από τις συμμετέχουσες στο ριάλιτι βρίσκεται δολοφονημένη. Αυτές οι εξελίξεις προβληματίζουν τον Πάτρικ ενώ οι ετοιμασίες του γάμου αυξάνουν την πίεση στη σχέση του με την Ερίκα. Πόσο εύκολο είναι να κάνεις μικρούς συμβιβασμούς σε θέματα καθημερινότητας, όταν ένας δολοφόνος κυκλοφορεί ελεύθερος;Τα πράγματα περιπλέκονται όταν η Άννα αρχίζει απροσδόκητα να ενδιαφέρεται για ένα πρόσωπο από το παρελθόν της αδελφής της, της Ερίκα, έναν παλιό της εραστή…

Σε ζωντανή μετάδοση / Camilla Lackberg  Αθήνα : Μεταίχμιο, 2012  504σ. ; 21εκ.  

Μετά τη χυλόπιτα

Όταν ο φίλος της, ο Μίτσελ, την παρατάει μετά από τρεισήμισι χρόνια σχέσης για μια άλλη γυναίκα, η Ανίτα αποφασίζει να γράψει ένα βιβλίο, αυτό που κρατάτε στα χέρια σας, για να τον εκδικηθεί. Του το αφιερώνει με πολλή κακία: “Για τον Μίτσελ. Γεια σου, Μίτσελ. Ήσουν πολύ μεγάλος κόπανος και τώρα το ξέρει όλος ο κόσμος”. Εκεί που άλλοι μας λένε να φερθούμε “πολιτισμένα” μετά από μια χυλόπιτα, η Ανίτα κηρύσσει: Κάντε τον “ρόμπα”! Εκεί που άλλοι μας λένε ότι η καλύτερη εκδίκηση είναι να τον ξεπεράσεις εντελώς, αδιαφορώντας για την πηγή της δυστυχίας σου, η Ανίτα αποδεικνύει περίτρανα ότι “καλύτερη εκδίκηση είναι η ίδια η εκδίκηση”. Το «Μετά τη χυλόπιτα» είναι ένα βιβλίο ξεκαρδιστικό, για άντρες και για γυναίκες, για όποιον έχει φάει -αλλά και έχει ρίξει- την περιβόητη “χυλόπιτα”, και είναι ξεχωριστό γιατί η ηρωίδα, μέσα από το ημερολόγιο και τις συμβουλές που δίνει, λέει πράγματα που όλοι σκεφτόμαστε μετά από μια ερωτική απόρριψη, αλλά σίγουρα δεν τολμάμε να πούμε ούτε καν στον εαυτό μας, πόσο μάλλον δημοσίως. Σε μια εποχή όπου οι περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται και να βρουν και να διατηρήσουν, αλλά και να διακόψουν μια ερωτική σχέση, το Μετά τη χυλόπιτα έρχεται να μας προσφέρει λίγο γέλιο και γλυκιά πίκρα στη ζωή μας.

Μετά τη χυλόπιτα / Ανίτα Λίμπερτυ.  Αθήνα : Νίκη, 1999  

Οι σιωπές του έρωτα

Πόσον έρωτα αντέχει η ζωή μιας γυναίκας μοντέρνας, που τα θέλει όλα: την ελευθερία, την ισότητα, την επιτυχία, την ευτυχία;
Πόση σιωπή να υπομείνει στην καθημερινότητά της, μέσα σε πανεπιστημιακές αίθουσες, σε ανιαρά συνέδρια, στα μονότονα περίχωρα της Νέας Υόρκης;
Πόσοι άντρες θα μπορούσαν να είναι οι τέλειοι σύντροφοι, αλλά τη γέμισαν απογοήτευση;
Όλες τις απαντήσεις διαθέτει ο ανώνυμος συγγραφέας του χειρογράφου, το οποίο βρίσκει μια μέρα μπροστά στην πόρτα της η ηρωίδα. Σε κάθε σελίδα του, έρχεται αντιμέτωπη με τις οδυνηρότερες και τις πιο ευτυχισμένες στιγμές του παρελθόντος της, βλέπει όλες τις αδυναμίες της να αποκαλύπτονται, καταλαβαίνει πως δεν έχει πια το παραμικρό μυστικό. Αναζητώντας την ταυτότητα του μυστηριώδους συγγραφέα μέσα σε ένα λαβύρινθο αναμνήσεων, διαπιστώνει πως ό,τι έμαθε στη ζωή της για τον έρωτα είναι να ακούει τις σιωπές του.

Οι σιωπές του έρωτα : μυθιστόρημα / Κατρίν Κιουσέ  Αθήνα : Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2001  395σ. ; 21εκ.