“Η ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ”

“Αισθάνομαι ενοχή. Μετά από 80 ολόκληρα χρόνια που βρίσκομαι στη ζωή, μόλις τώρα άκουσα να γίνεται λόγος για την ωραιότερη ιστορία του κόσμου. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που σ’ έναν πόλεμο, και μάλιστα Παγκόσμιο, οι απλοί φαντάροι κι εχθροί, παρά τις αυστηρές διαταγές και τη βούληση της πολεμόχαρης εξουσίας, έκαναν ειρήνη μεταξύ τους. Πρόκειται για την Ανακωχή των Χριστουγέννων του 1914.
Αυτή την ιστορία θα παραθέσω, όπως την αφουγκράστηκα. Θέλω να την κάνω γνωστή σ’ αυτούς που, όπως εγώ, ποτέ δεν την άκουσαν και να τη θυμίσω σ’ αυτούς που την ήξεραν και την ξέχασαν. Ένας αιώνας κοντεύει να κλείσει από τότε που έγινε. Μοιάζει, ωστόσο, σαν να μην έρχεται από το παρελθόν, αλλά από το μακρινό μέλλον. Γι’ αυτό κι εγώ θα την εμπιστευτώ κυρίως στους νέους”.

       Πρόκειται για την ωραιότερη ιστορία του κόσμου που άκουσε ο συγγραφέας και την περιγράφει εδώ, η οποία είναι η εξής: πρώτη φορά σ’ έναν πόλεμο, και μάλιστα Παγκόσμιο, οι απλοί φαντάροι κι εχθροί, παρά τις αυστηρές διαταγές και τη βούληση της πολεμόχαρης εξουσίας, έκαναν ειρήνη μεταξύ τους, για την Ανακωχή των Χριστουγέννων του 1914.                                        . Ο Παντελής Καλιότσος γεννήθηκε το 1925, στην Αθήνα. Σπούδασε στην Αθήνα, ενώ παράλληλα δούλευε σε διάφορες δουλείες. Αργότερα έφυγε μακριά από την πόλη, με σκοπό να μονάσει, αλλά δεν τα κατάφερε για περισσότερο από δύο χρόνια.            Το 1943 άρχισε να γράφει θεωρώντας όπως είπε τη λογοτεχνία και την τέχνη όχι ως μέσο προβολής και καθιέρωσης, αλλά ως θεραπεία ψυχής. Έγραφε για  είκοσι δύο  χρόνια, χωρίς  όμως να δημοσιεύσει οτιδήποτε ή να εκδώσει κάποιο βιβλίο. Το 1964 έκανε την εμφάνιση του με το μυθιστόρημα Ο μεσαίος τοίχος, το οποίο αν και ήταν χειρόγραφο, δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό “Ταχυδρόμος” . Έχει γράψει μυθιστορήματα, διηγήματα, νουβέλες και βιβλία για παιδιά. Ακόμη εργάστηκε για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, σε παιδικά κυρίως προγράμματα. Εκτός από την Δεκεμβριανή Νύχτα έχει τιμηθεί και με το βραβείο του Διαγωνισμού Παιδικού Βιβλίου στην Κόστα Ρίκα για το έργο του Ξύλινα Σπαθιά (1997), και την ίδια χρονιά το μυθιστόρημά του για παιδιά Ένα σακί μαλλιά πήρε το Πρώτο Βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Το 2002 το βιβλίο του Η σφεντόνα του Δαβίδ τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου, το Βραβείο του περιοδικού «Διαβάζω» και το Βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.

Το βιβλίο του Καλιότσου “Η ωραιότερη ιατορία του κόσμου” βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη στη διάθεση του κοινού.

[tags] Βέροια, βιβλιοθήκη βέροιας, Καλιότσος, Πόλεμος  [/tags]

ΚΟΛΥΒΑ ΙΟΥΛΙΑΣ

ΥΛΙΚΑ

1 κιλό αλεύρι, 800 γρ. σουσάμι ψημένο,1 κούπα καρύδια κοπανισμένα, 1/2 κούπα μύγδαλα κοπανισμένα, φρυγανιά τριμμένη ( ή μπισκότα μιράντα τριμμένα ή στραγάλια αλεσμένα), 1 βανίλια, ζάχαρη άχνη, μισό κουταλάκι του γλυκού κανέλλα.

ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΟΛΙΣΜΑ: κανέλλα για τον σταυρό, μύγδαλα ασπρισμένα, καρύδια, φυστίκια Αιγίνης, λαδόκολλα.

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ: Σιτάρι: Καθαρίζουμε και πλένουμε καλά το σιτάρι. Αν είναι αποφλοιωμένο, το βράζουμε για μία- μιάμισι ώρα. Αν δεν είναι, το βράζουμε 4-5 ώρες. (Σαφώς το αναποφλοίωτο είναι πιο νόστιμο και υγιεινό). Είναι έτοιμο όταν ανοίξει (σκάσει) στα δυο. Το πλένουμε με άφθονο νερό γιανα μη γλιτσιάζει. Στραγγίζουμε σε τρυπητό και το απλώνουμε σε βαμβακερή πετσέτα, για μερικές ώρες (για να απορροφηθούν τα υγρά).

Σουσάμι ψημένο: Βάζουμε το σουσάμι σ’ένα ταψί στο φούρνο στους 200 βαθμούς. Το ανακατεύουμε για να ψηθεί ομοιόμορφα. Μόλις ροδίσει, το βγάζουμε από το φούρνο, το κοπανίζουμε στο γουδί ή στο multi.

Ψημένο αλεύρ ι με ζάχαρη: Αναλογία ένα προς δύο. Μία κουταλιά αλεύρι+ δύο κουταλιές ζάχαρη. Ετοιμάζουμε όση ποσότητα θέλουμε και το κρατάμε σα βάζο. Βάζουμε το αλεύρι (15 κουταλιές σούπας), σ’ένα ταψί και το ψήνουμε σους 200 βαθμούς. Ανακατεύουμε συχνά, για να μή καεί. Μόλις αρχίσει να σκουραίνει ( από άσπρο γίνεται κρεμ), το βγάζουμε από το φούρνο. Σε μία λεκανίτσα βάζουμε τη διπλή ζάχαρη (30 κουταλιές σούπας). Μ’ένα τούλι κοσκινίζουμε το ψημένο αλεύρι πάνω από τη λεκανίτσα, όσο είναι ακόμα ζεστό και ανακατεύουμε καλά,  έτσι ώστε να μή φαίνεται σχεδόν η ζάχαρη.

ΕΚΤΕΛΕΣΗ: Ανακατεύουμε, σε μία λεκάνη, το βρασμένο σιτάρι με το ψημένο σουσάμι, την τριμμένη φρυγανιά (ή τα μπισκότα ή τα στραγάλια), για να μην υγρανθούν τα κόλυβα, τη βανίλλια,την κανέλλα, τα καρύδια και τα μύγδαλα. ( ποτέ δέ βάζουμε μέσα σ’αυτά τα υλικά το αλεύρι που περιέχει ζάχαρη ούτε την άχνη, γιατί τα κόλυβα θα υγρανθούν). Αφού τα ανακατέψουμε καλά, τα βάζουμε σ’ένα ταψί εμαγιέ ή σε πιατέλα. Με τη λαδόκολλα ή μ’ένα λεπτό χαρτόνι πιέζουμε τα υλικά, για να έχουμε μία ομοιόμορφη επιφάνεια. Πασπαλίζουμε με λίγο σουσάμι ή τριμμένη φρυγανιά. Πιέζουμε με τη λαδόκολλα. Στο κέντρο του ταψιού σχηματίζουμε ένα σταυρό με κανέλλα. Γύρω-γύρω στολίζουμε (κεντάμε) όπως θέλουμε: με καρύδια κομμένα στη μέση, με μύγδαλα ασπρισμένα, με φυστίκια Αιγίνης, για να έχουμε ένα όμορφο οπτικά αποτέλεσμα. ( μυστικό επιτυχίας είναι τα άφθονα υλικά). Στα μοναστήρια, στις γιορτές, αγιογραφούν κυριολεκτικά με χρωματιστή ζάχαρη, την εικόνα της Παναγίας ή των αγίων, στην επιφάνεια των κολύβων). Στη συλλογή μας υπάρχουν σχετικά βιβλία:Τζώγας Χαρίλαος: 1. Η περί μνημοσύνων έρις εν Αγίω Όρει κατά τον ΙΗ’ αιώνα: εκδ. Α.Π.Θ., 2. Ευχολόγιον εξοδιαστικόν: εκδ. Ι.Μ.Σίμωνος Πέτρας, 3. Καλλίνικος Κωνσταντίνος: Η φροντίς των νεκρών εν τω χριστιανισμώ: εκδ. Μυγδονία, 4. Κουγιουμτζόγλου Γεώργιος: ιεροπραξίες της εκκλησίας μας, 5. Παναγόπουλος Δημήτρης: Ίνα μη αδικώμεν τους νεκρούς μας.

[Tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, ζαχαροπλαστική, κόλυβα, μνημόσυνα[/Tags]

ΚΟΥΡΚΟΥΤΙ Ή ΚΟΥΡΚΟΥΤΗ

Ένα χειμωνιάτικο φυτιώτικο φαγητό έιναι και το κουρκούτι. Μερικοί προτιμούν να το λένε σκορδόσαλτσα ή σκορδαλιά, όμως το κουκούτι στα περισσότερα βιβλία μαγειρικής παρουσιάζεται σαν χυλός, στον οποίο βουτάμε, όταν θέλουμε να τηγανίσουμε λαχανικά, καλαμαράκια  ή κάτι άλλο. Στη Φυτιά το κουρκούτι (η κουρκούτη), είναι κυρίως πιάτο και συνοδεύεται από τηγανητό κοτόπουλο, τηγανητό τυρί, κεφτέδες ακόμη και ψάρι. (παλιά που δεν τρώγαμε τόσο συχνά κρέας και οι οικογένειες ήταν πολυμελείς, το κοτόπουλο δεν έφτανε για να χορτάσουν όλοι.  Κουρκούτη όμως ήταν εύκολο να κάνει η κάθε νοικοκυρά, όσα πιάτα ήθελε με την προσθήκη άλλης μιας κουταλιάς αλεύρι). Μια συνταγή μελοκουρκούτας (γλυκού), συναντούμε στο βιβλίο της Ε. Βουτσινά: Γεύση Ελληνική: Καλούδια. Η δε σκορδαλιά περιέχεται σε πολλά βιβλία μαγειρικής, αλλά γίνεται συνήθως με πατάτες ή παλιό ψωμί και καρύδια.

ΥΛΙΚΑ: ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ:ΕΚΤΕΛΕΣΗ: Ένα κοτόπουλο κομματιασμένο και καλά πλυμένο. Βράζουμε  νερό, ρίχνουμε λίγο λαδάκι προαιρετικά 1 κουτάλι του γλυκού αλάτι. Το νερό να σκεπάζει τα κομμάτια του κοτόπουλου. Αφού βράσει σχεδόν καλά το κοτόπουλο, το βγάζουμε από την κατσαρόλα. Σ’ένα τηγάνι βάζουμε βούτυρο τόσες κοφτές κουταλιές σούπας κι άλλες τόσες κουταλιές αλεύρι πιο γεμάτες, όσα πιάτα θέλουμε να έχουμε. Ανακατεύουμε. Ο χυλός δεν πρέπει να είναι πηχτός αλλά ρευστός. Σιγά-σιγά ρίχνουμε το ζουμί από το κοτόπουλο ( λίγο-λίγο για να μη σβωλιάσει). Όταν αρχίσει και βράζει η κουρκούτη ρίχνουμε 2 σκελίδες σκόρδο, αφού αφαιρέσουμε τη φύτρα και προσθέτουμε λίγο αλάτι και μισό λεμόνι. [ Παλιά (στουμπίζαμε) κοπανίζαμε το σκόρδο στο γουδί, με το αλάτι και λεμόντοζου (Πού φρέσκο λεμόνι στο χωριό! Τώρα έχουμε και λεμονιές σε βαρέλια) λυωμένο σε ελάχιστο νερό και το ρίχναμε στο τέλος στην κουρκούτη για να έχει πιο δυνατό άρωμα]. Αφαιρούμε την πέτσα του κοτόπουλου, βάζουμε λίγο βούτυρο στο τηγάνι και τα τηγανίζουμε (ροδίζουμε). Η ίδια διαδικασία ακολουθείται όταν η κουρκούτη συνοδεύεται με τηγανητό τυρί ή κεφτέδες. Εδώ που δεν έχουμε ζωμό , βάζουμε νερό. Καλή επιτυχία!

[Tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, μαγειρική, φυτιώτιες συνταγές [/Tags]

ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ-ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑ

Ο  Κύπριος ποιητής Κυριάκος Χαραλαμπίδης γεννήθηκε στην Άχνα της Αμμοχώστου. Μετά την εισβολή δεν επισκέφθηκε την κατεχόμενη πατρίδα του. Λέει χαρακτηριστικά: Δεν μπορούσα να πάω στο σπίτι  μου , που κάποιος μου το πήρε και το κατέχει παράνομα, να με κεράσει καφέ και να πω: Τί καλός! με κέρασε καφέ και να γίνουμε φίλοι. Για να γίνουμε φίλοι, πρέπει να παραδεχθεί, πως το κατέχει παράνομα.  Στο ποίημά του: Αρχή Ινδίκτου που περιέχεται στην συλλογή : Αμμόχωστος Βασιλεύουσα, το οποίο μελοποίησε ο αξέχαστος Μάριος Τόκας, λέει: ΄Ηθελα νά’μουνα η ποντίκα του σπιτιούμου, τ’αδέσποτο σκυλί που μπαίνει στην αυλή μου κι ο άγριος γάτος που ανοίγει το ψυγείο, να βρει το ξεχασμένο του κοτόλπουλο. Και νά’μουνα το φίδι κι η τσουκνίδα, το δέντρο που ξεράθηκε, η σπασμένη πόρτα, πόθος ελίχρυσος που σκοτωμένος πέφτει να κοιμηθεί σε δίχτια της αράχνης. Ο συγγραφέας του βιβλίου: Αναμνήσεις με πολλά κουκούτσια: μαρτυρία Κυπρίου αιχμαλώτου: Χαριτωνίδης Γεώργιος επισκέφτηκε τα κατεχόμενα και ξεδιπλώνει τα συναισθήματά του στο νέο του βιβλίο: Με διαβατήριο και βίζα μιας μέρας. Αναφέρει πώς πήγε στο σπίτι του, πόσο καλά τον δέχτηκε η ”οικοδέσποινα”, πόσο δύσκολα ένοιωσε αγναντεύοντας τη θάλασσα από το μπαλκόνι του και πως δεν μπόρεσε να πιει τον κερασμένο καφέ. Να κλείσουμε, αισιόδοξα, με το ποίημα του Κώστα Μόντη: Κι αυτή η σελήνη, η ματωμένη και μισή που μας κουβαλήσατε! Αλήθεια πέστε μου μετρήσατε, πόσοι άλλοι πέρασαν απ’το νησί, πριν από εσάς πανίσχυροι κι επιφανείς, κι ούτε για δείγμα κάν , δεν έμεινε κανείς; Τα περισσότερα έργα των τριών δημιουργών περιέχονται στη συλλογή μας.

[Tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Αμμόχωστος, κατεχόμενα, Κυπριακή ποίηση και πεζογραφία, Κύπρος, Κυριάκος Χαραλαμπίδης, Κώστας Μόντης, Χαριτωνίδης Γεώργιος [/Tags]

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΚΑΙ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥΣ

Θα γιορτάσουμε μεθαύριο  Σάββατο 30 Ιανουαρίου , τη μνήμη των Τριών Μεγάλων Ιεραρχών και Οικουμενικών Διδασκάλων , του Αγίου Βασιλείου, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Αφού γιόρτασε τον καθένα χωριστά μέσα στον μήνα Ιανουάριο, η Αγία Ορθόδοξη Αποστολική Εκκλησία εορτάζει στις 30 Ιανουαρίου μαζί και τους Τρεις μεγάλους Ιεράρχες . Συγχρόνως και η Ελληνική Παιδεία τιμά τους προστάτες των Ελληνικών γραμμάτων, γιατί στο έργο των Τριών Ιεραρχών, περισσότερο παρά στους άλλους Πατέρας της Εκκλησίας, έχουν συζευχθεί αρμονικά η υγιής ελληνική σκέψη και το καθαρό χριστιανικό πνεύμα. Από το 12ο  αιώνα συνεορτάζονται στις 30 Ιανουαρίου ως τρεις μεγάλοι Φωστήρες της οικουμένης και από το 1838 καθιερώνεται η γιορτή τους ως γιορτή των Γραμμάτων και της Παιδείας.Όμως η εορτή αυτή δεν είναι, απλά και γενικά αφιερωμένη στην παιδεία, τα γράμματα και την πνευματική καλλιέργεια. Το περιεχόμενο της ημέρας αυτής είναι στενά συνδεδεμένο και σημασιοδοτείται από το γεγονός ότι εκτός από τη προσφορά των Τριών Ιεραρχών στους επιμέρους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, οι Τρεις άγιοι Πατέρες προσέφεραν πρώτα απ’ όλα Χριστό στο συνάνθρωπό τους. Ανέπτυξαν το πνεύμα του ανθρώπου και όχι μια τεχνοκρατία χωρίς ψυχή. Καλλιέργησαν την αγαθοεργία στη κοινωνική τους δράση και όχι το στυγνό επαγγελματισμό. Έθεσαν εις την διακονία του Θεού όλα τα φυσικά και επίκτητα χαρίσματα τους και όχι στην υπηρεσία του εαυτού τους. Αναζήτησαν το πρόσωπο του συνανθρώπου απορρίπτοντας μια παιδεία χωρίς πρόσωπο. Έγιναν άγιοι και άρα αιώνιοι…

Στη βιβλιοθήκη υπάρχουν βιβλία σχετικά με τους Τρεις Ιεράρχες. Ενδεικτικά παραθέτουμε τα εξής:

1.Ομιλίαι των τριών Ιεραρχών, εκδ. Ορθόδοξος Τύπος 1969

2. Ελεόπουλος Νικηφόρος: Οι Τρεις Ιεράρχαι ως λογοτέχναι      1967

3. Ιωάννης ο Χρυσόστομος ως Αρχιεπίσκοπος Κωσταντινουπόλεως

4. Πετρουλάκης Νικόλαος : Μέγας Βασίλειος  εκδ. Ατραπός 2000

5.Παπαδόπουλος Στυλιανός : Γρηγόριος ο Θεολόγος και αι προϋποθέσεις πνευματολογίας αυτού    1971
   

 [Tags]Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας,Τρεις Ιεράρχες, παιδεία, γράμματα [/Tags]

ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΩΝ

 Την Κυριακή 24 Ιανουαρίου , είχα την ευκαιρία για πρώτη φορά να παραβρεθώ στη συνεστίαση και την κοπή της βασιλόπιτας , του συλλόγου καρκινοπαθών Βέροιας. Ομολογώ οτι πήγα λιγάκι προβληματισμένη ως προς το τι θα συναντήσω. ‘Ολες οι αρνητικές σκέψεις μου καταρρίφθηκαν. Άνθρωποι πρόσχαροι και ζωντανοί με υποδέχτηκαν. Κέφι , χορός, ζωντάνια, χαρά , ελπίδα , δύναμη με συντρόφεψαν όση ώρα παρέμεινα εκεί. Η αίθουσα γεμάτη από φίλους και συγγενείς των ανθρώπων του συλλόγου ,οι αρχές του τόπου μας επίσης εκεί. Όλοι θαυμάσαμε ανθρώπους που ξέρουν να ζουν την κάθε στιγμή της ζωής,  να ζουν με δύναμη, χαρά, ελπίδα και όχι μεμψοιμιρία και κακομοιριά. Η εκδήλωση ξεκίνησε με την κοπή της βασιλόπιτας , την οποία ευλόγησε ιερέας, εκπρόσωπος του Μητροπολίτη μας. Κατόπιν προβλήθηκε βίντεο , το οποίο επιμελήθηκε ο γιατρός Αντ. Λιόλιος, με αναφορές στους στόχους και τις δραστηριότητες του συλλόγου. Ακολούθησε χορός και γλέντι με τη συνοδεία μουσικής από το συγκρότημα του Θύμιου Γκογκίδη, ο οποίος μετέδωσε το αστείρευτο κέφι του σε όλους μας. Τα τραγούδια του και τα ανέκδοτά του , έκαναν όλους να είναι συνέχεια κεφάτοι και χαρούμενοι. Αξίζει ένα μπράβο σε όλους όσους εμπλέκονται με τον σύλλογο . Τέτοιους ανθρώπους χρειαζόμαστε!! Με ένταση προσφοράς και αγάπης!! 

[Tags]Βέροια,Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, καρκινοπαθείς, κοπή βασιλόπιτας, σύλλογος, προσφορά, αγάπη[/Tags]