Εγχειρίδιο επείγουσας ιατρικής

Η “Επείγουσα Ιατρική” και μάλιστα η “Επείγουσα Προνοσοκομειακή Ιατρική”, αποτελεί έναν από τους πλέον νευραλγικούς τομείς της σύγχρονης ιατρικής εκπαίδευσης, αφού μπορεί να συμβάλλει κατά ένα σημαντικό μέρος στη βελτίωση της έκβασης των ασθενειών όλων σχεδόν των ιατρικών ειδικοτήτων και εξειδικεύσεων. Αυτό επιβάλλει την ανάγκη κατάλληλης προπτυχιακής εκπαίδευσης με σύγχρονα συγγράμματα, αλλά και με την αναβάθμιση των υπαρχόντων βιβλίων που αποτελούν εργαλείο για φοιτητές, ειδικευόμενους και ειδικευμένους γιατρούς. Η ανάγκη διαρκούς επιμόρφωσης των φοιτητών ιατρικής και των γιατρών, με εκδόσεις σύγχρονες και με γνώση παρεχόμενη με ιδιαίτερα διδακτικό, κατανοητό και αναλυτικό τρόπο αποτέλεσαν το κίνητρο απόδοσης στην ελληνική γλώσσα της τελευταίας έκδοσης του διεθνώς αναγνωρισμένου έργου “Emergency Medicine Manual” (6η έκδοση, των Ο. John Ma και David M. Cline και συν., του American College of Emergency Physicians, εκδόσεις Mc-Graw-Hill, N. York), η οποία καλύπτει τις πολύπλευρες και σύγχρονες απαιτήσεις της Επείγουσας Ιατρικής. Η νέα αυτή έκδοση εστιάζει κυρίως στα σημεία-κλειδιά της καθημερινής ιατρικής πρακτικής, προνοσοκομειακής και ενδονοσοκομειακής, και συμπεριλαμβάνει εξελισσόμενα γνωστικά αντικείμενα στα οποία ο φοιτητής ιατρικής και ο νέος γιατρός οφείλουν να έχουν αποκτήσει κατασταλαγμένη γνώση.

Εγχειρίδιο επείγουσας ιατρικής / O.John Ma, David. M. Cline.Αθήνα : Ιατρικές Εκδόσεις Π.Χ. Πασχαλίδης, 2007. 1088σ. : εικ. ; 21εκ.

Πνεύμα

H Mάργκαρετ Έντσον, με αυτό το εκπληκτικό θεατρικό κείμενο, καταφέρνει να συνδυάσει με τρόπο μοναδικό τη διανοητική πρόκληση με τη συναισθηματική αμεσότητα. Στην αρχή του έργου βρίσκουμε τη Ζωή Μπέρινγκ, μια φημισμένη καθηγήτρια αγγλικής φιλολογίας, που χρόνια τώρα μελετάει και διδάσκει τα ιδιοφυή και εξαιρετικά δύσκολα «Ιερά Σονέτα» του μεταφυσικού ποιητή Τζον Ντον, να νοσηλεύεται σε μια πανεπιστημιακή κλινική. Της έχει διαγνωσθεί μη αναστρέψιμος καρκίνος των ωοθηκών. Εκείνη αντιμετωπίζει την ασθένειά της όπως μελετούσε και τα ποιήματα του Ντον: την εξετάζει με επιθετικότητα και με απόλυτο ορθολογισμό. Όσο προχωράει όμως η ασθένειά της -και ξαφνικά βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, καθώς εφαρμόζουν πάνω της ένα πειραματικό πρόγραμμα χημειοθεραπείας- η Ζωή κρίνει εκ νέου τη ζωή και το έργο της, επιδεικνύοντας την εμβρίθεια και το χιούμορ της και μεταμορφώνοντας, στην πορεία, τον εαυτό της αλλά μαζί και το κοινό.

Πνεύμα : θεατρικό έργο / Margaret Edson.Αθήνα : Νίκη, 2001. 94σ. ; 21εκ.  

Η τυραννία της μεταμέλειας – δοκίμιο πάνω στον δυτικό πολιτισμό

Η ευρωπαϊκή ήπειρος, τουλάχιστον η δυτική, ζει μες στο μαρτύριο της μεταμέλειας. Αναμασά τα παλιά της εγκλήματα: τους πολέμους, τους θρησκευτικούς διωγμούς, τη δουλεία, την αποικιοκρατία, τον φασισμό, τον κομουνισμό. Αυτή είναι η θέση του Πασκάλ Μπρυκνέρ για τον οποίο ετούτη η μεταμέλεια είναι μονής κατεύθυνσης, δεν την απαιτούμε από άλλους πολιτισμούς, από άλλα καθεστώτα, τα οποία “τυλίγονται μες στην αγνότητα τους για να μπορούν να μας κατηγορούν ακόμα καλύτερα”. Γιατί η Ευρώπη εγκατέλειψε το κριτικό πνεύμα, που αποτελεί το σήμα κατατεθέν της από την εποχή του Διαφωτισμού, για να βυθιστεί στον μαζοχισμό; Ποιες είναι οι επιπτώσεις αυτής της “Τυραννίας της μεταμέλειας”; Γιατί οι Ευρωπαίοι έχουν την τάση να ξεχνούν πως ναι μεν γέννησαν τέρατα, αλλά ταυτόχρονα γέννησαν και θεωρίες και μεθόδους που επιτρέπουν την κατανίκηση αυτών των τεράτων; Γιατί ξεχνούν πως η Ευρώπη, και μόνο αυτή, αγωνίστηκε να ξεπεράσει τη βαρβαρότητα της;

Η τυραννία της μεταμέλειας / Πασκάλ Μπρύκνερ  .Αθήνα : Αστάρτη, 2007  .283σ. ; 21εκ.

Το βιβλίο των ανεπίδεκτων των ατίθασων και άλλων ιδιοφυών

Ποιος μπορούσε να φανταστεί τι θα γινόταν όταν θα μεγάλωναν;Ξεφυλλίζοντας αυτό το άλμπουμ με τις προσωπογραφίες κάποιων οι οποίοι σημάδεψαν την Ιστορία και τη λογοτεχνία, τις τέχνες και τις επιστήμες, θα δούμε ότι ξεκίνησαν κάπως αλλοπρόσαλλα…Στο σχολείο τους θεωρούσαν μέτριους, ανεπίδεκτους, απροσάρμοστους, καταδικασμένους σε αποτυχία· με μια λέξη, κούτσουρα! Στην οικογένεια, στη δουλειά, όλοι αγανακτούσαν με τον ατίθασο χαρακτήρα τους. Με τον καιρό, η Ιστορία τους χάρισε δόξα και τιμές, και τους βάφτισε ιδιοφυΐές. Σήμερα αυτές οι φοβερές προσωπικότητες δεσπόζουν στις σχολικές τάξεις σαν φιγούρες μυθικές. Στις εγκυκλοπαίδειες και στα μουσεία φιγουράρουν με το έντονο παρουσιαστικό τους και τα πλούσια προτερήματά τους. Παρ’ όλα αυτά, υπήρξαν αδύναμοι, όπως όλοι μας άλλωστε, άλλοτε κωμικά, άλλοτε τραγικά, κι αυτό βέβαια προσθέτει στο μεγαλείο τους… Ας ρίξουμε λοιπόν σε αυτά τα σπουδαία ονόματα μια ματιά διαφορετική, σκαλίζοντας λίγο την παράξενη παιδική τους ηλικία…
Περιέχονται στοιχεία για τους:- Καρλομάγνος (742-814)- Λεονάρντο Ντα Βίντσι (1452-1519)- Λουδοβίκος ΙΔ’ (1638-1715)- Ζορζ – Λουί Μπιφόν (1707-1788)- Ναπολέων Βοναπάρτης (1769-1821)- Ονορέ ντε Μπλζάκ (1799-1850)- Αλέξανδρος Δουμάς (1802-1870)- Κάρολος Δαρβίνος (1809-1882)- Αβραάμ Λίνκολν (1809-1882)- Τζουζέπε Βέρντι (1813-1901)- Γκιστάβ Φλομπέρ (1821-1880)- Πολ Σεζάν (1839-1906)- Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ (1847-1922)- Τόμας Έντισον (1847-1931)- Κλοντ Ντεμπισί (1862-1918)- Γουίνστον Τσόρτσιλ (1874-1965)- Τζακ Λόντον (1876-1916)- Άλμπερτ Αϊνστάιν (1879-1955)- Πάμπλο Πικάσο (1881-1973)- Τσάρλι Τσάπλιν (1889-1977)- Ζαν Κοκτό (1889-1963)- Αγκάθα Κρίστι (1890-1976)- Γουόλτ Ντίσνεϊ (1901-1966)- Λούις Άρμστρονγκ (1901-1971)- Σαλβαδόρ Νταλί (1904-1989)- Φρανσουά Τριφό (1932-1984)- Τζον Λένον (1940-1980)

Το βιβλίο των ανεπίδεκτων : των ατίθασων και άλλων ιδιοφυών / Jean-Bernard Pouy, Serge Bloch. Αθήνα : Ελληνικά Γράμματα, 2008. 123σ. : εικ. ; 28εκ.

Ο Ζαν-Μπερνάρ Πουί γεννήθηκε το 1946 στο Παρίσι. Σπούδασε ιστορία της τέχνης και κινηματογράφο. Εργάστηκε ως καθηγητής σχεδίου, γραφίστας, δημοσιογράφος και σεναριογράφος. Έχει τιμηθεί με τα σπουδαιότερα γαλλικά βραβεία για το αστυνομικό μυθιστόρημα. Οπαδός της αναβίωσης του λαϊκού μυθιστορήματος είναι ο εισηγητής της σειράς “Χταπόδι, ένας διαμόνιος ντετέκτιβ”. “Ο θάνατος στις ράγες” είναι η πρώτη περιπέτεια του ντετέκτιβ Χταπόδι, ενώ στη συνέχεια της σειράς ο Πουί εμπιστεύτηκε δοκιμασμένους γάλλους πεζογράφους.
Ο σκιτσογράφος Serge Block συνεργάζεται με τον Τύπο και τις εκδόσεις για παιδιά ή ενηλίκους, στη Γαλλία και στο εξωτερικό. Συνηθίζει να λέει: “Ένα σκίτσο είναι σαν παράθυρο που το ανοίγουμε για να δούμε το πρόσωπο. Είναι σαν θεατρική παράσταση την οποία σκηνοθετώ. Πάντα μου άρεσε αυτή η σκέψη”. Διαπρέπει στην παραμόρφωση των εικόνων και του αρέσει όλο και περισσότερο να μπερδεύει το σκίτσο με τη φωτογραφία, “γιατί η φωτογραφία μας κάνει να πιστεύουμε πως είναι αληθινή. Πολλές φορές ένα και μόνο στοιχείο από τη φωτογραφία αρκεί για να δώσει την αίσθηση του αληθινού, και το σκίτσο μας επιτρέπει να παίξουμε με αυτό το στοιχείο”.

Κρυφές διαστάσεις , η θεωρία χορδών και η κβαντική γεωμετρία

Το 1982, ο γεωμέτρης σινο-αμερικανός Σινγκ-Τανγκ Γιάου, καθηγητής μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, τιμήθηκε με το Βραβείο Φιλντς (το Νόμπελ των μαθηματικών) όταν απέδειξε ότι οι κρυφές διαστάσεις του χωροχρόνου, που απαιτούνταν από τη “θεωρία των πάντων”, βρίσκονται -ασύλληπτες από τις αισθήσεις μας- στις πολλαπλότητες Καλάμπι-Γιάου.

Το 1959, ο Σινγκ-Τανγκ Γιάου, ο ατίθασος, σκληρός νεαρός από την ηπειρωτική Κίνα, είχε δύο επιλογές: είτε να γίνει “προσωπικότητα” του υποκόσμου, είτε να διαπρέψει στα μαθηματικά. Επέλεξε το δεύτερο – “όλα ή τίποτα”, σκέφτηκε.

Σήμερα, οι συνάδελφοί του τον αποκαλούν “το λιοντάρι των μαθηματικών”: στριμώχνει τις εξισώσεις του στη γωνία και ύστερα τις συνθλίβει, μέχρι να βγάλει απ’ αυτές όσο περισσότερη φυσική μπορεί.

“Η θεωρία χορδών όχι μόνο δεν έχει αποδειχτεί, δεν έχει καν ελεγχθεί. Ωστόσο, το βασικό εργαλείο ελέγχου του έργου των φυσικών είναι η μαθηματική συνέπεια, και με τη θεωρία μου τα έχω καταφέρει λαμπρά σε αυτό τον έλεγχο”, δηλώνει ο καθηγητής Γιάου.

Ξανά και ξανά, τα μαθηματικά του καθηγητή Γιάου ανοίγουν δρόμο στα επιτεύγματα της σύγχρονης φυσικής. Σ’ αυτό το βιβλίο, για πρώτη φορά, αφηγείται ο ίδιος τη ζωή και το έργο του. Η διεισδυτική σκέψη του φωτίζει το μέλλον των μαθηματικών και ο ενθουσιώδης λόγος του μας ταξιδεύει στις κρυφές διαστάσεις ενός ασύλληπτου, νέου Κόσμου.

Κρυφές διαστάσεις : η θεωρία χορδών και η κβαντική γεωμετρία / Shihg-Tung Yau, Steve Nadis.  Αθήνα : Τραυλός, 2012. 588σ. : εικ. ; 21εκ.

Ο  Σινγκ-Τανγκ Γιάου είναι καθηγητής μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ από το 1987, και πρόεδρος του τμήματος. Ανάμεσα στις τιμητικές διακρίσεις του περιλαμβάνονται: το Βραβείο Φιλντς (θεωρείται το Νόμπελ των μαθηματικών), το Εθνικό Μετάλλιο Επιστήμης, το Βραβείο Κράφορντ (απονέμεται σε επιστήμονες που το πεδίο τους δεν καλύπτεται από το Βραβείο Νόμπελ), το Βραβείο Βέμπλεν (η ύψιστη διεθνής διάκριση για ανακαλύψεις στη γεωμετρία), το Βραβείο Γουλφ (διεθνής αναγνώριση του έργου του στη γεωμετρική ανάλυση και των καταλυτικών, δημιουργικών επιπτώσεων του στη γεωμετρία και τη φυσική), και η Υποτροφία του Ιδρύματος Μακ Άρθουρ (γνωστή ως “επιχορήγηση” για ιδιοφυίες, η οποία δίνεται σε Αμερικανούς πολίτες που έχουν επιδείξει εξαιρετική αυθεντικότητα και αφοσίωση στις δημιουργικές τους αναζητήσεις). Ζει στο Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης.

Αγιος Φανούριος, ο θαυματουργός

Αγιος Φανούριος, ο θαυματουργός : η μνήμη του εορτάζεται την 27ην Αυγούστου.

Τότε που «όλα τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» και οι βάρβαροι κατακτητές προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να αλλαξοπιστήσουν τον ορθόδοξο Ελληνισμό και καμιά δύναμη δεν μπορούσε να συγκρατήσει αυτό το βίαιο εξισλαμισμό μικρών και μεγάλων, με το παιδομάζωμα και τη δημιουργία των σκληρών ορδών των Γενιτσάρων.

Η εποχή ήταν κρίσιμη για την Εκκλησία, που προσπαθούσε να προστατεύσει, όσο μπορούσε, το ποίμνιο της. Και τότε ακριβώς ο Πολυέλεος Θεός της αγάπης φανέρωσε τον λαμπρό Άγιο Φανούριο, ένα γενναίο πολεμιστή της Πίστεως, για να συμπαρασταθεί στους πιστούς, που βρίσκονταν σε μεγάλη δοκιμασία. Οι πληροφορίες που υπάρχουν και διασώθησαν μέχρι σήμερα, αναφέρουν ότι η ανεύρεση της ιεράς εικόνος έγινε «από τυχαίο γεγονός». Στον κόσμο του Θεού όμως δεν υπάρχουν τύχη και τυχαία γεγονότα. Ήταν μια παραχώρηση, μια ευεργεσία του Θεού προς το χειμαζόμενο Γένος μας.

Έτσι μας φανέρωσε την ύπαρξη και την παρουσία του Αγίου Φανουρίου, γύρω στο έτος 1500 μ.Χ. Επίσης οι γραπτές πηγές σημειώνουν  ότι η εικόνα του Αγίου Φανουρίου βρέθηκε στη νήσο Ρόδο, ενώ μια άλλη παράδοση αναφέρει ως τόπο εύρεσης την Κύπρο. Τα στοιχεία όμως που υπάρχουν και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν στηρίζουν αυτό, που αναφέρεται και στα «συναξάρια», ότι η εικόνα βρέθηκε στη Ρόδο το έτος 1500μ.Χ.

Δεν γνωρίζουμε την καταγωγή του Αγίου, ούτε τον τόπο που γεννήθηκε, ούτε τους γονείς, ούτε τη μόρφωσή του. Από την εικόνα του όμως, που βρέθηκε σε πολύ καλή κατάσταση και από τις δώδεκα σχετικές παραστάσεις, που υπάρχουν σαν κορνίζα ολόγυρα στην εικόνα, μπορούμε να συμπεράνουμε και να βρούμε κάποια συμπληρωματικά στοιχεία.

Η  ανεύρεση της εικόνας

Το μικρό χρονικό της ανεύρεσης της εικόνας αναφέρει, ότι τον καιρό που οι Αγαρηνοί κατέλαβαν τη νήσο Ρόδο θέλησαν να οχυρώσουν και πάλι το όμορφο νησί και να ξαναφτιάξουν τα τείχη της πόλης, τα οποία είχαν καταστραφεί σε πολλά σημεία από τις αλλεπάλληλες πολεμικές συγκρούσεις.

Προς το νότιο μέρος του φρουρίου της πόλης που ήταν και το κατεστραμμένο υπήρχαν πολλά μισογκρεμισμένα σπίτια και προς τα εκεί στράφηκαν οι κατακτητές να πάρουν πέτρες για τις ανάγκες του φρουρίου. Πήραν λοιπόν μαζί τους και πολλούς Χριστιανούς, σαν εργάτες και άρχισαν να σκάβουν τα ερείπια. Εκεί μέσα ανακάλυψαν καταπλακωμένη μια ωραιότατη Εκκλησία και πλήθος εικόνων, που ήταν όμως σε άσχημη κατάσταση και δεν μπορούσε κανείς να διακρίνει λεπτομέρειες, παραστάσεις ή γράμματα.

Ξαφνικά όμως, καθώς σκάλιζαν οι εργάτες μέσα στο ναό, βρήκαν μια θαυμάσια, ολοκάθαρη και άφθαρτη εικόνα, που έμοιαζε σαν να είχε αγιογραφηθεί την ίδια ημέρα. Και αυτό είναι μια πρόσθετη απόδειξη ότι η ανεύρεση δεν ήταν τυχαία, αλλά δωρεά του Θεού. Η χαρά των χριστιανών εργατών ήταν μεγάλη και σε λίγο μαθεύτηκε σε όλη την πόλη η ανεύρεση της εικόνας και του ναού. Αμέσως ο Μητροπολίτης του Νησιού, που λεγόταν Νείλος και ήταν πολύ μορφωμένος και πολύ πιστός, έτρεξε στην γκρεμισμένη Εκκλησία και πήρε την εικόνα, όπου έγραφε καθαρά «Άγιος Φανούριος». Ήταν Αγία Φανέρωση. Η εικόνα έδειχνε τον Άγιο Φανούριο ντυμένο στρατιωτικά, νέο στην ηλικία, στο χέρι του κρατούσε ένα Σταυρό και πάνω από τον σταυρό υπήρχε μια λαμπάδα αναμμένη. Ολόγυρα στην εικόνα, κατά την πανάρχαια συνήθεια των αγιογράφων, που ζωγράφιζαν την πίστη τους και δίδασκαν με εικόνες τους αγράμματους, υπήρχαν δώδεκα παραστάσεις από τα μαρτύρια του Αγίου. Σκηνές από σκληρά και μεγάλα μαρτύρια που αποκαλύπτουν ότι πρόκειται για μεγάλο και γενναίο αθλητή της πίστεως…

Αγιος Φανούριος, ο θαυματουργός : η μνήμη του εορτάζεται την 27ην Αυγούστου [χ.τ.] : [χ.ο.], [2000 ή 2001] 40σ. : εικ. ; 17εκ.