Μηνιαία αρχεία: Σεπτέμβριος 2014
Βρέθηκαν εγγραφές: 5
Παύλος Μελάς : ωραίος ως Έλλην : μυθιστορηματική βιογραφία
Παύλος Μελάς: ένας ήρωας με βαρύ για την Ελλάδα όνομα. Το ίνδαλμα της νεότερης Ιστορίας μας. Με το αίμα του στέριωσε τον Μακεδονικό Αγώνα. Ένας νέος άνθρωπος, με πολλές ικανότητες και προσόντα, που έχασε τη ζωή του χωρίς να έχει εξακριβωθεί μέχρι σήμερα πώς ακριβώς σκοτώθηκε. Υποθέσεις κάνουμε μόνο για τον άδικο χαμό του.Τα ερωτήματα πολλά, πάμπολλα. Πώς κάποιος με καταγωγή από την Ήπειρο ασχολήθηκε με τον Μακεδονικό Αγώνα; Πώς μπόρεσε να εγκαταλείψει την οικογένειά του και να προσφέρει τα πάντα για τη Μακεδονία; Ποια η στάση της ελληνικής κυβέρνησης απέναντί του; Πώς αντιδρούσαν τότε οι Τούρκοι και οι Βούλγαροι στις προσπάθειες απελευθέρωσης της Μακεδονίας;Η συγγραφέας του πολύ πετυχημένου βιβλίου “Η κυρία με τα μαύρα” (η βιογραφία της Πηνελόπης Δέλτα), μας δίνει μια νέα μυθιστορηματική βιογραφία που συγκεντρώνει και ενοποιεί όλες τις ως τώρα γνωστές πληροφορίες για τον Παύλο Μελά, για την οικογένειά του, τους φίλους και τους γνωστούς του, καθώς και για τους ανθρώπους που καθόρισαν θετικά ή αρνητικά τη ζωή του. Παρουσιάζονται σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση οι δραστηριότητές του, οι σκέψεις και τα συναισθήματά του και σκιαγραφείται το πορτρέτο ενός νέου ανθρώπου, ενός συνηθισμένου και καλομαθημένου αστού, που κατόρθωσε, χωρίς να τρέφει ανάλογες φιλοδοξίες, να γίνει ίνδαλμα και να παραμείνει ως τις μέρες μας.Ήρθε η ώρα να μάθουμε γι’ αυτόν λεπτομέρειες που κανείς δεν σκέφτηκε να μας παρέχει. Έφτασε η στιγμή να διαβάσουμε ξανά όσα γράφτηκαν γι’ αυτόν και να προβληματιστούμε προσπαθώντας να δώσουμε απαντήσεις σε ζητήματα που κανείς δεν έχει θίξει. Ένα θέμα δύσκολο, γιατί, όπως είπαμε, είναι πολλά τα αναπάντητα ερωτηματικά. Πολλές και αντιφατικές οι μαρτυρίες. Πολλά τα εμπλεκόμενα πρόσωπα: Ναταλία Δραγούμη-Μελά, Μιχαήλ Μελάς, Στέφανος Δραγούμης, μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης, Λουίζα Ριανκούρ, καπετάν Κώττας, Λάκης Πύρζας και βέβαια, περισσότερο απ’ όλους, Ίων Δραγούμης.
Η πολιτική επιστήμη…
Η πολιτική επιστήμη είναι επιστημονικό αντικείμενο, επιχειρεί όμως και την κριτική αποτίμηση της συλλογικής μας ζωής. Συνδιαλέγεται με την πραγματικότητα γύρω μας, την άσκηση της εξουσίας, τη λυσσαλέα διεκδίκησή της, την παραπλάνηση και τις ποικίλες χειραγωγήσεις κάθε είδους αξιών που ενυπάρχουν σ’ αυτόν τον αγώνα. Ο όρος πολιτική επιστήμη έρχεται από τα αρχαία χρόνια και απαντάται για πρώτη φορά στον Πολιτικό του Πλάτωνα, η διαδρομή της ιδέας ωστόσο υπήρξε πολυκύμαντη και διατρέχει την εξέλιξη της ευρωπαϊκής σκέψης.Το ανά χείρας βιβλίο εξιστορεί τις περιπέτειες της ιδέας της πολιτικής επιστήμης. Από τον Αριστοτέλη στον Κικέρωνα και αργότερα στη μεσαιωνική φιλοσοφία, από την επανάσταση στην αντίληψη της πολιτικής επιστήμης που συντελείται από τον Μποντέν, ως τον Χομπς, τον Λοκ και τον Μοντεσκιέ και τέλος ώς τον σταδιακό μετασχηματισμό της πολιτικής επιστήμης σε πανεπιστημιακό αντικείμενο από τα τέλη του 19ου αιώνα. Μέσα από την ανασκόπηση της διαδρομής αυτής καταφαίνεται ότι η πολιτική επιστήμη υπήρξε ουσιαστικά “αμερικανική και μεταπολεμική επιστήμη”, διαπίστωση που οδηγεί τον συγγραφέα σε κριτικές αποτιμήσεις.Από τα μέσα της δεκαετίας του ’70, το αντικείμενο της πολιτικής επιστήμης εμπλουτίζεται συνεχώς. Αναδεικνύεται η ζωτικότητά της εν μέσω των άλλων κοινωνικών επιστημών και η ικανότητά της να ανταποκρίνεται στις νέες προκλήσεις, τις οποίες ενσωματώνει με τρόπους που ανανεώνουν το πεδίο της έρευνας και τον θεωρητικό προβληματισμό.Ο συγγραφέας εξετάζει τις αδυναμίες (πειρασμοί φορμαλιστικών προσεγγίσεων και πολυδιάσπαση) και τα επιτεύγματα (μελέτη της δημοκρατίας, ικανότητα πρόσληψης νέων θεματολογιών, καλλιέργεια κριτικού λόγου) της πολιτικής επιστήμης.Η αφήγηση του συγγραφέα, τέλος, εικονογραφείται με τρεις μελέτες αφιερωμένες σε σημαντικούς σύγχρονους εκπροσώπους των επί μέρους κλάδων της πολιτικής επιστήμης: της πολιτικής θεωρίας, των διεθνών σχέσεων και της συγκριτικής πολιτικής. Παρουσιάζεται η πολιτική σκέψη του Μάικλ Γουόλζερ, η πολιτική επιστήμη ως κριτική της πολιτικής κατά τον Στάνλεϋ Χόφμαν και το έργο του Σάμιουελ Χάντιγκτον πριν από τη “Σύγκρουση των πολιτισμών”.
Πασχάλης Μ. Κιτρομηλίδης: «Εχουμε προδιάθεση στον φατριασμό και στον αυταρχισμό»
Περί εντοπιότητας και ιδιοτυπίας των τροφίμων : μια εδαφική προσέγγιση της ανάπτυξης των αγροτικών περιοχών
Τα τελευταία χρόνια τα τοπικά παραδοσιακά τρόφιμα βρίσκονται στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης για την ποιότητα και ασφάλεια των διατροφικών προϊόντων, τις ορθές γεωργικές πρακτικές, την ανάδειξη των ιδιαίτερων γνωρισμάτων του τόπου παραγωγής, την ανάπτυξη των αγροτικών περιοχών σε μια αειφόρο προοπτική. Παράλληλα αναζητούνται τρόποι αποκατάστασης του χαμένου δεσμού μεταξύ γεωργών και αγροτικού χώρου, αλλά και της κοινωνίας γενικότερα με τον αγροτικό κόσμο, τα προϊόντα και τις αξίες του.Η ταυτότητα των προϊόντων γεωγραφικής ένδειξης αντικατοπτρίζει τη μοναδική σύνδεση μεταξύ τοπικών φυσικών πόρων (κλίμα, έδαφος, βιοποικιλότητα) και πολιτισμικών πόρων (παραδοσιακές γνώσεις, τεχνικές και δεξιότητες) σε μια δεδομένη εδαφική περιοχή. Τα προϊόντα που φέρουν το σήμα της γεωγραφικής τους προέλευσης, όπως η γραβιέρα Νάξου, το τυρί Queijo da Serra από την ορεινή Serra de Estrela της Πορτογαλίας, το ισπανικό ελαιόλαδο Sierra Magina από την Ανδαλουσία ή το ιταλικό Prosciutto di Parma ξεχωρίζουν για την ιδιότυπη γεύση και την ποιότητά τους, οι οποίες συνθέτουν και αναπαριστούν ταυτόχρονα το φυσικό περιβάλλον, την ιστορία και τον πολιτισμό των τόπων παραγωγής τους. Η ανάδειξη του τοπικοποιημένου τροφίμου ως πολιτισμικό κεφάλαιο του τόπου προέλευσης, και όχι απλά ως εμπόρευμα, συμβάλλει στην αξιοποίηση των ιδιότυπων πόρων που βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση, στην ενεργοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού και στην παραγωγική διαφοροποίηση των περιοχών συνεισφέροντας ως εκ τούτου στην κατεύθυνση της αειφόρου αγροτικής ανάπτυξης.Ο συλλογικός τόμος συγκεντρώνει κείμενα της ευρωπαϊκής επιστημονικής ομάδας ERG-SYAL (Localised Agrifood Systems) στα οποία διερευνώνται, μέσω μιας εδαφικής προσέγγισης και πολλών παραδειγμάτων από την ευρωπαϊκή ύπαιθρο, ζητήματα εντοπιότητας και ιδιοτυπίας του τροφίμου ως μοχλού ανάπτυξης των αγροτικών περιοχών.
Ο Σέργιος και Βάκχος του Μ. Καραγάτση
Το κείμενο του Ανδρέα Εμπειρίκου για το μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση “Σέργιος και Βάκχος βρέθηκε στις τελευταίες σελίδες ενός τετραδίου του 1960. Πρόκειται για το μοναδικό γραπτό τεκμήριο τόσο της θερμής φιλίας που αναπτύχθηκε μεταξύ των δύο, όσο και του θαυμασμού του Εμπειρίκου για το έργο του Καραγάτση και ιδιαίτερα για τον “Σέργιο και Βάκχο”, στον οποίο αναφέρεται αποσπασματικά μία ακόμα φορά στο ημερολόγιο του ταξιδιού στη Ρωσία. Ο Εμπειρίκος μιλούσε συχνά για το μυθιστόρημα αυτό και για το έργο του Καραγάτση, τον οποίο θεωρούσε τον πιο σημαντικό Έλληνα μυθιστοριογράφο. […] Το ενθουσιώδες αυτό κείμενο δεν είναι μια κριτική, ο Εμπειρίκος ήταν άλλωστε αντίθετος στην ιδέα της κριτικής, συνδιαλέγεται με το μυθιστόρημα του Καραγάτση, απηχώντας ίσως στοιχεία ζωντανών διαλόγων των δύο φίλων. Μοιάζει να γράφτηκε για να δημοσιευτεί και ίσως ο θάνατος του Καραγάτση ακύρωσε την πρόθεση αυτή.Λεωνίδας ΕμπειρίκοςΜια φορά κι έναν καιρό ζούσαν στην Αθήνα δύο φίλοι: Ο ποιητής Ανδρέας Εμπειρίκος και ο λογοτέχνης Μ. Καραγάτσης. Ήταν φίλοι μα όχι γκαρδιακοί, γιατί πολλά τους χώριζαν, σε πολλά διαφωνούσαν.Υπήρχε όμως και ένα θέμα ιδιαίτερα σημαντικό που τους έβρισκε απόλυτα σύμφωνους: Ο Έρωτας εν γένει, αλλά και η κοινή αρνητική τους στάση όσον αφορά του τρόπο που η Εκκλησία αντιμετωπίζει τις ερωτικές σχέσεις. “Ναι, φίλτατε Δημήτρη”, φώναζε έμπλεος ενθουσιασμού ο Εμπειρίκος όταν τύχαινε να συναντηθούν, “ο έρωτας πρέπει να είναι πάντοτε ελεύθερος με όλας τας ηδονάς του”. “Συμφωνώ και επαυξάνω, αγαπητέ” απαντούσε ο Καραγάτσης με τη βαριά και μελαγχολική φωνή του και συμπλήρωνε με τον δικό του πεζογραφικό λόγο: “Δώσε, βρε αδελφέ, ανάσα στον άνθρωπο και μην του λες πως κάθε χαρά της επίγειας ζωής οδηγεί μετά θάνατο στην Κόλαση. Η στέρηση αγριεύει τον άνθρωπο και τον κατευθύνει σε κάθε λογής κακοποιό δραστηριότητα”.Μαρίνα Καραγάτση
Ο Σέργιος και Βάκχος του Μ. Καραγάτση / Ανδρέας Εμπειρίκος Αθήνα : Άγρα; Κέδρος, 2013 86σ. ; 17εκ.
Παρουσίαση
Πολυπολιτισμική πραγματικότητα : οι κοινωνιοψυχολογικοί προσδιορισμοί της πολιτισμικής πολλαπλότητας
Μια πρωτότυπη περιήγηση στην κοινωνική ψυχολογία και στην προσπάθειά της να κατανοήσει και να εξηγήσει τα πολιτικά και κοινωνικά διακυβεύματα που προτάσσει η πολυπολιτισμική πραγματικότητα στις σύγχρονες φιλελεύθερες δυτικές κοινωνίες. Το βιβλίο εξετάζει τις κοινωνιοψυχολογικές διαδικασίες που εμπλέκονται στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες και ιδιαίτερα στη μετανάστευση και στις σχέσεις μεταξύ διαφορετικών πολιτισμικών ομάδων. Διερευνά πώς οι μετανάστες και τα μέλη μειονοτήτων διαχειρίζονται την επιπολιτισμοποίηση, ποιες είναι οι αντιδράσεις των πλειονοτικών ομάδων και ποιες οι συνέπειες της μετανάστευσης για τις διομαδικές σχέσεις, την κοινωνική αλληλεγγύη και συνοχή. Περιγράφει πώς πολιτισμικά κυρίαρχες και μη ομάδες διαπραγματεύονται τη συνύπαρξή τους στο πλαίσιο του εθνικού κράτους από κοινωνιοψυχολογική σκοπιά, μέσα από τις θεωρίες και έρευνες για την ταυτότητα, τις διομαδικές σχέσεις, την κοινωνική επιρροή και τις κοινωνικές αναπαραστάσεις. Τέλος, αναφέρεται σε ζητήματα που αφορούν την ιδιότητα του πολίτη σε σχέση με το εθνικό κράτος, την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και τις εμπειρίες της Βόρειας Αμερικής (ΗΠΑ, Καναδάς) και της Αυστραλίας. Το βιβλίο συμπληρώνουν τα πλαίσια που περιγράφουν σημαντικές εμπειρικές έρευνες και τα είκοσι «θεωρητικά στιγμιότυπα» που παρουσιάζουν εν συντομία κλασικές και σύγχρονες θεωρίες της κοινωνικής ψυχολογίας.
Ρίζες και φτερά : γράμματα σε γονείς
Τα μικρά αυτά κείμενα γράφτηκαν με την πεποίθηση ότι τα δεκαοκτώ χρόνια, που δίνουμε ΡΙΖΕΣ και ΦΤΕΡΑ στα παιδιά μας για να στεριώσουν και για να μπορούν να φύγουν τη σωστή στιγμή, είναι από τα καλύτερα δεκαοκτώ χρόνια και της δικής μας ενήλικης ζωής. Ενώ λοιπόν κάνουμε αυτήν τη μοναδικά σοβαρή δουλειά που πρόκειται να έχει αποφασιστική επιρροή στη ζωή τους ολόκληρη, καλό θα ήταν να περάσουμε όλοι μαζί χαρούμενα και αξέχαστα. Αυτά τα κείμενα μιλούν για κάτι που δεν το βρίσκουμε συχνά γραμμένο πουθενά. Περιγράφουν το τι γίνεται πέραν του “μαμ και νάνι”, μας θυμίζουν τη μαγευτική πλευρά αυτής της ηλικίας και μας βοηθούν να ακούμε τα παιδιά μας καλύτερα με αυτό το “τρίτο” αυτί. Αν μοιάζουν να δίνουν έμφαση στη βρεφική και μικρή παιδική ηλικία είναι γιατί αυτή είναι η καλύτερη προετοιμασία για την υποτιθέμενη δύσκολη περίοδο της εφηβείας. Και για τη ζωή τους ολόκληρη.
Ρίζες και φτερά : γράμματα σε γονείς / Ανθή Δοξιάδη. 533σ. : εικ. ; 24εκ