Από την Ανάσταση του Χριστού στην Πεντηκοστή

Ο κύκλος. Είναι σύμβολο που το χρησιμοποιεί και το διδάσκει πρακτικά η Εκκλησία. Σύμβολο μεγάλης αξίας και για ύψιστη πραγματικότητα: Την αιωνιότητα. Ο κύκλος της αιωνιότητας που δεν έχει τέλος. Και τη διδάσκει πρακτικά η Εκκλησία κυρίως στη λατρεία της. Ο νεοβαπτισμένος πιστός -τι σημασία έχει αν είναι μεγάλος ή νήπιο- με κυκλικό χορό εισέρχεται στην εν Χριστώ ζωή που τον οδηγεί, όταν παραμείνει “βεβαιόπιστος”, στην αιωνιότητα. Οι νεόνυμφοι με κυκλικό χορό εισέρχονται, ως ζεύγος πλέον, στην πορεία τους προς την αιωνιότητα. Χωρίς αυτήν την πορεία αλήθεια, τι νόημα μπορεί να έχει μια συζυγία; Αλλά και σε κάθε ευκαιρία η Εκκλησία μας θέτει μπροστά μας την κυκλική αιωνιότητα, την χωρίς τέλος: στις λιτανευτικές της πράξεις πολλών εορτών (του Σταυρού και του Πάσχα π.χ.). Και πορευόμαστε προς το μη τέλος, ή αν ξεφύγαμε από την πορεία αυτή, μας προσκαλεί πάλι και πάλι να συντονισθούμε προς αυτό.

[…] Επιθυμώντας να βρεθούμε προσωπικά, αλλά και με τους αναγνώστες μας συμπορευτές στην πορεία αυτή, παραδίδουμε με τη μορφή βιβλίου ένας μέρος του Ετήσιου Κύκλου, όπως με εξαιρετικές ομιλίες τους το περιέγραψαν, το ερμήνευσαν και το διατύπωσαν εκείνοι που πορεύθηκαν τον επίγειο αυτό κύκλο και τώρα βρίσκονται στον ουράνιο. Οι Πατέρες μας.

Το μέρος του Ετήσιου Κύκλου είναι από την Ανάσταση μέχρι την Πεντηκοστή.

Από την Ανάσταση του Χριστού στην Πεντηκοστή : ένδεκα Πατερικές ομιλίες. Αθήνα : Αρμός, 2004. 304σ. ; 22εκ.

Κι αν όλα όσα λένε οι οικολόγοι δεν είναι αλήθεια;

Ο άνθρακας είναι πιο θανατηφόρος από τον αμίαντο.

Και τα δύο είναι εκατό φορές πιο θανάσιμα από τις πυρηνικές ακτινοβολίες.

Η καταστροφή του Σεβέζο δεν σκότωσε παρά τον διευθυντή του εργοστασίου: τον δολοφόνησαν οι Ερυθρές Ταξιαρχίες.

Παρά την υπερθέρμανση του πλανήτη, η Γη δεν έχει φτάσει ούτε καν τη θερμοκρασία του έτους… 1000.

Ας μη δυσαρεστηθούν οι κήρυκες της αποκάλυψης, αλλά έχω κουραστεί από την ατέλειωτη φλυαρία τους για την υγεία και το περιβάλλον. Είναι καιρός να μπουν μερικά πράγματα στη θέση τους.

Ο πόλεμος, η πείνα, οι επιδημίες παραμένουν οι κύριες αιτίες των πρόωρων θανάτων, των χαμένων χρόνων ζωής, του φαινομένου των εγκαταλελειμμένων παιδιών στον πλανήτη. Η φύση σκοτώνει περισσότερο από την τεχνολογία, η οποία είναι και η μόνη που επιτρέπει την επιβίωση τόσων ανθρώπων πάνω στη Γη.

Ό,τι μέχρι σήμερα ονομάζουμε “πρόοδο” είναι, πρώτα απ’ όλα, μια μάχη κατά της “φύσης”. Όπως έχουμε δει, φύση είναι το κρύο, η βροχή, η ξηρασία, τα παράσιτα. Η κοινή μοίρα όλων των ανθρώπων, μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, ήταν η σιτοδεία, αν όχι η πείνα. Συνεχίζει, μάλιστα, να θερίζει τις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Τα φυσικά προϊόντα δεν είναι εξ ορισμού καλά: το κώνειο, το όπιο και η κοκαΐνη είναι πολύ “φυσικά”, 100% φυτικής προέλευσης! Ωστόσο πρόκειται για ουσίες μάλλον επικίνδυνες. Αντίθετα, η προσθήκη πολύ συγκεκριμένης δόσης μιας πολύ επικίνδυνης και τοξικής ουσίας -της χλωρίνης- επέτρεψε τη βελτίωση της ποιότητας του νερού, που αποτελεί τον πρώτο παράγοντα αύξησης του προσδόκιμου ζωής κατά τον 19ο αιώνα!

Οι καλές προθέσεις διόλου δεν θα συντελέσουν στη μείωση των τεράστιων αντιθέσεων μεταξύ της υγείας του σήμερα, της οικονομίας του αύριο και της επιβίωσης του μεθαύριο. Ο ορθός λόγος και η ανάλυση των συμφερόντων του καθενός είναι η μοναδική ελπίδα των απόκληρων του σήμερα και των υπερθερμασμένων του αύριο.

Κι αν όλα όσα λένε οι οικολόγοι δεν είναι αλήθεια; / Jean De Kervasdoue.  Αθήνα : Πόλις, 2010. 302σ. ; 21εκ.

Πώς οι πλούσιοι καταστρέφουν τον πλανήτη

Ζούμε σε μια ιστορική περίοδο που αποτελεί ριζικά νέα πρόκληση για το ανθρώπινο είδος. Για πρώτη φορά βρίσκεται αντιμέτωπο με τα όρια της βιόσφαιρας και βάζει σε κίνδυνο το μέλλον του. Πρέπει λοιπόν να βρούμε όλοι μαζί τα μέσα ώστε να προσανατολιστούμε στη σωστή πορεία τον τεράστιο δυναμισμό και την επιθυμία για την πρόοδο της ανθρωπότητας. Πρόκειται για σπουδαία αλλά και επικίνδυνη πρόκληση.

Ωστόσο μια ηγέτιδα τάξη αρπακτική και άπληστη, η οποία υπερκαταναλώνει και κάνει κατάχρηση εξουσίας, εμποδίζει την αλλαγή πορείας, αν και επείγει. Δεν διαθέτει σχέδιο, δεν διαπνέεται από ιδανικά, δεν προωθεί κάποιο στόχο που να μπορεί να συσπειρώσει. Αφού επικράτησε της σοβιετικής ιδεολογίας, ο φιλελευθερισμός ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με την αυτοεξύμνησή του. Σχεδόν όλες οι σφαίρες εξουσίας και επιρροής υιοθετούν τον ψευτορεαλισμό του, ο οποίος ισχυρίζεται ότι κάθε εναλλακτική λύση είναι ανέφικτη και ότι η ολοένα μεγαλύτερη αύξηση του πλούτου είναι μονόδρομος.

Αυτή η αντίληψη δεν είναι μόνο καταστρεπτική, αλλά και τυφλή. Παραγνωρίζει τις εκρηκτικές συνέπειες της αδικίας, υποτιμά τη σοβαρότητα της μόλυνσης της βιόσφαιρας, προωθεί τον περιορισμό των δημόσιων ελευθεριών. Αδιαφορεί για την υποβάθμιση των συνθηκών της ανθρώπινης ζωής και αποδέχεται την κατασπατάληση των ευκαιριών επιβίωσης των μελλοντικών γενεών.

Ο συγγραφέας αυτών των αιχμηρών και τεκμηριωμένων σελίδων θεωρεί ότι η οικολογική κρίση δεν θα επιλυθεί δίχως την ταυτόχρονη επίλυση της κοινωνικής κρίσης. Οι δυο τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Σήμερα οι πλούσιοι απειλούν τον πλανήτη.

Πως οι πλούσιοι καταστρέφουν τον πλανήτη / Herve Kempf.  Αθήνα : Κασταλία, 2008.  139σ. ; 24εκ

Κλιματικές αλλαγές : πόσα γνωρίζουμε

Στη συντριπτική πλειοψηφία τους, οι επιστήμονες συμφωνούν ότι η ανθρώπινη δραστηριότητα ευθύνεται για την αύξηση της θερμοκρασίας της γης κατά δραματικό τρόπο από τα 1970 ως σήμερα. Κι όμως κάποιοι επιμένουν να απορρίπτουν τη σύμφωνη γνώμη των ειδικών.

Ο Kerry Emanuel δίνει ένα βασικό διάγραμμα της επιστήμης της κλιματικής αλλαγής και του πώς φτάσαμε ως εδώ. Παρόλο που είναι αδύνατον να προβλέψουμε πότε ακριβώς θα γίνουν αισθητές οι πιο δραματικές συνέπειες, θεωρεί βέβαιο ότι οι κίνδυνοι είναι πραγματικοί: αύξηση στην ένταση και τη δύναμη των τυφώνων και των πλημμυρών, και γρήγορη επέκταση των ερήμων.

Αλλά, ακριβώς όπως η δράση μας δημιούργησε την κρίση που επίκειται, έτσι η ίδια η δράση μας είναι δυνατόν και πρέπει να την αποτρέψει. Το “Κλιματικές αλλαγές. Πόσα γνωρίζουμε” μας δείχνει από πού πρέπει να αρχίσουμε.

Κλιματικές αλλαγές : πόσα γνωρίζουμε / Kerry Emanuel. Αθήνα : Πολύτροπον, 2008. 87σ. ; 21εκ

Η κατάρευση του κλίματος : η αιφνίδια αλλαγή του κλίματος και όσα συνεπάγεται για το μέλλον μας…

Οι ερευνητές έχουν κάνει μία αξιοσημείωτη ανακάλυψη σε σχέση με τη φυσιολογική περιβαλλοντική συμπεριφορά του κλίματος…

Ανατρέχουν στο παρελθόν μέσα από το οποίο αναζητούν, με μεγάλη προσοχή, ενδείξεις στον ήλιο και καθοδηγητικά πρότυπα καταιγίδων, και γράφουν, σταδιακά, μία νέα ιστορία σχετικά με το κλίμα της Γης…. Νέα φυσικά στοιχεία που αποκαλύπτονται μέσα από τους πυρήνες πάγων που έχουν εξαχθεί από τα βάθη της Αρκτικής, δείχνουν ότι οι βραδέως αναπτυσσόμενες κλιματικές διακυμάνσεις έχουν χαρακτηριστεί από πολύ πιο ταχείες αλλαγές. Πολλοί ερευνητές πλέον εγκαταλείπουν την παραδοσιακή άποψη περί μακρών περιόδων παγετώνων που εναλλάσσονταν με πιο ήπιες περιόδους μεσοπαγετωνικής θερμοκρασίας.

Τα στοιχεία δείχνουν σαφέστατα ότι η Γη έχει υποστεί απότομες, ιδιαίτερα σφοδρές και ραγδαίες κλιματολογικές αλλαγές πολλές φορές στο παρελθόν της, και είναι πολύ πιθανό αυτό να έχει αρχίσει να συμβαίνει και πάλι τώρα…

Και ενώ δεν υπάρχει λόγος για αδικαιολόγητη ή άμεση ανησυχία, το γεγονός ότι οι αλλαγές στο κλίμα μας μπορεί να συμβούν πολύ γρηγορότερα από το αναμενόμενο -ίσως στο διάστημα μίας ανθρώπινης ζωής- καθιστά σαφές ότι η επιστήμη οφείλει να απαντήσει σε πληθώρα ερωτήσεων…

Η κατάρευση του κλίματος : η αιφνίδια αλλαγή του κλίματος και όσα συνεπάγεται για το μέλλον μας / Τζον Ντ. Κοξ.  Αθήνα : Ενάλιος, 2007.  290σ. ; 21εκ

Το ημερολόγιο ενός κακομαθημένου

Η ζωή μου είναι γλυκιά όσο ένα πελώριο μπισκότο με κομματάκια σοκολάτας. Κάνω ό,τι θέλω και τους έχω όλους σε απόλυτη πειθαρχία. Και αν μερικές φορές κάποιοι μου αντιστέκονται, όπως ο μπαμπάς, η μαμά και η γιαγιά-θηρίο, ευτυχώς που υπάρχουν ο παππούς και η άλλη γιαγιά, που απλώς… τους μαγεύω! Είμαι τύπος χαλαρός και κουλ και δε μου αρέσει να έχω μπελάδες και προβλήματα. Μόνο να δημιουργώ! Γι’ αυτό είμαι και το πιο δημοφιλές αγόρι της τάξης μου. Έχω γεννηθεί για την κορυφή και δε συμβιβάζομαι με τίποτα λιγότερο.Την προηγούμενη, όμως, εβδομάδα έκανα ένα θανάσιμο λάθος… Και από τότε όλο το σχολείο με αποκαλεί… UFO. Τελικά ένα και μόνο λάθος είναι ικανό να σε καταστρέψει μια για πάντα! Και από τότε…Ζω για τη στιγμή που θα πάρω το αίμα μου πίσω!ΥΓ: Το καλό στην υπόθεση είναι ότι παραμένω δημοφιλής. Το κακό… είναι ότι είμαι το πιο δημοφιλές UFO!

Το ημερολόγιο ενός κακομαθημένου / Ισμήνη Χ. Μπάρακλη.Αθήνα : Μίνωας, 2013 206σ. : εικ. ; 20εκ.