Χαρταετοί πάνω απ’ την πόλη

Ο νεαρός Αμίρ ζει στην Καμπούλ με τον στοργικό αλλά αυστηρό πατέρα του. Αποφασισμένος να του αποδείξει την αξία του, παίρνει μέρος σ’ έναν παραδοσιακό αγώνα με χαρταετούς. Ο Χασάν, πιστός φίλος και υπηρέτης του, είναι πρόθυμος, όπως πάντα, να τον βοηθήσει. Κανένα απ’ τα δυο αγόρια όμως δεν μπορούσε να προβλέψει ότι αυτό που θα συνέβαινε στον Χασάν εκείνο το απόγευμα του αγώνα θα άλλαζε για πάντα τη ζωή τους. Μετά την εισβολή των Ρώσων και τη φυγή του Αμίρ στην Αμερική, ο νεαρός Αφγανός θα συνειδητοποιήσει ότι κάποια μέρα θα αναγκαστεί να επιστρέψει στην πατρίδα του μόνο και μόνο για να βρει αυτό που δεν μπορεί να του χαρίσει ο καινούργιος κόσμος του: τη λύτρωση.

Μια ιστορία θυσίας, προδοσίας και ανθρωπίνων σχέσεων με φόντο την Ιστορία του Αφγανιστάν.

Χαρταετοί πάνω απ’ την πόλη / Καλέντ Χοσεϊνί. Αθήνα : Ψυχογιός, 2005 517σ. ; 21εκ.

O Καλέντ Χοσεϊνί γεννήθηκε το 1965 στην Καμπούλ του Αφγανιστάν. Η οικογένειά του πήρε πολιτικό άσυλο στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1980. Σήμερα ζει στην Καλιφόρνια όπου εργάζεται ως γιατρός. Το πρώτο του μυθιστόρημα “Χαρταετοί πάνω απ’ την πόλη” έχει καταφέρει να γοητεύσει κριτικούς λογοτεχνίας και αναγνώστες. Τα δικαιώματα έχουν πουληθεί σε 30 χώρες και το βιβλίο ήδη γυρίζεται κινηματογραφική ταινία από την Dream Works και τη Wonderland Films, σε σκηνοθεσία Σαμ Μέντες.

Ελληνικά μυρωδικά: μελισσόχορτο,ρίγανη,θυμάρι,φασκόμηλο,μέντα.

Η έκδοση αυτή, είναι ένα παρατηρητήριο βοτάνων, ένα φυτοσκόπιο, μια προσωπική σχέση με τα αρωματικά. Δίνει τη δυνατότητα να ζήσουμε αυτόν τον κόσμο από κοντά, νοιώθοντας τη χαρά της δημιουργίας, της καλλιέργειας και της φροντίδας σε μικρή κλίμακα. Αξίζει βέβαια να δώσουμε προσοχή στις εμέτρητες θεραπευτικές ιδιότητες όλων αυτών των βοτάνων που τόσο απλόχερα μας προσφέρει η ελληνική φύση!

Το κυρίαρχο στοιχείο της έκδοσης είναι ότι παρέχει εύκολες, χρήσιμές, απλές συμβουλές, ιδέες διακόσμησης, ευφάνταστες συνταγές και γενικές πληροφορίες σχετικά με το κάθε από τα μυρωδικά. Ένα ιδανικό εκπαιδευτικό εργαλείο για παιδία κάθε ηλικίας για μια εύκολη και γρήγορη κηπουρική στο σπίτι.

Μελισσόχορτο / Νίνα Ιωαννίδου.Αθήνα : Σκάι, 2009 47σ. : εικ. ; 21εκ.

Η μυστική ζωή του δυσλεκτικού παιδιού – τι σκέφτεται – πώς βλέπει τον κόσμο-τι χρειάζεται για να επιτύχει στη ζωή του!

Αυτό το βιβλίο διαφέρει από τα άλλα συγγενικά του, επειδή εγώ, ο συγγραφέας του, είμαι ο ίδιος δυσλεκτικός. Είναι αλήθεια ότι πολύ λίγοι δυσλεκτικοί γράφουν βιβλία. Επειδή όμως εγώ διδάσκω ψυχολογία, αποφάσισα να το γράψω γιατί το θεώρησα χρέος μου να φέρω στο φως αυτή τη (δική μου) μυστική ζωή. Και, λόγω της δυσλεξίας μου, μπορώ να σας βοηθήσω να κατανοήσετε κι εσείς τον εσωτερικό κόσμο του παιδιού σας.
Βλέπω τον κόσμο όπως τον έχω βιώσει ως δυσλεκτικό παιδί – κι όπως τον βιώνω ακόμα, ως ενήλικος. Αυτή την οπτική θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω. Το μόνο που χρειάζεται από σας είναι ανοιχτό μυαλό και, κυρίως, ανοιχτή καρδιά.

Με ρωτάνε συχνά γιατί οι άλλοι ειδικοί επιστήμονες -ειδικοί στην δυσλεξία- δεν έχουν ανακαλύψει αυτή τη μυστική ζωή. Πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει επειδή οι ίδιοι δεν είναι δυσλεκτικοί. Είναι επαγγελματίες, εκπαιδευμένοι να προσφέρουν τεχνικές που θα διευκολύνουν το δυσλεκτικό παιδί. Δεν μπορούν, όμως, να μπουν στο μυστικό κόσμο της ψυχής του.

Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, αυτό το ταξίδι στα αφανή και απρόσιτα (ακόμα) μονοπάτια της δυσλεξίας και της μυστικής ζωής του δυσλεκτικού παιδιού – ένα ταξίδι που θα φέρει στην οικογένειά σας ένα πιο φωτεινό μέλλον”.

Η μυστική ζωή του δυσλεκτικού παιδιού : τι σκέφτεται, πως βλέπει τον κόσμο, τι χρειάζεται για να επιτύχει στη ζωή του / Robert Frank. Αθήνα : Θυμάρι, 2005 344σ. ; 21εκ. 

Αϊνστάιν – Πικάσο

Στις μέρες εκείνες της ευφορίας, στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν όλα έμοιαζαν παντού δυνατά και πραγματοποιήσιμα, ο Αϊνστάιν και ο Πικάσο δεν έκαναν καμία διάκριση ανάμεσα στην προσωπική και την εργασιακή τους ζωή. Από ένα και μοναδικό καζάνι ξεχύνονταν ιδέες που έθεταν σε κίνηση καθετί που ονομάζουμε μοντέρνο.Αυτή η συναρπαστική παράλληλη βιογραφία του Αλβέρτου Αϊνστάιν και του Πάμπλο Πικάσο σε νεαρή ηλικία επικεντρώνεται στο κλίμα της εποχής και στα μεγαλύτερα επιτεύγματά τους: την ειδική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν και τις Δεσποινίδες της Αβινιόν του Πικάσο, τον πίνακα που εισήγαγε την τέχνη στον εικοστό αιώνα. Οι εκπληκτικές αυτές ρηξικέλευθες δημιουργίες ήρθαν σε μια περίοδο που ο Αϊνστάιν και ο Πικάσο δεν ήταν οι διακεκριμένες φυσιογνωμίες που αργότερα έγιναν τόσο οικείες.Δεν είχαν καν κλείσει τα τριάντα, ήταν άγνωστοι, καβγατζήδες, πάμφτωχοι και επιρρεπείς σε μπλεξίματα.Για μια περίοδο ο Πικάσο κουβαλούσε ακόμη και το πιστόλι του θεατρικού συγγραφέα Αλφρέντ Ζαρί με άσφαιρα φυσίγγια και πυροβολούσε ανθρώπους που του φαίνονταν υπερβολικά πληκτικοί ή σοβαροί…Ο σημαντικότερος επιστήμονας και ο σπουδαιότερος καλλιτέχνης του εικοστού αιώνα έφτασαν στην κορύφωση της δημιουργικότητάς τους σχεδόν ταυτόχρονα και κάτω από συνθήκες εντυπωσιακά παρεμφερείς. Πολλοί διαισθάνονται ότι ο Αϊνστάιν και ο Πικάσο συνδέονται, αλλά λίγοι διαθέτουν τις γνώσεις για να ερευνήσουν αυτή τη συνάφεια σε βάθος.

Αινστάϊν – Πικάσο : ο χώρος, ο χρόνος και η ομορφιά .Αθήνα : Τραυλός Π., 2002 .479σ. ; 21εκ.

Ο Άρθουρ Ι. Μίλερ δίδαξε θεωρητική φυσική στο City College της Νέας Υόρκης και στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης. Σήμερα είναι καθηγητής της Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης στο University of College του Λονδίνου. Είναι εταίρος της Αμερικανικής Εταιρείας Φυσικής, εταίρος της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας, μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Ιστορίας των Επιστημών και έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία και διακρίσεις, όπως το John Simon Guggenheim Memorial Fellowship. Το βιβλίο του “Αϊνστάιν – Πικάσο: Ο χώρος, ο χρόνος και η ομορφιά” ήταν υποψήφιο για το βραβείο Πούλιτζερ το 2002, ενώ στην Ελλάδα σημείωσε ρεκόρ πωλήσεων παραμένοντας στις πρώτες θέσεις των ευπώλητων βιβλίων (εφημερ. Καθημερινή) επί σχεδόν 40 εβδομάδες. Έχει συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, όπως το Nova, το The late show και το In our time, και έχει διδάξει και γράψει ευρέως για την ιστορία και τη φιλοσοφία της σύγχρονης επιστήμης, τις γνωστικές επιστήμες, την επιστημονική δημιουργικότητα και τη σχέση μεταξύ τέχνης και επιστήμης.

Τα ρολόγια του Αϊστάιν , οι χάρτες του Πουανκαρέ – οι αυτοκρατορίες του χρόνου

Ρολόγια και τρένα, τηλέγραφοι και αποικιακή κατάκτηση: οι προκλήσεις στα τέλη του 19ου αιώνα αποτέλεσαν αναπόσπαστο πραγματικό υπόβαθρο για το κολοσσιαίο θεωρητικό άλμα της σχετικότητας. Δύο γίγαντες στις απαρχές της σύγχρονης επιστήμης συνέκλιναν σταδιακά προς την απάντηση: ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ένας νεαρός, άσημος γερμανός φυσικός, που πειραματιζόταν με τη μέτρηση του χρόνου χρησιμοποιώντας τηλεγραφικά δίκτυα και με το συγχρονισμό των ρολογιών στους σιδηροδρομικούς σταθμούς, και ο διάσημος μαθηματικός Ανρί Πουανκαρέ, πρόεδρος του Γαλλικού Γραφείου Γεωγραφικού Μήκους, ο οποίος αντιστοίχιζε στα σημεία της υδρογείου τις χρονικές συντεταγμένες τους. Ο καθένας τους συνειδητοποίησε ότι, για να κατανοήσει τον προσφάτως ενοποιημένο πια κόσμο, έπρεπε να καθορίσει κατά πόσο υπήρχε ένας καθαρός χρόνος όπου η ταυτοχρονία προσδιοριζόταν κατά απόλυτο τρόπο, ή κατά πόσο ο χρόνος ήταν σχετικός.Ο διακεκριμένος ιστορικός της επιστήμης Peter Galison σταχυολόγησε νέες πληροφορίες από ανεξερεύνητα αρχεία, ξεχασμένες ευρεσιτεχνίες και σπάνιες φωτογραφίες, για να αφηγηθεί τη συναρπαστική ιστορία δύο επιστημόνων των οποίων η συγκεκριμένη επαγγελματική απασχόληση τους ενέπλεξε σε έναν σιωπηλό αγώνα δρόμου για τη θεωρία που θα κατακτούσε την αυτοκρατορία του χρόνου.

Τα ρολόγια του Αϊνστάιν, οι χάρτες του Πουανκαρέ : οι αυτοκρατορίες του χρόνου / Peter Galison .Αθήνα : Κάτοπτρο, 2007 . 447σ. ; 21εκ.

Ο Peter Galison είναι καθηγητής ιστορίας της επιστήμης και καθηγητής φυσικής στην έδρα Mallinckrodt του Πανεπιστημίου Harvard. Του έχουν απονεμηθεί το Βραβείο Max Planck, η υποτροφία από το Ίδρυμα MacArthur, καθώς και το Βραβείο Pfizer καλύτερου βιβλίου ιστορίας της επιστήμης για το έργο του “Image and Logic”.

Τελευταία νέα από το νότο

Δύο φίλοι, ο χιλιανός συγγραφέας Λουίς Σεπούλβεδα και ο αργεντινός φωτογράφος Ντανιέλ Μορτζίνσκι ξεκινούν ένα οδοιπορικό στον κοινό νότο των χωρών τους, τη μυθική, αραιοκατοικημένη και ακόμη παρθένα γη της Παταγονίας. Από καπηλειό σε νεκροταφείο, από υποστατικό σε αγρόκτημα κι από ερημιά σε κατσάβραχο, απ’ το σκονισμένο Renault τους στις ράγες του παμπάλαιου “Patagonia Express” κι από κει σ’ ένα αβέβαιο αεροπλανάκι, οι δύο άντρες ξαναγνωρίζουν τον τόπο που εγκατέλειψαν στα νιάτα τους κυνηγημένοι από αμείλικτες δικτατορίες, ξαναμετρούν εαυτούς και αλλήλους, συνομιλούν, θυμούνται, γράφουν και απαθανατίζουν έναν κόσμο που αγωνίζεται να επιβιώσει. “Ο άνδρας, με ραγισμένη φωνή, έλεγε πως όλα είχαν σαπίσει, πως δεν υπήρχε μέλλον, ενώ η γυναίκα, μετά από μακρά σιωπή, ρώτησε αν ο τόπος στον οποίο μάλλον θα πήγαιναν, θα ήταν καλύτερος. Ο άνδρας ύψωσε το ποτήρι […] πριν απαντήσει πως το ίδιο έκανε, αφού κι οι ελπίδες του είχαν σαπίσει.”… καθώς, στα μέσα της δεκαετίας του ’90, η κυβέρνηση της Αργεντινής διαπραγματεύεται την Παταγονία στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προκειμένου να αποπληρώσει το εξωτερικό της χρέος. Δέκα και πλέον χρόνια μετά, η Παταγονία, πολύπαθη συνιστώσα δύο κόσμων, της Αργεντινής και της Χιλής, βρίσκεται πλέον παραδομένη στη σκληρή μοίρα των ανεξόφλητων δανείων…

Τελευταία νέα από το Νότο / Λουίς Σεπούλβεδα .Αθήνα : Opera, 2012.173σ. : εικ. ; 21εκ.

Ο Luis Sepulveda (Λουίς Σεπούλβεδα) γεννήθηκε το 1949 στο Ovalle, στο βορρά της Χιλής. Στα 15 του χρόνια έγινε μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας. Σπούδασε σκηνοθεσία θεάτρου στο Σαντιάγο. Το 1969 πήρε πενταετή υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Μόσχας, αλλά πέντε μήνες αργότερα εκδιώχθηκε από τη Σοβιετική Ένωση λόγω “κακής διαγωγής”: είχε πιάσει φιλίες με αντιφρονούντες. Ένθερμος υποστηρικτής του Σαλβατόρ Αλιέντε, μπήκε στην προσωπική του φρουρά το 1973. Μετά το πραξικόπημα του Πινοσέτ φυλακίστηκε, βασανίστηκε, κατηγορήθηκε για προδοσία και καταδικάστηκε σε ποινή είκοσι οκτώ ετών. Μετά από δυόμισι χρόνια εγκλεισμού του αποφυλακίστηκε με παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας και εξορίστηκε από τη Χιλή. Κατέφυγε στο Εκουαδόρ, όπου οργάνωσε θεατρικό θίασο. Έγραψε ποιήματα, θεατρικά έργα, διηγήματα και δημιούργησε θεατρικές ομάδες στο Περού, το Εκουαδόρ και την Κολομβία. Έζησε έξι μήνες στον Αμαζόνιο με τους ινδιάνους Σουάρ, στο πλαίσιο αποστολής της Unesco, και αποκόμισε εμπειρίες που άλλαξαν την αντίληψή του για τον κόσμο και του πρόσφεραν, αργότερα, το υλικό για το πρώτο του μυθιστόρημα: “Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης” (1989). Το 1979 κατατάχθηκε στη Διεθνή Ταξιαρχία “Σιμόν Μπολιβάρ” και συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα της Νικαράγουας, στην οποία, μετά την επικράτηση της επανάστασης, εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Την επόμενη χρονιά (1980) εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη και έγινε ακτιβιστής της Greenpeace. Ταξίδεψε σ’ όλον τον κόσμο και του απονεμήθηκαν τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά βραβεία. Τα πιο γνωστά βιβλία του είναι: “Ο κόσμος του τέλους του κόσμου” (1989), “Όνομα ταυρομάχου” (1994), “Patagonia express” (1995), “Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει” (1996), “Το ημερολόγιο ενός ευαίσθητου killer” (1996), “Hot Line, Γιακαρέ” (1997), “Η τρέλα του Πινοσέτ” (2002), “Τα χειρότερα παραμύθια των αδελφών Γκριμ” (2004), “Η δύναμη των ονείρων” (2006). Σήμερα ζει στην Ισπανία.

Ο αργεντινός φωτογράφος Ντανιέλ Μορτζίνσκι (Daniel Mordzinski) γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες το 1960 κι έγινε διεθνώς γνωστός ως “ο φωτογράφος των συγγραφέων”, πραγματοποιώντας απειράριθμες εκθέσεις σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Στο φακό του εκτέθηκαν, μεταξύ πολλών άλλων, οι συγγραφείς Ερνέστο Σάμπατο, Αντόλφο Μπιόι Κασάρες, Μισέλ Ουελμπέκ, Λουίς Σεπούλβεδα, Ντανιέλ Τσαβαρία, Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Ουμπέρτο Έκο, Οκτάβιο Πας, Χόρχε Σεμπρούν, Ζοζέ Σαραμάγκο.
Ο Μάριο Βάργκας Γιόσα έγραψε: ” Δεν αρκεί να πει κανείς ότι ο Μορτζίνσκι έχει φωτογραφήσει συγγραφείς. […] Οι εικόνες που έχει αποτυπώσει η φωτογραφική μηχανή αυτού του καλλιτέχνη, αποτελούν μια σεβάσμια ερμηνεία της προσωπικότητας κάθε συγγραφέα, όπως αυτή αποτυπώνεται στα χαρακτηριστικά και στις εκφράσεις του προσώπου του”.