Η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Βέροιας στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ρομποτικής.

Για 2η φορά στην Ελλάδα στις 16 Μαΐου 2010, διοργανώνεται ο Πανελλήνιος Διαγωνισμός Εκπαιδευτικής Ρομποτικής , o οποίος είναι και προκριματικός για την Παγκόσμια Ολυμπιάδα Ρομποτικής,  η οποία θα γίνει στις Φιλιππίνες (Μανίλα) τον Νοέμβριο του 2010.Η Βιβλιοθήκη μας θα είναι ίσως η μόνη η οποία θα συμμετέχει στον διαγωνισμό με την δημιουργία μιας ομάδας αποτελούμενης από 3 παιδιά.

Σε όλη τη διάρκεια των διακοπών του Πάσχα οι : Θωμάς Αντωνίου, Βενέδικτος Ανδρεάδης και Μεϊμαρίδης Μπάμπης σε συνεργασία με τον Μπίκα Γιώργο εργάστηκαν στο να καταφέρουν να δημιουργήσουν ένα Ρομπότ το οποίο θα μπορεί να ανταπεξέλθει στις συνθήκες της πίστας. Οι συναντήσεις της ομάδας θα συνεχιστούν και το επόμενο διάστημα με σκοπό να επιτευχθεί ο στόχος της παρουσίας μας στον διαγωνισμό.Από την έναρξη λειτουργίας των μαγικών κουτιών, έως και σήμερα, περισσότερα από 120 παιδιά έχουν παρακολουθήσει Club ή εργαστήρια ρομποτικής στην Δημόσια Βιβλιοθήκη της Βέροιας.

Καλό κουράγιο λοιπόν σε όλους και καλή επιτυχία.

[tags] Βέροια, Δημόσια βιβλιοθήκη Βέροιας, Ρομποτική, Διαγωνισμός, Ολυμπιάδα[/tags]

ΤΟ ΑΔΕΙΟ ΑΥΓΟ

[Ο Φίλιππος γεννήθηκε πριν μερικά χρόνια, ένα γλυκύτατο, μελαχρινό αγοράκι με πλακουτσωτή μυτούλα, δύο εκφραστικά καστανά μάτια και μια τούφα μαύρα μαλλιά στο στρογγυλό κεφαλάκι του.Τον αγαπούσε το Φίλιππο η μαμά του. Τον αγαπούσε πολύ.Πριν ακόμα τη μέρα των γενεθλίων του. Από τότε που ο γιατρός για πρώτη φορά είπε πως ο μεγάλος τους γιος θα αποκτούσε αδελφάκι.
Από τότε που για πρώτη φορά έμαθε πως το παιδάκι αυτό θα είναι αγόρι και θα είναι λίγο διαφορετικό από τα υπόλοιπα.
Ο Φίλιππος γεννήθηκε με το σύνδρομο Down, καθώς στα κύτταρά του βρέθηκε από λάθος, ούτε δικό του, ούτε της μαμάς του, ούτε του μπαμπά του, ένα χρωμόσωμα, έτσι το λένε οι γιατροί, περίσσιο.Ένα τσιμπιδάκι σπασμένο στη μέση και μπλεγμένο σαν γαλλική κοτσίδα. Άμα το δεις, έτσι μοιάζει.Το ξέρετε αυτό το σύνδρομο. Είναι αυτό που κάνει τα παιδάκια χαριτωμένα, γλυκά και χαμογελαστά,όπως,όλοι οι γονείς θα ήθελαν τα παιδιά τους.Υπάκουα και καλοσυνάτα. Τέτοιο παιδί ήταν και ο Φίλιππος.Είχε όμως και μερικά προβλήματα στο μικρό κορμάκι του. Η καρδούλα του, τα ματάκια του, το στομαχάκι του, το μυαλουδάκι του. Όμως τα έβγαζε πέρα.Ήταν, βλέπετε, και η μαμά του που τον αγαπούσε.Ήταν και ο μπαμπάς που φρόντιζε για ό,τι χρειαζόταν.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια, πολλές ήταν οι φορές που συναντούσε ο Φίλιππος τα μάτια των γύρω του ερευνητικά και περίεργα, με μια μελαγχολική έκφραση.Δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία, χαμογελούσε και αμέσως έτρεχε να συναντήσει δυο άλλα μάτια, που μόνο αγάπη του πρόσφεραν.Στο Φίλιππο άρεσε το παιχνίδι, του άρεσε και το σχολείο, μα πιο πολύ χαιρόταν το Κυριακό, στην Εκκλησία.
Πρωτοπήγε πριν ακόμα ξεκινήσει το σχολείο, το κανονικό, και τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, συνέχιζε να πηγαίνει με χαρά και συνέπεια κάθε Κυριακή.Όμως στην τάξη δεν ήταν μόνος του. Πώς θα μπορούσε άλλωστε;Μαζί του ήταν άλλα οκτώ εννιάχρονα παιδάκια, αγόρια και κορίτσια.Και ξέρετε πώς είναι μερικές φορές τα εννιάχρονα παιδάκια και πόσο επιθετικά και σκληρά μπορούν να γίνουν με κάποιον αλλιώτικο, κάποιον διαφορετικό, κάποιον ξεχωριστό.Η δασκάλα τους ήταν ευαίσθητη και στοργική.Αγαπούσε όλα τα παιδιά, μα είχε φυλαγμένη λίγη συμπάθεια περισσότερη για το Φίλιππο. Προσπαθούσε και είχε βοηθήσει πολύ ώστε μέσα στο ατίθασο αυτό μελίσσι να υπάρχει αγάπη και κατανόηση.Μάθαιναν μαζί, γελούσαν μαζί, έπαιζαν μαζί και στ’ αλήθεια νοιάζονταν ο ένας για τον άλλο, αν και δεν το ‘λεγαν φωναχτά.Τα εννιάχρονα παιδιά σπάνια κάνουν κάτι τέτοιο.Πάντα όμως υπήρχε μία εξαίρεση σε όλα αυτά.Ο Φίλιππος δεν ήταν ή δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει αληθινό μέλος της ομάδας.Δεν το είχε διαλέξει, ούτε το ήθελε να είναι διαφορετικός. Απλά ήταν.Και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να το αλλάξει.
Την πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα, η δασκάλα είχε μια θαυμάσια ιδέα.
Αφού πρώτα βρήκε εννέα ξύλινα αβγά, από αυτά που μπορεί κανείς εύκολα να ανοίξει και έπειτα να ξανακλείσει, τα έβαψε με ωραία χρώματα και τα έφερε στα παιδιά. Εκείνα κατενθουσιάστηκαν και η χαρά τους έγινε μεγαλύτερη, όταν αυτό που από την αρχή περίμεναν έγινε πραγματικότητα, όταν η δασκάλα μοίρασε τα αυγά, ένα για τον καθένα και την καθεμιά.
Ήταν μια υπέροχη ανοιξιάτικη μέρα, ξέχασα να σας πω πως ο Φίλιππος έμενε σε μια μικρή πόλη και η εκκλησία είχε προαύλιο με ένα μεγάλο, όμορφο και ανθοστόλιστο κήπο. Η συμφωνία ήταν να έβγαιναν όλοι έξω και να επέστρεφαν αφού είχαν βρει και βάλει μέσα στο αυγό τους το δικό τους σύμβολο για τη νέα ζωή.Η δασκάλα δεν πρόλαβε να τελειώσει και τα παιδιά με φωνές και ποδοβολητό όρμησαν βιαστικά προς την αυλή, καθώς σε δέκα λεπτά θα έπρεπε να είχαν γυρίσει.Μετά από λίγο ήταν πάλι όλοι μαζί στην τάξη.
Τα αυγά, κλειστά επάνω στην έδρα και τα παιδιά με ιδρωμένα τα μετωπάκια τους και τα μάγουλα κατακόκκινα, κατάκοπα αλλά χαρούμενα, στις θέσεις τους.Η δασκάλα άνοιξε το πρώτο αυγό. Ένα λουλούδι!Το μικρό ακροατήριο ζητωκραύγασε.
Μετά άνοιξε ένα άλλο. Μια πολύχρωμη μικρή πεταλούδα φάνηκε και αμέσως άρχισε να πετά ανάμεσα στα χαμογελαστά μουτράκια΄τους.«Θαυμάσια. Υπέροχα»φώναξαν τα κορίτσια, καθώς για τα αγόρια ξέρετε, είναι κάπως δύσκολο να πουν, πόσο μάλλον να φωνάξουν κάτι τέτοιο για πράγματα σαν κι αυτό.Έπειτα άνοιξε ένα τρίτο.Μέσα ήταν μια πέτρα. Κάποιοι γέλασαν με νόημα, άλλοι είπαν:«Πώς μπορεί μια πέτρα να συμβολίζει τη νέα ζωή; Κάποιο λάθος θα έγινε».Τότε, ένα γεροδεμένο παιδί σηκώθηκε χωρίς δισταγμό και είπε:«Αυτό είναι το δικό μου αυγό. Ήξερα πως όλοι θα βάζατε μέσα λουλούδια, φύλλα, ζουζούνια, πεταλούδες και πράγματα σαν κι αυτά.
Γι’ αυτό κι εγώ διάλεξα και έβαλα μία πέτρα. Άλλωστε για μένα, αυτό είναι νέα ζωή». Όλοι γέλασαν και χάρισαν στο συμμαθητή τους ένα ζεστό χειροκρότημα.Έπειτα η δασκάλα, αφού είπε μερικά για τη σοφία των παιδιών αλλά και για το τι συμβολίζει η πέτρα, άνοιξε το επόμενο. Ησυχία απλώθηκε στην τάξη.Το αυγό ήταν άδειο.Κάποιος μάλλον δεν είχε καταλάβει καλά τις οδηγίες.«Είναι άδικο! Είναι ανόητο! Το αυγό είναι άδειο! Κάποιος τα έκανε θάλασσα!» άρχισαν όλοι να διαμαρτύρονται μετά από λίγες στιγμές αμηχανίας.
Εκείνη την ώρα η δασκάλα ένιωσε κάποιον να τραβά τη ζακέτα της και κοίταξε κάτω. «Είναι δικό μου» είπε ο Φίλιππος. «Είναι δικό μου».
Τα παιδιά αμέσως αντέδρασαν: «Ποτέ δεν κάνεις τίποτα σωστό Φίλιππε. Το αυγό είναι άδειο».«Το έκανα σωστά» απάντησε ο Φίλιππος με τη γλυκιά φωνούλα του πιο σταθερή από ποτέ.«Τοέκανα σωστά. Ο τάφος είναι άδειος. Ο Χριστός αναστήθηκε. Ο τάφος είναι άδειος».
Επικράτησε απόλυτη ησυχία, μια ησυχία όμορφη, γλυκιά και ζεστή.Η δασκάλα με χαμηλωμένη τη φωνή, που λίγο έτρεμε, και μάτια γυαλιστερά ευχαρίστησε το Φίλιππο και ζήτησε από τους υπόλοιπους να κάνουν το ίδιο.Από εκείνη τη στιγμή τα πάντα ήταν διαφορετικά.
Δεν ξέρω αν πιστεύετε στα θαύματα, αλλά ένα τέτοιο συνέβη εκείνη την ημέρα. Από εκείνη τη στιγμή ο Φίλιππος έγινε ένα αληθινό μέλος της χαρούμενης και ατίθασης αυτής ομάδας.Ο Φίλιππος πέθανε πέρυσι το καλοκαίρι.Οι γονείς ήξεραν πως το κορμάκι του ήταν πιο ευαίσθητο και εύθραυστο από των άλλων παιδιών.Κι έτσι τον Ιούλιο, όταν όλα ή μάλλον τα περισσότερα παιδάκια ξένοιαστα έπαιζαν και πλατσούριζαν στις ακρογιαλιές, μια απλή λοίμωξη, ένα κρυολόγημα που συνήθως χρειάζεται μονάχα ένα σιρόπι σε γεύση μπανάνας και μερικές μέρες στο κρεβάτι με τσάι, φρυγανιές και πορτοκαλάδα, η καρδούλα του Φίλιππου δεν άντεξε.Στην τελετή του αποχωρισμού ήταν όλοι εκεί.Οι γονείς, οι φίλοι, οι συγγενείς.Οι συμμαθητές του από το Κυριακό σχολείο μαζεύτηκαν στον προθάλαμο της εκκλησίας και μαζί με τη δασκάλα τους προχώρησαν χωρίς δισταγμό προς το μέρος που ήταν ακουμπισμένο και σκεπασμένο το άψυχο κορμάκι του φίλου τους.
Δεν κρατούσαν λουλούδια για να καλύψουν την τραγική και θλιβερή πραγματικότητα του θανάτου, ούτε πεταλούδες.Κρατούσαν μόνο ένα μεγάλο, ξύλινο, άδειο αυγό.Το άφησαν δίπλα του και σκουπίζοντας τα δακρυσμένα ματάκια τους παρηγορημένοι γύρισαν και κάθισαν στις θέσεις τους.«Ο τάφος είναι άδειος. Ο Χριστός αναστήθηκε. Ο τάφος είναι άδειος» θυμήθηκαν και χαμογέλασαν. ]           ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!     ΧΡΟΝΙΑ   ΚΑΛΑ   ΣΕ ΟΛΟΥΣ! 

Το κείμενο είναι αναδημοσίευση από: https://otheosagapiesti.blogspot.com/2010/04/blog-post.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FXGRv+%28%27%27%CE%9F+%CE%98%CE%95%CE%9F%CE%A3+%CE%91%CE%93%CE%91%CE%A0%CE%97+%CE%95%CE%A3%CE%A4%CE%99%27%27%29

[Tags] Βέροια,Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Χριστός, Ανάσταση, κόκκινα αυγά, άνοιξη, παιδιά [/Tags]

ΒΙΒΛΙΟ:ΠΑΡΑΔΕΙΣΕΝΙΑ ΟΣΤΑ

Όταν πρωτοσυναντάμε τη Σούζι Σόλομον, βρίσκεται ήδη στον παράδεισο. Με συμπάθεια, νοσταλγία και αυξανόμενη κατανόηση, η Σούζι, που έπεσε θύμα δολοφονίας, βλέπει τους αγαπημένους της να ξεπερνούν σταδιακά τον πόνο της απώλειάς της και αντιλαμβάνεται πως η αγάπη που έδωσε και πήρε ήταν το σημαντικότερο δώρο της σύντομης ζωής της. Παρατηρώντας τη Γη από αυτό το παράξενο και πρωτόγνωρο μέρος, μας αφηγείται, με τη δροσερή και πνευματώδη φωνή ενός δεκατετράχρονου κοριτσιού, μια ιστορία μελαγχολική αλλά ταυτόχρονα γεμάτη ελπίδα. Η μικρή ηρωίδα του βιβλίου Παραδεισένια Οστά εξερευνά τον παράδεισό της αλλά και τη ζωή της στη Γη, τα αισθήματα των αγαπημένων της ανθρώπων και τις προσωπικές της αλήθειες με έκπληξη αλλά και επιείκεια για τη φύση του ανθρώπου και τους ακατάλυτους δεσμούς που δημιούργησε.

Τα Παραδεισένια Οστά είναι ένα φωτεινό και συναρπαστικό μυθιστόρημα που μέσα από τον πόνο συνθέτει μια πραγματικά ελπιδοφόρα ιστορία. Η χειρότερη εμπειρία που μπορεί να βιώσει μια οικογένεια μετουσιώνεται σε ένα μυθιστόρημα γεμάτο δράση και χιούμορ, που μιλά με απέραντη τρυφερότητα και ειλικρίνεια για την αγάπη, τις αναμνήσεις, τη χαρά, τον παράδεισο και την επούλωση των πληγών.Με σκηνικό έναν παράδεισο αληθινό και εφικτό και μια Γη μυστηριώδη και ανατρεπτική, το μυθιστόρημα αυτό πραγματεύεται με αντικειμενική ματιά αλλά και τρυφερότητα τις οικογενειακές ιστορίες, την αναστάτωση της εφηβείας, το αναπάντεχο και δύσκολο να αποκτηθεί κέρδος από μια οδυνηρή απώλεια.

 Τα παραδεισένια οστά είναι ένα βιβλίο τρυφερό γραμμένο για ευαίσθητους ανθρώπους παρά το άγριο γεγονός γύρω από το οποίο περιστρέφεται η ιστορία. Μιλά για την εκδίκηση, αλλά κυρίως την αξία της  συγχώρεσης. Το βιβλίο γυρίστηκε σε ταινία η οποία προβάλλεται αυτή τη στιγμή  με μεγάλη επιτυχία στον κινηματογράφο.

Θα το βρείτε στη βιβλιοθήκη – Συγγραφέας του βιβλίου είναι η Alice Sebold, εκδόσεις Λιβάνη, έτος έκδοσης 2002

[tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Lovely Bones, Παραδεισένια Οστά, Alice Sebold [/tags]

ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΠΕΛΑΤΩΝ-ΜΠΕΛΑΣ…Ή ΕΥΚΑΙΡΙΑ;

         Αποσπάσματα από το βιβλίο Παράπονα πελατών του Ιωάννη Πρωτοπαπαδάκη:

Στη δεκαετία του 1960, ένας πλούσιος Ιταλός, που είχε κάνει ολόκληρη περιουσία κατασκευάζοντας τρακτέρ, αντιμετώπισε πρόβλημα με τη Ferrari του. Πηγαίνοντας στο εργοστάσιο, συνάντησε τον Έντσο Φερράρι, στον οποίο παραπονέθηκε για τη συγκεκριμένη δυσλειτουργία. «Δεν πας να φτιάξεις κανένα τρακτέρ», ήταν η απαξιωτική απάντηση του Φερράρι. Εξοργισμένος, ο πάμπλουτος επιχειρηματίας αποφάσισε να κατασκευάσει το δικό του αυτοκίνητο, εφάμιλλο της Φερράρι. Τρία χρόνια αργότερα, η πρώτη Lamborghini ήταν γεγονός…

Moon Lake House Hotel, 1853. Ένας γερμανός επιχειρηματίας παραπονέθηκε ότι οι τηγανητές πατάτες ήταν πολύ χοντρές. Επέστρεψε, λοιπόν πίσω τις πατάτες ζητώντας από τον σεφ να τις κάνει πιο λεπτές. Όμως, πάλι δεν του άρεσαν και τις ξαναέστειλε πίσω. Τότε ο σεφ εκνευρίστηκε και αποφάσισε να «τιμωρήσει τον ιδιότροπο πελάτη. Αφού τις έκοψε όσο πιο λεπτές μπορούσε, τις τηγάνισε ξανά έως ότου γίνουν τραγανές (για να μην μπορεί να τιε φάει με το πιρούνι) και αποκτήσουν καφετί χρώμα. Τέλος, για ακόμη πιο σίγουρο αποτέλεσμα, δεν παρέλειψε να τις βουτήξει μέσα στο αλάτι. Το σχέδιο του, όμως, απέτυχε αφού ο επιχειρηματίας ενθουσιάστηκε και τις έφαγε όλες, ενώ άλλοι πελάτες που είδαν το νέο έδεσμα ζήτησαν από τον έκπληκτο σεφ να φτιάξει και για αυτούς. Μια νέα βιομηχανία, τα γνωστά σε όλους μας τσιπς, είχε μόλις γεννηθεί.

Αντί να ξοδεύετε χρήματα για να προσελκύσετε νέους πελάτες, στο εγχειρίδιο αυτό θα μάθετε γρήγορους, πρακτικούς και ανέξοδους τρόπους για να αντιμετωπίσετε τα παράπονα των πελατών σας και να τους κρατήσετε για πάντα πιστούς στην επιχείρησή σας! Με απλή, κατανοητή γλώσσα και μέσα από πολλά εύστοχα παραδείγματα και σκίτσα, θα κατανοήσετε πόσο σημαντικά είναι τα παράπονα για μια επιχείρηση. Μεταξύ άλλων, εξετάζονται: Τι θέλουν οι πελάτες όταν παραπονούνται, Χειρισμός παραπονούμενων πελατών, Σύνταξη απαντητικής επιστολής, Επιλογή και εκπαίδευση προσωπικού, Τα παράπονα των υπαλλήλων, Τρόποι ενθάρρυνσης των πελατών να παραπονεθούν, Οφέλη από τη σωστή διαχείριση των παραπόνων. Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό, θα καταλάβετε ότι τα παράπονα των πελατών είναι δώρα, αρκεί να γνωρίζετε πώς να τα ξετυλίξετε. Χειριστείτε τα παράπονα σωστά και θα εκπλαγείτε με τα αποτελέσματα…

Μερικά βιβλία με παρόμοιο τίτλο στη βιβλιοθήκη είναι:

• Αποτυγχάνοντας στις πωλήσεις : τα 10 μοιραία λάθη των πωλητών και πώς να τα αποφύγετε του Todd M. Duncan, εκδόσεις Κλειδάριθμος

• Σταμάτα να μιλάς, ξεκίνα να πουλάς  της Linda Richardson, εκδόσεις Interbooks

• 180 μυστικά για επιτυχημένες πωλήσεις  του Robert F Taylor, εκδόσεις  Anubis

• Η τέχνη της αυτοπεποίθησης  : στη ζωή και στις πωλήσεις του Άκην Αγγελάκη, εκδόσεις Αλκυών

• Τα μυστικά της επιτυχημένης πώλησης  : και πώς θα τα  κατακτήσετε  του Χάρη Τσιμπόγου, εκδόσεις Εντός

[tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Πωλήσεις, Εξυπηρέτηση πελατών, Παράπονα πελατών, Marketing, Διαχείριση Παραπόνων [/tags]

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΝΤΕ ΠΙΑΝ – ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΠΑΛΕΤΟΥ

Το “Μάθημα Κλασικού Μπαλέτου” από τον Λεωνίδα ντε Πιάν, μαθητή διάσημων δασκάλων και χορευτών από τη Ρωσία, αποτελεί έναν πραγματικό θησαυρό για τους επαγγελματίες χορευτές. Ο Λεωνίδας Ντε Πιάν καθοδηγεί τα βήματα του χορευτή σε μια σειρά γρήγορων και σύνθετων ασκήσεων που αποτελούν ένα πλήρες, εντατικό πρόγραμμα. Οι ασκήσεις αυτές έχουν στόχο την προθέρμανση και την προετοιμασία του σώματος ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της χορογραφίας, καθώς και την καθημερινή εξάσκηση και διατήρηση της φόρμας των επαγγελματιών χορευτών. Εξάλλου, οι επίδοξοι χορευτές δεν πρέπει να ξεχνούν τα λόγια της κορυφαίας Martha Graham…”Μην ακολουθείτε τη μουσική· είστε η μουσική!”. Το βιβλίο του Λεωνίδα ντε Πιάν κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί και μπορείτε να το βρείτε στη συλλογή μας.

                          Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

ΝΙΚΗΣΤΕ ΤΙΣ ΕΝΟΧΕΣ

Αυτό το βιβλίο απευθύνεται ιδιαίτερα στους γονείς, οι οποίοι δημιουργούν ενοχές στα παιδιά τους, ενώ πρόθεσή τους είναι κυρίως να τα προστατεύσουν από κινδύνους και να τα κοινωνικοποιήσουν. Όταν δεν υπάρχει γνώση και επίγνωση των μακροπρόθεσμων συνεπειών των ενοχών, αυτή η συμπεριφορά συμβάλλει καθοριστικά στη διαμόρφωση ενοχικού συμπλέγματος στα παιδιά, που τα ακολουθεί και τα βασανίζει σ’ ολόκληρη τη ζωή τους. Η συνειδητοποίηση των γονέων ως προς αυτό και ο έλεγχος της ενοχοποιητικής δύναμής τους θα εξαλείψει πολλές από τις αιτίες των ενοχών. Το άγχος, ο πανικός, η μελαγχολία, η αποθάρρυνση, η κατάθλιψη είναι προβλήματα που μπορούν να καταπολεμηθούν ή τουλάχιστον να αμβλυνθούν. Το βιβλίο αυτό διδάσκει τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να το επιτύχουμε.

Απόσπασμα από το βιβλίο
…Ο Kafka έγραφε στον πατέρα του: «Όταν ήμουν ευχαριστημένος για κάτι, οτιδήποτε, και γύριζα σπίτι να το διηγηθώ, η απάντηση ήταν πάντοτε ένα ειρωνικό χαμόγελο, ένα απαξιωτικό κούνημα του κεφαλιού, ένα μονότονο παίξιμο των δαχτύλων πάνω στο τραπέζι: “Έχω δει και καλύτερα πράγματα” ή “τόσο σου κόβει” ή “άλλα έχω στο μυαλό μου”, ή “και τι έγινε” ή τέλος “σπουδαία τα λάχανα!” […] Απογοήτευσες μεθοδικά και σταθερά το παιδί σου. […] Οι απογοητεύσεις που δεχόμουν ως παιδί δεν ήταν τυχαίες και με πλήγωναν βαθιά, αφού προέρχονταν από σένα, την υπέρτατη εξουσία. […] Η παιδαγωγική σου μέθοδος, αποτελεσματικότατη, εκφραζόταν πάντοτε με προσβολές, απειλές, ειρωνείες, κακεντρεχή γέλια και παράξενο που το λέω-με τη συμπόνια του εαυτού σου».
Μια ανάλυση του φαινομένου της απόρριψης δείχνει ότι αυτά που ανέφερε ο Κάφκα είναι τα βασικά όπλα του γονιού που θέλει να εξουδετερώσει την προσωπικότητα του παιδιού και να το κάνει να νιώθει ένοχο …

O Lucio Della Seta, ψυχαναλυτής της σχολής του Yung, γεννήθηκε και ζει στη Ρώμη όπου και εργάζεται ως ψυχοθεραπευτής. Είναι μέλος της “International Association for Analytical Psychology” της Ζυρίχης. Για είκοσι πέντε χρόνια εργάστηκε με την ομάδα των νευροψυχιάτρων του Ιδρύματος Santa Rita di Roma πάνω στην έρευνα των βιολογικών στοιχείων της ψυχής. Υποστήριξε μια καινοτόμο θεωρία για την προέλευση του άγχους η οποία βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο.

Άλλα βιβλία στη βιβλιοθήκη με παρόμοιο θέμα είναι:

• Νικήστε τις ενοχές κατά του άγχους και του ψυχικού πόνου, συγγραφέας Della Seta Lucio, εκδόσεις: Ιταμος
• Νικήστε το άγχος : 10 απλοί τρόποι για να απαλλαγείτε από το άγχος, την ανησυχία και τις φοβίες, συγγραφείς: Edmund J. Bourne, Lorna Garano, εκδόσεις Αλκυών
• Μήπως σας εκβιάζουν συναισθηματικά; : Τι πρέπει να κάνετε όταν οι άνθρωποι της ζωής σας χρησιμοποιούν το φόβο και τις ενοχές για να σας περιορίσουν σε μια σχέση εξάρτησης και υποταγής, συγγραφείς Susan Forward, Donna Frazier, εκδόσεις Φυτράκης
• Διαχειριστείτε θετικά τις κρίσεις στη ζωή σας, συγγραφέας: Laura Day, εκδόσεις Φυτράκης
• Η αντιμετώπιση της κατάθλιψης στους εφήβους : ένας οδηγός για γονείς, συγγραφέας: Carol Fitzpatrick , εκδόσεις Κριτική
• Ψυχοπαθολογία παιδιών και εφήβων : αναπτυξιακή προσέγγιση, συγγραφείς Ευθύμιος Κάκουρος – Μανιαδάκη Κατερίνα , εκδόσεις Τυπωθήτω

[tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Lucio Della Seta, Ψυχολογία, Ενοχές, Άγχος, Φοβίες, Κατάθλιψη [/tags]