Βραβείο διηγήματος του λογοτεχνικού περιοδικού “Ο Αναγνώστης”

Ένας νεαρός συζητά με τη νεκρή γιαγιά του.

Ένας υπάλληλος γραφείου μεταμορφώνεται σε συρραπτικό.

Ο Φρανσουά Βιγιόν κάνει μια καινούργια αρχή.

Ο Γιώργος βγαίνει στη σύνταξη.

Δεκαεπτά διηγήματα για τη θολή μεθόριο ανάμεσα στην πραγματικότητα και ό,τι την αναιρεί. Διηγήματα αντλημένα από την ημιορεινή μακεδονική ενδοχώρα, αλλά και διηγήματα για τους ανήλικους ενήλικες του άστεως. Διηγήματα που βρέχονται απ’ τα νερά μιας τεχνητής λίμνης.

Αστείο / Γιάννης Παλαβός, Αθήνα : Νεφέλη, 2012, 109σ. ; 20εκ.

Παλιότερα βιβλία του Γ. Παλαβού στην Βιβλιοθήκη μας

Απόσπασμα από συνέντευξη του συγγραφέα στην Γκέλυ Μαδεμλή και το περιοδικό CITY:

Ποια είναι η ιστορία του πίνακα στο εξώφυλλο -αυτή που αναπαριστά, αλλά και αυτή που κρύβεται πίσω από αυτόν;
Το εξώφυλλο είναι έργο ενός σημαντικού -και δυστυχώς άγνωστου ακόμη- λαϊκού ζωγράφου από το Βελβεντό, του Τάκη Γιαννούσα. Στο κέντρο του πίνακα βλέπουμε μια κοπέλα από το Βελβεντό κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Οι Γερμανοί έχουν ντύσει την κοπέλα με τη ναζιστική στολή. Κάτω δεξιά βλέπουμε έναν Γερμανό στρατιώτη. Γύρω-γύρω βλέπουμε σκηνές της κατοχής και της λεηλασίας του Βελβεντού την περίοδο της Κατοχής. Μεγαλώνοντας στο Βελβεντό, ήξερα τον Τάκη Γιαννούσα, αλλά δεν του έδινα μεγάλη σημασία. Ο Γιαννούσας, λόγω προβλημάτων υγείας, είχε δυσκολίες επικοινωνίας με το περιβάλλον. Ήταν ωστόσο αγαπητός στο χωριό -έπαιζε, αυτοδίδακτος, μουσικά όργανα και συνόδευε τα γλέντια, ντυνόταν καρναβάλι τις Απόκριες, τον καλούσαν στις παρέες. Δεν είχα ιδέα ότι ζωγράφιζε. Για πολλά χρόνια θεωρούσα ότι ήταν απλώς μια ιδιάζουσα περίπτωση και προσωπικά, όπως και πολλοί άλλοι στο χωριό, δεν είχα δώσει παραπάνω σημασία. Δεν ήξερα καν ότι ζωγράφιζε. Ο Μορφωτικός Όμιλος Βελβεντού έκανε το 2008 μια έκθεση με έργα του και εντυπωσιάστηκα. Ο Γιαννούσας ήταν σημαντικός καλλιτέχνης. Το έργο του αξίζει να γίνει γνωστό –κι ελπίζω το βιβλίο να βοηθήσει. Όταν είδα το έργο του εξωφύλλου, αμέσως είπα ότι θέλω να το χρησιμοποιήσω ως εξώφυλλο. Το βλέμμα της κοπέλας στον πίνακα, ενώ γύρω της μαίνεται μια πανδαισία χρωμάτων και εικόνων, με συνεπήρε. Ο Γιαννούσας στο μεταξύ πέθανε. Συνάντησα την αδελφή του και ζήτησα την άδεια. Έτσι φτάσαμε στο εξώφυλλο.