Το χειρόγραφο της Πράγας

Μία δολοφονία αποτελεί αφορμή για την επίλυση ενός παλιού γρίφου. Το μυστικό που κρύβεται πίσω από το κίνημα των Καρμπονάρων απαιτεί εγρήγορση και οξύτητα σκέψης. Αυτόν τον ρόλο αναλαμβάνει ο ήρωας του μυθιστορήματος «Το χειρόγραφο της Πράγας» του Παναγιώτη Κονιδάρη (« Εκδόσεις Λιβάνης»), ο οποίος οφείλει όχι μόνο να κατανοήσει τον γρίφο αλλά και να αντιμετωπίσει τον ίδιο τον εαυτό του: ο φόνος του θείου του σε μια βιβλιοθήκη θα τον εξαναγκάσει να βγει από την ήσυχη καθημερινότητά του, να κάνει μια έρευνα που θα τον εξαντλήσει ταξιδεύοντας από τη Μονεμβασία έως τη Λευκάδα, τη Ρώμη και την Πράγα. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα φαντασίας με μπόλικο ιστορικό υπόβαθρο, καρπός διετούς έρευνας σε βιβλιοθήκες και διαδίκτυο. Εξελίσσεται σε δύο χρονικούς άξονες, έναν παροντικό και έναν παρελθοντικό-ιστορικό. έχει να κάνει με το περίφημο χειρόγραφο Βόινιτς, το μοναδικό χειρόγραφο στον κόσμο που δεν έχει ακόμα αποκρυπτογραφηθεί. Το εν λόγω χειρόγραφο βρίσκεται σήμερα στην βιβλιοθήκη Μπέινεκε του πανεπιστημίου του Γέηλ.

Στα προτερήματα του βιβλίου εντάσσεται η ώριμη γραφή, η χρήση εμβόλιμων κεφαλαίων που βοηθούν την πλοκή, τα πραγματολογικά στοιχεία, η ικανότητα ψυχογράφησης των ηρώων.

Ο Παναγιώτης Κονιδάρης γεννήθηκε στο Μεγανήσι Λευκάδας. Σπούδασε Ραδιολογία – Ακτινολογία και κατόπιν Φαρμακευτική. Ζει και εργάζεται στη γενέτειρά του.

[tags]Βέροια, Δημόσια βιβλιοθήκη Βέροιας, ελληνική λογοτεχνία, ιστορικό μυθιστόρημα [/tags]

αυτονόητο ή αξιοπερίεργο;

Είναι αλήθεια πως παλιά ήταν αυτονόητο να δώσεις τη θέση σου στο λεωφορείο σε κάποιον μεγαλύτερό σου, σε κάποια έγκυο κυρία, σε κάποια μαμά με μωρό στην αγκαλιά κ.ά. Τα παιδιά δεν κάθονταν στην εκκλησία, παρά μόνο οι ευαίσθητες ομάδες. Κανένας δεν αμελούσε να χαιρετήσει το συνάνθρωπό του , είτε τον συναντούσε στο δρόμο, είτε σε κάποια υπηρεσία. Σήμερα τίποτα από αυτά και πολλά άλλα επίσης, δεν είναι αυτονόητο. Μάλλον αξιοπερίεργο και εντυπωσιακό είναι. Έρχονται στη βιβλιοθήκη παιδιά και ενήλικες επίσης και δεν θεωρούν απαραίτητο να καλημερίσουν ή να καλησπερίσουν . Έτσι ξαφνιάζεται κανείς ευχάριστα όταν κάποιο πιτσιρίκι φεύγοντας εύχεται ”καλό βράδυ” ή κάτι σχετικό. Στο δρόμο επίσης δεν ” βλέπει” κανείς τον άλλον γιατί βιάζεται, γιατί συνήθως μιλάει στο κινητό ή ότι άλλο. Φαίνεται να μην έχει κανείς ανάγκη τους γύρω του. Κι όμως ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό και έχει ανάγκη επικοινωνίας με τον συνάνθρωπο. Αυτό το μαρτυρεί η αλόγιστη χρήση του κινητού τηλεφώνου από πολλούς. Αλλά είναι διαφορετικό να μιλάς και νά’χεις τον άλλο απέναντί σου. Το βιβίο ” πρωταθλητές κόσμου στην ευγένεια” μας θυμίζει τρόπους συμπεριφοράς που ξεχάσαμε, που δε μαθαίνουμε στα παιδιά μας, ενώ αν το κάναμε θα ήταν πιο εύκολη και πιο ευχάριστη η ζωή μας. Είναι καλό κι ανθρώπινο να υπάρχουν κανόνες στη ζωή μας.Στη συλλογή της βιβλιοθήκης υπάρχουν αρκετά βιβλία με ανάλογο περιεχόμενο για μικρούς και μεγάλους επίσης.

[Tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, συμπεριφορά, καλοί τρόποι, savoir vivre [/Tags]

Ρομπότ από μικρά παιδιά

12 ακόμη νέοι προγραμματιστές ρομπότ τελείωσαν το έργο τους. Ποιο ήταν αυτό; Ένα πουλί που ανοιγοκλείνει τα φτερά του και παράλληλα ακούγεται ο ανάλογος ήχος του φτερουγίσματος. Ποιοι ήταν οι 12 προγραμματιστές; Μα φυσικά παιδιά από 7-9 ετών. Όσο και αν ακούγεται περίεργο τα παιδιά μέσα από τον ενθουσιασμό τους μερικές φορές, μπορούν να κάνουν πραγματικά πολλά περισσότερα (ίσως) και από τους μεγάλους ,στις νέες τεχνολογίες.

Ένα ακόμη εργαστήρι για παιδιά 7-9 ετών και ένα Club Ρομποτικής , για παιδιά 10-15 ετών, πρόκειται να γίνουν στην Βιβλιοθήκη μέσα στον Ιούνιο.

Δείτε την σχετική ανακοίνωση στην Ιστοσελίδα της Βιβλιοθήκης και δηλώστε συμμετοχή

[tags]Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Ρομποτική, Lego, Wedo, Παιδιά[/tags]

556 χρόνια μετά

” Το γεγονός της άλωσης έχει αναλυθεί επανειλημμένως από τους ιστορικούς και έχουν προταθεί πολλές ερμηνείες για την πτώση της Βασιλεύουσας, ανάλογα με την οπτική γωνία του κάθε ερευνητή. Όπως συμβαίνει μετα μεγάλα γεγονότα, θα μπορούσε να μελετήσει κανείς τα ιδεολογικά και τα ιδεοληπτικά ρεύματα και τις πνευματικές τάσεις των τελευταίων πέντε αιώνων καταγράφοντας τις απόψεις που κατά καιρούς διατυπώθηκαν και επικράτησαν για να ερμηνευθεί το γεγονός της άλωσης.” Μια ενδιαφέρουσα συλλογική προσπάθεια για την ερμηνία της άλωσης με την επιμέλεια του καθηγητή κ. Ευάγγελου Χρυσού. Δεν είναι νεα έκδοση , δεν παύει όμως να προκαλεί το ενδιαφέρον μας σαν να γράφτηκε φέτος. 556 χρόνια μετά λοιπόν και η μνήμη παραμένει άσβεστη στις καρδιές των Ελλήνων. Των Ελλήνων που εκτός των άλλων πρέπει να αναρωτηθούν γιατί οι ορθόδοξοι λαοί δεν βοήθησαν να αποτραπεί η άλωση. Γιατί δεν βοήθησαν τα άλλα κομμάτια της αυτοκρατορίας ενώ έβλεπαν τις διαθέσεις του Μεχμέτ του Β’ κι ενώ ήξεραν τη δεινή θέση του αυτοκράτορα. Ένα ερώτημα που έβαλε χθες σε ραδιοφωνική εκπομπή ο κ. καθηγητής. Ας ξεκινούμε πρώτα από μας κι ας μαθαίνουμε.

[Tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, άλωση, 1453, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος [/Tags]

Σκιές της πόλης

Για μια μακρά περίοδο, τουλάχιστον δύο γενεών, έχουμε ξεχάσει πώς να συνυπάρχουμε με τον Άλλο. Με εργαλείο τις μαρτυρίες των επιζώντων, στο νέο βιβλίο του Γιώργου Λιόλιου, επιχειρείται μια φυσική και ηθική αναπαράσταση των διώξεων σε βάρος των Ελληνοεβραίων κατοίκων της Βέροιας, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, οι οποίες οδήγησαν στον θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων στα κρεματόρια του Άουσβιτς/ Μπιρκενάου, αλλά και στην οριστική απώλεια της ιδιοσυστασίας της πόλης.

Το βιβλίο εκδόθηκε από τις εκδόσεις “Ευρασία” .

[tags]Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Γιώργος Λιόλιος, Εβραίοι στη Βέροια, Βεροιώτες συγγραφείς [/tags]

Ρευστή αγάπη

Ποτέ άλλοτε δεν γινόταν τόσος λόγος για ανθρώπινες σχέσεις, ή, απλώς, για “σχέση” (εννοώντας, στην περίπτωση αυτή, τη σχέση άντρα και γυναίκας), και ποτέ άλλοτε όσο σήμερα οι σχέσεις αυτές δεν ήταν τόσο ασταθείς και εύθραυστες. Ο άνθρωπος της ρευστής νεωτερικότητας (Liquid Modernity) -όπως αποκαλεί ο Ζ. Μπάουμαν τη μετανεωτερικότητα, την κοινωνία δηλαδή των τελευταίων δεκαετιών, με τους ραγδαίους ρυθμούς αλλαγής, διακρίνοντάς την από την καθαυτό νεωτερικότητα (Solid Modernity)- δημιουργεί δεσμούς εξαρχής χαλαρούς, ώστε να μπορούν να λύνονται εύκολα, γρήγορα και δίχως πόνο, κάθε φορά που αλλάζουν οι περιστάσεις.

Η κεντρική μορφή της ρευστής μοντέρνας εποχής μας είναι ακριβώς ο άνθρωπος χωρίς μόνιμους, σταθερούς, διαρκείς, ανθεκτικούς δεσμούς, γεγονός που, αφενός, τον οδηγεί σε μια απελπισμένη αναζήτηση ταυτότητας, αυτοπροσδιορισμού και αυτοκατάφασης, και, αφετέρου, του προκαλεί βαθύ αίσθημα ανασφάλειας.

Ο θρίαμβος του ατομικισμού κατά τη μετανεωτερικότητα οδήγησε τελικά στο θάνατο το αυτόνομο άτομο της νεωτερικότητα και έβαλε στη θέση του ένα άλλο, ανίκανο να εμπιστεύεται και να δεσμεύεται, βουτηγμένο στον κομφορμισμό και το φόβο.

Το βιβλίο ανήκει στις εκδόσεις του “Βιβλιοπωλείου της Εστίας “.
Αναζητείστε το στη συλλογή “Ανθρώπινες σχέσεις”.

[tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροαις, Ανθρώπινες σχέσεις, Αγάπη, Bauman Zygmunt[/tags]