Τα ελληνικά σταφύλια και κρασιά από το Διόνυσο μέχρι σήμερα

Ένα βιβλίο τεκμηρίωσης για την ελληνικότητα της αμπέλου, του οίνου – κρασιού.
Πώς πινόταν στην αρχαιότητα και πώς πίνεται σήμερα.
Ποιο είδος κρασιού είναι κατάλληλο με το γεύμα που συνοδεύει και πώς προσφέρεται σε κοινωνικές ή άλλες εκδηλώσεις.
Επισημαίνεται ο τρόπος της επιλογής τους από τους θιασώτες της χρήσης του.
– Οδηγός για τους “μερακλήδες”του είδους. –

Τα ελληνικά σταφύλια και κρασιά από το Διόνυσο μέχρι σήμερα / Ηρακλής Αβραμίδης.Αθήνα : Zymel, 2000.68σ. : εικ. ; 24εκ.

Βιβλία για τα σταφύλια
Βιβλία για το κρασί και το αμπέλι

Είμαστε όπως τρώμε

Όλοι θέλουμε να είμαστε υγιείς. Για να το πετύχουμε αυτό χρειάζεται να καταλάβουμε πώς λειτουργεί το σώμα μας και πώς μας επηρεάζουν τα διάφορα είδη των τροφών.
Στο Είμαστε όπως Τρώμε περιλαμβάνεται ευρετήριο με τις δεκάδες ασθένειες στις οποίες η διατροφή είχε θεραπευτικά αποτελέσματα. Επίσης, μεταξύ άλλων, εξηγούνται απλά και συνοπτικά:
– οι ουσιώδεις λειτουργίες του οργανισμού
– η σύνθεση και η λειτουργία του αίματος
– τα διάφορα στάδια της πέψης
– η αναπνοή και γιατί χρειαζόμαστε το οξυγόνο
– η επίδραση των αδένων και των ορμονών στη σωματική και πνευματική μας υγεία
– οι κατηγορίες των τροφών -πρωτεΐνες, λίπη, υδατάνθρακες- και πώς τις διασπά ο οργανισμός
– οι βιταμίνες και τα μεταλλικά άλατα
– οι θερμίδες
– οι θεραπευτικές ιδιότητες των τροφών – δίνονται τα θρεπτικά συστατικά 97 διαφορετικών τροφών και σε ποιες περιπτώσεις συστήνονται
– τα βότανα στη διατροφή και στη φυσική θεραπευτική

Είμαστε όπως τρώμε / Donald Law. Αθήνα : Διόπτρα, 2003. 266σ. ; 21εκ.

Βιβλία σχετικά με το Θέμα : Διατροφή -Υγεία και υγιεινή

Σεπτέμβρης

Η υπόθεση διαδραματίζεται βασικά στη Σκοτία, και αρχίζει ένα Μάη με τις προσκλήσεις που γράφονται για ένα πάρτι που θα γίνει το Σεπτέμβρη για την ενηλικίωση μιας εικοσάχρονης κοπέλας. Ο Σεπτέμβρης είναι εξαιρετικός μήνας στη Σκοτία, μια ανάσα χαράς και ξεγνοιασιάς ανάμεσα στο σύντομο μα θαυμάσιο καλοκαίρι και στον ατέλειωτο γκρίζο χειμώνα. Είναι ο μήνας με τα σχεδόν ξέφρενα πάρτι, αλλά και τα μεγάλα κοινωνικά γεγονότα. Οι άνθρωποι πίνουν λιγάκι παραπάνω, χορεύουνε σχεδόν ολονυχτίς, γάμοι αποφασίζονται, γάμοι διαλύονται, καρδιές ραγίζουν, χαρές αρχίζουν…
Τους πάνω από δέκα βασικούς χαρακτήρες τού μυθιστορήματος ο αναγνώστης τούς γνωρίζει σιγά σιγά, και καθώς ο Μάης γίνεται Ιούνης και μπαίνει το καλοκαίρι, σχεδόν νιώθει το χέρι τού ανελέητου πεπρωμένου να τους σπρώχνει προς την αναπόφευκτη -και συχνά καταπληκτική- μοίρα τους.

Σεπτέμβρης / Ρόζαμουντ Πίλτσερ.Αθήνα : Ωκεανίδα, 1992.544σ. ; 21εκ.

Η Ρόζαμουντ Πίλτσερ γεννήθηκε στην Κορνουάλη το 1924. Στη διάρκεια του πολέμου υπηρέτησε στο γυναικείο σώμα του Βρετανικού Ναυτικού (1943-1946). Άρχισε να γράφει από πολύ μικρή και δημοσίευσε το πρώτο της διήγημα σε ηλικία 18 χρονών. Από τότε αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία και γρήγορα έγινε γνωστή και αγαπητή, κυρίως στο γυναικείο κοινό. Πολυγραφότατη, έχει γράψει κυρίως μυθιστορήματα, αλλά και διηγήματα και θεατρικά έργα. Δημοσίευσε επίσης αρκετές νουβέλες με το ψευδώνυμο Τζαίην Φρέηζερ. Η πρωτοφανής επιτυχία του μυθιστορήματος “Ψάχνοντας για κοχύλια” (1989), που συνάρπασε όλους τους αναγνώστες, την έκανε γνωστή στο διεθνές κοινό σαν μια από τους πιο πολυδιαβασμένους μυθιστοριογράφους της εποχής μας. Την ίδια επιτυχία είχαν και τα μυθιστορήματα “Σεπτέμβρης”, “Ο γυρισμός”, “Στον αστερισμό των διδύμων”, “Το μοναχικό λιοντάρι”, “Το έρημο σπίτι”, “Χειμερινό ηλιοστάσιο”, “Το άγριο θυμάρι” και “Το τέλος του καλοκαιριού” (και τα εννέα κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις “Ωκεανίδα”).

Το σημείο του Μπόρκμαν

 Διεθνές Μπεστ Σέλλερ

Σε κάθε αστυνομική έρευνα υπάρχει ένα κρίσιμο σημείο, πέρα από το οποίο οι αστυνομικοί δεν χρειάζονται άλλες πληροφορίες, η έρευνα δηλαδή δεν έχει πλέον νόημα. Η υπόθεση μπορεί να λυθεί μόνο μέσα από τον συσχετισμό των στοιχείων. Αυτό είναι το σημείο του Μπόρκμαν και ο παραπάνω κανόνας ανήκει στον μέντορα του εκκεντρικού επιθεωρητή Βον Βέτερεν, που πιστεύει ακράδαντα ότι μπορεί να λύσει οποιαδήποτε υπόθεση φόνου.
Όταν τρεις άντρες βρίσκονται άγρια δολοφονημένοι στην ήσυχη παραλιακή πόλη Καλμπρίγκεν, ο επιθεωρητής Βαν Βέτερεν, ο οποίος κάνει διακοπές εκεί κοντά αλλά βαριέται αφόρητα, καλείται από τις τοπικές αρχές να συνδράμει στην έρευνα. Ο ντόπιος επικεφαλής της αστυνομίας απέχει λίγες μόνο μέρες από τη συνταξιοδότηση και θέλει να τελειώνει όσο το δυνατόν συντομότερα με τις εκκρεμότητές του. Όμως τα θύματα δεν συνδέονται μεταξύ τους. Και τότε αναπάντεχα μια νεαρή εξαιρετική συνάδελφος του Βαν Βέτερεν εξαφανίζεται – μήπως έφτασε στο σημείο του Μπόρκμαν νωρίτερα από όλους τους άλλους;
“Καταιγιστική πλοκή, με έντονη κλιμάκωση και έναν αξιαγάπητο αυστηρό επιθεωρητή”. (“Times”)
“Η γραφή του Νέσερ είναι τόσο διεισδυτική που μοιάζει σαν ο συγγραφέας να μπαίνει κάτω από το δέρμα των ηρώων του”. (“The New York Times”)
“Σε κρατάει σε αναμμένα κάρβουνα. Δεν θες όμως να τελειώσει…” (San Francisco Chronicle”)

Ο Χόκαν Νέσσερ γεννήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1950 στο αγρόκτημα ‘Ελβεστα, 200 χμ. δυτικά της Στοκχόλμης. Ο πατέρας του, Σβεν Άουγκουστ, ήταν αγρότης και η μητέρα του, Μαρία, ιδιωτικός υπάλληλος. Ο Χόκαν ήταν το μοναδικό παιδί της οικογένειας. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Αλλέ το 1968. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλας αγγλικά, ιστορία λογοτεχνίας, σκανδιναβικές γλώσσες, ιστορία και φιλοσοφία. Δίδαξε σε γυμνάσια της Στοκχόλμης και της Ουψάλας μέχρι το 1998, οπότε και άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με τη συγγραφή βιβλίων. Έκανε το ντεμπούτο του με τον “Χορογράφο” (1988). Σχεδόν πέντε χρόνια αργότερα, εκδόθηκε το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα “Το αραιό δίχτυ” (1993) το οποίο πήρε το πρώτο βραβείο της Σουηδικής Ακαδημίας Αστυνομικής Λογοτεχνίας ως το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα. Το βιβλίο αυτό ήταν και η αρχή μιας σειράς δέκα βιβλίων – με κεντρικούς ήρωες τον επιθεωρητή Φαν Βέετερεν και τους συνεργάτες του στη φανταστική πόλη Μάαρνταμ, κάπου στη βόρεια Ευρώπη. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 25 γλώσσες και οι πωλήσεις ξεπερνούν τα 10.000.000 αντίτυπα. Εννέα από τα δέκα βιβλία έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Το 2000 παντρεύτηκε με την Έλκε, έχοντας δύο παιδιά από τον πρώτο του γάμο. Το καλοκαίρι του 2006 μετακόμισαν στη Νέα Υόρκη και κατοικούν μόνιμα στο Greenwich Village.

Σαν να σε ξέρω χρόνια…

Μια ιστορία για τον έρωτα. Για τον έρωτα που πιστεύουμε πως δεν υπάρχει, ή που κι αν υπάρχει είμαστε σίγουροι πως δε θα συναντήσουμε ποτέ. Μέχρι που μας κτυπάει την πόρτα, και μας πιάνει στον ύπνο. Και κάνει τη ζωή μας άνω κάτω.
Η Μυρσίνη, μια νεαρή γυναίκα, στο κατώφλι των τριάντα, φαίνεται να τόχει πάρει απόφαση ότι δε θα βρει ποτέ τον άνθρωπό της. τον κύριο τέλειο των ονείρων της. Γνωρίζει πολλούς άντρες, αλλά τίποτα πέρα από μερικές στιγμές ευδαιμονίες δεν μπορεί να τους χαρίσει, να πάρει απ’ αυτούς. Έχει χάσει ολοκληρωτικά την πίστη της στον έρωτα. Κάποτε όμως, εμφανίζεται ξαφνικά ένας μικρός θεός στη ζωή της. Πλάσμα αληθινό ή της φαντασίας της, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι τη βοηθά να κοιτάξει βαθιά μέσα της, να ανακαλύψει ξανά τη Μυρσίνη, να την κάνει να πιστέψει και πάλι στο όνειρο, και να μιλήσει για τη σκληρή πραγματικότητα: «Από την ώρα που γεννιόμαστε μέχρι την ώρα που φεύγουμε απ’ αυτό τον κόσμο, κυνηγάμε το άπιαστο! Κυνηγάμε την… ευτυχία! Και δεν έχουμε παρά ελάχιστες στιγμές να τη γευτούμε…».
Τίποτα δεν είναι τυχαίο, φαίνεται να θέλει να μας πει η συγγραφέας, καθώς η ηρωίδα της, η Μυρσίνη, χάρη σε ένα τραγικό γεγονός, ένα δυστύχημα, γνωρίζει επιτέλους τον άνθρωπό της. Ο κοινός τους δρόμος, ωστόσο, δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά με αγκάθια. Πρέπει να ξεπεράσουν τα εμπόδια και με ματωμένα πόδια να προχωρήσουν προς το αύριο. Ένας μικρός θεός θα είναι κάπου κοντά για να τους δώσει ένα χέρι βοήθειας όταν φτάσουν στο χείλος τους γκρεμού, αλλά κάποιες φορές θα τους αφήσει και μόνους, να αναμετρηθούν με τον εχθρό με τις δικές τους, λειψές δυνάμεις.
Η Ελένη Περινού γράφει για τη δύναμη της αγάπης, που στο αποκορύφωμά της μπορεί να νικήσει τα πάντα, ακόμη και τα στοιχεία της φύσης. Και φαίνεται να θέλει να μας πει, όπως λέει και το «πειραχτήρι» στη Μυρσίνη, να αφήσουμε πίσω τους εγωισμούς, να μεγαλώσουμε την καρδιά μας: «Πόσο καιρό έχεις ν’ ακούσεις την καρδιά σου, Μυρσινάκι; Πόσα χρόνια σού φώναζε μην κάνεις αυτό, κάνε το άλλο κι εσύ δεν την άκουγες; Η εξυπνάδα είναι δώρο θεού, αλλά μερικές φορές πρέπει να υποχωρεί στο θέλημα της καρδιάς».
Το «Σαν να σε ξέρω χρόνια» είναι μια όμορφη, καλογραμμένη ιστορία για την ψυχή και την αγάπη, που διαβάζεται γρήγορα και ευχάριστα, γεννώντας ταυτόχρονα κάποιες σκέψεις στο μυαλό του αναγνώστη.

Σαν να σε ξέρω χρόνια / Ελένη Περινού. Αθήνα : Διόπτρα, 2001,198σ. ; 21εκ.

Ένα μανιφέστο των χάκερ

Το “Μανιφέστο των χάκερ” ορίζει επιδέξια τη “φορτισμένη” περιοχή ανάμεσα στα διαρκώς πιο πιεστικά αιτήματα των φαρμακευτικών βιομηχανιών και των εταιριών που δραστηριοποιούνται στον χώρο των ΜΜΕ για την προστασία των ευρεσιτεχνιών και των πνευματικών δικαιωμάτων τους, και στη διάχυτη λαϊκή κουλτούρα του μοιράσματος της πληροφορίας και της πειρατείας. Αυτό το περιμάχητο έδαφος, η σφαίρα της αποκαλούμενης “πνευματικής ιδιοκτησίας”, προκαλεί ένα τελείως νέο είδος ταξικής πάλης, που φέρνει αντιμέτωπους τους δημιουργούς της πληροφορίας -την τάξη των χάκερ, που απαρτίζουν ερευνητές και συγγραφείς, καλλιτέχνες και βιολόγοι, χημικοί και μουσικοί, φιλόσοφοι και προγραμματιστές- με μια τάξη ιδιοκτητών οι οποίοι θέλουν να μονοπωλήσουν ό,τι ο χάκερ παράγει. Στην ευρεία εξέγερση ενάντια στην εμπορευματοποιημένη πληροφορία, ο McKenzie Wark διαβλέπει μια ουτοπική επαγγελία, πέρα από την ιδιοκτησιακή μορφή, και μια νέα προοδευτική τάξη, την τάξη των χάκερ, η οποία εκφράζει ένα κοινό συμφέρον να καθιερωθούν κάποιες νευραλγικές περιοχές της πληροφορίας ως κοινό κτήμα όλων.

Ενα μανιφέστο των χάκερ / McKenzie Wark, Αθήνα : Scripta, 2006, [χ.α.] ; 21εκ.