Ο Πέτρος και ο λύκος

Τι γίνεται όταν από την αρχή της ζωής του ένα παιδί εγκλωβίζεται σε μια συμβιωτική σχέση με τη μητέρα που δεν του αφήνει περιθώρια να αναπτυχθεί η προσωπικότητα, ο λόγος και η αυτονομία του; Πόσο σαγηνευτική αλλά και εξαρτητική μπορεί να γίνει η σχέση του με μια μητέρα-λύκο, τρομακτική για τους άλλους μα και για το ίδιο; Πώς η ταύτισή του με αυτήν, όπως την αναδεικνύει η ερμηνευτική διαδικασία της ψυχοθεραπείας, δημιουργεί ένα ισχυρό φαντασιωσικό υπόβαθρο για την ανάδυση του εαυτού του;Μέσα από το υλικό της ψυχοθεραπείας και με γνώμονα τις θεωρίες των Μ. Mahler, Fr. Tustin, D. Meltzer και άλλων ψυχαναλυτών σχετικά με τον αυτισμό και την παιδική ψύχωση, μελετάται η ψυχοπαθολογία των πρώιμων διαταραχών της ανάπτυξης, όπως και μείζονα θέματα που αφορούν γενικά την ανάπτυξη της προσωπικότητας, βάσει της υπόθεσης ότι υπάρχει ένα αυτιστικό κέλυφος και μια ισχυρή συμβιωτική τάση στον πυρήνα της προσωπικότητας κάθε ανθρώπου.Η υπόθεση αυτή οδηγεί τον συγγραφέα στη διεύρυνση του πλαισίου της μελέτης και τον ωθεί να αναζητήσει στην ελληνική μυθολογία μορφές της συμβιωτικής προβληματικής που αναδεικνύουν την αλληλεπίδραση του ατομικού και του κοινωνικού φαντασιακού.Ένα πολυεπίπεδο βιβλίο, που απευθύνεται στους ψυχαναλυτές και στους παιδαγωγούς αλλά και σε όλους όσους απασχολεί το θέμα της δόμησης του εαυτού.

Ο Πέτρος και ο λύκος : μελέτη της έννοιας της παιδικής συμβιωτικής ψύχωσης / Αθανάσιος Αλεξανδρίδης. Αθήνα : ‘Ικαρος, 2016 . 280σ. ; 21εκ. 

Πλάσματα μιας μέρας : και άλλες ιστορίες ψυχοθεραπείας

Ιστορίες σύντομων ψυχοθεραπειών που μας καθοδηγούν στον καθημερινό μόχθο να δώσουμε νόημα στη ζωή, με χιούμορ, μαεστρία και βαθιά ανθρωπιά.Όλοι μας είμαστε πλάσματα μιας μέρας. Με τα λόγια αυτά ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος υπενθυμίζει στον εαυτό του το εφήμερο της ζωής. Από αυτόν αντλεί ο 84χρονος Ίρβιν Γιάλομ τον τίτλο του νέου του βιβλίου με ψυχοθεραπευτικές ιστορίες και μας προσκαλεί να ζήσουμε μαζί του τον αγώνα, τον πόνο και τη μαγεία της ζωής και της ψυχοθεραπείας. Η σοφία του ηλικιωμένου θεραπευτή είναι φανερή στην αμεσότητα με την οποία προσεγγίζει τον άνθρωπο που έρχεται στο γραφείο του, στα καίρια σχόλιά του και στην άνεσή του να μοιραστεί τις προσωπικές του αγωνίες, αν κάτι τέτοιο μπορεί να βοηθήσει τον θεραπευόμενο. Καθώς κλείνει ο κύκλος της ζωής του, η δεκτικότητα του Γιάλομ αυξάνεται. Με ταπεινότητα και ειλικρίνεια ομολογεί ότι εξακολουθεί να εκπλήσσεται, να μαθαίνει από τους θεραπευόμενους και να θαυμάζει τη δυνατότητά τους να αξιοποιούν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο τα ιαματικά συστατικά της ψυχοθεραπευτικής συνάντησης.Σε αυτές τις σελίδες θα συναντήσουμε μια νοσοκόμα, θυμωμένη και παραδομένη στη δυστυχία, χωρίς διέξοδο, η οποία έχασε τον γιο της μέσα στον κόσμο των ναρκωτικών και του εγκλήματος, και που όμως πρέπει να παρηγορεί τους προνομιούχους ασθενείς της στον δικό τους πόνο· έναν επιτυχημένο επιχειρηματία ο οποίος στον απόηχο μιας αυτοκτονίας νιώθει απελπισμένος μπροστά στα χάσματα και στα μυστικά που μολύνουν κάθε σχέση· μια νεόκοπη ψυχοθεραπεύτρια που η σπουδή της πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση διαβρώνει τις αναμνήσεις της για μια χαμένη φιλία· και έναν άνδρα του οποίου η άρνηση για τη φιλοσοφία αναγκάζει ακόμα και τον Γιάλομ να αμφιβάλλει για την εμπιστοσύνη του σε αυτή. Οι άνθρωποι ετούτοι και οι ιστορίες τους θα μείνουν για πολύ καιρό ακόμη στο μυαλό μας αφότου διαβάσουμε και την τελευταία σελίδα του βιβλίου του.Όπως ο Δήμιος του έρωτα και τα άλλα γραπτά του, τα Πλάσματα μίας μέρας μας χαρίζουν μια διεισδυτική, συμπονετική και ταυτόχρονα θαρραλέα ματιά στην ανθρώπινη ψυχή, με τον πόνο, τη σύγχυση και την ελπίδα που τη συνέχουν.Ο Γιάλομ προσφέρει μ’ αυτό το βιβλίο το απόσταγμα της σκέψης και της εμπειρίας του, με χιούμορ, μαεστρία και βαθιά ανθρωπιά.

Πλάσματα μιας μέρας : και άλλες ιστορίες ψυχοθεραπείας / Irvin D. Yalom.Αθήνα : Αγρα, 2015.241σ. ; 21εκ. 

Ψυχοπαθολογία της καθημερινής ζωής

Σύμφωνα με τη θεωρία του Φρόιντ, τίποτε δεν είναι τυχαίο
Η Ψυχοπαθολογία της καθημερινής ζωής είναι το αντικείμενο του πιο πολυσυζητημένου και πολυδιαβασμένου βιβλίου το Σ. Φρόιντ. Σύμφωνα με τη θεωρία του Φρόιντ, τίποτε δεν είναι τυχαίο: η δυσκολία να θυμηθούμε ονόματα, πρόσωπα ¨η γεγονότα, τοποθεσίες, παραδρομές της γλώσσας που κάνουμε σε μια συζήτηση ή ακόμα και τα ατυχήματα που θεωρούμε ότι απλώς συμβαίνουν στη ζωή μας, είναι μηνύματα του ασυνείδητου προς το συνειδητό, έτσι ώστε να αντιληφθούμε τον πραγματικό εαυτό μας και τις ανάγκες του. Μέσα από αυτήν την αποκωδικοποίηση αποκαλύπτεται η εσωτερική μας αλήθεια ή ένας ψυχολογικός τραυματισμός που θέλουμε να ξεχάσουμε.

Ξεχνάω ονόματα, πράγματα και υποχρεώσεις
Η ψυχανάλυση θεωρεί ότι πίσω από την ανικανότητα μας να θυμόμαστε συγκεκριμένα ονόματα κρύβεται ένας μηχανισμός απώθησης. Τα απωθούμε γιατί “κάτι” μας θυμίζουν, κάτι δυσάρεστο που κάποτε μας προκάλεσε οδυνηρά συναισθήματα. “Η φίλη μου ξέχασε το ραντεβού μας, περίμενα αρκετή ώρα να έρθει και τελικά την πήρα στο κινητό για να μάθω γιατί καθυστερεί, και αυτή μου απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι το ξέχασε. Έμεινα άναυδη”. Ότι και αν είναι αυτό που ξεχνάμε, π.χ. ένα ραντεβού, ένα όνομα, ένα αντικείμενο ή μια διεύθυνση, δεν είναι τυχαίο, καθοδηγούμαστε από ένα δυσάρεστο κίνητρο.

Όταν ξεχνάμε να τηλεφωνήσουμε στο πρόσωπο που μας ενδιαφέρει μπορεί να μην κρύβουμε απαραίτητα την απόρριψη, αλλά ενοχές για την επιλογή μας ή για την ερωτική μας επιθυμία. Αν κάποιος ξεχνάει αντικείμενα, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι δεν τα θεωρεί δικά του. Αν κάποιος ξεχνά τα κλειδιά του σπιτιού του, αυτό μπορεί να σημαίνει την κακή σχέση που έχει με αυτό ή την έλλειψη επικοινωνίας που έχει με την οικογένεια του.

Ατυχήματα
Η ψυχανάλυση δεν θεωρεί καθόλου τυχαία τα ατυχήματα, αντιθέτως θεωρεί ότι είναι δυνατόν να τιμωρούμε τον εαυτό μας με αυτόν τον τρόπο για κάτι που συνειδητά μπορεί να θεωρούμε ασήμαντο. Τα συμπλέγματά μας, η αυτολογοκρισία ή οι ενοχές μας είναι δυνατόν να κινητοποιούν μια αυτοκαταστροφική συμπεριφορά ως τιμωρία για τον εαυτό μας.
Παραδρομές της γλώσσας
Τα σαρδάμ δεν έχουν τέλος, μας έχει συμβεί, έχει συμβεί και σε άλλους. Φαίνεται ότι δεν είχαμε την πρόθεση να το κάνουμε, αλλά έτσι απλώς συνέβη, γελάμε, το προσπερνάμε, αλλά τελικά οι παραδρομές της γλώσσας αποκαλύπτουν τις πραγματικές επιθυμίες μας, τις οποίες ενώ τις έχουμε απωθήσει, αυτές ενεργοποιούνται και εμφανίζονται χωρίς να το περιμένουμε και δείχνουν με ακρίβεια την ψυχολογική μας κατάσταση. Τα βιώματά μας είναι εδώ, μέσα μας, και όσο και αν μας πονάνε, ζητούν με διαφόρους τρόπους τις λύσεις τους!

Ψυχοπαθολογία της καθημερινής ζωής / Σίγκμουντ Φρόυντ.  Αθήνα : Επίκουρος, 1992.  345σ. ; 21εκ

Τα αστεία και τα λάθη σύμφωνα με την Ψυχανάλυση.

Ψυχανάλυση – Το συνειδητό και το ασυνείδητο.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΕΚΤΟΡΑ… οι δρόμοι της ευτυχίας…

Γιατί κάποιοι ψάχνουν την ευτυχία στην επιτυχία και κάποιοι άλλοι στις σχέσεις με τους άλλους; Άραγε, η ευτυχία εξαρτάται από τις περιστάσεις ή από τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα; ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΕΚΤΟΡΑ,  του Francois Lelord από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, προτείνει στον αναγνώστη να κάνει ένα διάλειμμα από τις περιπέτειες και τα ρομαντικά μυθιστορήματα, και να διασκεδάσει ανακαλύπτοντας πως η ευτυχία είναι εφικτή αρκεί κανείς ν” απλώσει τα χέρια του και να την αγγίξει.

Να νιώθουμε χρήσιμοι, να έχουμε φίλους και περιέργεια για τη ζωή, λέει ο συγγραφέας του βιβλίου ο οποίος είναι γνωστός γάλλος ψυχαναλυτής. Αυτά τα συστατικά βασικά κάνουν ευτυχισμένο έναν άνθρωπο.

  Σε συνέντευξη που παραχώρησε με αφορμή την ολοκλήρωση του τελευταίου του βιβλίου- του τέταρτου με ήρωα το alter ego του, τον νεαρό ψυχίατρο Εκτορ- ο 57χρονος Λελόρ είναι αφοπλιστικός: «Οταν ήμουν νέος έγραφα βιβλία για την αυτοπεποίθηση, τις διαταραχές της προσωπικότητας και τον εγκέφαλο- κλασική ψυχολογία. Το να γράψω ένα βιβλίο “αυτοβοήθειας” για την ευτυχία μου φαινόταν γελοίο» λέει.

Ωριμάζοντας, άλλαξε: «Αρχισα να ασχολούμαι με την ευτυχία όσο μεγάλωνα- τόσο την προσωπική μου ευτυχία όσο και αυτή των ασθενών μου. Μερικοί ασθενείς είναι πολύ προνομιούχοι, άλλοι πολύ φτωχοί- όλοι όμως δείχνουν να είναι ιδιαίτερα αγχωμένοι και απογοητευμένοι από τη ζωή. Ετσι άρχισα να αναρωτιέμαι αν εγώ ο ίδιος είμαι ευτυχισμένος» λέει.

Τα συμπεράσματα περιέχονται στο μπεστ σέλερ του, που μέχρι στιγμής έχει πουλήσει 2,5 εκατ. αντίτυπα. «Το έγραψα σε έξι εβδομάδες, σαν παραμύθι. Με έκανε να σκεφτώ τη ζωή μου, τους ασθενείς μου, την ερευνητική μου δουλειά- να καταλάβω καλύτερα τι ήθελα» λέει.

Λίγα λόγια για το ββλίο:

Ήταν κάποτε ένας ψυχίατρος που λεγόταν Έκτορας. Ο Έκτορας δεν ήταν ευχαριστημένος με τον εαυτό του, γιατί δεν κατάφερνε να κάνει τους ανθρώπους γύρω του ευτυχισμένους. Έτσι, αποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι στον κόσμο για να ανακαλύψει την ευτυχία και  πού βρίσκεται πραγματικά για τον καθένα.
Το βιβλίο αυτό μέσα από τις ενδιαφέρουσες συναντήσεις και τις περιπέτειες του ήρωα καταφέρνει να απαντήσει σε πολλά ερωτήματα και να μας κάνει να εκτιμήσουμε τη ζωή μας. Αλήθεια, γιατί ονειρευόμαστε να αποκτήσουμε μιαν άλλη ζωή;

[tags] Βέροια, Βιβλιοθήκη Βέροιας, ψυχανάλυση, γαλλική λογοτεχνία, ευτυχία, αυτοεκτίμηση, προσωπικότητα [/tags]