Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΕ ΠΑΓΙΔΑ

Επειδή ως γνωστόν η ιστορία επαναλαμβάνεται, σε κάθε ευκαιρία που έχουμε πρέπει να τη μελετάμε να την αναλύουμε. Πάντα πρέπει να μαθαίνουμε…

Ένα βιβλίο χρήσιμο που αφορά την κυπριακό πρόβλημα είναι αυτό του Δημήτρη Κωνσταντόπουλου.

Αριστερός ή δεξιός, εργάτης ή αστός, κομουνιστής ή ενωτικός, ο Έλληνας της Κύπρου, ο πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας έσωσε το κράτος του τον Απρίλιο του 2004 ψηφίζοντας «όχι» στο Σχέδιο Ανάν. Έσωσε τη βασική προϋπόθεση της δικής του ελευθερίας και ύπαρξης και την Ελλάδα από τις συνέπειες δεύτερης συμφωνίας, πολύ χειρότερης από της Ζυρίχης και του Λονδίνου.
Το Σχέδιο Ανάν ήταν το χειρότερο Σύνταγμα της παγκόσμιας ιστορίας, η πρώτη εφαρμογή παγκοσμίως των ιδεών του ναζιστή φιλοσόφου Καρλ Σμιτ. Μετέτρεπε την πλειοψηφία του πληθυσμού σε μειοψηφία στα όργανα λήψης των αποφάσεων, κατέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία, δημιουργούσε προτεκτοράτο «τριών ξένων δικαστών και τριών ξένων στρατών». Άδικο και παράλογο, είχε εγγράψει στους κανόνες μια εθνοτική σύρραξη τύπου Βοσνίας ή Κοσόβου, αν όχι το τέλος, μακροπρόθεσμα, της ελληνικής παρουσίας στην Κύπρο, όπως η Ζυρίχη προγραμμάτισε, με τους κανόνες της, τις ταραχές του 1964, την εισβολή του 1974. Ασαφές, προετοίμαζε την αδικία για τους Ελληνοκύπριους, πλειοψηφία μεν του πληθυσμού, το πιο αδύναμο όμως μέρος της διαμάχης.
Η διάσπαση της κυπριακής κεντροαριστεράς, δύναμης που εξέφρασε και υπεράσπισε το «όχι», η αντιπαράθεση των ταυτοτήτων του (απειλούμενου, όχι απειλούντος) έθνους και της αριστεράς (κοινωνίας), απειλεί πάλι με καταστροφή την Κυπριακή Δημοκρατία και την κυπριακή αριστερά. Τέτοιες διασπάσεις αντανακλούν δομικά προβλήματα του ελληνικού χώρου, προηγήθηκαν και προανήγγειλαν, στη νεοελληνική ιστορία, μεγάλες εθνικές και κοινωνικές καταστροφές.

Το βιβλίο υπάρχει στη βιβλιοθήκη όπως επίσης και πολλά άλλα γύρω από την ιστορία της κύπρου και το κυπριακό πρόβλημα.

• 1974: Το άγνωστο παρασκήνιο της τουρκικής εισβολής του Δρουσιώτη Μακάριου, εκδόσεις Αλφάδι
• Το κυπριακό πρόβλημα  1947-2004:από την ένωση στη διχοτόμηση του Ηρακλείδη Αλέξη, εκδόσεις Σιδέρη
• Το κυπριακό πρόβλημα: η ανάμειξη του ΟΗΕ και οι ξένες επεμβάσεις στην Κύπρο του Κρανιδιώτη Γιάννη, εκδόσεις Θεμέλιο
• Ο αγώνας της ΕΟΚΑ μέσα από τον κυπριακό τύπο, Έκδοση   Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών
• Κρίσιμες ώρες του Μπίτσιου Δημήτρη, εκδόσεις Εστία
• Η άλλη όψη μιας εθνικής δοκιμασίας: Κείμενα πολιτικής κριτικής του Κολυδιώτη Δημήτρη, εκδόσεις Γνώση
• Κύπρος: το αδιέξοδο των εθνικισμών του Kizilyurek Niyazi, εκδόσεις Μαύρη Λίστα
• Ο διαμελισμός της Κύπρου: η γεωπολιτική ενός διχασμένου νησιού του Blanc Pierre, εκδόσεις Ολκός

[tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Κύπρος, Κυπριακό, Σχέδιο Ανάν [/tags]

22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ-ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γης ξεκίνησε από τα κινήματα της δεκαετίας του 70, όταν για πρώτη φορά οι άνθρωποι συνειδητοποιούσαν ότι οι πόροι του Πλανήτη δεν ήταν ανεξάντλητοι καθώς και ότι η εκμετάλλευσή τους και η επιβάρυνση που έφερνε αυτή η εκμετάλλευση, επιβάρυνε την ποιότητα ζωής των κατοίκων της Γης. Με «αποσκευές» αυτές τις διαπιστώσεις γεννήθηκε το Οικολογικό Κίνημα. Σήμερα η Ημέρα της Γης γιορτάζεται κάθε 22 Απριλίου, με εκδηλώσεις και κινήσεις ευαισθητοποίησης από εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Πρωτοπόρος στο κίνημα υπήρξε ο αμερικανός Γερουσιαστής Gaylord Nelson ο οποίος πρότεινε την οργάνωση εθνικής διαμαρτυρίας σε όλες τις ΗΠΑ, ώστε οι πολιτικοί να παρακινηθούν και να θέσουν το ζήτημα της Οικολογίας και του Περιβάλλοντος στην επίσημη πολιτική ατζέντα.

Η πρώτη Ημέρα της Γης στις ΗΠΑ, θεωρείται «κομβικό σημείο» για την μετέπειτα εξέλιξη του περιβαλλοντικού κινήματος. Στις 22 Απριλίου του 1970 περίπου 20 εκατομμύρια Αμερικανοί συμμετείχαν σε εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα. Ενεργό και σημαντικό ρόλο στην πρώτη Ημέρα της Γης είχαν τα πανεπιστήμια, τα οποία μέχρι σήμερα, κρατούν πρωταγωνιστικό ρόλο σε ενέργειες και διοργάνωση εκδηλώσεων για την Οικολογία.

Το 1990 η Ημέρα της Γης, γίνεται διεθνής. Τη χρονιά αυτή κινητοποιούνται 200 εκατομμύρια ανθρώπων σε 141 χώρες, πράγμα που αποτέλεσε τεράστια επιτυχία προς την συνειδητοποίηση από πολίτες και πολιτικούς του «βάρους» αυτών των προβλημάτων. Βασικό σύνθημα της Ημέρας της Γης του 1990 ήταν η Ανακύκλωση ενώ η κινητοποίηση αυτή, έστρωσε το δρόμο για την Διάσκεψη για τη Γη των Ηνωμένων Εθνών στο Ρίο ντε Τζανέϊρο το 1992.

Το 2000 η Ημέρα της Γης πέρασε στην ψηφιακή εποχή, προωθώντας την δικτύωση και τον συντονισμό ακτιβιστών και οικολογικών ομάδων από όλο τον κόσμο. Στην κινητοποίηση αυτή συμμετείχαν 5.000 οικολογικές οργανώσεις κινητοποιώντας εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε 184 χώρες του κόσμου.

Με αφορμή την Ημέρα της Γης θα προβληθεί στην αίθουσα εκδηλώσεων της Δημόσιας Βιβλιοθήκης, στους μαθητές δημοτικού σχολείου του νομού Πέλλας, μια ταινία που αφορά στο περιβάλλον, την υποβάθμιση και καταστροφή του αλλά και τρόπους προστασίας και εξυγίανσής του.

Είναι καθήκον όλων μας να φροντίσουμε για ένα καθαρότερο και πιο υγιεινό περιβάλλον. Είναι επένδυση για τη ζωή των παιδιών του μέλλοντος, των παιδιών μας, να φροντίσουμε το “σπίτι” τους και να το παραδώσουμε σε όσο το δυνατόν καλύτερη κατάσταση.  Ας αποτελέσουμε καλό παράδειγμα για αυτά τα παιδιά στο να αγαπούν και να προστατεύουν τον πλανήτη.

Ο ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΝΔΙΑ – DAVID LEAVITT

  «Θα θυμούνται τον Αρχιμήδη  όταν ο Αισχύλος θα έχει πια ξεχαστεί, γιατί οι γλώσσες, σε αντίθεση με τις μαθηματικές ιδέες, πεθαίνουν. Η λέξη “αθανασία” μπορεί να είναι σαχλή, αλλά κατά πάσα πιθανότητα ένας μαθηματικός έχει περισσότερες πιθανότητες να γνωρίσει το όποιο νόημα της.

Γκ. Χ. Χάρντι, Η απολογία ενός μαθηματικού»

Ένα μυθιστόρημα για όσους αγαπούν τα μαθηματικά.    

Περιγραφή:Κέιμπριτζ, Ιανουάριος του 1913: Ο καθηγητής Γκ. Χ. Χάρντι, εκκεντρικός, χαρισματικός, που σε ηλικία 37 ετών θεωρείται ήδη ο κορυφαίος Βρετανός μαθηματικός της εποχής του,λαμβάνει έναν μυστηριώδη φάκελο καλυμμένο με ινδικά γραμματόσημα. Η επιστολή, σε σκοτεινό και δαιδαλώδες ύφος, είναι γραμμένη από έναν Ινδό υπάλληλο της Λιμενικής Αρχής του Μαντράς, που ισχυρίζεται ότι βρίσκεται πολύ κοντά στο να λύσει το σημαντικότερο άλυτο μαθηματικό πρόβλημα όλων των εποχών.
Σε πείσμα των συναδέλφων του στο Κέιμπριτζ, οι οποίοι χαρακτηρίζουν φάρσα την επιστολή από
την Ινδία, ο Χάρντι είναι πεπεισμένος ότι ο αυτοδίδακτος μαθηματικός Σρινιβάσα Ραμάνουτζαν αξίζει να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα. Αποφασίζει να μάθει περισσότερα γι’ αυτόν και προσπαθεί να τον πείσει να έρθει στο Κέιμπριτζ. Απόφαση που θα επηρεάσει βαθύτατα όχι μόνο τη δική του ζωή και τη ζωή των φίλων του,αλλά και την ιστορία των μαθηματικών.
Το βιβλίο,ταυτοχρόνως campus novel, ιστορικό και μαθηματικό μυθιστόρημα, βασίζεται στην αληθινή ιστορία της παράξενης και τελικά τραγικής σχέσης ανάμεσα στον διάσημο Βρετανό μαθηματικό και
τον άγνωστο ιδιοφυή Ινδό. Αναπλάθει με ιστορική ακρίβεια το πνευματικό και πολιτικό κλίμα των χρόνων του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ζωντανεύει με συναρπαστικό τρόπο την ακαδημαϊκή ατμόσφαιρα στο Κέιμπριτζ, ενώ μεταξύ άλλων κάνουν την εμφάνισή τους ο Ντ .Χ. Λώρενς, ο Μπέρτραντ Ράσελ, ο Τζων Μέυναρντ Κέυνς και ο Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν. Θέτει με οξυδέρκεια τα ζητήματα της αποικιοκρατίας, της σεξουαλικής ταυτότητας,της φύσης της ιδιοφυΐας, της ενοχής, της πίστης, της ειρήνης.
Ο Υπάλληλος από την Ινδία αναλύει με ευαίσθητο και συγκινητικό τρόπο τον εύθραυστο χαρακτήρα
των ανθρώπινων σχέσεων και περιγράφει την ανάγκη του ανθρώπου να αναζητά τάξη στο σύμπαν.

“O υπάλληλος από την Ινδία” ήταν στην τελική λίστα υποψηφιοτήτων για τα βραβεία PEN/Faulkner και IMPAC. Τιμήθηκε στην Ιταλία με το βραβείο ξένης λογοτεχνίας Grinzane-Cavour.

◊ ◊ Ο David Leavitt γεννήθηκε το 1961 στο Πίτσμπουργκ των ΗΠΑ. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Γέηλ. Είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου της Φλόριντα και έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια του Πρίνστον. Διευθύνει το φιλολογικό και λογοτεχνικό περιοδικό Subtropicks.

Το μυθιστόρημα «Ο υπάλληλος από τη Ινδία» , κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις και θα το βρείτε στη βιβλιοθήκη.

Επίσης στη βιβλιοθήκη μπορείτε να βρείτε και τα παρακάτω βιβλία του David Leavitt γραμμένα στα ελληνικά:

• Ερωτικός χορός  του David Leavitt , εκδόσεις: Οδυσσέας , 1988

• 1998Η χαμένη γλώσσα των γερανών – εκδόσεις: Αθήνα  : Aquarius , 1988

και γραμμένα σε αγγλική γλώσσα

• While England sleeps – εκδόσεις: London: Abacus, Family dancing / stories by David Leavitt, εκδόσεις: London  : Penguin Books , 1986

• Martin Bauman, εκδόσεις: London: Little Brown and Company, 2000

[tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, David Leavitt, Αγγλική Λογοτεχνία [/tags]

ΤΟ ΑΔΕΙΟ ΑΥΓΟ

[Ο Φίλιππος γεννήθηκε πριν μερικά χρόνια, ένα γλυκύτατο, μελαχρινό αγοράκι με πλακουτσωτή μυτούλα, δύο εκφραστικά καστανά μάτια και μια τούφα μαύρα μαλλιά στο στρογγυλό κεφαλάκι του.Τον αγαπούσε το Φίλιππο η μαμά του. Τον αγαπούσε πολύ.Πριν ακόμα τη μέρα των γενεθλίων του. Από τότε που ο γιατρός για πρώτη φορά είπε πως ο μεγάλος τους γιος θα αποκτούσε αδελφάκι.
Από τότε που για πρώτη φορά έμαθε πως το παιδάκι αυτό θα είναι αγόρι και θα είναι λίγο διαφορετικό από τα υπόλοιπα.
Ο Φίλιππος γεννήθηκε με το σύνδρομο Down, καθώς στα κύτταρά του βρέθηκε από λάθος, ούτε δικό του, ούτε της μαμάς του, ούτε του μπαμπά του, ένα χρωμόσωμα, έτσι το λένε οι γιατροί, περίσσιο.Ένα τσιμπιδάκι σπασμένο στη μέση και μπλεγμένο σαν γαλλική κοτσίδα. Άμα το δεις, έτσι μοιάζει.Το ξέρετε αυτό το σύνδρομο. Είναι αυτό που κάνει τα παιδάκια χαριτωμένα, γλυκά και χαμογελαστά,όπως,όλοι οι γονείς θα ήθελαν τα παιδιά τους.Υπάκουα και καλοσυνάτα. Τέτοιο παιδί ήταν και ο Φίλιππος.Είχε όμως και μερικά προβλήματα στο μικρό κορμάκι του. Η καρδούλα του, τα ματάκια του, το στομαχάκι του, το μυαλουδάκι του. Όμως τα έβγαζε πέρα.Ήταν, βλέπετε, και η μαμά του που τον αγαπούσε.Ήταν και ο μπαμπάς που φρόντιζε για ό,τι χρειαζόταν.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια, πολλές ήταν οι φορές που συναντούσε ο Φίλιππος τα μάτια των γύρω του ερευνητικά και περίεργα, με μια μελαγχολική έκφραση.Δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία, χαμογελούσε και αμέσως έτρεχε να συναντήσει δυο άλλα μάτια, που μόνο αγάπη του πρόσφεραν.Στο Φίλιππο άρεσε το παιχνίδι, του άρεσε και το σχολείο, μα πιο πολύ χαιρόταν το Κυριακό, στην Εκκλησία.
Πρωτοπήγε πριν ακόμα ξεκινήσει το σχολείο, το κανονικό, και τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, συνέχιζε να πηγαίνει με χαρά και συνέπεια κάθε Κυριακή.Όμως στην τάξη δεν ήταν μόνος του. Πώς θα μπορούσε άλλωστε;Μαζί του ήταν άλλα οκτώ εννιάχρονα παιδάκια, αγόρια και κορίτσια.Και ξέρετε πώς είναι μερικές φορές τα εννιάχρονα παιδάκια και πόσο επιθετικά και σκληρά μπορούν να γίνουν με κάποιον αλλιώτικο, κάποιον διαφορετικό, κάποιον ξεχωριστό.Η δασκάλα τους ήταν ευαίσθητη και στοργική.Αγαπούσε όλα τα παιδιά, μα είχε φυλαγμένη λίγη συμπάθεια περισσότερη για το Φίλιππο. Προσπαθούσε και είχε βοηθήσει πολύ ώστε μέσα στο ατίθασο αυτό μελίσσι να υπάρχει αγάπη και κατανόηση.Μάθαιναν μαζί, γελούσαν μαζί, έπαιζαν μαζί και στ’ αλήθεια νοιάζονταν ο ένας για τον άλλο, αν και δεν το ‘λεγαν φωναχτά.Τα εννιάχρονα παιδιά σπάνια κάνουν κάτι τέτοιο.Πάντα όμως υπήρχε μία εξαίρεση σε όλα αυτά.Ο Φίλιππος δεν ήταν ή δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει αληθινό μέλος της ομάδας.Δεν το είχε διαλέξει, ούτε το ήθελε να είναι διαφορετικός. Απλά ήταν.Και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να το αλλάξει.
Την πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα, η δασκάλα είχε μια θαυμάσια ιδέα.
Αφού πρώτα βρήκε εννέα ξύλινα αβγά, από αυτά που μπορεί κανείς εύκολα να ανοίξει και έπειτα να ξανακλείσει, τα έβαψε με ωραία χρώματα και τα έφερε στα παιδιά. Εκείνα κατενθουσιάστηκαν και η χαρά τους έγινε μεγαλύτερη, όταν αυτό που από την αρχή περίμεναν έγινε πραγματικότητα, όταν η δασκάλα μοίρασε τα αυγά, ένα για τον καθένα και την καθεμιά.
Ήταν μια υπέροχη ανοιξιάτικη μέρα, ξέχασα να σας πω πως ο Φίλιππος έμενε σε μια μικρή πόλη και η εκκλησία είχε προαύλιο με ένα μεγάλο, όμορφο και ανθοστόλιστο κήπο. Η συμφωνία ήταν να έβγαιναν όλοι έξω και να επέστρεφαν αφού είχαν βρει και βάλει μέσα στο αυγό τους το δικό τους σύμβολο για τη νέα ζωή.Η δασκάλα δεν πρόλαβε να τελειώσει και τα παιδιά με φωνές και ποδοβολητό όρμησαν βιαστικά προς την αυλή, καθώς σε δέκα λεπτά θα έπρεπε να είχαν γυρίσει.Μετά από λίγο ήταν πάλι όλοι μαζί στην τάξη.
Τα αυγά, κλειστά επάνω στην έδρα και τα παιδιά με ιδρωμένα τα μετωπάκια τους και τα μάγουλα κατακόκκινα, κατάκοπα αλλά χαρούμενα, στις θέσεις τους.Η δασκάλα άνοιξε το πρώτο αυγό. Ένα λουλούδι!Το μικρό ακροατήριο ζητωκραύγασε.
Μετά άνοιξε ένα άλλο. Μια πολύχρωμη μικρή πεταλούδα φάνηκε και αμέσως άρχισε να πετά ανάμεσα στα χαμογελαστά μουτράκια΄τους.«Θαυμάσια. Υπέροχα»φώναξαν τα κορίτσια, καθώς για τα αγόρια ξέρετε, είναι κάπως δύσκολο να πουν, πόσο μάλλον να φωνάξουν κάτι τέτοιο για πράγματα σαν κι αυτό.Έπειτα άνοιξε ένα τρίτο.Μέσα ήταν μια πέτρα. Κάποιοι γέλασαν με νόημα, άλλοι είπαν:«Πώς μπορεί μια πέτρα να συμβολίζει τη νέα ζωή; Κάποιο λάθος θα έγινε».Τότε, ένα γεροδεμένο παιδί σηκώθηκε χωρίς δισταγμό και είπε:«Αυτό είναι το δικό μου αυγό. Ήξερα πως όλοι θα βάζατε μέσα λουλούδια, φύλλα, ζουζούνια, πεταλούδες και πράγματα σαν κι αυτά.
Γι’ αυτό κι εγώ διάλεξα και έβαλα μία πέτρα. Άλλωστε για μένα, αυτό είναι νέα ζωή». Όλοι γέλασαν και χάρισαν στο συμμαθητή τους ένα ζεστό χειροκρότημα.Έπειτα η δασκάλα, αφού είπε μερικά για τη σοφία των παιδιών αλλά και για το τι συμβολίζει η πέτρα, άνοιξε το επόμενο. Ησυχία απλώθηκε στην τάξη.Το αυγό ήταν άδειο.Κάποιος μάλλον δεν είχε καταλάβει καλά τις οδηγίες.«Είναι άδικο! Είναι ανόητο! Το αυγό είναι άδειο! Κάποιος τα έκανε θάλασσα!» άρχισαν όλοι να διαμαρτύρονται μετά από λίγες στιγμές αμηχανίας.
Εκείνη την ώρα η δασκάλα ένιωσε κάποιον να τραβά τη ζακέτα της και κοίταξε κάτω. «Είναι δικό μου» είπε ο Φίλιππος. «Είναι δικό μου».
Τα παιδιά αμέσως αντέδρασαν: «Ποτέ δεν κάνεις τίποτα σωστό Φίλιππε. Το αυγό είναι άδειο».«Το έκανα σωστά» απάντησε ο Φίλιππος με τη γλυκιά φωνούλα του πιο σταθερή από ποτέ.«Τοέκανα σωστά. Ο τάφος είναι άδειος. Ο Χριστός αναστήθηκε. Ο τάφος είναι άδειος».
Επικράτησε απόλυτη ησυχία, μια ησυχία όμορφη, γλυκιά και ζεστή.Η δασκάλα με χαμηλωμένη τη φωνή, που λίγο έτρεμε, και μάτια γυαλιστερά ευχαρίστησε το Φίλιππο και ζήτησε από τους υπόλοιπους να κάνουν το ίδιο.Από εκείνη τη στιγμή τα πάντα ήταν διαφορετικά.
Δεν ξέρω αν πιστεύετε στα θαύματα, αλλά ένα τέτοιο συνέβη εκείνη την ημέρα. Από εκείνη τη στιγμή ο Φίλιππος έγινε ένα αληθινό μέλος της χαρούμενης και ατίθασης αυτής ομάδας.Ο Φίλιππος πέθανε πέρυσι το καλοκαίρι.Οι γονείς ήξεραν πως το κορμάκι του ήταν πιο ευαίσθητο και εύθραυστο από των άλλων παιδιών.Κι έτσι τον Ιούλιο, όταν όλα ή μάλλον τα περισσότερα παιδάκια ξένοιαστα έπαιζαν και πλατσούριζαν στις ακρογιαλιές, μια απλή λοίμωξη, ένα κρυολόγημα που συνήθως χρειάζεται μονάχα ένα σιρόπι σε γεύση μπανάνας και μερικές μέρες στο κρεβάτι με τσάι, φρυγανιές και πορτοκαλάδα, η καρδούλα του Φίλιππου δεν άντεξε.Στην τελετή του αποχωρισμού ήταν όλοι εκεί.Οι γονείς, οι φίλοι, οι συγγενείς.Οι συμμαθητές του από το Κυριακό σχολείο μαζεύτηκαν στον προθάλαμο της εκκλησίας και μαζί με τη δασκάλα τους προχώρησαν χωρίς δισταγμό προς το μέρος που ήταν ακουμπισμένο και σκεπασμένο το άψυχο κορμάκι του φίλου τους.
Δεν κρατούσαν λουλούδια για να καλύψουν την τραγική και θλιβερή πραγματικότητα του θανάτου, ούτε πεταλούδες.Κρατούσαν μόνο ένα μεγάλο, ξύλινο, άδειο αυγό.Το άφησαν δίπλα του και σκουπίζοντας τα δακρυσμένα ματάκια τους παρηγορημένοι γύρισαν και κάθισαν στις θέσεις τους.«Ο τάφος είναι άδειος. Ο Χριστός αναστήθηκε. Ο τάφος είναι άδειος» θυμήθηκαν και χαμογέλασαν. ]           ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!     ΧΡΟΝΙΑ   ΚΑΛΑ   ΣΕ ΟΛΟΥΣ! 

Το κείμενο είναι αναδημοσίευση από: https://otheosagapiesti.blogspot.com/2010/04/blog-post.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FXGRv+%28%27%27%CE%9F+%CE%98%CE%95%CE%9F%CE%A3+%CE%91%CE%93%CE%91%CE%A0%CE%97+%CE%95%CE%A3%CE%A4%CE%99%27%27%29

[Tags] Βέροια,Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Χριστός, Ανάσταση, κόκκινα αυγά, άνοιξη, παιδιά [/Tags]

ΒΙΒΛΙΟ:ΠΑΡΑΔΕΙΣΕΝΙΑ ΟΣΤΑ

Όταν πρωτοσυναντάμε τη Σούζι Σόλομον, βρίσκεται ήδη στον παράδεισο. Με συμπάθεια, νοσταλγία και αυξανόμενη κατανόηση, η Σούζι, που έπεσε θύμα δολοφονίας, βλέπει τους αγαπημένους της να ξεπερνούν σταδιακά τον πόνο της απώλειάς της και αντιλαμβάνεται πως η αγάπη που έδωσε και πήρε ήταν το σημαντικότερο δώρο της σύντομης ζωής της. Παρατηρώντας τη Γη από αυτό το παράξενο και πρωτόγνωρο μέρος, μας αφηγείται, με τη δροσερή και πνευματώδη φωνή ενός δεκατετράχρονου κοριτσιού, μια ιστορία μελαγχολική αλλά ταυτόχρονα γεμάτη ελπίδα. Η μικρή ηρωίδα του βιβλίου Παραδεισένια Οστά εξερευνά τον παράδεισό της αλλά και τη ζωή της στη Γη, τα αισθήματα των αγαπημένων της ανθρώπων και τις προσωπικές της αλήθειες με έκπληξη αλλά και επιείκεια για τη φύση του ανθρώπου και τους ακατάλυτους δεσμούς που δημιούργησε.

Τα Παραδεισένια Οστά είναι ένα φωτεινό και συναρπαστικό μυθιστόρημα που μέσα από τον πόνο συνθέτει μια πραγματικά ελπιδοφόρα ιστορία. Η χειρότερη εμπειρία που μπορεί να βιώσει μια οικογένεια μετουσιώνεται σε ένα μυθιστόρημα γεμάτο δράση και χιούμορ, που μιλά με απέραντη τρυφερότητα και ειλικρίνεια για την αγάπη, τις αναμνήσεις, τη χαρά, τον παράδεισο και την επούλωση των πληγών.Με σκηνικό έναν παράδεισο αληθινό και εφικτό και μια Γη μυστηριώδη και ανατρεπτική, το μυθιστόρημα αυτό πραγματεύεται με αντικειμενική ματιά αλλά και τρυφερότητα τις οικογενειακές ιστορίες, την αναστάτωση της εφηβείας, το αναπάντεχο και δύσκολο να αποκτηθεί κέρδος από μια οδυνηρή απώλεια.

 Τα παραδεισένια οστά είναι ένα βιβλίο τρυφερό γραμμένο για ευαίσθητους ανθρώπους παρά το άγριο γεγονός γύρω από το οποίο περιστρέφεται η ιστορία. Μιλά για την εκδίκηση, αλλά κυρίως την αξία της  συγχώρεσης. Το βιβλίο γυρίστηκε σε ταινία η οποία προβάλλεται αυτή τη στιγμή  με μεγάλη επιτυχία στον κινηματογράφο.

Θα το βρείτε στη βιβλιοθήκη – Συγγραφέας του βιβλίου είναι η Alice Sebold, εκδόσεις Λιβάνη, έτος έκδοσης 2002

[tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Lovely Bones, Παραδεισένια Οστά, Alice Sebold [/tags]

ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΠΕΛΑΤΩΝ-ΜΠΕΛΑΣ…Ή ΕΥΚΑΙΡΙΑ;

         Αποσπάσματα από το βιβλίο Παράπονα πελατών του Ιωάννη Πρωτοπαπαδάκη:

Στη δεκαετία του 1960, ένας πλούσιος Ιταλός, που είχε κάνει ολόκληρη περιουσία κατασκευάζοντας τρακτέρ, αντιμετώπισε πρόβλημα με τη Ferrari του. Πηγαίνοντας στο εργοστάσιο, συνάντησε τον Έντσο Φερράρι, στον οποίο παραπονέθηκε για τη συγκεκριμένη δυσλειτουργία. «Δεν πας να φτιάξεις κανένα τρακτέρ», ήταν η απαξιωτική απάντηση του Φερράρι. Εξοργισμένος, ο πάμπλουτος επιχειρηματίας αποφάσισε να κατασκευάσει το δικό του αυτοκίνητο, εφάμιλλο της Φερράρι. Τρία χρόνια αργότερα, η πρώτη Lamborghini ήταν γεγονός…

Moon Lake House Hotel, 1853. Ένας γερμανός επιχειρηματίας παραπονέθηκε ότι οι τηγανητές πατάτες ήταν πολύ χοντρές. Επέστρεψε, λοιπόν πίσω τις πατάτες ζητώντας από τον σεφ να τις κάνει πιο λεπτές. Όμως, πάλι δεν του άρεσαν και τις ξαναέστειλε πίσω. Τότε ο σεφ εκνευρίστηκε και αποφάσισε να «τιμωρήσει τον ιδιότροπο πελάτη. Αφού τις έκοψε όσο πιο λεπτές μπορούσε, τις τηγάνισε ξανά έως ότου γίνουν τραγανές (για να μην μπορεί να τιε φάει με το πιρούνι) και αποκτήσουν καφετί χρώμα. Τέλος, για ακόμη πιο σίγουρο αποτέλεσμα, δεν παρέλειψε να τις βουτήξει μέσα στο αλάτι. Το σχέδιο του, όμως, απέτυχε αφού ο επιχειρηματίας ενθουσιάστηκε και τις έφαγε όλες, ενώ άλλοι πελάτες που είδαν το νέο έδεσμα ζήτησαν από τον έκπληκτο σεφ να φτιάξει και για αυτούς. Μια νέα βιομηχανία, τα γνωστά σε όλους μας τσιπς, είχε μόλις γεννηθεί.

Αντί να ξοδεύετε χρήματα για να προσελκύσετε νέους πελάτες, στο εγχειρίδιο αυτό θα μάθετε γρήγορους, πρακτικούς και ανέξοδους τρόπους για να αντιμετωπίσετε τα παράπονα των πελατών σας και να τους κρατήσετε για πάντα πιστούς στην επιχείρησή σας! Με απλή, κατανοητή γλώσσα και μέσα από πολλά εύστοχα παραδείγματα και σκίτσα, θα κατανοήσετε πόσο σημαντικά είναι τα παράπονα για μια επιχείρηση. Μεταξύ άλλων, εξετάζονται: Τι θέλουν οι πελάτες όταν παραπονούνται, Χειρισμός παραπονούμενων πελατών, Σύνταξη απαντητικής επιστολής, Επιλογή και εκπαίδευση προσωπικού, Τα παράπονα των υπαλλήλων, Τρόποι ενθάρρυνσης των πελατών να παραπονεθούν, Οφέλη από τη σωστή διαχείριση των παραπόνων. Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό, θα καταλάβετε ότι τα παράπονα των πελατών είναι δώρα, αρκεί να γνωρίζετε πώς να τα ξετυλίξετε. Χειριστείτε τα παράπονα σωστά και θα εκπλαγείτε με τα αποτελέσματα…

Μερικά βιβλία με παρόμοιο τίτλο στη βιβλιοθήκη είναι:

• Αποτυγχάνοντας στις πωλήσεις : τα 10 μοιραία λάθη των πωλητών και πώς να τα αποφύγετε του Todd M. Duncan, εκδόσεις Κλειδάριθμος

• Σταμάτα να μιλάς, ξεκίνα να πουλάς  της Linda Richardson, εκδόσεις Interbooks

• 180 μυστικά για επιτυχημένες πωλήσεις  του Robert F Taylor, εκδόσεις  Anubis

• Η τέχνη της αυτοπεποίθησης  : στη ζωή και στις πωλήσεις του Άκην Αγγελάκη, εκδόσεις Αλκυών

• Τα μυστικά της επιτυχημένης πώλησης  : και πώς θα τα  κατακτήσετε  του Χάρη Τσιμπόγου, εκδόσεις Εντός

[tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Πωλήσεις, Εξυπηρέτηση πελατών, Παράπονα πελατών, Marketing, Διαχείριση Παραπόνων [/tags]