Ο νέος πολιτισμός που αναδύεται

Το βιβλίο αυτό είναι ένα πολύτιμο βοήθημα για κάθε εκπαιδευτικό, αλλά και γενικότερα για κάθε άνθρωπο που ασχολείται με την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Δίδονται οι ορισμοί, σκιαγραφείται το φιλοσοφικό της πλαίσιο, αναπτύσσεται η σχέση της με τα αναλυτικά προγράμματα, περιγράφονται οι πιο συνηθισμένες μεθοδολογικές προσεγγίσεις και παρατίθεται μια σειρά από ιδέες για ασκήσεις, παιχνίδια και προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης που αποτελούν πρώτης τάξεως ερέθισμα για αυτούς/ες που επέλεξαν να κολυμπήσουν στα βαθιά νερά της ενεργητικής μάθησης και της δράσης προς χάριν του πλανήτη.

Περιβαλλοντική εκπαίδευση : ο νέος πολιτισμός που αναδύεται, Αθήνα : Gutenberg, 2005, 909σ. ; 24εκ.

Βασικές ιδέες της ομοιοπαθητικής

Όλη η ιστορία της ομοιοπαθητικής από τον σπουδαίο του είδους Γεώργιο Βυθούλκα, από τον Ιπποκράτη έως σήμερα που την ιστορία της τελειοποίησε ο γερμανός Σ. Χάνεμαν. Τα περιεχόμενα, από μόνα τους, μιλούν για το παρόν βιβλίο.Περιεχόμενα: “Eισαγωγή του Γεώργιου Bυθούλκα”, “Oμοιοπαθητική”, “Oρισμός υγείας”, “Mέτρο υγείας”, “H προδιάθεση για ασθένειες”, “Παθολογία”, “Aνεύρεση φαρμάκου”, “Bία και σεξουαλικές διαταραχές”, “Προληπτική ιατρική”, “Σημαντικές ερωτήσεις-απαντήσεις”, “Θεραπευμένες περιπτώσεις με κλασική ομοιοπαθητική” και “Eυθανασία”. Ότι αφορά την υγεία μας, είναι θεϊκό. Χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να πράξουμε τίποτα. Το βιβλίο αυτό είναι ένας θησαυρός της υγείας.

Βασικές ιδέες της ομοιοπαθητικής / Γεώργιος Βυθούλκας, Θεσσαλονίκη : Μικρός Ιανός, 2008, 153σ. ; 17εκ.

Ο ξενιστής μου, η ανορεξία

“Ξέρεις, νομίζω ότι προσπάθησα με πάθος να γίνω τόσα… καλή αδερφή, σωστή κόρη, αληθινή φίλη, άριστη μαθήτρια, δίκαιη, με αυτογνωσία… Τόσα εκτός από ένα: να γίνω ευτυχισμένη για τον εαυτό μου, χωρίς πρέπει και όρια, έτσι, ελεύθερα”.

Θεοδώρα

“Αν ένα βιβλίο, όπως έχει ειπωθεί, είναι “ένα σφυρί που θρυμματίζει την παγωμένη μέσα μας θάλασσα”, η μαρτυρία της Θεοδώρας Πουλή γύρω από τον ξενιστή της είναι ένα κατ’ εξοχήν βιβλίο. Μας ξεβολεύει, μας προκαλεί αμηχανία, φόβο, απορία. Αυτό θέλει όμως και η συγγραφέας, να μας ξεβολέψει, να αναστατώσει τις ετοιμοπαράδοτες αντιλήψεις που έχουμε για την ανορεξία. Το στερεότυπο είναι μια ανέξοδη, συρρικνωμένη, παραπλανητική γνώση. Ένας τρόπος να βάζουμε τάξη στο χάος γρήγορα, ανώδυνα, “υγιεινά”. Η Θεοδώρα επιδιώκει να καταρρίψει το κυρίαρχο στερεότυπο που θέλει τις ανορεξικές, όπως χαρακτηριστικά η ίδια τις λέει, “ναρκισσιστικά πλάσματα, γεμάτα εγωισμό, που δεν νοιάζονται για τίποτα στον κόσμο, που αδιαφορούν για το αν πονά ο άλλος, αρκεί να μην πονούν αυτές, που μπορούν τόσο εύκολα να φάνε και απλά δεν το κάνουν”. “Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί. Η αλήθεια, ένα σπάνιο σήμερα αγαθό. Κι αν είναι αλήθεια ότι ο πόνος και η αρρώστια μάς κάνουν πιο αληθινούς, η Θεοδώρα ζει με όλο της το είναι την εμπειρία μιας οδυνηρής αληθινότητας”.

(Από το Προλογικό Σημείωμα της Φωτεινής Τσαλίκογλου)

“Η Θεοδώρα απέχει από το δώρο της τροφής. Με τη θέλησή της, επίμονα, πεισματικά, αρνείται να φάει. Η Θεοδώρα εδώ και χρόνια υποφέρει από ανορεξία. Έχοντας αγγίξει αρκετές φορές το σημείο μηδέν. Το σημείο μηδέν που δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από τον ίδιο το θάνατο. “Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας μπορεί να συνομιλεί με το θάνατο, αλλά στη ζωή απευθύνεται. Με αυτήν είναι κρυφά ερωτευμένη η Θεοδώρα, αλλά ψάχνει με αγωνία τον τρόπο να πείσει και να πεισθεί για τον έρωτά της. Τον τρόπο που θα τη βγάλει από το σκοτάδι και θα την αφήσει ανοιχτή στην άλλη περιπέτεια, στην περιπέτεια του φωτός”.

Ο ξενιστής μου, η ανορεξία / Θεοδώρα Πούλη. Αθήνα : Λιβάνης, 2012

Τέχνη: βλέπω, γνωρίζω, αισθάνομαι

Το βιβλίο αυτό είναι μια εισαγωγή στην Ιστορία και τη Θεωρία της Τέχνης. Πέραν του εκπαιδευτικού, ακαδημαϊκού του στόχου, απευθύνεται και στο κοινό που δεν μένει αδιάφορο μπροστά στην καλλιτεχνική δημιουργία. Που θα το ενδιέφερε να μάθει π.χ. κάτι περισσότερο για τη ζωγραφική, τη γλυπτική και την αρχιτεκτονική, για το ρόλο της γραμμής και του χρώματος, να καταλάβει τι είναι φόρμα και στυλ, πώς γίνεται η δισδιάστατη ζωγραφική επιφάνεια να έχει “βάθος”, πώς εκφράζονται οι χαράκτες με την ξυλογραφία, τη χαλκογραφία και τη λιθογραφία, πώς, πότε και γιατί εξελίχθηκαν οι τεχνικές της ζωγραφικής καθώς και οι μεγάλες θεματικές κατηγορίες ή, τέλος, με ποιους τρόπους προσπάθησαν να μελετήσουν την τέχνη οι ιστορικοί της αναπτύσσοντας, ιδιαίτερα τον 20ό αιώνα, ποικίλες θεωρίες και μεθόδους.

Οι τεχνικές και οι θεματικές κατηγορίες εξετάζονται σε διαχρονική βάση, που επιτρέπει να διαγράφονται grossomodo οι περίοδοι της ιστορίας της τέχνης και τα χαρακτηριστικά τους, εξοικειώνοντας, ως ένα βαθμό, τον αναγνώστη με ονόματα δημιουργών, με τους τίτλους και το περιεχόμενο έργων αλλά και με μια ειδική ορολογία.

Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, αντί μιας απλής επισκόπησης των κύριων περιόδων της ευρωπαϊκής τέχνης, μεταφράστηκαν από το συγγραφέα πέντε κείμενα έγκριτων ιστορικών της τέχνης, που αφορούν το Μεσαίωνα, την Αναγέννηση, το Μπαρόκ, τον 19ο και τον 20ό αιώνα.

Τέχνη : βλέπω, γνωρίζω, αισθάνομαι / Άλκης Χαραλαμπίδης, Θεσσαλονίκη : University Studio Press, 2010.

Ταξίδια στον κόσμο μέσα απ’ τα μάτια των εφήβων

Κοσμοδρόμιο λέγεται το διαστημικό κέντρο της Ρωσίας, απ’ όπου εκτοξεύονται διαστημόπλοια προς εξερεύνηση νέων κόσμων. Στο βιβλίο Κοσμοδρόμιο η γνωριμία μας με νέους κόσμους γίνεται η αφορμή για να γνωρίσουμε καλύτερα τον δικό μας. 21 έφηβοι από 21 σημεία του πλανήτη αφηγούνται τη δική τους ιστορία και μοιράζονται τους λόγους που τα μάτια τους δεν κλείνουν εύκολα το βράδυ (Ιράκ, Αγγλία, Σαχάρα, Αυστραλία, Σομαλία, Ρωσία, Γαλλία, Κίνα, Η.Π.Α., Καζακστάν, Ελ Σαλβαδόρ, Ινδία, Κολομβία, Ελλάδα, Ρουμανία, Σρι Λάνκα, Σιέρα Λεόνε, Ταϊβάν, Ιράν, πρώην Γιουγκοσλαβία, Νέα Ζηλανδία).

Ένα μοντέρνο λογοτεχνικό βιβλίο, σύγχρονο, επίκαιρο, νεανικό, δυναμικό, ποιητικό. Γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο και βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, δίνει το στίγμα μιας εποχής σφοδρών αλλαγών. Οι χαρακτήρες του βιβλίου ισορροπούν ανάμεσα στη βία και την ευαισθησία, την απόγνωση και το χιούμορ, τη ζωή και το θάνατο, την αδικία, τη φτώχεια αλλά και την αισιοδοξία. Οι ιστορίες του Κοσμοδρομίου βασίζονται σε αληθινά περιστατικά, ρεαλιστικές συνθήκες και υπαρκτά πρόσωπα. Ένας έφηβος που θα διαβάσει το “Κοσμοδρόμιο” θα ταξιδέψει στον κόσμο και θα δει με τα μάτια 21 εφήβων ολότελα διαφορετικούς τρόπους ζωής. Κι ενώ θα γνωρίζει ολοένα και περισσότερους κόσμους, θα αναγνωρίσει τον πιο σημαντικό απ’ όλους: τον κόσμο μέσα του.

(Κρατικό βραβείο 2011 στην κατηγορία Εφηβικού – Νεανικού Λογοτεχνικού Βιβλίου. βραβείο του λογοτεχνικού περιοδικού Διαβάζω 2012)

Κοσμοδρόμιο : διηγήματα / Ελένη Κατσαμά, Αθήνα : Πατάκης, 2011, 202σ. ; 21εκ

Αισιοδοξία ευχαριστώ, θα πάρω!

Γιατί η αισιοδοξία δεν είναι αποτέλεσμα άσκησης, αλλά καρπός ψυχικής ευφορίας και επιλογή θετικού τρόπου σκέψης και καλής διάθεσης για ζωή.
Είναι η πρώτη που αποχαιρετά τη ματαίωση και δημιουργεί στον άνθρωπο ανεξαρτησία, ελευθερία σκέψης, ψυχική δύναμη, θετική διάθεση, κοσμοπολίτικο αέρα και μια απίστευτη αρχοντιά.
Λέει αντίο στη μοναξιά!
Στολίζει με αυθόρμητο χαμόγελο ένα πονεμένο πρόσωπο· και τότε εκφράζεται, σαν αγέρωχο στολίδι, γύρω από τα μάτια και τα χείλη. Και όταν “βρέχει” φόβο και πόνο, η βελούδινη αφή της καθαρίζει τα δάκρυα από τα μάγουλα.
Όταν αισιοδοξείς, μπορείς να είσαι αυτός που είσαι.
Μπορείς να σκέφτεσαι αυτό που σκέφτεσαι.
Μπορείς να νιώθεις αυτό που θέλεις.
Μπορείς να παίρνεις αυτό που θέλεις μέσα από δικά σου ρίσκα.
Μπορείς να ψάξεις να βρεις αυτό που χρειάζεσαι και αυτό σημαίνει να μεγαλώνεις βιολογικά και πνευματικά, να γίνεσαι ώριμος και ανεξάρτητος, μέσα από την αισιόδοξη ματιά για τα πράγματα στη ζωή.
Έτσι, αντικρίζεις τη φωτεινή πλευρά των πραγμάτων που σου καθορίζει αυτό που είσαι και αυτό που θέλεις να γίνεις.
Θέλεις, λοιπόν, να πάρεις (και) αισιοδοξία μαζί σου σήμερα;
Ναι… Ευχαριστώ… θα πάρω!

Αισιοδοξία : ευχαριστώ, θα πάρω : θετικήσκέψη, καλή διάθεση, ευνοϊκή προσδοκία, ένα χαμόγελο στη ζωή
Αθήνα : Α-Ω Εκδόσεις, 2011