Σιβηρική αγωγή

 Τι σημαίνει να γεννιέσαι, να μεγαλώνεις, να ενηλικιώνεσαι σε μια γη που δεν ανήκει σε κανέναν, σε ένα μέρος που μοιάζει -αλλά δεν είναι- εξωπραγματικό;Αν και μόλις είκοσι εννέα χρόνων, ο Νικολάι Λίλιν έχει να διηγηθεί μια ασυνήθιστη ζωή και να μιλήσει για έναν κόσμο που δε μοιάζει με κανέναν άλλο: είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που η “Σιβηρική αγωγή” είναι ένα βιβλίο μοναδικό. Ελάχιστοι ίσως έχουν ακούσει να γίνεται λόγος για την Υπερδνεισιερία, μια περιοχή της πρώην ΕΣΣΔ που διακήρυξε την ανεξαρτησία της το 1990, αλλά που κανένα κράτος δεν την αναγνωρίζει, γη όλων και κανενός. Έναν τόπο όπου η εγκληματικότητα ήταν τόσο διαδεδομένη, που ένας χρόνος υπηρεσίας στην αστυνομία ισοδυναμούσε με πέντε, ακριβώς όπως σε περίοδο πολέμου.Στη συνοικία του Κάτω Ποταμού, όπου μεγάλωσε ο συγγραφέας, ζούσαν ακολουθώντας τη σιβηρική παράδοση και τα παιδιά αποκτούσαν εμπειρία μέσα από τις συγκρούσεις με την αστυνομία ή τους ανηλίκους από άλλες συμμορίες. Αλλά η μαθητεία στο καλό και το κακό είναι για τη σιβηρική κοινότητα πολύπλοκη, γιατί τα παιδιά μαθαίνουν να ενσαρκώνουν κάτι οξύμωρο, μαθαίνουν δηλαδή να είναι “τίμιοι εγκληματίες”. Κι αυτό το άλλο σχολείο, πολύ πιο σημαντικό από εκείνο του δρόμου, περνά κυρίως μέσα από τους γέρους, τους ηλικιωμένους εγκληματίες. Οι “παππούδες” μεταδίδουν στα παιδιά αξίες που μοιάζουν να έρχονται σε σύγκρουση με τις εγκληματικές: τη φιλία, την τιμιότητα, το μοίρασμα των αγαθών. Την αγάπη για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τα οποία ονομάζουν “αγαπημένους του Θεού”. Αλλά και την κουλτούρα του τατουάζ, του δέρματος που μιλάει για τη μοίρα του καθενός. “Ο παππούς Κούσια” -γράφει ο Λίλιν- “δε με διαπαιδαγωγούσε παραδίδοντάς μου μαθήματα, αλλά μιλώντας μου, διηγούμενος τις ιστορίες του και ακούγοντας τα επιχειρήματά μου. […] Δε μιλούσε για τη ζωή από τη θέση αυτού που παρατηρεί από ψηλά, αλλά από τη θέση ενός ανθρώπου που πατά τα πόδια του στη γη και προσπαθεί να παραμείνει σ’ αυτή όσο το δυνατόν περισσότερο”. Χάρη στη δύναμη της αφήγησης, μ’ έναν λόγο έντονο και εκφραστικό αυτός ο απίστευτος, τραγικός και ανατριχιαστικά αληθινός κόσμος, όπου η αγριότητα και ο αλτρουισμός συνυπάρχουν, γίνεται σιγά σιγά οικείος.Μια εποποιία του εγκλήματος αφηγημένη από κάποιον που την έζησε, με μια δύναμη που σε αιχμαλωτίζει και δε σε αφήνει πια.

Σιβηρική αγωγή : εκπαιδεύοντας νεαρούς εγκληματίες / Νικολάι Λίλιν. Αθήνα : Πατάκης, 2011. 474σ. ; 21εκ.

Ο Νικολάι Λίλιν γεννήθηκε το 1980 στο Μπέντερ της Υπερδνειστερίας. Το 2003 μετακόμισε στην επαρχία του Κούνεο, όπου εργάζεται ως τεχνίτης του τατουάζ, έχοντας μελετήσει επί σειρά ετών τα τατουάζ της σιβηρικής εγκληματικής παράδοσης και διδαχθεί τις τεχνικές και τους σύνθετους κώδικες που τα διέπουν. Η “Σιβηρική αγωγή” είναι το πρώτο του βιβλίο, το οποίο γράφτηκε στα ιταλικά και μεταφράζεται ήδη σε 20 γλώσσες. Παράλληλα, ετοιμάζεται η κινηματογραφική του μεταφορά, σε σκηνοθεσία του Gabriele Salvatores (“I’m not Scared), με πρωταγωνιστή τον Τζον Μάλκοβιτς.

International Student Handbook 2013 CollegeBoard

Overview Επισκόπηση

Η σχολική φοβία, η Αλίκη στο χώρο της οικογένειας και του σχολείου

Η Αλίκη στους χώρους της οικογένειας και του σχολείου προβάλλει το δικό της ατομικό μυθιστόρημα, εκκρίνοντας το σχολειοφοβικό σύμπτωμα. Το βιβλίο αυτό αποσκοπεί να “διαβάσει” το συγκεκριμένο περιστατικό και να αποκρυπτογραφήσει το φαινόμενο της σχολικής άρνησης σε μια πολύπτυχη προοπτική (συμπτωματολογία, αιτιολογία, αντιμετώπιση κ.λπ.), φωτίζοντας ιδιαιτέρως τη διαγνωστική προβληματική. Τι είναι η σχολική φοβία; Ενδοψυχική διαταραχή, σύμπτωμα της οικογένειας ή ένα ψυχοκοινωνικό πρόβλημα;

Η σχολική φοβία : η Αλίκη στο χώρο της οικογένειας και του σχολείου : 1ος τόμος / Μαρία Καϊλά, Νικήτας Πολεμικός, Γιώτα Ξανθάκου. Αθήνα : Ελληνικά Γράμματα, 1994. 300σ. ; 21εκ

Η αυτοκρατορική μνήμη του αίματος

Kι αυτές τις σημειώσεις που αρχίζω τώρα, εδώ (αυτό το κείμενο, το γραπτό, το βιβλίο τελοσπάντων) – πάνω από δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια μετά απ’ το καλοκαίρι εκείνο του 1974, τώρα που έχω πια περάσει τα τριάντα κι η ζωή μου είναι διαλυμένη ξανά, σχεδόν ερείπιο, κομμένη και πάλι στα δυο, και πρέπει απ’ την αρχή ν’ αγωνιστώ, μήπως και την ξανακολλήσω – ένα είδος “άφεσης αμαρτιών” ζητάω με το κείμενό μου αυτό… Eλπίζω, κατά βάθος, ότι γράφοντας την τρομερή μου ιστορία κι εξομολογούμενος δημόσια το σκοτεινό, χυδαίο μου σχέδιο και την κατοπινή μου ατυχία και τιμωρία, ίσως ξεκαθαρίσει μέσα μου κάτι και βρω (ψάχνοντας τώρα όπως θα διασχίζω ανάποδα τον χρόνο, προς το παρελθόν) – το δρόμο που θ’ ακολουθήσω από δω και μπρος στο μέλλον! Άλλοτε πάλι, σκέφτομαι ότι εγώ δεν φτιάχνομαι, είμαι αδιόρθωτος και τελειωτικά χαλασμένος κι υποψιάζομαι άλλα κίνητρα, ευτελή και ποταπά και άθλια εντελώς, που με κινούν να γράψω αυτή την ιστορία. Ως εδώ όμως! Πολλά είπα, ασαφή και νεφελώδη, και τον αναγνώστη (είμαι σχεδόν σίγουρος) τον έχω μπερδέψει και την υπομονή του κοντεύω πια να την εξαντλήσω. Στο κάτω κάτω, φτάνουν όλ’ αυτά ως πρόλογος και πήρα αρκετό κουράγιο για ν’ αρχίσω. Aς τα πάρουμε με τη σειρά λοιπόν…

Η Αυτοκρατορική μνήμη του αίματος / Βαγγέλης Ραπτόπουλος.  Αθήνα : Κέδρος, 1992 414σ. ; 21εκ.

Φάε τη σούπα σου και τσιμουδιά, διαπραγμάτευση-μεσολάβηση: μια Διαφορετική Διαχείρηση των Συγκρούσεων Γονιών-Παιδιών

Tο σκηνικό είναι γνωστό. Ποια οικογένεια δεν γνώρισε αυτές τις καθημερινές συγκρούσεις; Ποιος γονιός δεν έκανε χρήση της εξουσίας του, για να ”εκδόσει” – στην απελπισία του, έστω – παρόμοιες διαταγές; Το σύστημα παμπάλαιο. Μ’ αυτό ανατραφήκαμε. Αυτό γνωρίζουμε. Και ”δουλεύει” – από τον ανώτατο άρχοντα μέχρι τον τελευταίο στην ιεραρχία πολίτη. Έτσι πορεύτηκαν οι κοινωνίες, αιώνες τώρα. Απέδωσε όμως αυτό το σύστημα; Έβγαλε ανθρώπους υπεύθυνους για τον εαυτό τους και την κοινωνία; Η απάντηση δεν είναι τόσο εύκολη.

Φάε τη σούπα σου και … τσιμουδιά : μια διαφορετική προσέγγιση στις συγκρούσεις γονιών-παιδιών / Michel Ghazal.  Αθήνα : Θυμάρι, 1983  203σ. ; 21εκ.

Έννοιες για τη φύση και το περιβάλλον στην προσχολική εκπαίδευση

Η ανάπτυξη της ικανότητας του ατόμου να κατανοεί τον κόσμο που μας περιβάλλει και τα φυσικά φαινόμενα που εξελίσσονται μέσα σε αυτόν αποτελεί ένα από τους σημαντικότερους σκοπούς της εκπαίδευσης στις φυσικές επιστήμες. Η καλλιέργεια και η συγκρότηση της γνώσης των φυσικών φαινόμενων και εννοιών επιδιώκεται μέσα από τη συμμετοχή του ανθρώπινου δυναμικού που εμπλέκεται στην εκπαιδευτική διαδικασία, των μέσων υποστήριξης της και των διαδικασιών που εφαρμόζονται. Με την έννοια αυτή, για την πραγματοποίηση των επιδιώξεων της εκπαίδευσης στις φυσικές επιστήμες, αναδεικνύονται ως κρίσιμοι παράγοντες ο εκπαιδευτικός, οι μαθητές, τα μέσα υποστήριξης της μαθησιακής και διδακτικής διαδικασίας όσο και η μορφή των διαδικασιών αυτών. Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται εργασίες στις οποίες παρουσιάζονται και συζητούνται ερευνητικά δεδομένα, μεθοδολογικές προσεγγίσεις και εκπαιδευτικές εφαρμογές που προτείνονται από ερευνητές στο πεδίο των φυσικών επιστημών για την προσχολική και πρώτη σχολική ηλικία. Αποτελούν εμπειρικές έρευνες, θεωρητικές μελέτες, εκπαιδευτικές παρεμβάσεις που πραγματεύονται ποικίλα ζητήματα της σύγχρονης εκπαίδευσης των μικρών παιδιών στις φυσικές επιστήμες.

Έννοιες για τη φύση και το περιβάλλον στην προσχολική εκπαίδευση : ερευνητικά δεδομένα, μεθοδολογικές προσεγγίσεις και εκπαιδευτικές εφαρμογές / επιμέλεια Αναστασία Δημητρίου. Θεσσαλονίκη : Επίκεντρο, 2013  389σ. ; 24εκ.