΄Εφυγε από τη ζωή η Αμπεϊ Λίνκολν

 Πέθανε η γνωστή τραγουδίστρια της τζαζ, Αμπεϊ Λίνκολν σε ηλικία 80 ετών. Παγκοσμίως αναγνωρισμένη εδώ και χρόνια ως μια από τις πιο εντυπωσιακές και ασυμβίβαστες ερμηνεύτριες, η Λίνκολν κέρδισε ανάλογη φήμη και ως τραγουδοποιός τις τελευταίες δεκαετίες. Στη καριέρα της η Αμερικανίδα τραγουδίστρια είχε εκδώσει 20 άλμπουμ, ήταν πολύ αγαπητή για τους αγώνες της για τα ανθρώπινα δικαιώματα και για κάποια χρόνια, κατά τη δεκαετία του ‘60, είχε συμμετάσχει στον κινηματογράφο ως ηθοποιός, συμπεριλαμβανομένης μια ταινίας πλάι στον Σίντνεϊ Πουατιέ.
Λόγω της ικανότητάς της να αποκαλύπτει τις συναισθηματικές διαστάσεις ενός τραγουδιού, συχνά η Λίνκολν παρομοιαζόταν με την Μπίλι Χόλιντεϊ, η οποία υπήρξε και η μεγαλύτερή της επιρροή. Αντίστοιχα, η Λίνκολν είχε αποτελέσει έμπνευση για νεότερες τραγουδίστριες, όπως η Κασάντρα Γουίλσον, η οποία έλεγε: «Εμαθα πολλά για το πώς είναι να παίρνεις ένα διαφορετικό μονοπάτι από την Αμπεϊ. Να ντύνεις τους στίχους με αυτό που είναι η ζωή σου τη δεδομένη στιγμή».
Το πραγματικό της όνομα ήταν Αννα-Μαρί Γούλντριτζ. Γεννήθηκε στο Σικάγο στις 6 Αυγούστου του 1930 ως το δέκατο παιδί μιας οικογένειας δώδεκα παιδιών. Στις αρχές του ‘50, όταν τραγουδούσε σε κλαμπ της Χονολουλού, γνώρισε την Μπίλι Χόλιντεϊ και τον Λούις Αρμστρονγκ, ενώ αργότερα μετακόμισε στο Λος Αντζελες, όπου συνάντησε τον διάσημο στιχουργό Μπομπ Ράσελ, ο οποίος έγινε και μάνατζέρ της.
Το 1956 κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ της, «Affair…a Story of a Girl in Love» και εμφανίστηκε στην πρώτη της ταινία, «This Girl Can’t Help It», διαμορφώνοντας το γκλάμορους προφίλ της. Τον Μάιο του 2007, όταν κυκλοφορούσε ο δίσκος της, «Abbey Sings Abbey», που περιείχε μόνο δικά της τραγούδια, η Λίνκολν ανάρρωνε από εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς στο σπίτι της στο Μανχάταν, περικυκλωμένη από δικούς της ζωγραφικούς πίνακες και σχέδια.

[tags] Βέροια, Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, τζαζ, μουσική, Αμπεϊ Λίνκολν, τραγουδίστρια, Αννα-Μαρί Γούλντριτζ [/tags]

ΔΙΕΘΝΕΣ ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΙΜΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΒΕΡΟΙΑΣ

Το  βραβείο  «Πρόσβαση στη Μάθηση» του Ιδρύματος Bill & Melinda Gates για το έτος 2010 απονεμήθηκε στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας για τη δημιουργική χρήση των υπηρεσιών πληροφόρησης και τεχνολογίας για την ικανοποίηση των οικονομικών, εκπαιδευτικών και πολιτιστικών αναγκών περισσοτέρων από 180.000 ανθρώπων. Η Βιβλιοθήκη έχει αναδειχθεί ως κορυφαία στην Ελλάδα προσφέροντας μια σειρά υπηρεσιών και προγραμμάτων για παιδιά και ενήλικες και βοηθώντας άλλες βιβλιοθήκες να αναπαράγουν την επιτυχία της. Εμείς οι υπάλληλοι της Βιβλιοθήκης θεωρούμε μεγάλη τιμή το βραβείο αυτό το οποίο πρωτίστως οφείλεται στις άοκνες προσπάθειες και εμπνευσμένες ιδέες του Διευθυντή μας και συνεχίζουμε να προσπαθούμε να φανούμε και στο μέλλον αντάξιοι του τίτλου αυτού και ακόμα δημιουργικότεροι.

[tags]Δημόσια Βιβλιοθήκη Βέροιας, Bill & Melinda Gates Foundation, Access To Learning Award 2010[/tags]

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΒΡΟΧΗ…

Τι μυρωδιά έχουν τα καλοκαίρια; Το άρωμα του καυτού ήλιου, της θάλασσας, του καθαρού αέρα, του πρώτου έρωτα.
Ο δωδεκάχρονος Λάμπρος περνά τα καλοκαίρια στο χωριό, μαζί με τον παππού του τον Αγάθο και τη θεία του την Ελένη. Ο ερχομός του κύριου Πλάτωνα, ανώτερου στελέχους της Εταιρίας Υδάτων, και της μικρής του κόρης, της Μαρίας, θα αλλάξει τη ζωή τόσο του νεαρού αγοριού όσο και της θείας του. Και ενώ όλα δείχνουν ότι η ευτυχία είναι κάτι τόσο απλό, όσο δύο ονόματα και μια καρδιά σκαλισμένα στον κορμό ενός ευκάλυπτου, μια παρατεταμένη ανομβρία θα εξελιχθεί σε εφιάλτη: δραστική διακοπή της παροχής νερού, κλείσιμο εργοστασίων και υπηρεσιών, επιδημίες, λεηλασίες, μαζικοί θάνατοι. Αντιμέτωποι με την καταστροφή, οι ήρωες θα αναρωτηθούν: Πόσες σταγόνες αγάπης θα μπορέσουν να φέρουν πίσω τη βροχή;
Το “Περιμένοντας τη βροχή” του Μπάμπη Τσικληρόπουλου (Εκδ. ΚΕΔΡΟΣ), έχει αρκετές ομοιότητητες με το ” Μεγάλο αδερφό του Όργουελ”, μόνο που εδώ η ανθρωπότητα δεν κινδυνεύει από κάποιον ηλεκτρονικό κατάσκοπο, εδώ ο κίνδυνος για τον κόσμο είναι άμεσα υπαρκτός και η αιτία του κινδύνου είναι το μεγαλύτερο αγαθό της ζωής, το «νερό». Η κακή διαχείρηση, η μόλυνση και η σταδιακή έλειψη του νερού οδηγεί αργά αλλά σταθερά την ανθρωπότητα στο μεγαλύτερο εφιάλτη όλων των αιώνων. Ενώ παράλληλα η έλειψη του νερού γίνεται η αιτία για να ξεσπάσει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου θα ζήσουμε την περιπέτεια των ανθρώπων τον καιρό της μεγάλης λειψυνδρίας.

Άλλοι τίτλοι από βιβλία του Μπάμπη Τσικληρόπουλου είναι:

 Διακόσια χρόνια ξενιτιάς (Εκδ. Καστανιώτης)
Ο Βαρόνος (Εκδ. Πατάκης)
Η δευτέρα παρουσία σε απευθείας μετάδοση (Εκδ. Πατάκης)
Τα βαποράκια (Εκδ. Καστανιώτης)
Ερασιτέχνης άνθρωπος (Εκδ. Πατάκης)
Η οδύσσεια του Μήτσου (Εκδ. Κέδρος)
Στην άκρη της πόλης (Εκδ. Πατάκης)
.
Οχ! τα νεφρά μου (Εκδ. Κέδρος)

        Ο Μπούλης και ο Μητσάρας κάθε μέρα δώδεκα με μια το μεσημέρι έπιναν τον καφέ τους στο καφενεδάκι της πλατείας Θεάτρου.
Ένας καλοντυμένος και ευγενικός κύριος, τις τελευταίες μέρες και ακριβώς την ίδια ώρα, έπινε τον καφέ του σχεδόν δίπλα τους.. Εκείνο το τελευταίο Σάββατο, ο καλοντυμένος κύριος τους είπε καλημέρα. Του ανταπέδωσαν την καλημέρα και, φυσικά, με το αθώο τους μυαλό δεν ήταν δυνατόν να φανταστούν ποτέ ότι μοναδικός σκοπός αυτού του κυρίου ήταν να τους κλέψει τα νεφρά για να τα πουλήσει…

—————————————————————————————

Μην ξεχαστώ και δε γυρίσω (Εκδ. Νέα Σύνορα)

Η οδύσσεια αρχίζει από τη Μάνη το 1768. Ένας Σκοτσέζος γιατρός αγοράζει από τον κυβερνήτη της Μεθώνης διακόσιους πενήντα Μανιάτες. Υπογράφει μαζί τους συμβόλαια «ΔΟΥΛΩΝ» και, τάζοντάς τους παράδεισους, κινάνε για την Αμερική με κάτι άθλια ιστιοφόρα, για να φτάσουν θαλασσοπνιγμένοι μετά από πέντε μήνες. Όσοι δεν πεθάνανε στο ταξίδι εξοντωθήκανε αργότερα από τους επιστάτες, την ελονοσία και την απάνθρωπη εργασία.

Η οικογένεια των Χριστακαίων, μέσα από φριχτές περιπέτειες, κατορθώνει να επιβιώσει. Το δεντρί της οικογένειας μεγαλώνει. Περιπλανιούνται στις πολιτείες της Αμερικής, μερικοί ζητάνε καλύτερη τύχη στην Αίγυπτο και στις Ινδίες, για να ξαναβρεθούνε μετά από χρόνια και πάλι στην Αμερική.

[tags] Βέροια, βιβλιοθήκη Βέροιας, ελληνική  λογοτεχνία,  μυθιστορήματα [/tags]

Δεκαπενταύγουστος : η γιορτή της Παναγιάς μας

Γιορτή μεγάλη η γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.Τη γιορτάζουμε με μεγάλη χαρά όλοι οι χριαστιανοί.Τρέχουμε στους ναούς και μάλιστα σε αυτούς που είναι αφιερωμένοι στην Κοίμηση της Θεοτόκου,να γιορτάσουμε  τη μεγαλύτερη Θεομητορική γιορτή του έτους, το Πάσχα του καλοκαιριού. Χαρά, γιορτή, πανηγύρι! Γιατί; Γιατί όλη αυτή η λαμπρότητα; Θάνατος είναι και ο θάνατος ήταν πάντα θλιβερό γεγονός.Από τότε όμως που γεύθηκε τον θάνατο ο Υιός του Θεού, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός,  και ανέστη εκ νεκρών, κατήργησε το θάνατο για όλο το ανθρώπινο γένος. Όσοι  πιστεύουν στον σταυρωθέντα και αναστάντα Κύριο δεν φοβούνται το θάνατο, διότι γνωρίζουν ότι αυτός είναι ένα πέρασμα από τα επίγεια στα ουράνια, από τα πρόσκαιρα στα  αιώνια , από τα λυπηρά στα ευχάριστα. Αφού ο Κύριος με το σταυρικό του θάνατο πάτησε και κατάργησε το θάνατο, ήταν φυσικό να ανεβάσει στους ουρανούς τη Μητέρα του και να της χαρίσει τη δόξα της αιωνιότητας. Όπως λένε τα τροπάρια της Κοιμήσεως, ο θάνατός της προμνηστεύεται τη ζωή. Αυτή που γέννησε τη ζωή, έχει μεταβεί στη ζωή. Έτσι ο θάνατός της ονομάζεται «αθάνατος Κοίμησις». Και όλα αυτά γιατί η Παναγία πρώτη μεταξύ των ανθρωπίνων πλασμάτων πραγματοποίησε τη θεοποίηση του ανθρώπου, που είναι η συνέπεια της σάρκωσης. Με την Κοίμησή της προπορεύτηκε στη δόξα που μας περιμένει. Δεκαπενταύγουστος. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και μια εκκλησία αφιερωμένη στη χάρη της Δέσποινας.Η Παναγιά η Μεγαλόχαρη, η βρεφοκρατούσα, η ελεούσα η Θαλασσινή, η Εκατονταπυλιανή, η Γιάτρισσα, η Μυρτιδιώτισσα, του Σουμελά… μα πάνω απ’ όλα είναι η Παναγιά η Μάνα. Από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη, σε βουνά, πόλεις, χωριά και νησιά, κάποια Παναγιά παρηγορεί, εμψυχώνει και γαληνεύει όποιον της γυρεύει βοήθεια.Στις πλαγιές του Βερμίου, κοντά στο χωριό Καστανιά, βρίσκεται το πνευματικό κέντρο του Ποντιακού Ελληνισμού, η Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά. Μια ιστορία, μια παράδοση και ένας θρύλος αγκαλιάζουν το σύμβολο του Πόντου, την Παναγία Σουμελά. Ήταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς αυτός που χάραξε τη μορφή της Παναγίας πάνω σε ξύλο. Η εικόνα της Σουμελά, βρέθηκε μετά το θάνατο του Λουκά στην Αθήνα και για αυτό το λόγο, αρχικά είχε ονομαστεί ως η Παναγία η Αθηνιώτισσα.Στο τέλος του 4ου αιώνα (380- 386) ιδρύθηκε στο όρος Μελά της Τραπεζούντας, το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά, από τους μοναχούς Βαρνάβα και Σωφρόνιο (κατά κόσμο Βασίλειος και Σωτήρχος, θείος και ανιψιός, κάτοικοι και οι δυο Αθηνών). Με μοναδικά εφόδια την πίστη, την επιμονή και την εργατικότητα, οι δυο ερημίτες μοναχοί, κατόρθωσαν να χτίσουν την εκκλησία της Σουμελιώτισσας, σκαλιστή μέσα στο βουνό. Από τότε έγινε γνωστή ως ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ (Εις του Μελά-στου Μελά-Σουμελά). Μέχρι το 1922, υπήρξε ο οδηγός, ο παρηγορητής, ο συμπαραστάτης, το καταφύγιο και ο εμψυχωτής των Ελληνοποντίων. Υπήρξε επίσης ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες διατήρησης της ελληνικής γλώσσας και ταυτότητας, καθώς και της αναζωπύρωσης της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των πιστών.
Ο αναπάντεχος ξεριζωμός, ερήμωσε μαζί με τον αλησμόνητο Πόντο και τη Βίγλα της Σουμελιώτισσας. Με την ανταλλαγή, τα ιερά κειμήλια παραχωρήθηκαν, και το 1931 τα ξέθαψε και τα έφερε στην Ελλάδα, ο Αμβρόσιος ο Σουμελιώτης, ύστερα από ενέργειες του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου προς την τουρκική κυβέρνηση του Ισμέντ Ινονού. Στη βιβλιοθήκη υπάρχουν βιβλία που αναφέρονται στην Παναγιά μας και στο μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά.

1.Τανιμανίδης Παναγιώτης Γ. : Παναγία Σουμελά πανελλήνιο και ιερό σύμβολο, 1951-1977  εκδ. : Θεσσαλονίκη , Παναγία Σουμελά , 1978

2.Χιονίδης Γιώργος Χ. 1934-  : Η Παναγία Σουμελά του Πόντου (και της Καστανιάς)
εκδ.:Ανάτ. από: Ποντιακή Εστία, 1991, 89 τχ

3. Alex Marly  : Παναγία η απλή γυναίκα μέσω της οποίας γνώρισε ο κόσμος το
                  μεγαλύτερο δώρο εκδ.: Θεσσαλονίκη  : Μαλλιάρης-Παιδεία , 1994

 [/tags] Παναγία, [tags]Βέροια, Δεκαπενταύγουστος, Δημόσια βιβλιοθήκη Βέροιας, Θεομητορικές Γιορτές

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΕΚΤΟΡΑ… οι δρόμοι της ευτυχίας…

Γιατί κάποιοι ψάχνουν την ευτυχία στην επιτυχία και κάποιοι άλλοι στις σχέσεις με τους άλλους; Άραγε, η ευτυχία εξαρτάται από τις περιστάσεις ή από τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα; ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΕΚΤΟΡΑ,  του Francois Lelord από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, προτείνει στον αναγνώστη να κάνει ένα διάλειμμα από τις περιπέτειες και τα ρομαντικά μυθιστορήματα, και να διασκεδάσει ανακαλύπτοντας πως η ευτυχία είναι εφικτή αρκεί κανείς ν” απλώσει τα χέρια του και να την αγγίξει.

Να νιώθουμε χρήσιμοι, να έχουμε φίλους και περιέργεια για τη ζωή, λέει ο συγγραφέας του βιβλίου ο οποίος είναι γνωστός γάλλος ψυχαναλυτής. Αυτά τα συστατικά βασικά κάνουν ευτυχισμένο έναν άνθρωπο.

  Σε συνέντευξη που παραχώρησε με αφορμή την ολοκλήρωση του τελευταίου του βιβλίου- του τέταρτου με ήρωα το alter ego του, τον νεαρό ψυχίατρο Εκτορ- ο 57χρονος Λελόρ είναι αφοπλιστικός: «Οταν ήμουν νέος έγραφα βιβλία για την αυτοπεποίθηση, τις διαταραχές της προσωπικότητας και τον εγκέφαλο- κλασική ψυχολογία. Το να γράψω ένα βιβλίο “αυτοβοήθειας” για την ευτυχία μου φαινόταν γελοίο» λέει.

Ωριμάζοντας, άλλαξε: «Αρχισα να ασχολούμαι με την ευτυχία όσο μεγάλωνα- τόσο την προσωπική μου ευτυχία όσο και αυτή των ασθενών μου. Μερικοί ασθενείς είναι πολύ προνομιούχοι, άλλοι πολύ φτωχοί- όλοι όμως δείχνουν να είναι ιδιαίτερα αγχωμένοι και απογοητευμένοι από τη ζωή. Ετσι άρχισα να αναρωτιέμαι αν εγώ ο ίδιος είμαι ευτυχισμένος» λέει.

Τα συμπεράσματα περιέχονται στο μπεστ σέλερ του, που μέχρι στιγμής έχει πουλήσει 2,5 εκατ. αντίτυπα. «Το έγραψα σε έξι εβδομάδες, σαν παραμύθι. Με έκανε να σκεφτώ τη ζωή μου, τους ασθενείς μου, την ερευνητική μου δουλειά- να καταλάβω καλύτερα τι ήθελα» λέει.

Λίγα λόγια για το ββλίο:

Ήταν κάποτε ένας ψυχίατρος που λεγόταν Έκτορας. Ο Έκτορας δεν ήταν ευχαριστημένος με τον εαυτό του, γιατί δεν κατάφερνε να κάνει τους ανθρώπους γύρω του ευτυχισμένους. Έτσι, αποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι στον κόσμο για να ανακαλύψει την ευτυχία και  πού βρίσκεται πραγματικά για τον καθένα.
Το βιβλίο αυτό μέσα από τις ενδιαφέρουσες συναντήσεις και τις περιπέτειες του ήρωα καταφέρνει να απαντήσει σε πολλά ερωτήματα και να μας κάνει να εκτιμήσουμε τη ζωή μας. Αλήθεια, γιατί ονειρευόμαστε να αποκτήσουμε μιαν άλλη ζωή;

[tags] Βέροια, Βιβλιοθήκη Βέροιας, ψυχανάλυση, γαλλική λογοτεχνία, ευτυχία, αυτοεκτίμηση, προσωπικότητα [/tags]

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΧΡΩΜΑΤΟΣ

Μπορείτε να φανταστείτε πώς θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς χρώμα; Πολύ άχαρος και μονότονος και…ίσως επικίνδυνος. Οι επιστήμονες που ασχολούνται με την ψυχολογία του ατόμου, ασχολήθηκαν για πάρα πολλά χρόνια με το θέμα αυτό και τα αποτελέσματα είναι, μπορούμε να πούμε,  θεαματικά για το πώς επιδρά το χρώμα στη ζωή μας σε ψυχολογικό, συναισθηματικό, θεραπευτικό και δαπροσωπικό επίπεδο.  Ουσιαστικά, υποστηρίζουν οι επιστήμονες ότι, δεν είναι το σώμα που “αγαπά” και “ζητά” τα χρώματα αλλά ο νους. Το χρώμα τρέφει το σώμα μας, απαλύνει τις αισθήσεις μας, καθορίζει τη ζωή μας και ρυθμίζει πολλές φορές τις πράξεις μας.

Στην παιδοψυχολογία,  τα παιδικά σκίτσα και οι παιδικές ζωγραφιές, αποτελούν το κλειδί για τη διάγνωση και θεραπεία διαφόρων παθήσεων και καταστάσεων. Η επιθετικότητα, η ανορεξία, η ντροπή, ο θυμός, το μίσος μπορούν να εκφραστούν μέσα από την επιλογή ενός χρώματος.

Τι χρώμα πρέπει να έχει η γραβάτα που θα φορέσετε για να πάτε σε μια σημαντική συνάντηση; Μπορεί το χρώμα του δωματίου σας να σας κάνει να νιώθετε αδιάθετοι ή αισιόδοξοι, ή,  ακόμα και να σας θεραπεύσει; Πώς σας προστατεύει από τα ατυχήματα το χρώμα του αυτοκινήτου σας;
Το βιβλίο “Η δύναμη του χρώματος” του Morton Walker απαντά σε όλες αυτές τις ερωτήσεις και εξηγεί, επιπλέον, τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα χρώματα.
Ξέρετε ότι:
-Το γαλάζιο βοηθά στη μείωση της αρτηριακής πίεσης
-Το κόκκινο κάνει πιο εύγευστη την τροφή
–Το γκρίζο εμπνέει δημιουργικότητα και βοηθά τις νοητικές διεργασίες
–Το πράσινο μας προδιαθέτει να τρώμε λιγότερο.

Επίσης πάνω στο θέμα αυτό μπορείτε ακόμη να διαβάσετε:

1.  Wall Vicky
Το θαύμα της χρωματοθεραπείας  : η θεραπεία αύρα-σώμα (aura-
soma) σαν καθρέφτης ψυχής
Εκδ. Κέδρος
2. Luscher Max
Το χρωματικό τεστ Luscher  = Χρωμο-τεστ  : πρωτότυπο τεστ για
τη διερεύνηση της προσωπικότητάς σας δια μέσου των χρωμάτων
Εκδ. Καστανιώτη

[tags] Βέροια, Βιβλιοθήκη Βέροιας, ψυχολογία, χρώμα, χρωματοθεραπεία [/tags]